Τι ..κοπή τι πίτα στο'Αγιαναργυροι..!!

Για την κοπή της πίτας το καθολικό ξωκκλήσι των Αγ.Αναργύρων στην Απάνω Μεριά διάλεξε ο Σύλλογος Πεζοπόρων αυτή τη χρονιά.
Ριζωμένο σε βουνοκορφή από μαρμαρυγιακό σχιστόλιθο, είναι ένα από το τα δύο μεγάλα προσκυνήματα της καθολικής κοινότητας του νησιού.

Γιορτάζει στις 27 Σεπτέμβρη και δέχεται πιστούς απ'ολη τη Σύρα.Το πανηγύρι παλιά ήταν ξακουστό για την προσέλευσή του την αυθεντικότητα και την ζωντάνια του.
Ενδιαφέρον έχει μια περιγραφή ενός συμπολίτη μου του Γ.Φρέρη στα "Συριανά γράμματα"
"Οι πομπές των εποχουμένων ξεκίναγαν σαν παραπόταμοι απ'την Ντελαγράτσια,το Φοίνικα,το Γαλησσά,το Δανακό...
Κι άκουγες τη νύχτα τα πέταλα των τετράποδων και τις χαρούμενες φωνές των προσκυνητών....
..Μόλις εβγαιν'ο ήλιος ροδίζοντας την ανατολή αρχίζανε να διαγράφονται σε πολυχρωμία τ'Αμυγδαλό με φύλλακα τον Αη Γιάννη τω Φυσώντα,η Μαύρη Ράχη,ο Σύριγγας,Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία.Λίγο ανηφόρι ακόμα και η σιλουέτα των Αγίων Αναργύρων.Φτάνανε,ξεπεζέβανε και...παρκάρανε στα γύρω σκλερωχώραφα καζικώνοντας τα τετράποδα διψασμένα και πεινασμένα..."

Εμείς βέβαια παρκάραμε τ'αυτοκίνητα στο δρόμο που έχει γίνει και ξεκινήσαμε για πεζοπορία ως το Λυγερό.

Μια γραφικότατη τοποθεσία με έντονες εδαφικές κλίσεις.Σκόρπιες κατοικίες εδώ και εκεί και αρκετές λωρίδες με αμπελώνες και καλλιεργήσιμα χωράφια.
Ενδιαφέρον έχουν οι αναβαθμίδες σχιστόλιθου που έχει δημιουργήσει ο λαϊκός τεχνίτης και παραμένουν για χρόνια ανέπαφες αυτές οι ξερολιθιές.

Το Λυγερό μια βαθιά χαράδρα. Βαδίζουμε πάνω στα περίτεχνα πέτρινα σκαλοτά μονοπάτια δίπλα στις πηγές.

Το νερό εδώ βάζει τις δικές του πράσινες πινελιές στο τοπίο.

Δεξιά μας το μοναδικό σπίτι μέσα στην πηγή περιτριγυρισμένο από ξερολιθιές και πρασινάδες.

Μια σιδερένια παλιά πόρτα κλέβει την παράσταση,

Βρισκόμαστε στην περιοχή της Χαλανδριανής το κέντρο που εξέθρεψε, ανέδειξε και ενταφίασε κάτω απ'το χώμα του έναν πολιτισμό,γνήσια αιγαιοπελαγίτικο και κυκλαδικό,τον πρωτοκυκλαδικό πολιτισμό,που έμεινε στην ιστορία σαν "Σύρου -Κέρου " της 3ης π.χ χιλιετηρίδας.

Εδώ στην περιοχή ξαφνικά μπροστά μας έχουμε αρχαίους τάφους εκείνης της εποχής που ανακαλύφτηκαν τυχαία πρίν 10ετία όταν συμπατριώτης μου θέλησε να χτίσει στο οικόπεδό του.
Τα λεφτά έπεσαν οι ανασκαφές έγιναν τα κτερίσματα που βρέθηκαν μεταφέρθηκαν στο μουσείο αλλά ουτε μία επιγραφή δεν τοποθετήθηκε να επισημαίνει στους τουρίστες ή ακόμα και στους κατοίκους για τα αρχαία ευρήματα.

Αν δεν είχαμε μαζί μας πρώην κοινοτικό πρόεδρο που παρευρισκόταν στις ανασκαφές κανείς μας δεν θα'ξερε για την ύπαρξη αυτών των αρχαίων τάφων της πρωτοκυκλαδικής περιόδου.

Αφήνουμε πίσω την ιστορική περιοχή σε άλλη διαδρομή θα επισκεφτούμε τον προϊστορικό οικισμό του Καστριού.

Μπροστά μας απλώνεται το Πλατύ Βουνί το μοναδικό χωριουδάκι της Απάνω-Σύρας που κατοικήθηκε ;στη 2η χιλιετηρίδα αλλά και στους κλασσικούς ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και μένει ζωντανό μέχρι και σήμερα χειμώνα-καλοκαίρι.

Ανηφορίζοντας για τους Αγ.Αναργύρους απολαμβάνω την εναλλαγή του τοπίου ανάμεσα σε κακοτρόχαλες πλαγιές καταπράσινες λωρίδες και άλλες φρέσκοοργωμένες.

Και ανάμεσα απ'τις λαγκαδιές ξεπροβάλλουν περίτεχνες ξερολιθιές που δίνουν ταυτότητα στο τοπίο.

Στο προαύλιο των Αγ.Αναργύρων κόβουμε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του συλλόγου υπό τις μουσικές των καλλιτεχνών και έμπειρων μελών.
Συνεχίζετε ένα τρικούβερτο γλέντι με μεζέδες-ρεφενέ απ'ολα τα μέλη για αρκετές ώρες κάτω απ'τις ζεστές ακτίνες του ήλιου που μας συνόδευσαν αυτήν την χειμωνιάτικη Κυριακή.