Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Περιμένοντας τον... Πελαργό!!!

Η
ζωή για όλους μας κυλά με τους δικούς της ρυθμούς με τις χαρές και τις λύπες που μας επιφυλάσσει πάντα. Η δική μου οικογένεια πρόκειται ν'αυξηθεί κατά ένα μέλος.

Ένα γεγονός που έχει φέρει απίστευτη αισιοδοξία, απέραντη χαρά και ευθύνη, σε όλα τα μέλη μας.
Ο καθένας μας θα πάρει και ένα νέο ρόλο.
Εγώ, πρέπει να συνηθίσω από τώρα το ρόλο της γιαγιάς.Μόνο τη λέξη που γράφω με γεμίζει σοβαρότητα,υπευθυνότητα,τρυφερότητα,υπομονή και απέραντη αγάπη.
Εγώ γιαγιά?? Δηλαδή πρέπει ν'αλλάξω στιλ να δείχνω πιο σοβαρή πιο ώριμη?
Μήπως ν'αλλάξω εμφάνιση?
 Η εικόνα που μου έρχεται, είναι μια μεσόκοπη γυναίκα ντυμένη απλά με γυαλιά! Τα γυαλιά τα'χω, εντάξει.
Μήπως να βγάλω τζιν και κολάν?
Οχι! Άλλωστε δεν μου ταιριάζουν τζεμπέρια και ρόμπες,και σιγά μην αλλάξω γκαρνταρόμπα τώρα με τέτοια κρίση.
Για να μπω καλύτερα στο ρόλο μου κατ'αρχήν εξασκήθηκα στην παλιά μου τέχνη,για την προίκα του μωρού.
Αγόρασα χαρούμενα φωτεινά μαλλιά, βρήκα ένα μοντέρνο σχέδιο, να με εκφράζει και έπλεξα την πρώτη κουβερτούλα που θα αγκαλιάσει το νεογέννητο,

Με το ίδιο μαλλί έπλαιξα και ζεστά καλτσάκια για τα μικρά πατουσάκια του.
Συναρμολόγησα  κάποια μοτίφια, από τα χρυσά χεράκια της μαμάς, που είχαν ξεμείνει για χρόνια
στο χρονοντούλαπο.Έπλεξα λίγα ροζ τριανταφυλάκια και ένα μικρό τελείωμα και'γινε μια πανέμορφη κλασική ολόμαλλη κουβερτούλα, που θα ζεστάνει με ακόμα περισσότερη αγάπη την τζούπρα μας.
Ο πελαργός επέλεξε την γενέτειρα του Δία, των Κουρητών,  του Καζαντζάκη για ν'αφήσει τον απόγονό μας και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
 Ξαφνικά  κάνουμε ρίζες στην αγαπημένη μου Κρήτη.Γίνεται ο κρίκος ανάμεσα στις Κυκλάδες και την Ήπειρο..
Ζήσαμε ατέλειωτες ώρες   αγωνίας που εξελίχθηκαν  σε απέραντη συγκίνηση και απερίγραπτη χαρά,με γέλια για το
πρώτο κλάμα του νεογέννητου που ήρθε να μεγαλώσει την οικογένεια μας.
Εμπειρίες, ανάμεσα σε γοερά κλάματα των νεογέννητων του μαιευτηρίου και την απίστευτη δύναμη των μαμάδων που τα'φερναν στον κόσμο.
Στο πρώτο κλάμα της εγγονής, στην πρώτη της πάνα και μαζί της ήθελαν πάνες ο μπαμπάς οι παππούδες οι γιαγιάδες όλοι μαζί κατουρημένοι απ'τη χαρά.

Ακολουθήσαμε και'μεις το έθιμο των Κρητικών, να μοιράζουν κουφέτα για την γέννηση του νεογέννητου. Και εντυπωσιάστηκα  με τις υπέροχες δημιουργίες των γιαγιάδων γιαυτο το "κέρασμα".
Μικροσκοπικά καπελάκια,καλτσάκια,,φορεματάκια πλεγμένα με το βελονάκι στόλιζαν τα κουφετάκια που μοιράζονταν για τον ερχομό του μικρού.



Τόσες μέρες στη μεγαλόνησο θέλησα να γνωρίσω την Κυρία της μπλογκόσφαιρας.  Μετά τόσα χρόνια δικτυακής γνωριμίας έγινε και η διαπροσωπική και ήταν όπως εγώ την φανταζόμουν γλυκιά,τρυφερή κυρία, με πολλή ζωντάνια και επικοινωνιακή όπως ακριβώς εκπέμπει ο χώρος της.
Το σίγουρο είναι ότι ευκαιρίες θα δοθούν πολλές στο μέλλον που θα βλεπόμαστε!
Ρούλα μου σ'ευχαριστώ για το ιδιαίτερο δωράκι σου και τις ώρες που μου χάρισες

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top