Χριστουγεννιάτικος ..Κορμός με κάστανα!!

Φέτος οι γιορτές είχαν είναι διαφορετικές από τις προηγούμενες.Έχουν άρωμα εκλογών.
Από την α' εκλογή προέδρου ξεχύθηκε αυτό το άρωμα και στιγμάτισε  τις φετινές γιορτές.
Κάθε χρόνο ο κύριος λόγος των ΜΜΕ αναφερόταν  γύρω απ'το κόστος του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού φέτος κουβέντα για το τραπέζι.Ολοι ήταν επικεντρωμένοι γύρω από  τους ψήφους του προέδρου και τις επερχόμενες εκλογές έτσι μοιραία οι γιορτές πήραν την μυρωδιά τους.

Σ'ενα κλασικό σπίτι όμως δεν μπορεί να στολιστεί με το χριστουγεννιάτικο ντεκόρ δέντρα, γιρλάντες και να μη το πλημμυρίσουν  οι χριστουγεννιάτικες μυρωδιές.
Ετσι ψήθηκαν τα παραδοσιακά φοινίκια (μελομακάρονα) και μοσχομύρισε το σπίτι Χριστούγεννα.

Όμως κάθε χρόνο έβλεπα τους χριστουγεννιάτικους κορμούς να συνοδεύουν τα εορταστικά γεύματα και κάθε φορά έλεγα του χρόνου θα τον φτιάξω. Έτσι πέρασαν 33χρόνια και ποτέ δεν πήρα την απόφαση.
Φέτος πείσμωσα και είπα θα τον φτιάξω!βρήκα μια ωραία συνταγή του Ακη και την ακολούθησα κατά γράμμα(δεν την εκτέλεσα!)
Τα υλικά για το παντεσπάνι:
120γραμ.σοκολάτα κουβερτούρα που την λιώνουμε στο φούρνος μικροκυμάτων για 1'
80 γραμ.ζάχαρη
6 αβγά που τα χωρίζω χτυπάω τ'ασπράδια μαρέγκα με τη μισή ζάχαρη
και τα κροκάδια με την άλλη μισή προσθέτω την λιωμένη σοκολάτα και μετά προσθέτουμε την τ'ασπράδια μαρέγκα απαλά απαλά από κάτω προς τ'απάνω.

Στρώνουμε μια λαδόκολα σε βουτυρωμένη λαμαρίνα και απλώνουμε τη ζύμη.
Την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 12-15' στους 180 C

Μετά είχαν σειρά τα κάστανα
χρησιμοποίησα φρέσκα εφ'οσον υπήρχαν στο σπίτι βρασμένα.Εδώ ήταν και η πιο δύσκολη διαδικασία πιστεύω όλης της συνταγής.
Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και έτοιμα καθαρισμένα που υπάρχουν στα Σ/Μ.

Έβαλα σ'ενα τηγάνι 100γραμ.ζάχαρη
με 2κουτ.βούτυρο να γίνει καραμέλα
και πρόσθεσα τα καθαρισμένα κάστανα.
Τ'αφησα στην άκρη να κρυώσουν.
Στο μεταξύ για τη κρέμα χτύπησα 2 Morfat που τις είχα στο ψυγείο για 5ώρες με 1κουτί ζαχαρούχο γάλα έτσι έγινε μια πλούσια κρέμα.
Στο τέλος πρόσθεσα 7κουτ.κακάο και 4-5 κουταλιές πραλίνα φουντουκιού για να γίνει σοκολατένια.

Και αφού έχω έτοιμα όλα τα υλικά
είναι ώρα να φτιάξω τον κορμό.
Το παντεσπάνι μου έχει κρυώσει με την λαδόκολα το μεταφέρω στον πάγκο μου.
Απλώνω μια καλή στρώση κρέμας
Επάνω τα καραμελωμένα κάστανα και
σκορπώ διάσπαρτα την υπόλοιπη πραλίνα σ'ολη την επιφάνεια.

Ξεκολάω απ'τη λαδόκολα  το παντεσπάνι και με την ίδιο χαρτί το τυλίγω ρολό.Το μεταφέρω σε πιατέλα ανάλογη με την ένωση προς τα κάτω και καλύπτω με την υπόλοιπη κρέμα.

Τέλος με πιρούνι κάνω σχέδια, το διακοσμώ και
ο κορμός είναι έτοιμος να φαγωθεί αφού σταθεί στο ψυγείο για 5-6ώρες.
Δοκιμάστε το! Δεν πρέπει να'χουμε απωθημένα και κυρίως όταν πρέπει να υποδεχτούμε ένα   Νέο ελπιδοφόρο Έτος πολλά υποσχόμενο!

Καλή Πρωτοχρονιά υγεία,αγάπη και γερά μυαλά!!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ!!

Αγαπημένοι μου φίλοι σας εύχομαι ολόψυχα Χαρούμενα Χριστούγεννα με τους αγαπημένους σας!

Είθε να'ναι για τον καθένα μας αυτή η ξεχωριστή μέρα γεμάτη αγάπη και χαμόγελο και ξεγνιασιά  όπως τη νιώθουν τα παιδιά!

Τα πρώτα μας ...καλαμάρια!!

Μπήκε ο Δεκέμβρης και για πρώτη φορά στα χρονικά μου, ούτε μια φορά δεν πήγαμε για καλαμάρια.
Θες ο κακός καιρός με φουρτούνες και μποφόρια μπορεί να ταξιδεύουν τα βαπόρια αλλά το βαρκί
βρίσκει δυσκολία ν'αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.
Άλλες εποχές τότε  δουλεύαμε κιόλας και δεν βλέπαμε την ώρα να πάμε με τη μπουκιά στο στόμα
και να χαλαρώσουμε στο βαρκί με τα καφτερά στα χέρια.
Τώρα πιο χαλαροί αλλά με περισσότερες σκοτούρες αλλά το κυριότερο, η θάλασσα δεν δίνει πια
τόσο απλόχερα τα δώρα της.
Παραμονή του Αγ.Νικολάου και ο καιρός μας έκανε το χατίρι, ένας έριξε την ιδέα και σε χρόνο dt
ετοιμαστήκαμε για θαλασσινή εξόρμηση.

Καπλαντισμένος ο ουρανός με σύννεφα καθρεπτίζονταν στη θάλασσα δίνοντάς της ένα μαβί μαύρο χρώμα, η νοτιαδούρα ίσα που γαργάλαγε το μπλαβί νερό.
Και έφερνε μυρωδιά καμένου ξύλου μακριά απ'τα σπίτια του Γαλησσά.

Ρίξαμε περιμένοντας την ανέλπιστη τσιμπιά που θα ξεδιαλύνει όλη αυτήν την μελαγχολία και θλίψη του ουρανού που επηρεάζει την ψυχολογία μας.
Μαζεύαμε ρίχναμε για αρκετή ώρα χωρίς να παίρνουμε τσιμπιά μα επιμέναμε.
Ραντεβού δεν είχαμε με τα καλαμάρια πρέπει να'χουμε υπομονή μεγάλη στο ψάρεμα.

Κάποια στιγμή ο καπετάνιος ζωντάνεψε:
-Τσίμπησε μου λέει, τ'ανεβάζω!
Και'βγαλε ένα καλό καλαμάρι.
-Μπράβο το 1ο μας καλαμάρι δεν θα πάει έτσι, να το φωτογραφίσω.
-Ασε τις φωτογραφίες και πιάσε και'συ,έχει καλαμάρια.

Εγώ όμως επέμενα να το κρατήσω στο αρχείο μου.
-Έχω 1χρόνο κοντά να δω καλαμάρι και θα τ'αφήσω έτσι??

Δεν πέρασαν 2 λεπτά ανέβασα και'γω ένα μικρότερο.
Τώρα νιώθουμε πιο αισιόδοξοι,ένα αίσθημα χαράς φωτίζει την ψυχή μας.

Το βλέμμα μου πέφτει στη δύση,πέρα στον ορίζοντα μια μικρή ηλιαχτίδα κατορθώνει να σκίσει τα μαβιά σύννεφα και να φωτίσει τον γκρίζο ουρανό.
Ξαφνικά ταυτίζομαι με τον γκρίζο ουρανό την μαύρη θάλασσα και την ανεπαίσθητη χαρά σαν αυτήν της ηλιαχτίδας που κατόρθωσε και φώτισε την ψυχή μου.
Σε λίγο κι'αλλο καλαμάρι χτυπά στον καπετάνιο και τ'ανεβάζει και'γω περιμένω καρτερικά την σειρά μου.

Δεν αργεί και για μένα το 2ο που με χαροποιεί ακόμα περισσότερο.
Τώρα πια όλα είναι γκρίζα και η θάλασσα πιο μαύρη καθώς η νύχτα σιγά-σιγά απλώνει τα πέπλα της στον ουρανό.
Και'μεις αρκούμαστε σ'αυτά που θέλησε να μας χαρίσει σήμερα, τα μαζεύουμε και παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.
Στο μώλο γνωστοί μας ψαρεύουν  από στεριά μας ρωτούν γιατί γυρίσαμε αφού πιάναμε τόσο νωρίς.
-Γιατί δεν πρέπει να'μαστε πλεονέκτες οι καιροί μας έμαθαν να'μαστε ολιγαρκείς.

Γενέθλια.. και αναμνήσεις!!

Χτές το blog έκλεισε 6χρόνια λειτουργίας,
Θυμήθηκα όταν άπειρη τότε ξεκίνησα με μεγάλο ζήλο να εκφράζω να μοιράζομαι μαζί σας συναισθήματα και γνώμες για την επικαιρότητα.
Μετά λίγες μέρες ήταν το θλιβερό  γεγονός που σφράγισε νομίζω την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των τελευταίων χρόνων.
Τα χρόνια πέρασαν απ'το κακό στο χειρότερο.
 Τότε σε σύγκριση με το τώρα ήταν πολύ καλύτερα υπήρχαν δουλειές περισσότερες,οι μισθοί ήταν αξιοπρεπείς ακόμα, αλλά το μέλλον διαγραφόταν θολό στον ορίζοντα όπως και ήρθαν μαύρα χρόνια στη χώρα μας.
Τότε σαν νέα στο χώρο είχα όρεξη,να μοιράζομαι τις σκέψεις μου τα  καλά και άσχημα της καθημερινότητας να ανακαλύπτω και να να καταγράφω ότι μου έκανε εντύπωση.
Τώρα όλο αυτό έχει εξατμιστεί.Δεν υπάρχει ενδιαφέρον,όρεξη για να σχολιάσω τα δεινά που μας έχουν βρει. Τα καλά που μας συμβαίνουν λιγοστά,η ζωή μας γεμάτη μιζέρια και θλίψη δεν αξίζει τον κόπο να την μεταφέρω εδώ.
Αρχή μου ήταν να γράφω αισιόδοξα,να χαρίζω χαμόγελα,
Και αφού μου είναι αδύνατον να κλείνω τα μάτια στην πραγματικότητα και να ονειροβατώ σκεφτόμουν ποια χρόνια της ζωής μου ήταν τα καλύτερα που θα'θελα να ξαναγύριζαν πίσω.
 Θα διάλεγα λοιπόν να ζήσω ξανά τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και αυτά ήταν τη δεκαετία του 80-90. Τότε που υπήρχαν δουλειές,ο κόσμος αμειβόταν κανονικά για τις ώρες που δούλευε το χρήμα έρεε,οι επιχειρήσεις άνθιζαν,οι καταναλωτές ξόδευαν.
 Εκείνη τη λαμπρή εποχή εποχή ευημερίας ο κόσμος έβγαινε διασκέδαζε κάθε μέρα όχι μόνο ΣΒΚ. Οι ταβέρνες,τα καπηλειά ήταν κάθε μέρα ανοιχτά και πρόσφεραν κέφι στους θαμώνες τους.
Τα μπουζουξίδικα το ίδιο.

Στην πόλη μου αυτού του είδους τα μαγαζιά ήταν τότε 8-9 και ήταν καθημερινά ανοιχτά.
Δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να διασκεδάσουμε πολλές φορές Τρίτη,Πέμπτη και Δευτέρες  βρισκόμασταν στα μπουζούκια και 2φορές την εβδομάδα.
Γλεντούσαμε,είμασταν ευτυχισμένοι και ας τρώγαμε το βδομαδιάτικο,δεν χρωστούσαμε πουθενά.
Τρώγαμε όσα βγάζαμε με τον ιδρώτα μας και είμασταν χαρούμενοι που διασκεδάζαμε και ας πηγαίναμε ξενυχτισμένοι απ'τα μπουζούκια στο μεροκάματο.
Αυτό το κέφι το'βλεπες παντού άνθρωποι χαρούμενοι γελαστοί με τα καθημερινά τους προβλήματα αλλά πάντα αισιόδοξοι.
Τώρα η μιζέρια και η δυστυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων.
Οι ταβέρνες μόνο ΣΒΚ λειτουργούν 1 μπουζουξίδικο κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα και καθημερινές η πόλη νομίζεις ότι είναι νεκρή.
Εκείνη την εποχή ζήσαμε μεγάλες δόξες, αξέχαστη επιτυχία της Εθνικής μας μπάσκετ στην Ευρώπη.


Ολη η χώρα φούσκωνε από υπερηφάνεια η Εθνική μας, μας είχε κάνει τουλάχιστον 5πόντους ψηλότερους στα μάτια όλης της Ευρώπης..
 Δεν ξεχνιούνται τέτοια χρόνια και αυτές οι στιγμές και μακάρι να ξαναγύριζαν πίσω.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΛΛΗΝΑ.. ???

Κατάλαβες τώρα, γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες




(ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ) και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα 



(ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ);

Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά…





Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες;



Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου.



Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.



Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο;



Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.



Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την… “ελεύθερη αγορά”;



Για να κλείσει ο μπακάλης της γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.



Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες… διατροφής.



Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους “μη νόμιμους μετανάστες” τόσο πολύ οι εκλεγμένοι «αλήτες» μας;



Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι’ εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου;



Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο – το καλύτερο οικόπεδο – και την κοστολογούν μόλις 300 δις συμπεριλαμβανομένων και των… αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό;



Θέλεις 45 ευρώ και πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε “όμορφο” που παριστάνει τον… εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα… χαζοκούτια;



Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια των… σήριαλ. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο.



Να σου κάνουν με το ζόρι ”φιλική” γλώσσα τα … Τουρκικά!!!

Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων “τίποτα”, με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.



Κατάλαβες τώρα γιατί σ’ έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο… “δημόσιο”;



Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους… “εποίκους”.

Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές, ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα… 70 του;



Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.

Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι’ αυτό προωθούν την… υπογεννητικότητα.



Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος;



Επειδή αυτός δεν θέλει ν’ ανήκει στον θίασο των 300 που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες, τις οποίες συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις “άγιες οικογένειες” του τόπου.

Έτσι, στο θέατρο που λέγεται… Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι…θεατρίνοι.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ’ αυτά;



Επειδή είναι υπεύθυνοι

για τον κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ…ΓΕΝΝΗΘΕΙ,

για την κάθε ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ…ΓΕΝΝΗΘΕΙ.



Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ’ αυτόν τον τόπο.

Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.

Πηγές
http://olympia.gr/

Κίνι - Δελφίνι - Βαρβαρούσα..!!

Δύο μέρες μάζευε ο νοτιάς τα σύννεφα πάνω απ'το νησί κάνοντας την ατμόσφαιρα ανυπόφορα μουντή,Φόρτωνε,φόρτωνε με έναν γλυκό ζεστό αερά ώσπου αργά τ'απόγευμα ξέσπασε.
Βροντές,αστροπελέκια και μια καταρρακτώδης βροχή ,πρώτα πότισε το διψασμένο χώμα μετά παράσερνε ότι έβρισκε μπροστά της δημιουργώντας λίμνες,χείμαρρους σε δρόμους και πλατείες του νησιού.
Έβγαλε όλη την κακία του όλη νύχτα, ο καιρός και το πρωί ξημέρωσε μ'ένα πεντακάθαρο ουρανό και ένα δειλό ήλιο να παίζει με τα σύννεφα.
Δεν το πολυσκέφτηκα το πρωί, άφησα τις δουλειές του σπιτιού για άλλη ώρα και πήγα στο ραντεβού των πεζοπόρων.

Το πρόγραμμα είχε για σήμερα Κίνι-Δελφίνι-Βαρβαρούσα δεν είχα κάνει την διαδρομή και ήταν για μένα πρόκληση.

Στο Κίνι, η θάλασσα διάφανο γυαλί που καρφωμένα άραζαν τα πλεούμενα πάνω της.Πήραμε τον ανήφορο παραλιακώς για Δελφίνι, πίσω μου το χωριό ήταν μαγευτικό.

Η βροχή που'ριξε όλο το βράδυ νόμιζες ότι το ξέπλυνε και έγινε εντελώς καθάριο.

Η έντονη μυρωδιά του θυμαριού και της φασκομηλιάς ανακατευόταν με απροσδιόριστες ευωδιές του βρεγμένου χώματος.

Το γαλάζιο νερό ασάλευτο ούτε ίχνος κουβέντας με τα βράχια μια ηρεμία απόλυτη νόμιζες και χαλάρωνε κι αυτό μετά από την άγρια ολονύχτια πάλη μαζί τους.

Εμείς ακολουθούμε το μονοπάτι με τα εμφανή σημάδια που άλλοι πεζοπόροι έχουν βάλει.

Νομίζεις ότι το μονοπάτι κόπηκε πολύ πρόσφατα για να περάσουμε.Πατάμε φασκομηλιά και σκίνους και η ατμόσφαιρα ευωδιάζει ακόμα περισσότερο.

Μπροστά μας ανοίγεται το Δελφίνι με την υπέροχη παραλία του. Καλοκαίρι εδώ γίνεται το αδιαχώρητο είναι απ'τις μαγευτικές, κοσμικές παραλίες του νησιού.
Τ'ονομά αυτής της παραλίας βασίζεται σ'ενα μύθο σύμφωνα μ'αυτόν λοιπόν ζούσε στην Πάρο ο Κοίρανος που ξεχώριζε για την αγάπη του στα ταξίδια και στα ζώα.

Σ'ενα από τα πολλά ταξίδια του, στο Βυζάντιο, συνάντησε κάποιους ψαράδες έτοιμους να κομματιάσουν δελφίνια που είχαν μπλεχτεί στα δίχτυα τους.Ο φιλόζωος Κοίρανος τ'αγόρασε ζωντανά και τα έριξε στην θάλασσα για να συνεχίσουν τα τρελά χοροπηδήματα τους.

Μετά από λίγο καιρό ο Κοίρανος έφυγε για τη Μίλητο.Εκεί συνάντησε κάποιους συμπατριώτες του που ετοιμάζονταν να γυρίσουν στην Πάρο. Ευχαρίστως τους συνόδευσε στο ταξίδι της επιστροφής που δεν ήταν όμως όπως το εύχονταν.

Στο μπουγάζι Νάξου και Πάρου, το πλοίο άρχισε να κλυδωνίζεται από τη θαλασσοταραχή. Σε κάποια στιγμή, οι επιβάτες βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα. Τότε συνέβηκε το θαύμα. Χωρίς να πάρει είδηση ο Κοίρανος βρέθηκε στην πλάτη ενός δελφινιού που μόνο του γλίστρησε ανάμεσα στα πόδια του.
Ήταν ένα από εκείνα τα δελφίνια που είχε σώσει από το μαχαίρι των ψαράδων.

Εν τω μεταξύ ο καιρός είχε κάπως ηρεμήσει και το δελφίνι με τον Κοίρανο συνέχισε παιχνιδίζοντας πάνω στα κύματα.
Το ταξίδι τελείωσε σ'αυτόν τον ορμίσκο στα δυτικά της Σύρας που από τότε ονομάζεται "Δελφίνι" .

 Την όμορφη αυτή ιστορία και το αίσιο τέλος της με την ανακήρυξη του Κοιράνου σε βασιλιά του νησιού, περιγράφει ο μεγάλος παριανός ιαμβογράφος Αρχίλοχος.

Και'μεις αφήνουμε πίσω αυτόν τον ορμίσκο και ανηφορίζουμε για άλλη παραλία ερημική του νησιού.

Μετά από 15' περπάτημα μπροστά μας έχουμε μια μοναδική παραλία την Βαρβαρούσα.Αν και Συριανή είναι πρώτη φορά που πατώ το πόδι μου σ'αυτήν την πανέμορφη παραλία.

Φαίνεται πεντακάθαρη τα γυμνά βουνά που την ζώνουν, το καταγάλανο νερό κάνουν μια φοβερή αντίθεση που σε τραβά σαν μαγνήτη στην αγκαλιά της.

Ίσως το γεγονός ότι μόνο από θάλασσα είναι προσβάσιμη σε τουρίστες και ντόπιους κράτησε την ομορφιά της τόσο ακέραιη.

Και να που στην έξοδο ανακαλύπτω την ανθρώπινη παρέμβαση.Τουλάχιστον είναι κρυμμένη είναι και αυτός πολιτισμός δεν μπορείς να πεις!!

Παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού αφήνοντας πίσω τις ομορφιές του νησιού.

Μπροστά μου μια εικόνα δείχνει τον ερχομό του χειμώνα και συνάμα το παρελθόν μιας καλοκαιρινής περιόδου.