Γενέθλια.. και αναμνήσεις!!

Χτές το blog έκλεισε 6χρόνια λειτουργίας,
Θυμήθηκα όταν άπειρη τότε ξεκίνησα με μεγάλο ζήλο να εκφράζω να μοιράζομαι μαζί σας συναισθήματα και γνώμες για την επικαιρότητα.
Μετά λίγες μέρες ήταν το θλιβερό  γεγονός που σφράγισε νομίζω την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των τελευταίων χρόνων.
Τα χρόνια πέρασαν απ'το κακό στο χειρότερο.
 Τότε σε σύγκριση με το τώρα ήταν πολύ καλύτερα υπήρχαν δουλειές περισσότερες,οι μισθοί ήταν αξιοπρεπείς ακόμα, αλλά το μέλλον διαγραφόταν θολό στον ορίζοντα όπως και ήρθαν μαύρα χρόνια στη χώρα μας.
Τότε σαν νέα στο χώρο είχα όρεξη,να μοιράζομαι τις σκέψεις μου τα  καλά και άσχημα της καθημερινότητας να ανακαλύπτω και να να καταγράφω ότι μου έκανε εντύπωση.
Τώρα όλο αυτό έχει εξατμιστεί.Δεν υπάρχει ενδιαφέρον,όρεξη για να σχολιάσω τα δεινά που μας έχουν βρει. Τα καλά που μας συμβαίνουν λιγοστά,η ζωή μας γεμάτη μιζέρια και θλίψη δεν αξίζει τον κόπο να την μεταφέρω εδώ.
Αρχή μου ήταν να γράφω αισιόδοξα,να χαρίζω χαμόγελα,
Και αφού μου είναι αδύνατον να κλείνω τα μάτια στην πραγματικότητα και να ονειροβατώ σκεφτόμουν ποια χρόνια της ζωής μου ήταν τα καλύτερα που θα'θελα να ξαναγύριζαν πίσω.
 Θα διάλεγα λοιπόν να ζήσω ξανά τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και αυτά ήταν τη δεκαετία του 80-90. Τότε που υπήρχαν δουλειές,ο κόσμος αμειβόταν κανονικά για τις ώρες που δούλευε το χρήμα έρεε,οι επιχειρήσεις άνθιζαν,οι καταναλωτές ξόδευαν.
 Εκείνη τη λαμπρή εποχή εποχή ευημερίας ο κόσμος έβγαινε διασκέδαζε κάθε μέρα όχι μόνο ΣΒΚ. Οι ταβέρνες,τα καπηλειά ήταν κάθε μέρα ανοιχτά και πρόσφεραν κέφι στους θαμώνες τους.
Τα μπουζουξίδικα το ίδιο.

Στην πόλη μου αυτού του είδους τα μαγαζιά ήταν τότε 8-9 και ήταν καθημερινά ανοιχτά.
Δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να διασκεδάσουμε πολλές φορές Τρίτη,Πέμπτη και Δευτέρες  βρισκόμασταν στα μπουζούκια και 2φορές την εβδομάδα.
Γλεντούσαμε,είμασταν ευτυχισμένοι και ας τρώγαμε το βδομαδιάτικο,δεν χρωστούσαμε πουθενά.
Τρώγαμε όσα βγάζαμε με τον ιδρώτα μας και είμασταν χαρούμενοι που διασκεδάζαμε και ας πηγαίναμε ξενυχτισμένοι απ'τα μπουζούκια στο μεροκάματο.
Αυτό το κέφι το'βλεπες παντού άνθρωποι χαρούμενοι γελαστοί με τα καθημερινά τους προβλήματα αλλά πάντα αισιόδοξοι.
Τώρα η μιζέρια και η δυστυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων.
Οι ταβέρνες μόνο ΣΒΚ λειτουργούν 1 μπουζουξίδικο κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα και καθημερινές η πόλη νομίζεις ότι είναι νεκρή.
Εκείνη την εποχή ζήσαμε μεγάλες δόξες, αξέχαστη επιτυχία της Εθνικής μας μπάσκετ στην Ευρώπη.


Ολη η χώρα φούσκωνε από υπερηφάνεια η Εθνική μας, μας είχε κάνει τουλάχιστον 5πόντους ψηλότερους στα μάτια όλης της Ευρώπης..
 Δεν ξεχνιούνται τέτοια χρόνια και αυτές οι στιγμές και μακάρι να ξαναγύριζαν πίσω.