Κρητικά πανηγύρια και ...όχι μόνο!!

Μια απ'τις εμπειρίες που'χα στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κρήτη ήταν να βρεθώ σε παραδοσιακά κρητικά γλέντια.Τις μέρες που ήμουν στο νησί συνέπεσαν με την γιορτή του Αϊ-Γίαννη του Ρηγολόγου.
Εγώ δεν είχα ιδέα για αυτή τη μέρα και τις παραδόσεις μας,εκεί όμως τις γνωρίζουν και τιμούν ιδιαίτερα τον άγιο.Την παραμονή ένα  χωριό του Λασιθίου το Κουνάλι διοργάνωνε παραδοσιακό γλέντι στην αυλή του σχολείου.
Το χωριό έχει 44μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Διασχίσαμε πολλές δεντρόφυτες περιοχές χαράδρες για να φτάσουμε στο χωριό που δυστυχώς δεν αποτύπωσα με φωτό λόγω ακατάλληλου φωτισμού!

Σε μια αυλή του σχολείου ειδικά διαμορφωμένη με τραπεζοκαθίσματα μας υποδέχτηκαν οι ντόπιοι ενώ σε εξέδρα μια ορχήστρα με κρητικούς μουσικούς είχε ξεκινήσει να παίζει.
Το βραστό αρνί με το παραδοσιακό πιλάφι ήταν το κυρίως πιάτο και ακολουθούσαν τα ψητά με σαλάτες και τα συνοδευτικά τους.

Ενώ απολαμβάναμε τα εδέσματα κάτω απ'τους ήχους της λύρας και του λαούτου το γλέντι ξεκίνησε με τον αργόσυρτο Χανιώτικο χορό.

Καμάρωνα τους ντόπιους και τον τρόπο που χόρευαν  ευθυτενής. λεβέντες με τιμή και  καμάρι. έσερναν το χορό!
Λένε ότι ο χορός είναι τρόπος έκφρασης και πραγματικά απ'το τρόπο που χορεύουν καταλαβαίνεις τη λεβεντιά που τους διακρίνει.

Ένα χορό που δεν διέφερε απ'τον δικό μας συρτό και όμως ο ήχος της λύρας σαν παραπονεμένη γυναικεία φωνή  έδινε κάτι το ξεχωριστό.

Παρατήρησα πόσο σεβασμό δείχνουν στον συμπατριώτη τους.Ενώ χόρευαν σαν σύνολο όταν ένας απ'τους χορευτές ένιωθε την ανάγκη να κάνει τη φιγούρα του σταματούσαν όλοι και του χτυπούσαν παλαμάκια στα τσαλιμάκια του.

Και χόρευαν εξαιρετικά παιδιά, νεαροί, μεσήλικες με εξαιρετικό ύφος και ταμπεραμέντο κρατώντας την παράδοση ζωντανή.

Το λαούτο με την λύρα σαν πρωταγωνιστές της ορχήστρας έδιναν τον ρυθμό και ο κόσμος μαζεύονταν  σαν τα μερμήγκια
 Κι όσο άναβε το κέφι ο ρυθμός γινόταν πιο γρήγορος πιο έντονος πιο πηδηχτός ο Μαλεβιζιώτης,το Πεντοζάλι η σούστα ακολουθούσαν και κατεύθυναν τα βήματα των Κρητικών.

Το κέφι και ο χορός συνεχίστηκε αμείωτος ως αργά τη νύχτα και'νω γίναμε ένα με τους ντόπιους χορέψαμε και Χανιώτικο κεραστήκαμε και τις σχετικές ρακές αφήσαμε το γλέντι γιατί είχαμε και αρκετό δρόμο να διανύσουμε.

Και ανήμερα του Αΐ -Γιάννη ενώ σύμφωνα με την παράδοση απαγορεύεται η κατανάλωση κρέατος, στη γειτονιά μας άλλο γλέντι γίνεται με ντόπιο συγκρότημα.
Ενα υπέροχο συγκρότημα με εξαίσιες φωνές και υπέροχη μουσική που πραγματικά μας μάγεψε.

Στο τραπέζι και λαχανικά γιαυτούς που τιμούν  τα έθιμα.Ενώ δεν έλειπαν τα φρούτα και τα σπιτικά γλυκά του κουταλιού που κέρασε ο πολιτιστικός σύλλογος στο τέλος.

Εδώ το γλέντι δεν ήταν τόσο παραδοσιακό τα παιδιά έπαιζαν και άλλους σκοπούς για όλα τα γούστα.
Και σαν γειτονιά της πόλης τέλειωσε και νωρίτερα αφού η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη για τους περισσότερους.

Τις επόμενες μέρες κάναμε ένα πέρασμα απ'την ξακουστές Αρχάνες για να γνωρίσουμε και'μεις αυτή την ξακουστή και γραφική κωμόπολη με σπουδαία ιστορία νοτιανατολικά του Ηρακλείου.

Με αρκετές φυσικές ομορφιές πλακόστρωτα δρομάκια με απλά σπίτια χωρίς ιδιαίτερα στολίδια.

Απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας που απολαμβάνουν στους καφενέδες τον καφέ ή την ρακί τους.

Αυτή η πόλη νομίζεις ότι έχει μείνει αρκετές δεκαετίες πίσω η τεχνολογία δεν την έχει αγγίξει και πολύ.

Στο δρόμο μας και η ξακουστή Παναγιά με το ρολόι που χρονολογείται απ'τον 14αι.και η παράδοση λέει ότι έχει κτιστεί με γάλα από γιδοπρόβατα των χριστιανών!

Όταν επί Τουρκοκρατίας ο βάρβαρος διοικητής των Αρχανών δεν έδωσε  νερό για το χτίσιμο της εκκλησιάς
Τότε λοιπόν κάθε χριστιανός είχε λίγα-πολλά μερικά γιδοπρόβατα, αρμέχτηκαν αμέσως και με το γάλα έκαναν λάσπη κι έκτισαν την κυκλική οροφή της μικρής εκκλησίας.

Πολλοί έκτοτε το βεβαιώνουν ότι η στέγη του πρώτου χαμηλού κλίτους της εκκλησίας είναι “γαλατοκτισμένη”.
Δυστυχώς τη βρήκαμε κλειστή για να θαυμάσουμε την ορογραφία της.

Το υπέροχο κωδωνοστάσιο της Παναγίας

Η ιστορία αυτής της κωμόπολης είναι πλούσια και με πολλούς αγώνες εναντίων των κατακτητών της.
Απέναντι επιβλητικό το ιστορικό ορος Γιούχτα

Και'νω έγώ έχω συγκινηθεί με τόσους ήρωες που έχουν πέσει εδώ  γιαυτή την πατρίδα, έξω απ'την εκκλησία ο φωτογράφος μου έχει κολήσει σε μια πελώρια καρυδιά στο προαύλιο της.

Πρωτόγνωρο για μας τους κυκλαδίτες  δικαίως δίνει όλη του την προσοχή!