Σαν το σύννεφο φεύγω..!!

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
 εχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Στη Μύκονο...!

Μια επίσκεψη στη Δήλο με'φερε στη Μύκονο αναγκαστικά!

Ανακάλυψα ότι είναι απ'τα λίγα μέρη μας που δεν καταλαβαίνει τι εστί κρίση, ζει σε άλλη εποχή ίσως και σε διαφορετική χώρα αφού την επισκέπτονται όλες οι εθνικότητες.

Αυτό το νησί της χλιδής και της εκμετάλλευσης μου προκαλούσε πάντα αποστροφή.

Φτάσαμε πρωί και στο λιμάνι του ήταν δεμένο ένα πελώριο κρουαζιερόπλοιο ενώ άλλο ένα ήταν δεμένο στη ράδα και έδιναν ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια στο νησί.

Τέτοια εποχή δεν είχα ξανάρθει και μου'κανε εντύπωση η κίνηση τόσο νωρίς στη Χώρα.
Κόσμος σεριανούσε στα λιγδιασμένα σοκάκια στις καφετέριες στα παραλιακά μπαράκια.
Και αρκετά μαγαζιά προς έκπληξή μου ήταν ανοιχτά τέτοια ώρα.

Τα πλοιάρια έκαναν διαρκώς δρομολόγια βγάζοντας επισκέπτες απ'τα κρουαζερόπλοια.

Από παλαιότερη επίσκεψη είχα παρατηρήσει ότι δεν δίνουν και μεγάλη σημασία στην καθαριότητα ίσως η μεγάλη προσέλευση του κόσμου δεν δίνει την δυνατότητα να κρατήσουν ένα όμορφο καθαρό περιβάλουν.
Έτσι σε κάθε γωνιά σκουπίδια στ'ασπρισμενα σοκάκια σπασμένα γυαλιά κίνδυνος για τον ανέμελο διαβάτη παρατημένες στοιβαγμένες σακούλες που σου χαλούσαν την εικόνα του όμορφου αιγαιοπελαγίτικου τοπίου.

Και αφού ο δήμος δεν προλαβαίνει να καθαρίσει τα σοκάκια αναλαμβάνουν οι τουρίστριες με τα μάξι τους...
Η κοπέλα προφανώς όλη νύχτα έκανε πολλούς δρόμους και το φουστάνι δεν άντεξε,
αυτή πως αντέχει να το βλέπει αναρωτιέμαι??

Μου έκανε φοβερή εντύπωση που όλες οι εκκλησίες ήταν ορθάνοιχτες ως αργά τη νύχτα και σκέφτηκα ότι εισπράττουν περισσότερα μ'αυτόν τον τρόπο γιατί δεν πιστεύω ότι πολλοί επισκέπτες νιώθουν την ανάγκη μετά από ολοήμερο ξεσάλωμα να προσευχηθούν.

Στο δρόμο μου ένα κατάλευκο εκκλησάκι με τις πορτούλες του διάπλατες με καλούσε για προσκύνημα.
Πέρασα να προσκυνήσω τον Παππούλη(Αΐ,Νικόλα) δεν έχω ξαναδεί τόσο πασαλειμμένες λιγδιασμένες εικόνες!(Θεέ μου συχώρα με!)
Μα δεν υπάρχει ένας Χριστιανός σκέφτηκα να περνάει με λίγη κολόνια άντε 1φορά την ημέρα τις εικόνες του?

Περάσαμε από μια υπέροχη παραλία που η κοσμοσυρροή ήταν απίστευτη δεν έχω συναντήσει περισσότερο κόσμο σε παραλία,την προσπεράσαμε αναζητώντας μια ήσυχη για καθημερινούς ανθρώπους που θέλουν να κάνουν ένα απλό μπάνιο και όχι επίδειξη.

Έτσι, ακριβώς πιο κάτω συναντήσαμε τον Λούλο με μοναδικά καταγάλανα κρυστάλλινα νερά όπου απολαύσαμε το μπάνιο μας

Το απόβραδο περιμένοντας το πλοίο που θα μας γύριζε πίσω σεριανίσαμε και'μεις τα κοσμοπολίτικα σοκάκια της Χώρας.
Τώρα φάνταζε η Χώρα πανέμορφη τα φώτα φώτιζαν τα σημεία που ήθελαν ν'αναδείξουν τις ομορφιές της πόλης. Τα κρουαζερόπλοια στόλιζαν σαν ακριβά διαμάντια το λιμάνι της τα σοκάκια κατάμεστα από πάσης λογής εθνικότητας και ηλικιας επισκέπτες.

Τα κοσμήματα δίπλα στα τουριστικά καφέ, σουβλατζίδικα, κολάδικα και ό,τι μπορείς να φανταστείς και επιθυμείς θα το βρείς εκεί.

Στα ψαράδικα ενυδρεία με ζωντανούς αστακούς και ψάρια σε καλάθια με πάγο περίμεναν τους πελάτες που θα πλήρωναν αδρά να τα γευτούν. Κι όμως οι ταβέρνες ήταν κατάμεστες από κόσμο οι σερβιτόροι έτρεχαν πανικόβλητοι να τους εξυπηρετήσουν και'γω έψαχνα την κρίση που ήταν κρυμμένη σ'αυτή την Πόλη.

Πάνω στο σεργιάνι εντοπίζω ένα μαγαζί της Louis Vuitton ήταν αυτό που ζητούσα εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια ωραία τζαντούλα να βάλω τη ντόπια  κοπανιστή και το ξινοτύρι που ψωνίσαμε απ'το νησί.
Δυστυχώς όμως δεν ταίριαζε καμιά με τη σαγιονάρα μου και έτσι έμεινα χωρίς Λουί Μπιτόν και με τη νάιλον σακούλα με τα ξινοτύρια να κάνω βόλτες!

Όσες φορές έχω πάει στο νησί παθαίνω το ίδιο πράγμα σεριανόντας τα σοκάκια ξαφνικά ανακαλύπτω ότι κάνω κύκλους και συναντώ τα ίδια μαγαζιά 3-4φορές.
Έτσι έχω εντοπίσει κάτι αντρικές βερμούδες για το γιο φανταστικές και έχω περάσει και 3φορές απ'εξω οπότε την 4αποφασίζω να ρωτήσω τιμή! 
-Πόσο έχει αυτή ρωτώ? τον πωλητή και του δίχνω μία!
-138ευρώ και 80λεπτά που απαντά απαθέστατος! -Σοβαρά μιλάς? Και'συ μαζί? του απαντώ έκπληκτη
-Ναι,παίρνεται και το μοντέλο, μου γελά και κοιτά το κορμί του,ειρωνικά!
Για ώρες είναι ωραίο το νησάκι αν θέλεις να ξεχαστείς απ'τα προβλήματά σου ν'αλλάξεις παραστάσεις και αν κρατάς χρήμα και σου περισσεύουν βεβαίως.
Μπορεί να κάνει για λίγους απο'μας αλλά σαφώς έχει και ομορφιές που μένουν κρυφές για τους πολλούς όπως την αγαπημένη μας Margo έναν υπέροχο άνθρωπο που γνώρισα με την οικογένειά της ζεστή,γλυκιά πάνω απ'ολα φιλόξενη έμεινε μεσ'΄την καρδιά μας!
Σ'ευχαριστούμε για όλα!

Τα χταπόδια...του πατέρα!!

Πρόσφατα μου έδωσαν ένα χταπόδι με 3πλοκάμια να μαγειρέψω!

Πολλοί ίσως να μη γνωρίζουν όταν το χταπόδι πέσει σε περιόδους νηστείας και δεν βρίσκει τροφή τρώει τα πόδια του.

Τώρα το συγκεκριμένο δεν γνωρίζω αν τα κολάτσισε το ίδιο λόγω κρίσης ή του τα πήρε κανένα μεγάλο ψάρι η ουσία είναι ότι είχε μόνο 3 και όταν το είδα θυμήθηκα τις ιστορίες του πατέρα μου.

Όπως έχω ξαναγράψει αρκετές φορές ο πατέρας μου ήταν δύτης όταν βρεθώ μαζί του τρελαίνομαι  ν'ακούω ιστορίες του απ'τα ψαρέματα του και τα βιώματα εκείνης της εποχής.

Να εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια τις περιπέτειές του και 'γω να κρέμομαι απ'τα χείλη του και να καταγράφω στην μνήμη μου και την κάθε του λέξη.

Ο πατέρας πρέπει να επισημάνω είναι πολύ σκληρός άνθρωπος με τον εαυτό του και μπορώ να πω και με τους άλλους.

Δεν ξέρω αν ήταν η φύση της δουλειά του να'ναι τόσο αποφασιστικός και τραχύς για τους άλλους.

Ίσως το γεγονός ότι βρισκόταν αντιμέτωπος με τον κίνδυνο τόσο πολύ να του διαμόρφωσε ένα τέτοιο χαρακτήρα.

Εκείνη την εποχή που ψάρευε μιλάμε για την δεκαετία του 70, τα μέσα που υπήρχαν πενιχρά ακόμα και οι γνώσεις πάνω στο υποβρύχιο ψάρεμα ελάχιστες καθώς και οι ψαροντουφεκάδες.

Αλλά ο βυθός έσφυζε από ζωή ψάρια και στα 3-4μέτρα που διάλεγε το μεγαλύτερο να χτυπήσει!

Θυμάμαι μικρό κοριτσάκι πάνω στη βέσπα μ'ενα ροφό στα 20κιλά δεμένο πίσω μετά από ψάρεμα  και'γω πίσω του να του λέω!
-Μπαμπά όλοι το ψάρι βλέπουν!
Σ'ενα από κείνα τα πλούσια ψαρέματα ανάμεσα στα ψάρια που πήρε βρήκε και ένα μεγάλο χταπόδι στο θαλάμι (φωλιά)του.
Το χταπόδι τον είδε και'μεινε μέσα ακίνητο στο θαλάμι του.

Η τρύπα αρκετά μεγάλη χωρούσε το χέρι του πατέρα.

Δεν ξέρω πως το σκέφτηκε για μεζεδάκι και επέμεινε να το βγάλει ντε και καλά!

Δίνει βουτιά βάζει το χέρι πιάνει ένα πλοκάμι το κόβει με το μαχαίρι του βγαίνει επάνω!

Βουτά πιάνει 2ο πλοκάμι κόβει ξανά βουτιά,

7βουτιές για τα 7πλοκάμια και 1με την κουκούλα πήρε κομμάτια το χταπόδι!
Όταν μας έλεγε την ιστορία τον ρωτήσαμε δεν φοβήθηκες μην είναι καμιά σμέρνα μέσα και σου κόψει το χέρι?
Μέσα με το χταπόδι αποκλείεται να κάνουν παρέα μας απάντησε!

Σ'άλλο ψάρεμα εκείνης της εποχής συναντά ένα τεράστιο χταπόδι στα 10κιλά βιζακομένο σαν ομπρέλα σ'ενα βράχο.
Όσοι ψαρεύουν γνωρίζουν τι δύναμη έχει ένα χταπόδι τόσων κιλών και πόσο δύσκολο είναι να το βγάλεις σ'αυτή τη φάση.

Ο πατέρας τρελάθηκε όταν το είδε και σκεφτόταν πως θα το'παιρνε, πράγμα αδύνατο!

Σκέφτηκε λοιπόν να του κόψει το κεφάλι(κουκούλα)ώστε να παραλύσει και ν'αφήσει το βράχο που είχε βιζακώσει.

Έτσι έβγαλε τα 8πόδια και την κουκούλα μόνη της.
Όταν τέλειωσε την αφήγηση των χταποδιών τον είχε ρωτήσει ο σύζυγος!
-Εβγαλες κανένα σωστό ποτέ σου?
Ο πατέρας γελούσε μέσα απ'τα μουστάκια του και κουνούσε το κεφάλι!

Και....Αστακομακαρονάδα..!!

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι σ'εποχές που δεν έχουμε ψωμί να φάμε το τυρί μας θα μου δινόταν η ευκαιρία να δοκιμάσω αυτό το οστρακόδερμο που τόσο ντόρος γίνεται στα νησιά αυτήν την εποχή.
Εδώ βέβαια πάει, δεν έχουμε μακαρόνια να κάνουμε την αστακομακαρονάδα γιατί ας είναι καλά ο ψαράς και τα παραγάδια του εγώ δεν θα θυσίαζα ποτέ τόσο μεγάλο ποσό για ένα τέτοιο πιάτο.

Μπορεί να'χουμε ακριβά γούστα αλλά με ένα ξερό και κουτσουρεμένο μεροκάματο έχουμε μάθει ν'απλώνουμε το χεράκι μας όπου φτάνει το καλαθάκι μας.
Εφ'οσον ο μεγάλος γιος αναγκαστικά άλλαξε επάγγελμα και ασχολείται με το ψάρεμα πήρε υπόσχεση απ'το αφεντικό του ένα τραπέζι με αστακομακαρονάδα εφ'οσον δεν την είχε δοκιμάσει ποτέ του.

Η υπόσχεση κρατούσε μήνες εναν έναν τα μάζευε από τα παραγάδια τα αστακουδάκια και όλο του'λεγε άντε και άλλον ένα σήμερα αλλά δεν αποφάσιζε να τα βάλει στο καζάνι.
Να τους πουλήσει, δεν μπορούσε λόγω μεγέθους να τους αφήσει πάλι μέσα, δεν του'κανε καρδιά οπότε πέρασαν και 4μήνες ώσπου να γίνει μια καλή μαγεριά.
Ώσπου ένα Σάββατο μου ανακοίνωσε ότι αύριο θα'ρθει ο Ν... να μαγειρέψει τους αστακούς...
Καλώς να ορίσει του απάντησα και ετοίμασα την κουζίνα για την μεγάλη μάχη.

Έβαλε το νερό να βράζει στη πιο μεγάλη κατσαρόλα και τους έβαλε μέσα  για περίπου 40λεπτά με μόνο αλάτι!
Όλο το σπίτι και η γειτονιά είχε πλημμυρίσει απ'την μυρωδιά του βρασμένου αστακού.

Εγώ δεν σταματούσα να τους τραβώ φωτό γιατί δεν πιστεύω να ξαναδώ στη ζωή μου άλλους σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς.

Στο μεταξύ τσιγάρισε 1μεγάλο κρεμμύδι με 2σκελίδες σκόρδο που του ψιλόκοψα έσβησε με ούζο πρόσθεσε χυμό φρέσκιας τομάτας 1φύλο δάφνης,αλάτι,πιπέρι φρεσκοκομένο και τέλος αρκετό βασιλικό ώστε να γίνει μια πηχτή ωραία σάλτσα.

Καθάρισε τους αστακούς και κράτησε την ψύχα τους χώρια.

Στο ζωμό που έβρασαν οι αστακοί βράσαμε τα μακαρόνια προσθέτοντας λίγο αλάτι.
Αφού σουρώσαμε τα μακαρόνια τα "παντρέψαμε" με τη σάλτσα που είχαμε φτιάξει προσθέσαμε και την ψίχα του αστακού και τ'αφήσαμε ίσα να μείνουν με λίγη σάλτσα.

Το αποτέλεσμα ήταν θεσπέσιο
Ξετρύπωσα και ένα εκλεκτό κρασί "Μαλαγουζιά" που είχα από δώρο για να τιμήσουμε τον "Σεφ- Ψαρά"και το υπέροχο πιάτο του!
Στο τέλος του γεύματος γυρίζει ο γιος έτσι απλάκωτος όπως είναι και λέει στον ψαρά.
-Ε..να σου τώρα που ολοκλήρωσα τις γευστικές μου εμπειρίες δεν τρελάθηκα, θα προτιμούσα μια μακαρονάδα με κιμά !

Κόκκαλο ο Ν...ς!

Το Τράβηγμα της Πεζότρατας...!!

Οι παραθεριστές που βρέθηκαν στην όμορφη παραλία των Αγκαθωπών το περασμένο Σάββατο είναι σίγουρο θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη τους εκείνη η ζεστή όμορφη βραδιά καθώς παρακολούθησαν την αναβίωση του εθίμου
 "το τράβηγμα της πεζότρατας".

Η αναβίωση του εθίμου που τείνει να γίνει θεσμός τα τελευταία 12 χρόνια.
Ενώ ο ήλιος έχει πέσει για τα καλά και η θάλασσα έχει πάρει το μαγευτικό μενεξεδί χρώμα του δειλινού η τράτα μμε τους τρατάρηδες αφήνει ένα σχοινί στην μια άκρη της ακτής άλλο ένα στην άλλη άκρη και αφού ξανοίγεται λίγο,αρχίζει να καλάρει το δίχτυ.

Το τράβηγμα των σκοινιών γίνεται με μια ειδική τεχνική, “το Φουρνέλι”. Αυτό είναι ένα κομμάτι σκοινί, που από τη μια άκρη έχει ένα πάνινο ζουνάρι και στην άλλη άκρη ένα κόμπο.

Οι τρατάρηδες περνούν το ζωνάρι διαγώνια στον ώμο τους, για να μπορούν να τραβάνε με μεγαλύτερη δύναμη. Ανάμεσα σε αυτούς, πολλά μικρά παιδιά και αρκετοί παραθεριστές. Από τους τρατάρηδες ο πρώτος και ο τελευταίος δεν τραβάν το σκοινί της τράτας. Ο πρώτος κρατάει το σκοινί “απίκο”,δηλαδή ανασηκωμένο στον αέρα για να διευκολύνει τους άλλους να το πιάσουν και ο τελευταίος κάνει “ντούκες”,δηλαδή τυλίγει το σκοινί σε κουλούρες.

Στο μεταξύ όλη η παραλία και οι γύρω περιοχή έχει μοσχομυρίσει απ'την ψημένη σαρδέλα που έχει ξεκινήσει από νωρίς να ψήνεται. Το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο και τα ψάρια που πιάστηκαν στα δίχτυα είναι πραγματικά,απειροελάχιστα.

Αυτό δεν πτοεί τους παρευρισκόμενους ο πολιτιστικός σύλλογος "Ποσειδών" τοπικοί φορείς και ο σύλλογος ερασιτεχνών αλιέων Ποσειδωνίας φρόντισαν ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι. Αρχίζει η διανομή της σαρδέλας και των συνοδευτικών(ψωμί με κοπανιστή,σαλάτα)

Οι παραθεριστές απολαμβάνουν τους μεζέδες με ουζάκι και κρασί με τη ζωντανή νησιώτικη μουσική και το συγκρότημα “Φιοράντης

Το κέφι ανάβει ο κόσμος ξεχνά τα προβλήματά του διασκεδάζει πιάνει το χορό πάνω στην άμμο! Χορέψε τε, χορέψε τε παπούτσια μη λυπάστε!