Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Α....ρε Μάννα !!

Σκεφτόμουν πόσο άδικος είναι ο χρόνος.!
Τόσο γενναιόδωρος στα  μωρά,  μπουσουλάνε στην αρχή ,αγκουίζουν μετά  στέκονται βγάζουν άναρθρες κραυγές,μετά  λέξεις,βαδίζουν και τρέχουν αντιλαμβάνοντας τα πάντα γύρω τους ενός χρονού.
Και πόσο φειδωλός  με  τους μεγάλους ανθρώπους.Βλέπω τη  μάνα μου σ'ενα χρόνο την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις της δύο -τρια βήματα με το ζόρι, έχασε την ακοή της μόνο με τ'ακουστικό  μπορεί να επικοινωνήσει.και το χειρότερο η μνήμη της παίζει τόσο άσχημα παιχνίδια.
Πρόσωπα και εικόνες από τα μικρά της τα χρόνια έρχονται ζωντανές στη μνήμη της και ξεχνά τα πρόσφατα γεγονότα ακόμα και τα εγγόνια της.Οι μέρες έρχονται και φεύγουν αφήνοντας πάνω της και ένα σημάδι φθοράς.
Γεράματα που κανείς δεν μπορεί ν'αποφύγει και "το φθηνότερο πράγμα στον άνθρωπο" σύμφωνα με τη ρήση μιας ηλικιωμένης γειτόνισσας.
Δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα τελικά τα γεράματα.
Η μητέρα μου ποτέ δεν αγάπησε το κρεβάτι "γύριζε  σαν του αλόγου την ουρά "όπως συνήθιζε να λέει ,το φοβόταν και  το έτρεμε για το τέλος  και δυστυχώς δεν το απόφυγε.
Δυνατή και υπερήφανη μέχρι τα 88της χρόνια δεν είχε την ανάγκη κανενός.Μόνη με νύχια και με δόντια τα'φερνε βόλτα.Τια τις προσωπικές της ανάγκες δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια  από κανένα της παιδί.
Ένα πιάτο φαγητό όταν της πήγαινα το'κρυβε να το φιλέψει αλλού που εκείνη πίστευε ότι θα έπιανε τόπο και έτρωγε ότι πρόχειρο έβρισκε.Τη λιγοστή σύνταξη που κατάφερε να βγάλει με κόπους και βάσανα. την  "αβγάτιζε" πάντα.Φασούλι το φασούλι γέμιζε σακούλια αμέτρητα τόσα χρόνια και βοηθούσε σύμφωνα με την κρίση της τα παιδιά της που είχαν ανάγκη στερώντας πάντα τον εαυτό της.Δεν είχε ποτέ ανάγκες ούτε καν έξοδα.Αλλά το πορτοφόλι της ήταν πάντα γεμάτο να δίνει.
Τα ροζιασμένα χεράκια της αμέτρητα  πλεκτά έφτιαξαν μια ζωή, να στολίσουν και δέκα σπίτια.
Αυτά είναι η μόνη της περιουσία σήμερα.Πολλές φορές αντικρίζοντάς τα μονολογεί
- τι κατάλαβα όλα αυτά τα χρόνια!!
Α..ρε Μάννα,πόσο άδικη ήταν η ζωή μαζί σου!
Σ'εστυψε σαν λεμονόκουπα, κυριολεκτικά και δε σου χάρισε τίποτα.Μια ζωή πάλεψες για τα πάντα και δεν χάρηκες ούτε αυτά που κατάφερες να κάνεις με τόσες στερήσεις!
Μια γυναίκα τόσο δυνατή και δημιουργική να εγκλωβίζεται σ'ενα κρεβάτι ανήμπορη,να εξαρτιέται από άλλους για τα πάντα.
-Να προσέχετε τον εαυτό σας ακούτε, μην την πάθετε όπως εγώ ποτέ δεν  σεβάστηκα  τον εαυτό μου και τώρα αυτό πληρώνω λέει και ξαναλέει συνέχεια όταν την επισκέπτομαι.
Η μοναξιά πρίν 1χρόνο ήταν φίλη της η τηλεόραση η συντροφιά της.Τώρα μόνο φόβο της προκαλεί και τίποτα δεν μπορεί να κερδίσει τον ενδιαφέρον της.
-Να με πάρει ο Θεός να ησυχάσω να μην ταλαιπωρώ τα παιδιά μου. λέει και το πιστεύει.
Προσπαθώ να της δώσω κουράγιο λέγοντάς της ότι δεν είναι άρρωστη,υπάρχουν και χειρότερα.Κουνάει το κεφάλι και σιωπά.
Αυτή η σιωπή ξέρω ότι κρύβει την θλίψη  για την κατάντια της
Έμαθα να διαβάζω τα μάτια της.Αυτά τα κουρασμένα μάτια της γεμάτα πόνο πολλές φορές ατενίζουν το μέλλον που φοβάται και τρέμει.Διακρίνω την χαρά και την αγαλιαση την σ'αυτά τις λίγες ώρες που με βλέπει.
 Αυτή την χρονική περίοδο που είναι τόσο σημαντική η συντροφιά μου για κείνη οι συγκυρίες της  ζωής δεν μου αφήνουν τον ελεύθερο χρόνο  που θέλω να αφιερώσω σε'κείνη.
Ευτυχώς είμαι γεμάτη από πολλές χαρούμενες στιγμές που έζησα μαζί της και τις έχω φυλαγμένες στην καρδιά μου.
Όταν μένει μόνη βλέπω στα μάτια της το φόβο και την απόγνωση,εκλιπαρεί την συντροφιά το χάδι την κουβέντα. Αυτή η κουβέντα κάθε μήνας που περνάει βλέπω ότι   περιορίζεται στα ίδια πράγματα αλλα της δίνει ζωντάνια να ρωτά ξανά και ξανά για τα εγγόνια της και τους γνωστούς της.
-Α..ναι σε ξαναρώτησα μου λέει .
Σαν το μικρό παιδί αναζητά την προσοχή μας πολλές φορές επινοώντας διάφορα τεχνάσματα.
Παιδί που λατρεύει τα γλυκά τις λιχουδιες απολαμβάνει τη συντροφιά φοβάται τη μοναξιά  το ακοτάδι έχει την ανάγκη μας,εξαρτάται από τους άλλους όπως ακριβώς το μωρό.

19 σχόλια:

  1. Πολύ τρυφερή και ανθρώπινη η ανάρτησή σου Ελένη μου. Είναι μεγάλη ευλογία να φροντίζεις τον άνθρωπο που σου χάρισε τη ζωή!
    Εγώ βέβαια την δική μου την έχασα πολύ νωρίς, αλλά τηρώ το γνωμικό που λέει του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί, αντίστροφα!
    Της μαμάς μου η μαμά, είναι δυο φορές μαμά, φέρνοντας εδώ στη Νίκαια τη γιαγιά μου να ξανανιώσει, αφού κανείς κερασφόρος απ' το σόι δεν ήθελε μια γριά στα πόδια του!
    Ας είναι όμως!
    Επιστρέφω δειλά-δειλά μετά από πολύ καιρό, έτσι ελπίζω τουλάχιστον!
    Χρόνια μας πολλά κι εύχομαι υγεία κι ευτυχία σε σένα και την οικογένειά σου!
    Πολλά πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύχρονη Νάντια μου να χαίρεσαι τα καμάρια σου και τη γιαγιάκα μέχρι το τέλος.
      Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω μετά από τόσα χρόνια.

      Καλά έκανες και πήρες τη γιαγιά μαζί σου.
      Να ξέρεις ότι δίνεις σ'αυτό το κόσμο σου επιστρέφεται.Να'σαι σίγουρη ότι θα επιστραφείσ σε σένα η αγάπη προς τη γιαγιά σου.

      Φιλάκια πολλά γλυκιά μου!!

      Διαγραφή
  2. Μανα....... Αχ!
    Μαλλον ειναι η 10 φορα που το διαβαζω και σημερα ειπα να σχολιασω, μα τι σχολιο ν ακανω;;;
    ΜΑΝΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχεις δίκιο! Τι να πεις και τι να γράψεις!

      Ευχαριστώ!

      Καλό καλοκαίρι να'χεις!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα.

      Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω.
    Μόνο αν περνάει κάποιος τα ίδια, μπορεί να καταλάβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περνανε τα χρόνια και βαραίνουν πολύ για τους γονείς μας.
      Δυστυχώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο:(
      Καλά να περνάς.

      Διαγραφή
  5. Πόσο καιρο εχω να περασω και εγω από εδώ Ζουζου μου !!!
    Και με το που ηρθα εστω και με μεγαλη καθυστερηση.. με συγκίνησες όσο δεν φανταζεσαι..με ότι έγραψες για την μάνα σου... οτι ευχοταν να ξερεις ειναι και ευχή όλως σχεδων των μεγαλων ανθρωπων .. να μην εχεουν την αναγκη των παιδιων τους τους πόσο την καταλαβαινω να ξερεις!!! όμως άλλες οι επειθυμίες μας και αλλα η μοιρα μας επειφηλασει.. φιλη μου..!!!
    Όμως είστε πολύ τυχερα παιδια.. γιατι σας εχει δώσει την αγαπη της με όποιον τρόπο ήξερε να το κανει.. και τα γραφόμενα σου για εκεινη δίχνουν ότι έκανε πολύ καλή δουλεια στις καρδιες σας.. φιλεναδα..να έχετε να αυτα να θυμαστε και να παιρνετε υπομονή ..τωρα που σας χρειαζεται..!!
    Ελπίζω να τα πουμε αν κατεβητε κατω...καλο υοπολοιπο καλοκιαρακι σας ευχομαι πολλα φιλια σε όλους.. και στην Γιούλη ναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως έχω χαθεί απ'το blogging Ρουλα μου.
      Τα γερατειά είναι η χειρότερη περίοδο του ανθρώπου πιστεύω.Ας έχουν όλοι ένα αποκούμπι η μοναξιά είναι το χειρότερο πράγμα σ'αυτήν την ηλικία Θα΄ρθουμε και μεις σ'αυτήν την κατάσταση και καλό είναι να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες τους.

      Σίγουρα θα τα πούμε όταν κατέβω με το καλό τον επόμενο μήνα. Ως τότε καλά να περνάς και πολλά φιλάκια
      γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  6. Πολύ τρυφέρή ανάρτηση zoyzoy μου 😊😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσο σε καταλαβαίνω κορίτσι μου...
    Έχω κι εγώ τη μαμά μου, έχουμε περάσει από όλα τα στάδια...
    Ευλογία είναι να γεράσει ο άνθρωπος και να μη φύγει νέος, ευχές δίνουμε στα γενέθλια να φτάσει στα 100 χρόνια. Βέβαια, είναι πολύ σπάνιο να στέκεται κάποιος στα πόδια του και να αυτοεξυπηρετείται σε μεγάλη ηλικία...
    Οι ευχές της θα σε συνοδεύουν πάντα, χαίρομαι που δεν το έβαζε κάτω και είχε θέληση για ζωή, είναι πολύ σημαντικό.

    Φιλάκια πολλά, καλή δύναμη και γλυκό φθινόπωρο Ζουζούκα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρούλα μου
      πόσο χαίρομαι που γύρισες και'συ στο blogging
      χαθήκαμε τελείως τα τελευταία χρόνια.
      Εχεις δίκιο ότι είναι σπάνιο σε τέτοια ηλικία να'ναι γεροί και δυνατοί,όταν μία μία οι αισθήσεις σου σε αποχερετάνε.

      Να τη χαίρεστε τη μαμά να'ναι δυνατή μέχρι την τελευταία μέρα της.

      Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου
      καλό φθινόπωρο να'χουμε και απο'μενα
      πολλά φιλάκια


      Διαγραφή
  8. Κοντά σε αυτά που περνάω με την κόρη μου, χάνοντας την μάνα μου, ούτε που το κατάλαβα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμαθα για το κακό που συνέβη στο κορίτσι σου και πολύ λυπήθηκα για το κορίτσι σας.

      Μην χάνεις το κουράγιο και τις ελπίδες σου.

      Το δικό μας δράμα με τη μαμά ωχριά στο δικό σας !

      Εύχομαι πολύ σύντομα να δείτε το κορίτσι σας όπως το ξέρατε γερό και δυνατό,και να μείνει ένας κακός εφιάλτης όσα ζήσατε μέχρι σήμερα.

      Διαγραφή
  9. zoyzoy μου,
    συνηθίζουμε να κλείνουμε στην καρδιά μας, ανθρώπους, μνήμες, καταστάσεις... Ακόμα και κάποιοι ρομαντικοί κι ονειροπόλοι, προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε την πραγματικότητα, όσο σκληρή κι αν ήτανε για μας... Αλίμονο σ' αυτούς (τους καινούργιους) που προσπαθούν να ξεριζώσουν από μέσα τους, όσα εμείς φυλάξαμε με θυσίες! Καλή δύναμη!!!
    Στείλε μου σε παρακαλώ το e-mail σου: gelastoapogeuma@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή

    2. Κοιτα να δεις που η παρεα ειναι εδω!
      Πολυ χαιρομαι που βρισκομαστε μετα απο τοσα δυσκολα χρονια.

      Θα τα πούμε :)

      Διαγραφή

Αφού έκανες τον κόπο και το διάβασες πες μου και τη γνώμη σου με δικά σου λόγια...
Δε'ν'κακό!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top