Επιτέλους!! Ψαρεύουμε !!

Μετά από 2μήνες απραξίας  αποφάσισα να πάρω πάλι τα βουνά και να αφουγκραστώ τ'ανοιξιάτικα τοπικά αρώματα.Ετοιμάστηκα από το βράδυ.
Δεν θέλεις και πολλά στο βουνό, το σακίδιο με καπέλο, το μπαστούνι της πεζοπορίας,τη φωτό απαραίτητα, λίγο νερό, άντε και κανένα μπισκότο ή φρούτο.
Και ντύνομαι πρωί-πρωί για πεζοπορία.
-Θα πας για περπάτημα??
-Εγώ λέω να πάω για ψάρεμα είναι καλή μέρα σήμερα,δεν θα βάλει καιρό?
-Για ψάρεμα?? Πως?? Πότε??
-Με το βαρκί, με τι άλλο?? Τώρα,μαζεύω και φεύγω??
-Φεύγεις??και'γω θα περιπλανιέμαι στα βουνά?? Θα'ρθω και'γω μαζί.Το βουνό με περιμένει τη θάλασσα όμως δεν τη βρίσκεις κάθε μέρα ήρεμη.
Το ψάρεμα θέλει και μια οργάνωση δεν είναι σαν το περπάτημα.Αλλαγή σχεδίου λοιπόν και αλλαγή ενδυμασίας. Μαγιώ,αντιλιακό,καφέδες,κολατσιό 4-5ώρες θα τις φάμε.
Τα δολώματα,ψαρευτικά και βενζίνες είναι δουλειά του καπετάνιου.

Σε 1ώρα είμασταν στον όρμο του Γαλησσά με όλο τον εξοπλισμό.
Σαν ψέμα μου φαίνεται, κοντεύει ένας χρόνος που έχω να πατήσω το πόδι μου στο βαρκί!!
Η κακοτυχία πέρσι μας άφησε στη στεριά για έναν ολόκληρο χρόνο.
Λύνω κάβους,ανάβουμε τη μηχανή και το βαρκί γλιστρά νευρικά στα ήρεμα νερά.

Αφήνουμε πίσω το ήρεμο λιμανάκι, ψυχή δεν υπάρχει αυτήν την εποχή. Εικόνες γνώριμες,λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Εμείς κουβαλάμε επάνω μας άλλο ένα χρόνο.Πόσα έγιναν πάλι αυτόν τον χρόνο!Βάρυναν τους ώμους, άσπρισαν τα μαλλιά και μας σκλήρυναν ακόμα περισσότερο.!!

Το βαρκί τώρα σκίζει το νερό με κατεύθυνση τον Γλάρωντα. Η νοτιαδούρα ίσα που χαϊδεύει το νερό κάνοντάς το να λικνίζεται ελαφρά. Βρίσκει ένα τσουλούφι αλητάκι που ξέφυγε απ'το καπέλο και το κάνει να χορεύει σε τρελούς ρυθμούς.

Ο ήλιος χάθηκε και μια ασυνήθιστη μουντίλα απλώθηκε ξαφνικά πάνω απ'τα κεφάλια μας.
Σβήνουμε τη μηχανή και ρίχνουμε, ελπίζουμε αυτή η καταχνιά να μην επηρεάσει καθόλου τα ψάρια.
Και να'το γλυκό τρεμούλιασμα της τρίχας καθώς τσιμπάει το δόλωμα.Πόσο λατρεύω αυτόν τον παλμικό χορό της τρίχας!

Το πρώτο μου ψάρι είναι ένας ροδοκόκκινος μπαλάς.
Οι τσιμπιές συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό 2-2 τα χανόμπαλα μπαίνουν στον κουβά.

Ο καπετάνιος μου κάνει αντιπερισπασμό και ανεβάζει 3μαζί. Εγώ είμαι ανυπόμονη, δεν περιμένω να γεμίσει η αρματωσιά για ν'ανεβάσω..

Ένας γλάρος μας παίρνει στο κατόπι περιμένοντας τα μασημένα δολώματα να χορτάσει την πείνα του.
Έρχεται τόσο κοντά μας που γίνεται το φωτομοντέλο μας.

Μα είναι πανέμορφος, να τον χαζεύεις να πετά και να βουτά με τόση επιδεξιότητα  να πιάσει το δόλωμα.!!

Αλλάζουμε σημείο και ο γλάρος μας ακολουθεί περιμένει δίπλα μας να βουτήξει την ώρα που θα του πετάξουμε το ψαράκι.

Όπου και να πάμε τα ψάρια τσιμπούν αδιάκοπα και καταφέρνω ν'ανεβάσω και'γω 3 με μιάς.

Ο κουβάς γεμίζει και αποφασίζουμε να γυρίσουμε.Ας μην είμαστε άπληστοι έχουμε βγάλει 2 μαγειριές και δίνουμε και στα γερόντια μας άλλη 1. Μακάρι να είναι έτσι απλόχερη η θάλασσα για μας κάθε φορά.
Φεύγουμε γεμάτοι, ψυχικά και υλικά μετά απ'αυτήν την ένωση με τη φύση.