Καλαμάρια ... με πανσέληνο..!!

Με την κατάσταση της χώρας τελευταία έχω ανάγκη να "ξεφεύγω "να ξεχνιέμαι να μην σκέφτομαι.Στο net επιλέγω bloggs που τα θέματα τους με χαλαρώνουν δεν  με προβληματίζουν, όμως τις ώρες που δεν είσαι στη net τι κάνεις??
Δύο επιλογές έχω, ή να πέσω στα "σκληρά Τούρκικα" και ν'αποχαυνωθώ τελείως για να μη σκέπτομαι την "Τρόικα και τιμωρία" ή να ξεφεύγω με το βαρκί για ψάρεμα.
Τουλάχιστον στην δεύτερη επιλογή μου βγαίνει και σε καλό με τουλάχιστον ένα γεύμα.
Με την πρώτη υπάρχει και ο κίνδυνος να εξαρτηθώ απ'αυτά και να μην ξεκολάω.Τα περισσότερα κανάλια τα'χουν εντάξει στο καθημερινό τους προγράμματά που και να μη θέλεις αναγκαστικά πέφτεις επάνω τους..Πιο πολλές οι Τούρκικες από Ελληνικές σειρές, έλεος!
Μα δεν έχουν καταλάβει οι παραγωγοί ότι αν γυρίσουν την μιζεριά του σημερινού Έλληνα και την διαφθορά των πολιτικών θα κάνουν τρελό σουξέ παγκοσμίως?

Για να μην πέσω στον "Πειρασμό" των Τούρκων λοιπόν προτιμώ τις μπουνάτσες, τουλάχιστον ν'αρμενίζω με το βαρκί έτσι μια υπέροχη ζεστή φθινοπωρινή μέρα δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη ετοιμαστήκαμε για θαλασσινή εξόρμηση.

Απ'την βιασύνη μας στο δρόμο αντιληφθήκαμε ότι ο σύζυγος δεν είχε πάρει πορτοφόλι και κινητό.

Ευτυχώς στην επαρχία δεν έχεις πρόβλημα με τα λεφτά μπορείς να κάνεις τις συναλλαγές σου και χωρίς!
Γεμίσαμε βενζίνη για το βαρκί αφού συνεννοηθήκαμε να φέρουμε την επόμενη τα λεφτά και σαλπάραμε αφού κάναμε μια βουτιά ίσως την τελευταία για φέτος.

Τα καλαμάρια "χτυπούσαν", όμως στο ανέβασμα έφευγαν και έμειναν τα μουστάκια στο καυτερό!
Απογοήτευση ν'ανεβάζεις μόνο τα μουστάκια!
Όπως λέει και ο λαός το ψάρι θέλει υπομονή και το ....κυνήγι συνεχίσαμε το ψάρεμα λοιπόν απτόητοι!
Και να που σε λίγο ανεβάζουμε μικρά βέβαια αλλά καλά για την ώρα!

Για μένα το καλύτερο ψάρεμα είναι αυτό, δεν ξέρω αν είναι το δειλινό που με μαγεύει ή το τράβηγμα του καλαμαριού.
Μια απόλυτη ηρεμία νιώθεις ανάμεσα στο απέραντο γαλάζιο το μυαλό αδειάζει τελείως γίνεσαι ένα με τη φύση ξεχνάς το χθες το αύριο ζεις μόνο αυτή τη στιγμή.

Μοιάζει σαν έρωτας,ένας έρωτας ανικανοποίητος με τη θάλασσα με τον ήλιο
που χάνεται λεπτό με το λεπτό.
Και'ρχεται και το καλαμάρι να ολοκληρώσει αυτή την μαγεία....
Ο ήλιος φεύγει αφήνοντας πίσω του μια πανδαισία χρωμάτων που κανένας φακός δεν μπορεί ν'αποτυπώσει πόσο μάλλον του κινητού ούτε στο ελάχιστο!

Μουσική δεν είχαμε αυτό το υπέροχο ψάρεμα το μόνο π'ακουγόταν ήταν ένα γλαροπούλι που πέταγε και φώναζε που και που μια βάρκα που πλησίαζε και έσπαγε αυτή την σιγαλιά.
Το σκοτάδι άρχιζε ν'απλώνει και να χάνεται η μαγεία του δειλινού.
Αφού είχαμε πιάσει 5-6κομμάτια πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Μπροστά μας ένα ολόγιομο φεγγάρι πρόβαλε πάνω απ'την παραλία που φώτιζε όλη την ακρογιαλιά.
Είχε πανσέληνο και'γω αφού δεν είχα φωτό έμεινα μαγεμένη να φυλακίζω την εικόνα στα κύτταρα του εγκεφάλου μου για να τα αναζητώ τις δύσκολες προσωπικές μου στιγμές και να γεμίζω με το φώς της ,τις άδειες μπαταρίες μου.
Το βαρκί πλησίαζε την προβλήτα πήγα μπροστά να πιάσω τις δέστρες οι σαρδέλες και "το ψιλό" που είχαν μαζευτεί τρομαγμένα πηδούσαν κι έβγαιναν ως το μόλο!
2-3αγόρια μάζευαν τα ψαράκια που έβγαιναν ανάμεσά τους 4-5γατόνια αδέσποτα τα πιο πονηρά βουτούσαν τον πιο φρέσκο μεζέ τους.
Η φύση προβλέπει και προστατεύει όλα της τα όντα τουλάχιστον αυτή δεν μας προδίδει μήπως πρέπει να γυρίσουμε κοντά της?