Όχι αλμυρό ....γλυκό φιστίκι..!

Καλύτερα να μασάς  παρά να μιλάς" λένε και το έχω εμπεδώσει για καλά!

Περνούσαμε πρίν μέρες, που λες, από κάτι φυστικιές και καθώς τις χάζευα τόλμησα και είπα:
-Κοίτα,γίνανε τα φιστίκια ! Ετοιμα είναι!
Μα ήταν χάρμα οφθαλμών,τα καταπράσινα τσαμπιά ν'αστράφτουν κάτω απ'τον ήλιο στα ασημοπράσινα φύλλα της φιστικιάς
Τι το'θελα, η ρουφιάνα, σε 2μέρες μου'φερε ο σύζυγος 1τζάντα φυστίκια φρέσκα για γλυκό!
-Τι είναι αυτά μωρέ?Σου ζήτησα εγώ φιστίκια?

Μου τα'φερε ένας φίλος!
-Να'σε είδα που τα κοιτούσες και σκέφτηκα ότι ήθελες για να κάνεις γλυκό!
-Έχω χαζέψει πάμπολλα εξωτικά νησιά σε περιοδικά και ιστοσελίδες αλλά ποτέ δεν μου'φερες δύο εισιτήρια για έκπληξη, είπα με παράπονο

Όπως κατάλαβες δεν γινόταν να στείλω πισω το "πεσκέσι!Ήταν και τρυφερά,και επρεπε να μη καθυστερήσω την προετοιμασία του γλυκού για να μη μεστώσουν.

Και δεν έχεις ιδέα σε τι μπελά μ'εβαλε μ'αυτά τα φιστίκια.
-Δουλειά δεν είχε ο διάολος που λένε... σε μένα πήγαινε.

Έπρεπε να τα μαδήσω απ'τα τσαμπιά να τρυπήσω ένα ένα με βελόνα σακοράφα για να μαλακώσουν στο βράσιμο.

Κέντημα δηλαδή κανονικό.
Υπομονή να'χεις και να τσιμπάς φιστίκια.

Κατόπιν τα'βαλα να βράσουν σε νερό ώσπου να μαλακώσουν.

Μετά έπρεπε να στεγνώσουν σε πετσέτα για να αφήσουν όλο το νερό τους.
1ολόκληρη μέρα αλλάζοντας τακτικά πετσέτα να μη μυρίσουν.

Τέλος την επόμενη έκανα σιρόπι βαρύ και τα'βαλα να βράσουν με μια φλούδα λεμονιού.
Βέβαια έχασαν το ωραίο φιστική τους χρώμα απ'το βράσιμο για να δέσει το γλυκό.

Μετά από 2μέρες το γλυκάκι ήταν έτοιμο για να γλυκάνει κάθε πικραμένο!
(Αντε και τον νέο μας Πρωθυπουργός για να μη μας κάψει τη γούνα!)