Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Αίθουσα Αναμονής!!

Το ασανσέρ σταματά στον 3ο όροφο. Βγαίνοντας αντικρίζω ένα γκισέ και μια αίθουσα αναμονής με τριάντα περίπου καρέκλες. Δίνει τα χαρτιά της η Θεία στον υπεύθυνο και μας λέει να περιμένουμε ώσπου να την ειδοποιήσουν.
 Μια παγωμένη αίθουσα με κορμιά ταλαιπωρημένα δίπλα μου μάτια μέσ’την απόγνωση και’γω παρατηρητής αυτής της κατάστασης. Όλοι περιμένουν μ’ανυπομονησία τη σειρά τους για τη λυτρωτική ή επίπονη θεραπεία.
Δεν περνάνε δέκα λεπτά και μια νοσοκόμα παίρνει την Θεία σε μια αίθουσα και αρχίζει η μεγάλη αναμονή.
Ένα μεγάλο ρολόι απέναντί μου με ασημένιο χρώμα και οι δείκτες τους μεγάλοι αποφασιστικοί να παίζουν με τα νεύρα όλων των παρευρισκομένων.
Τικ-τοκ –τικ-τοκ σε αργό ρυθμό εκνευριστικό και’γω να βλέπω τους δείκτες να γυρνάνε χωρίς ν’αλλάζει τίποτα γύρω μου.
 Παρατηρώ όσους περιμένουν η θλίψη ο φόβος ενσωματωμένα επάνω τους.
 Γυναίκες με τουρμπάν να κρύψουν την γύμνια του κεφαλιού, άντρες με καπέλα όλοι αντιμέτωποι με  τον ίδιο φόβο ο καθένας σε διαφορετική κατάσταση.
 Κουβέντες ελάχιστες κούφιες χωρίς νόημα.
Σηκώνομαι πηγαίνω δίπλα στην αίθουσα που είναι η Θεία καθισμένη σε μια πολυθρόνα με τα μάτια κλειστά τα χέρια παραδομένα στο έλεος των φαρμάκων και το πνεύμα στον Κύριο.
Στο στήθος στέκεται ένα εικόνισμα απ’τα χείλη της βγαίνουν σιγανές προσευχές έχει παραδοθεί ψυχή και πνεύματι .
Το σώμα παραδομένο στον ορά που τρέχει με τους ρυθμούς του ρολογιού δηλητηριάζει τις φλέβες τα αγγεία τα κύτταρα και απλώνεται.
Η Θεία πάντα ευσεβής και πιστή. Τα τελευταία χρόνια δίνει δεινή μάχη με σώμα με σώμα, με φανερό προβάδισμα εκείνου, αφού έχει προχωρήσει στα κόκκαλα τώρα και στους πνεύμονες.
 Αυτός ο αγώνας της έχει χαρίσει τυφλή και αλόγιστη προσήλωση στα Θεία.
 Όσο επιμένει εκείνος τόσο πεισμώνει κάνει όνειρα και μεγαλώνει την πίστη της που της δίνει κουράγιο και ελπίδα.
Μου είχε πει κάποτε. Όσο δυναμώνουν οι δυσκολίες τόσο δυναμώνουμε και’μεις την προσπάθεια. Τόσο και’κεινη γραπώνεται γερά απ΄τον Σταυρό του Χριστού.
 -Είσαι καλά Θεία, Θέλεις κάτι??
- Όχι καρδιά μου, πήγαινε να πάρεις ένα καφέ να φας κάτι μην είσαι νηστικιά.
Στη αίθουσα με τη Θεία βρίσκονται άλλες έξι πολυθρόνες με άτομα που περιμένουν στωικά το λυτρωτικό φάρμακο. Όλοι έχουν στραμμένα τα βλέμματα στον ορό, ηλικιωμένοι νεότερες γυναίκες που ο τρόμος είναι ζωγραφισμένος στα πρόσωπά τους τα κορμιά τους χαλαρά έρμαια παραδομένα στο «κακό».
Ένας σκελετωμένος κύριος δίπλα της,ωχρός με μάτια βαθουλωμένα μελανά με εμφανή τα σημάδια της απόγνωσης και του πόνου.
 Βγαίνω, το στομάχι έχει γίνει κόμπος δεν πάει τίποτα κάτω ένα νερό παίρνω και ξαναεπιστρέφω να’μια πιο κοντά στη Θεία να νιώθει τουλάχιστον ότι δεν είναι μόνη σ’αυτήν την δοκιμασία της.
Το μεγάλο ρολόι συνεχίζει να μετρά με ακρίβεια τα κούφια λεπτά, τις άδειες ώρες που πρέπει να περάσουν ώστε ν’απορροφήσουν το φάρμακο τα ταλαιπωρημένα κορμιά.
Οι καρέκλες ολοένα και αδειάζουν οι ασθενείς βρίσκουν θέση και παραδίνονται στη λύτρωση τους. Το μυαλό δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ούτε στην ανάγνωση ενός κοσμικού περιοδικού που βρίσκω σε μια καρέκλα παρατημένο
.Διαβάζω για νέους έρωτες και κουτσομπολιά επωνύμων και αισθάνομαι τόσο ποταπή αυτήν την ώρα που οι συνάνθρωποι μου υποφέρουν και άλλοι ασχολούνται με το μπικίνι της κάθε Φαίης και Μάιης.
Ο πόνος διάχυτος γύρω μου και’γω νιώθω σαν να τους επιθεωρώ με το κιάλι του υγιή ατόμου.
Τικ- τοκ-τικ, βλέπω τους δέκτες να κουνιούνται κι όμως νομίζω ότι δεν έχει περάσει λεπτό. Παρ’όλες τις προσευχές της Θείας η φλέβα σπάει δεν αντέχει το 2 μπουκάλι ο πόνος και ο φόβος εμφανέστατος στο κάτασπρο πρόσωπό της .Με ήρεμη και γλυκιά φωνή παρακαλεί την νοσοκόμα που γυρίζει σε 3 παρόμοιες αίθουσες να προσέξει τη βελόνα. Μετά από 3-4 προσπάθειες βρίσκει φλέβα και συνεχίζει το φάρμακο με τον ρυθμό του ρολογιού ν’απλώνεται. Η μάτια μου στέκεται σε μια γυναίκα γύρω στα 40 δεν δείχνει καταβεβλημένη απ’την επάρατη νόσο. Φαίνεται αποφασισμένη το ύφος της είναι αγέρωχο το κορμί της στητό κρατάει ένα περιοδικό και το ξεφυλλίζει με το ελεύθερο χέρι της. Θαυμάζω κρυφά αυτή τη γυναίκα χωρίς να την ξέρω βλέπω ότι δεν έχει καταθέσει τα όπλα αισθάνεται δυνατή και το δείχνει άλλοι θα την χαρακτήριζαν αναίσθητη για μένα είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης της νόσου.
Κάνω το σταυρό μου για το σήμερα το τώρα ευχαριστώ το Θεό γιαυτά που έχω και κυρίως για την υγεία μου.

12 σχόλια:

  1. Θα σου το πω με δικα μου λογια οπως γραφεις απο πανω.. φιλη μου Αχ! Αρμενακι μου τι περιγραφή ηταν αυτή;..ενιωσα σν να ημουν και εγω εκει διπλα και κοιταζα απο μια μερια... οσο και να λεμε πως ειμαστε δυνατες.. οταν φτασει αυτή η ωρα .. δυσκολα το αποδεχόμαστε και αν το καταφερουμε πρέπει να το παλεψουμε... τοτε η δυμανη της θέλησης μπορεί να κανει θαυματα.....θαυμασα και εγω μαζι με σενα το θαρρος της νεα γυναικας ετσι θελει να αντιμετωπίζουμε τα δυσκολα .. οταν δεν μπορούμε να τα αποφυγουμε Ζουζού μου...πραγματι οταν βρισκομαστε μπροστα σε τόσο δυσκολες καταστασεις τοτε λεμε δωξα το Θεό που ειμαστε καλά.. σε φιλω γλυκα..!! φιλια και στην μικρή σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι τρομερές οι εμπειρίες Ρούλα μου σε παρόμοιους χώρους.Πρέπει να'μαστε ψύχραιμοι για ν'αντιμετωπίζουμε τ'ασχημα της ζωής.Βέβαια έξω απ'το χωρό πολλά τραγούδια ξέρουμε.
      Ανθρώποι είμαστε και ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει
      γιαυτό ας ζούμε χαρούμενα την κάθε στιγμή μας.
      Πέρασα μια ίωση αυτές τις μέρες που μ'αφησε στο κρεβάτι για 2μέρες και σκεφτόμουν τη Θεία και όλους εκείνους που ζούν έτσι καθημερινά χωρίς να'χουν κουράγιο ούτε για την προσωπική τους υγιεινή να φροντίσουν.
      Ας δοξάζουμε το Θεό για την υγειά μας

      Σε φιλώ και'γω γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  2. Σφίχτηκε, όχι το στομάχι μου, μα η ψυχή μου, Ελενάκι μου...
    Είναι πολύ σημαντικό να μην το αφήνεις να σε πάρει από κάτω... Η ψυχολογία παίζει σπουδαίο ρόλο...
    Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό, πάντως αυτό που ζητάω εγώ είναι να έχουμε δύναμη να αντέχουμε, ό,τι συναντάμε στο διάβα μας...
    Την υγεία μας και βοήθεια στους διπλανούς μας...
    Μια μεγάλη αγκαλιά, κορίτσι μου και πολλά φιλάκια!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι Γιάννα μου δύναμη και κουράγιο γιατί μόνο έτσι θα ξεπεράσουμε τα εμπόδια.
      Και'γω έτσι πιστεύω αν δεν σε πάρει απο'κατω και επιμένεις να παλεύεις μαζί του μπορεί και να το ξεπεράσεις.

      Ας είμαστε καλά να μη γυρίζουμε την πλάτη σ'αυτούς
      που μας έχουν ανάγκη.

      Φιλάκια πολλά και απο'μενα!!!

      Διαγραφή
  3. Ακούγεται μακάβριο, το ξέρω, πρέπει όμως όλοι να κάνουμε τακτικές επισκέψεις στα νοσοκομεία, όχι μόνο για να συνοδεύουμε τους αγαπημένους μας αλλά για να καταλαβαίνουμε την αξία τού να έχουμε την υγεία μας.
    Ρώτα όποιον έχει φτάσει κοντά στο θάνατο. Το ξέρουν όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε ντε και καλά,αν επισκεφτούμε ένα γνωστό μας σε μια δύσκολή του στιγμή τότε σίγουρα συνειδητοποιούμε την αξία της ζωής.
      Και όταν κάνουμε μια βόλτα σε νεκροταφείο (σου το΄κανα πιο μακάβριο) τότε εκτιμάμε τη ζωή και τις μικρές χαρές που δεν καταλαβαίνουμε!

      Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα!

      Διαγραφή
  4. Σκληρό αλλά αληθινό το οδοιπορικό σου στην αίθουσα αναμονής. Αυτά που γράφεις με το περιοδικό, τα ένιωσα πρόσφατα κι ήταν σαν να έγραψες για τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνες τις ώρες. Εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη στην θεία και σ' όλους τους ανθρώπους που παλεύουν με το "θηρίο".
    Και μπράβο για το κουράγιο σου να το μοιραστείς μαζί μας. Μια χρήσιμη υπενθύμιση προς όλους μας, να εκτιμάμε, να ευλογούμε την κάθε μέρα που περνάει και είμαστε όρθιοι, να αγαπάμε τη ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο που μόνο όταν βρεθούμε απέναντι στον κίνδυνο διαπιστώνουμε Μαρία μου.Και είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή μας που δεν ξέρεις απο που θα σου'ρθει.Τι πίκρες κρύβει η άτιμη!Περισσότερες απ'τις χαρές!
      Μα δεν πρέπει να χάνουμε στιγμή!Περνάνε τόσο γρήγορα οι χαρές που τις χάνουμε στην κυριολεξία.

      Να'σαι καλά και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή
      με τους δικούς σου.
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. Παλεύει με δύναμη ψυχής η θεία σου...
    Έχω περάσει κι εγώ τις ίδιες ατέλειωτες ώρες αναμονής συνοδεύοντας ασθενή για την τόσο επίπονη θεραπεία και ξέρω πολύ καλά πώς αισθάνεσαι Ζουζούκα μου...
    Ασφαλώς και η υγεία μας είναι Θείο Δώρο κι αρκεί να σκεφτούμε ότι τις στιγμές που αναλώνουμε την ψυχή μας σε χαζές παρεξηγήσεις και διαφορές, υπάρχει κόσμος που αγωνίζεται έστω και για μια ακόμα μέρα ζωής...
    Η κυρία που φροντίζει να διατηρεί την ψυχραιμία της είναι άξια συγχαρητηρίων κι εύχομαι ολόψυχα να ξεπεράσει τον κίνδυνο.

    Καλή δύναμη και υπομονή, σε φιλώ κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούφ τελικά όλοι έχουμε από ένα που νοσεί μ'αυτήν την αρρώστια.
      Αστα Μαίρη μου σήμερα ήμουν σε νεκροταφείο ένας 55χρονος φίλος έφυγε από ιώση (αν είμαστε καλά!)
      http://www.syrostoday.gr/News/18225-Ypekypse-55xronos-Syrianos-poy-prosvlithike-apo-epoxiaki-gripi.aspx
      Τίποτα δεν είμαστε τελικά.Κανείς δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει η επόμενη μέρα.
      Γιαυτό ας ζούμε έντονα την κάθε στιγμή μας περαστικοί είμαστε και δεν το'χουμε καταλάβει.

      Σας μαύρισα την ψυχή Κυριακάτικα και δεν το'θελα.
      Να στε καλά και να χαιρόσαστε

      φιλιά πολλά γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  6. Η περιγραφή σου zoyzoy απλή,λιτή μα τόσο συγκλονιστική!
    Σκέφτομαι την θεία σου και όλους όσους βρίσκονται στα δίχτυα αυτής της.......πως να την πω,που δεν τολμάω καν να την ονοματίσω,λες και αρνούμενη να την ονοματίσω θα την ξορκίσω,θα την εξαερώσω,θα την στείλω στο διάολο!
    Με τρόμο παρατηρώ ότι πληθαίνουν γύρω μου περιπτώσεις φίλων και συγγενών που τους ακουμπάει αυτό το....κακό και αν και ελάχιστες φορές πρόδωσα την καρδιά και την ψυχή μου και πάντα εκτιμούσα το δώρο της ζωής γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο,μετά από αυτά που συμβαίνουν σε ανθρώπους γύρω μου την λατρεύω και την σέβομαι απεριόριστα και προσπαθώ να την ζήσω όσο πιο απλά και γλυκά μπορώ.
    Αυτό συμβαίνει φαντάζομαι σε όλους όσοι έχουν βρεθεί σε καταστάσεις πόνου και θλίψης.
    Αναθεωρούμε πράγματα βάζουμε άλλες προτεραιότητες,γενικώς αλλάζουμε!
    Zoyzoy μου εύχομαι τα καλύτερα στην γλυκιά σου θεία που από την περιγραφή σου κατάλαβα ότι αντιμετωπίζει στωικά την καινούρια κατάσταση και συνεχίζει παραδομένη σε αυτή την ανώτερη δύναμη που αισθάνονται οι άνθρωποι ότι τους δίνει δύναμη την στιγμή που την έχουν ανάγκη.
    Να είσαι καλά και καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Χριστίνα μου στωικά παραδομένη στον Κύριο περιμένει εκείνος τι θ'αποφασίσει για το μέλλον της.
      Μακάρι να'χα και'γω τη δύναμή της.Νιώθει τόσο αποφασισμένη που εκπλήσσει ακόμα και τους υγιείς με το κουράγιο της.
      Πράγματι όλο και περισσότεροι γύρω μας παλεύουν με την επάρατη νόσο και ο πόνος και η θλίψη μας περιτριγυρίζουν.
      Ας κρατούμε ψηλά το κεφάλι και να χαιρόμαστε τη ζωή μας
      δεν αξίζει για τπτ να χαλάμε τη ζαχαρένια μας.
      Οπως μπορούμε και να δοξάζουμε γιαυτά που έχουμε
      όχι γιαυτά που μας αφήνουν!

      Φιλιά πολλά κοπέλα μου

      Καλό Μήνα να'χουμε με το καλά!

      Διαγραφή

Αφού έκανες τον κόπο και το διάβασες πες μου και τη γνώμη σου με δικά σου λόγια...
Δε'ν'κακό!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top