Τελευταία μέρα..και το ταξίδι της επιστροφής!!!

Τελευταία μέρα στην Κρήτη και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και τα Νότια παράλια.

Η διαδρομή μεγάλη ανάμεσα από απέραντες εκτάσεις με ελαιώνες.Παντού ασημοπράσινες φυλλωσιές κάλυπταν όλο σχεδόν το τοπίο.

Ακόμα και πάνω στο δρόμο οι ελιές κρατούσαν γερά με τις ρίζες τους για να προσφέρουν τον πολύτιμο καρπό τους.-Ευλογημένη γη!

Μετά από 1ώρα και αντικρίσαμε την εντυπωσιακή απέραντη παραλία του Κομμό.
Με χοντρή άμμο και αλμιρίκια.

Εκτείνεται πάνω από 2χλμ ανάμεσα στα Μάταλα και το Καλαμάκι. Η χρυσή άμμος του Κομμού είναι χοντρή (και αγαπημένο στέκι της χελώνας καρέτα), ενώ εδώ κάποτε βρισκόταν το επίνειο της μινωικής πόλης της Φαιστού.
Και'δω οι Κρητικοί δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη αυτή την πανέμορφη παραλία.

2καφέ μπαρ λειτουργούν για τους απαιτητικούς τουρίστες ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος της είναι ακόμα απείραχτο από τουριστικής πλευράς.
Στη φωτό διακρίνεται ένας διάδρομος προστατευμένος όπου έχει γεννήσει χελώνα!
Αυτή βέβαια τρομαγμένη απ'τον κόσμο ούτε φάνηκε όσο διάστημα είμασταν στην παραλία.

Ο ήλιος άρχισε να δύει και τότε απολαύσαμε το ομορφότερο πιστεύω ηλιοβασίλεμα που έχω δει.
Σκόρπισε γύρω του το πορτοκαλοκόκκινο φώς του και η θάλασσα τον αγκάλιασε στα ψυχρά της βάθη και τον κατάπιε μεμιάς.

Το δειλινό έδινε τη θέση του στο γαλάζιο σκοτάδι δειλά δειλά ερχόταν με νωχελικές κινήσεις και μας έλεγε να βιαστούμε, είχαμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε!

Την επόμενη το πρωί αφού προμηθεύτηκα τ'αγαπημένα κρητικά γλυκά του γιου χαιρετούσα το Ηράκλειο απ'το ταχύπλοο το Flyingcat

Ο χρόνος είναι χρήμα λένε για 5ώρες θα'μουν στην Μύκονο και σε 1ώρα στο νησί 80ευρούλια το εισιτήριο που αντιστοιχεί στην τιμή 2βαποριών και 16ωρών ταξίδι με τα συμβατικά πλοία για Πειραιά και Σύρο.

Σε 2ώρες περίπου πιάνουμε Σαντορίνη που κατακλύζεται από κρουαζιερόπλοια,γιοτ, ιστιοφόρα!

Στο λιμάνι της αδειάζει σχεδόν τους τουρίστες και ξαναγεμίζει άλλους για Μύκονο

Πάνω στους στακτούς βράχους σαν νυφούλες προβάλουν τα χωριά της, Φυρά και στο βάθος το Ημεροβύλγι.

Μπροστά μας η Νέα Καμένη μαύρο ηφαιστειογενές μάγμα το πέτρωμα της όλο.

Αφήνουμε την εκπληκτική Σαντορίνη, η Πάρος είναι το επόμενο νησί που πιάνουμε την επόμενη ώρα.

Η κίνηση εδώ ήρεμη το νισάκι στους ρυθμούς του.

Και τέλος η Μύκονος που γίνεται το αδιαχώρητο από κόσμο και κίνηση.
Βγαίνουμε στο παλιό λιμάνι προλαβαίνουμε ν'απολαύσουμε ένα καφέ και να χαθούμε στους ρυθμούς της.
Παίρνουμε το λεοφορείο της γραμμής για το νέο λιμάνι απ'οπου θα φύγει το πλοίο μας για το νησί.
Και ως συνήθως η Ζουζού παρατηρεί και χαζεύει, το δρόμο, το τοπίο!

Φτάνουμε στο νέο λιμάνι, την κόβει μια λιγούρα και ψάχνει τα γλυκά να τσιμπήσει όπου άφαντα τα γλυκά.
Συνειδητοποιεί ότι τ'αφησε στο λεωφορείο και την πιάνει πανικός όσο σκέφτεται τι γκρίνια και την μουρμούρα από γιο και πατέρα.

Τρέχει στον οδηγό του επόμενου, του λέει την κατάσταση εκείνος ενημερώνει με τηλέφωνο τον οδηγό του λεφορείου όπου σε 5'ξεκινά το δρομολόγιο του.
Το πλοίο όμως ήδη μπαίνει στο λιμάνι.

Ευχαριστεί τον οδηγό για την εξυπηρέτηση και του λέει να φάνε τα γλυκά στην υγειά της αφού σε λίγο θα φύγει το πλοίο.
Μπαίνει μέσα απογοητευμένη για την ατυχία και την αφηρημάδα της.
Το πλοίο λύνει κάβους η πόρτα αρχίζει ν'ανεβαίνει όταν ξαφνικά βλέπει τον οδηγό να τρέχει100αρι με τα γλυκά στο χέρι προς το πλοίο.

Ας είναι καλά ο άνθρωπος να'ναι πάντα γλυκιά και χαρούμενη η ζωή του!
Περισσότερο χάρηκα για την γενναιόδωρη ψυχή, του που φέρθηκε έτσι, όχι για τα γλυκά που θα στοίχιζαν 15-20ευρώ.