Το καλοκαίρι,η γρουσούζα και το βαρκί μας!!

Πότε πέρασε το καλοκαιράκι,πότε ήρθε ο Οκτώβρης χαμπάρι δεν πήρα!
-Ε.όχι και χαμπάρι,θα μου πείτε.!
 Μ'ενα δημοψήφισμα, ενδιάμεσα ένα capital control και πάλι εκλογές δεν το λες  ανιαρό, μάλλον καυτό καλοκαίρι θα το χαρακτήριζα.
Ζήσαμε καλοκαιριάτικα τις μεγάλες  ουρές στα ΑΤΜ για 60ευρώ την ημέρα!
Αν είναι δυνατόν, στα λεφτά μας βάλαμε τροχονόμο,λες και μαζί τα δουλέψαμε! Μόνο στο βρακί μας δεν μπήκε περιορισμός όλα τ'αλλα μαζί με την κυβέρνηση τα'χουμε.

Όπως και να'ταν ήταν επεισοδιακό το καλοκαίρι  και θα μας μείνει και αλησμόνητο.Εμένα δε, ακόμα περισσότερο αφού δεν απόλαυσα το απέραντο γαλάζιο πάνω στ'αγαπημένο μου βαρκί!
Και το'πα η γροσούζα, να πεις ότι δεν το'πα.!
Όταν για 1η φορά μετά από 7χρόνια ανέβασα φωτό απ'την καθέλκυση του βαρκιού 
σκέφτηκα λες να μου πάει γρουσουζιά??
Το'πα και εγένετο! Δεν έτρωγα ένα μαγκάλι κάρβουνα, καλύτερα!
Αυτό πρέπει να το ψάξω, όταν σκέφτομαι κάτι κακό φτού και γίνεται.Ούτε Σαββατογεννημένη να ήμουν!!

Μια που μπήκε, μια  βόλτα που έκανε, έμεινε το βαρκί στη μέση του πελάγους.Μαρμάρωσε η μηχανή  ούτε μπρος ούτε πίσω. Άσχημο μάτι μας είδε μ@λ@κ@ς ο μηχανικός που έκανε το σέρβις ήταν θα σας γελάσω.!!

Το σίγουρο είναι ότι 4μίλια κουπί έκανε ο καπετάνιος για να πιάσουμε ακτή και 'γω του τραγουδούσα!

 Μέσα σε μια βάρκα είμαι μοναχή!



Πως δεν μου'φερε τα κουπιά στο κεφάλι Αγιο είχα!
Έκτοτε ρίζες έβγαλε το βαρκί στο μουράγιο.Είχαν ήδη φύγει 250 ευρώ για την επισκευή του.
 Άλλα, δεν δίναμε για μια μηχανή που κανείς δεν μας υποσχόταν ότι δεν θα'χε πρόβλημα μετά την δεύτερη  επισκευή. Γιαυτό και δεν είδατε άλλη θαλασσινή ανάρτηση εκτός της προηγούμενης.
Δεν έχω παράπονο όμως.
Τίποτα δεν παίρνεις  σ'αυτή τη ζωή, χωρίς αντάλλαγμα. Και μένα δόξα τω Θεό μου τα'φερε καλά.
Η οικογένεια μεγαλώνει,τα παιδιά παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους σ'αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα και'μεις όσο μπορούμε τους βοηθάμε.
Γιαυτό άλλωστε διαφέρουμε και σαν λαός απ'τους Ευρωπαίους,που μας εχθρέονται και θέλουν να μας κάνουν όμοιοί τους.
Κάνουμε ό,τι μπορούμε να βοηθήσουμε τα βλαστάρια μας, να ορθοποδήσουν και δεν τ'αφήνουμε στο έλεος του Θεού,  που 18ετών τα βγάζουν απ'τα σπίτια τους να τα φέρουν βόλτα μόνα τους.
Έτσι το κέφι μας θυσιάστηκε μπροστά στις ανάγκες των παιδιών,καθώς τα έσοδα διαρκώς μειώνονται και τα έξοδα αυξάνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Φέτος λοιπόν ούτε ψάρια,ούτε καλαμάρια θ'απολαύσουμε με τα μαγευτικά τους δειλινά.

Και'γω θα χάνομαι στις αναρτήσεις των περασμένων χρόνων να ξεχνιέμαι και ν'αναλογίζομαι τους παλιούς καλούς καιρούς!!