Αν σε ...θέλει.!!

Ο Οκτώβρης αν και φθινοπωρινός μήνας μας χάρισε πολλές καλοκαιρινές μέρες ευκαιρίας δοθήσεις τις εκμεταλλευτήκαμε και με το παραπάνω για ψάρεμα καλαμαριών.
Γεμίζαμε βενζίνη και βούρ.. στ'ανοιχτά ....
Με την τιμή που έφτασε η βενζίνη το ντεπόζιτο πια φτάνει στη μέση με τα ίδια λεφτά που γέμιζε πριν 2χρόνια. Πολύ σύντομα βλέπω να προμηθευόμαστε σε μπουκάλι νερού την βενζίνη για το βαρκί.
Ψαράδες μας σφύριξαν ότι πιάνονται τα καλαμάρια από το μεσημέρι και έτσι συνδυάσαμε μπάνιο και ψάρεμα μαζί.

Τ'απογεύματα μας έβρισκαν ν'αρμενίζουμε στ'ανοιχτά και να καλάρουμε για καλαμάρια!
Και όμως είχαν δίκιο οι ψαράδες τα καλαμάρια "χτυπούσαν" από νωρίς προς μεγάλη μας έκπληξή!
Οι άλλοι βαρκάδες μας έβλεπαν που βγαίναμε νωρίς για καλαμάρια τέτοια ώρα και κουνούσαν το κεφάλι.
Συνήθως όταν πέσει ο ήλιος λένε είναι η καλύτερη ώρα!!

Εμείς όμως παίρναμε 2-2 τα κομμάτια και δεν λέγαμε κουβέντα!
Απολαμβάναμε το απέραντο γαλάζιο κάναμε την ψυχοθεραπεία μας και προπάντων βγάζαμε και ένα "καλό" πιάτο για μας τους φίλους!
Και ως εκ'θαύματος ήμουν και κομματάκι τυχερή σ'αυτά τα ψαρέματα.

Μπορεί να'μπλεκα και να'θελα και 1/2 ώρα να ξεμπερδέψω την τρίχα,να'χασα όλόκληρη αρματωσιά με καυτερά που άφησα στον βυθό γιατί μου'μπλεξαν αλλά πήρα τα περισσότερα.

Θα αναρωτιέστε τι δουλειά έχει η οδοντόβουρτσα δίπλα στα καλαμάρια.
Όχι,δεν τους πλένω τα δόντια όταν τα βγάζω μ'αυτή καθαρίζω τις βελόνες του καυτερού απ'τα μελάνια και τα σάλια για να μη μυρίζουν και φεύγουν αυτά που είναι από κάτω. Ορίστε σας μαθαίνω και τα μυστικά μου!

Οι ώρες περνούσαν χωρίς να το καταλαβαίνουμε και τα καλαμάρια όλο και πλήθαιναν πάνω στην βάρκα.

Σε κάποια φάση νιώθω την τρίχα βαριά!

-Έχουμε μπλέξει ρωτάω τον καπετάνιο? Για να δω τι μου επιφυλάσσει αυτό το βάρος!
-Όχι μου λέει καλαμάρι θα'χεις!
Αρχίζω να τραβώ σιγά -σιγά και νόμιζα ότι ανέβαζα όλο το βυθό όσο τραβούσα τόσο αντιστεκόταν αυτό,εμένα να μου'χει κόψει τα χέρια η τρίχα απ'το βάρος αλλά δεν άφηνα να μου φύγει ούτε ουγκιά απ'το τράβηγμα.

Είχα ιδρώσει απ'την αγωνία και το βάρος ώσπου κατάφερα να το φέρω στην επιφάνεια και δεν πίστευα στα μάτια μου!

Μισό μέτρο ήταν πετούσα απ'την χαρά μου που κατάφερα και'βγαλα το πιο μεγάλο!
Είχα ψηλώσει ξαφνικά 50πόντους και 'γω, ήμουν πολύ περήφανη και φούσκωνα σα διάνος!!

Την επόμενη φορά ζεστός ο καιρός αλλά μια μουντή συννεφιά απλωνόταν από πάνω μας και έβαφε με τόνους σέπιας τη θάλασσα.

Μια μελαγχολία απλωνόταν στην ατμόσφαιρα στα φθινοπωρινά χρώματα που ταίριαζε γάντι με την ψυχική μας διάθεση αυτόν τον καιρό.

Κοιτούσα τα νησιά που ήταν χαμένα κάτω απ'τον καπλαντισμένο ουρανό.Οι άγονοι λόφοι φέγγιζαν δίπλα μας μουγκοί και καταθλιπτικοί.

Καθώς ο ήλιος προχωρούσε προς το γέρμα η θάλασσα γινόταν όλο και πιο βαθύχρωμη.

Ξάφνου ο ήλιος βρήκε τη δύναμη και παραμέρισε τα μαργαριταρένια σύννεφα.Μέσα απ'το μισόφως ξαφνικά φώτισε το δειλινό στους ζεστούς τόνους του χρυσαφιού και της σέπιας.

Τα καλαμάρια συνεχίζουν να πιάνονται αδιαφορώντας για το υπέροχο θέαμα που μας χαρίζει ο βασιλιάς ήλιος.

Και'γω χαζεύω πότε τα δώρα που μου χαρίζει και πότε τις μαγευτικές εικόνες καθώς απλώνει τις χρυσαφένιες ακτίνες του!

Και σήμερα ήταν μια ξεχωριστή μέρα ο ήλιος και αυτήν την καταθλιπτική μέρα τελικά κατάφερε να φωτίσει τις καρδιές μας να μας γεμίσει αισιοδοξία και κυρίως τη ζωή της θάλασσας.

Καλού κακού "φτύστε με" μη χάσω και άλλη αρματωσιά και στοιχίζει γύρω στα 50ευρώ!