Ανακαλύπτοντας ..και άλλες ομορφιές του νησιού!!

Ας είναι καλά οι κυβερνώντες που φρόντισαν για την υγεία των πολιτών τους.Εκτοξεύοντας  το ποσοστό της ανεργίας στο 56% αναγκάζουν τους νέους και ενεργούς πολίτες να πάρουν τα όρη,τ'αγρια βουνά αναζητώντας λίγο καθαρό αέρα ν'ανασάνουν και κυρίως να ουρλιάξουν βλέποντας  τα όνειρά τους να γκρεμίζονται μαζί με τη ζωή τους.

Ανάμεσά τους και'γω επί 2χρόνια άνεργη και με μεγάλη ενέργεια αναζητώ τρόπους να εκτονωθώ και κυρίως κοινωνικοποιηθώ αναζητώντας δωρεάν τρόπους άσκησης για να μη σκουριάζω ώσπου να δω την περιβόητη ανάπτυξη. Έτσι με την Νέα χρονιά αποφάσισα να εν ταχθώ και'γω στην ομάδα πεζοπόρων του νησιού. Κάτι οι γιορτές με τα τραπέζια και τα σχετικά ποτά κάτι τα κιλάκια που ήρθαν και'κατσαν σ'ενα σημείο μ'εσπρωξαν να ξεκινήσω το συντομότερο.
Και ήμουν τυχερή μας έκανε μια φανταστική λιακάδα μεσ'την καρδιά του χειμώνα!
Η συνάντηση σε κεντρικό σημείο της πόλης γίναν οι απαραίτητες συστάσεις και ξεκινήσαμε γύρω στα 30άτομα!

Στόχος μας ο λόφος Σκόπελος ,όταν είδα την απόσταση μου'ρθε "κάπως" όλοι όμως έλεγαν ότι δεν είναι τίποτα η διαδρομή οπότε έκανα την "πάπια "και'γω και προχωρούσα.

Τα μέλη από 25 χρονών μέχρι 75αρης και πρώτος και καλύτερος στην ομάδα!
Πολλοί κρατούσαν τ'απαραίτητα μπαστουνάκια εγώ το'παιζα τζόβενο!
Στην ανηφόρα όμως μου'φυγε η μαγκιά και σερνόμουν σαν σφουγγαρίστρα.

Στην διαδρομή ένα γεράκι δεμένο σ'ενα τζιπάκι δεν ξέρω τι μ'εντυπωσίασε περισσότερο το πουλί που είναι σκλαβωμένο ή το τζιπάκι που έγινε φωλιά για τ'αγριο πουλί!

Όσο ανεβαίνομε η θέα απ'αυτή τη μεριά του νησιού γινόταν υπέροχη.

Σε λιγότερο από 45' είμασταν στην κορυφή το λόφου και απολαμβάναμε μια ξεχωριστή θέα που δεν είχα ματαδεί!
Απέναντι η πόλη με τους δυο λόφους με τους μεγαλοπρεπείς ναούς τους στην κορυφή τους δεξιά η ορθόδοξη Ανάσταση και αριστερά ο καθολική επισκοπή Σαν –Τζωρτζ  αδελφωμένοι Καθολικοί και Ορθόδοξοι.

Τα κάτασπρα σπιτάκια σαν περιστέρια σκαρφαλωμένα στους λόφους μεσ'τα μπλέ νερά του Αιγαίου.

Και δεξιά μου ο αεροδιάδρομος με τα λιγοστά σπίτια γύρω του που ξαφνικά πήραν αξία!
Μακριά στο βάθος ξεχωρίζουν τα βουνά της Μυκόνου και τ'ασπρα σπιτάκια της.

Απολαμβάνω άλλη μια φορά την εξαιρετική θέα του λιμανιού και της Πόλης δεν μου κάνει καρδιά να γυρίσω την πλάτη σ'αυτή τη θέα.

Ένα λιγόλεπτο διάλειμμα και παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.

Αφήνουμε τα όρη και τις ραχούλες και παίρνουμε τον κατήφορο.

Στο δρόμο μας μια αντίκα κλέβει την παράσταση,θυμίζοντας παλιές καλές εποχές.

Μπροστά μας σ'ενα λοφίσκο δεσπόζει το καθολικό εκκλησάκι του Αγ.Αιμιλιανού.

Κτισμένο στα ερείπια ενός ελληνιστικού πύργου που έλεγχε το κρίσιμο πέρασμα από την κοιλάδα του Μάννα,προς την νοτιοανατολική περιοχή του νησιού τη Βάρη και προς την κεντρική περιοχή της Μεσαριάς.

Το βρίσκουμε κλειστό και εγκαταλελειμμένο, θύμα και αυτό της οικονομικής κρίσης?

Αφήνουμε τον Αγ. Αιμιαλιανό να λούζεται κάτω απ'τον κυκλαδίτικο ήλιο και κατευθυνόμαστε στον τελικό προορισμό μας.

Το οδικό πάρκο του νησιού.
Ένας όμορφος χώρος για την οδική εκπαίδευση των παιδιών!

Γίνονται αρκετές εκδηλώσεις καθώς δέχεται επισκέψεις από σχολεία και συλλόγους.

Αυτόν το χώρο διάλεξαν και οι πεζοπόροι μας να κόψουν την πίτα τους.

Που την συνόδευσαν φυσικά με τ'απαραίτητα και τσιπουράκι!

Με "τη κοπή τη πίτα" για μένα έκλεισε ένα υπέροχο Κυριακάτικο πρωινό δίνοντας ραντεβού για την επόμενη Κυριακή για νέες περιπέτειες.

Χτές ο δαίμονας του blogger μ'εσπρωξε και αντί να κάνω αποθήκευση πάτησα δημοσίευση ώστε να βγεί η εισαγωγή του πόστ.
Συγγνώμη σ'οσους ταλαιπώρησα!