T'armenaki.. 4χρονών.!!

Και όμως κλείσαμε 4χρόνια μαζί!
Αυτός ο χώρος δημιουργήθηκε ως επί το πλείστον για να αποτυπώνει σκέψεις και πολλές φορές βιώματά μου.Αυτά τα 4χρόνια λειτούργησε σαν ψυχοθεραπεία μου εδώ είναι γραμμένες χαρές,λύπες,ενθουσιασμοί  και απογοητεύσεις μου!

Όταν ξεκίνησα ενθουσιάστηκα,μπορώ να πω ερωτεύτηκα  με τις δυνατότητες που μου έδινε το διαδίκτυο να ενημερώνομαι να επικοινωνώ να προβληματίζομαι πολλές φορές. Λάτρεψα αυτό το χώρο που συμπλήρωνε κενά χωρίς ν'αντικαθιστά την σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
Σιγά -σιγά δημιουργήθηκε ένα μικρός δεσμός με τους αναγνώστες.Ο καθένας ξεδίπλωνε τον εαυτό του μέσα απ'τα σχόλια,τα κείμενά του,και'γω ψυχανεμιζόμουν στις αφηγήσεις,στους στίχους στα τραγούδια τους.
Ευχαριστώ όλους εσάς που συμβάλετε στην επιτυχία αυτού του μπλόγκ. Αυτή τη στιγμή βρίσκετε σε μια καλή θέση στην Google έχει 437αναγνώστες ,404 αναρτήσεις κα 14915 σχόλια.
Τελευταία όμως τα γεγονότα και κυρίως η καθημερινότητα με τα γνωστά προβλήματα που μαστίζουν τους περισσότερους έχουν επιδράσει αρνητικά στην διάθεσή μου.
Νιώθω κενή,χωρίς όρεξη να συνεχίσω.
Δεν βρίσκω πια κίνητρο αισθάνομαι σαν μουδιασμένη άδεια από ενέργεια για ζωή και δημιουργία. Όλα γύρω μου σκοτεινά χωρίς χρώμα και αρώματα ζωή ανούσια και άχρωμη τελείως.

Και'νω όταν ξεκίνησα ένιωθα σαν γλαροπούλι που τρελαινόταν να πετά ανέμελο στην απεραντοσύνη του διαδικτύου παίζοντας με τους αφρούς της .

Τώρα νιώθω στα ρέλια του πλοίου με σπασμένες φτερούγες να βλέπω την μπλαβιά φουρτουνιασμένη θάλασσα ανήμπορη να κρυφτώ απ'την καταιγίδα που έρχεται.

Η σημερινή ανάρτηση μόνο γιορτινή δεν είναι συγχωρέστε γιαυτό αλλά μου είναι δύσκολο να κρύψω τ'αληθινά μου συναισθήματα.
Κάπου εδώ γύρω θα τριγυρίζω δίπλα σας αν βρώ τη δύναμη και το κουράγιο μπορεί ν'ανοίξω πάλι φτερά και ν'αρμενίσουμε όπως πρίν!