Η Ζωζώ .....κινδυνεύει.!!

17Σεπτεμβρίου βουτηγμένη στη ζέστη!
-Ακόμα και οι πλάκες της αυλής είναι ζεστές!!"
λέει η κυρά-Καλλιόπη,κοντή,μούτρο σουφρωμένο,λίγο αραιό μουστακάκι, μάτια που διατηρούν κάποια ζωηράδα.
-Να δούμε τι κρύβει και το φθινόπωρο,ποτέ δεν μου άρεσε,εγώ είμαι χειμώνας ή καλοκαίρι,των ...άκρων
Απαντάει η Σοφία, ψηλότερη,πρόσωπο γεμάτο φακίδες,χείλια 80 και κάτι (παραπάνω)φωνή βραχνή σαν αυτές που ψάχνουν για καβγά.

-Διάβασα σε εφημερίδα,δεν θυμάμαι φετινή ή προπέρσινη ότι στην Κορέα,σχηματίζουν ουρές οι Κορεάτες για να αγοράσουν κρέας του ....σκύλου,αποτελεί λέει την καλύτερη τροφή τους ..
ξαναείπε η Καλλιόπη με περίλυπο ύφος αφήνοντας τη ματιά να πλανηθεί μακριά στο πέλαγος,απέναντι, πάνω απ'τον κάβο βρισκόταν το σπίτι της αδελφής της που είχε τη Ζωζώ,την πολυαγαπημένη τους σκυλίτσα.
-Ξέρω που ταξιδεύει ο νους σου,στο σκύλο σας...
-Που αλλού? Σκέψου να το σφάξουν το πουλάκι μου και να το πουλήσουν,τι ψυχή θα παραδώσουν αυτά τα καθάρματα? Θεέ μου,μόνο που το σκέπτομαι με λούζει κρύος ιδρώτας.
-Καλώς τον Θόδωρο,τι νέα?
-Δεν τα ξέρετε τα νέα? Τις ανήξερες κάνετε?
Η τρόικα θα μας πάρει και τα βρακιά, ναι ,θα περπατάμε ξεβράκωτοι,θα πουλήσουμε τα σπιτάκια μας για μια χούφτα λεφτά....έκανε χτυπώντας τη λιγδιασμένη του τραγιάσκα του στο γόνατο.
-Τίποτα απ'αυτά δε θα γίνει,άκου που σου λέω....τόνισε η Σοφία και οι φακίδες κοκκίνισαν περισσότερο στ'αριστερό μέρος.
-Εγώ λέω ό,τι διαβάζω στις εφημερίδες...!πρόσθεσε ο Θόδωρος,ούτε ψηλός ούτε κοντός πρόσωπο που θύμιζε Ρωμαίο τοκογλύφο.
-Κι εγώ ότι μου λέει ο κυρ-Παναγιώτης,που ένα φεγγάρι διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος... παρατήρησε πάλι η Σοφία ξαναμμένη.
-Η κυβέρνηση θα τα καταφέρει μια χαρά θα το δεις ..κατέληξε με ύφος σε "υψηλή κλίμακα'που δεν δέχεται....αντιρρήσεις.
-Καλλιόπη δε σ'ακούω να παρλάρεις,σ'εκανε το Σοφάκι να τα βλέπεις όλα ρόδινα?
-Όχι, εγώ σκέπτομαι από χτες τη Ζωζώ...!
-Ποιά? Καλέ τη Ζωζώ τη σκυλίτσα....
-Άλλο πάλι και τούτο,απάντησε ο Θοδωρής και σταυροκοπήθηκε.
-Και γιατί ανησυχείς? Για το σκύλο,μια χαρά είναι εκεί που βρίσκεται,τρώει τα κοκαλάκια του,κάνει εκείνο το γούφ,πότε -πότε ,τί άλλο θέλει?
-Καλέ το ζώο κινδυνεύει ...στην Κορέα διάβασα ότι σκοτώνουν τα ζώα οι παλιάνθρωποι και τα τρώνε, είναι λέει το κρέας του σκύλου, ο καλλίτερος ...μεζές,ακούς? Μάλιστα!
-Έλα,κρυάδες,αυτά γίνονται στην Κορέα,εδώ τι δουλειά έχουμε εμείς.
Γέλασαν, η Καλλιόπη έφερε γλυκό κυδώνι και τους κέρασε, τα λόγια του Θόδωρου την "τονώσανε".
-Πράγματι σκέφτηκε Τόσες χιλιάδες μίλια μακριά, ίσαμε το Πουσάν εμείς τι δουλειά έχουμε??
Άνοιξε το ραδιόφωνο,κάποιος ξένος σταθμός,μετέδιδε τραγούδια του Χάρη Μελαφόντε.
-Μην αλλάξεις σταθμό....!φώναξε με επιτακτικό ύφος η Σοφία
-Πουσάν είπες ?? ρώτησε ο Θοδωρής,θύμισέ μου να σου πω μια ιστορία,κάτι μου συνέβη το 1952,όταν πήγα με το καράβι.
Αργά μια μηχανή που μαρσάρισε πέρα στην άσφαλτο.

Από τον Ευάγγελο Μαρκόπουλο.

Και επειδή αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Κορέα τσάκω ένα γεγονός που είχα διαβάσει Πασχαλιάτικα  και έφριξα!