Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Προικοσύμφωνο..!!


Ο θεσμός της προίκας με το πέρασμα των χρόνων καθιερώθηκε στα ελληνικά ήθη και έθιμα.

Η προίκα ήταν ένα μεγάλο θέμα για την οικογένεια του κοριτσιού και μάλιστα σε περιόδους φτώχειας οι γονείς μοχθούσαν για να την συγκεντρώσουν.
Ο γάμος αποτελούσε εμπορική συμφωνία και τα κορίτσια ήταν το προϊόν πώλησης.
Όση περισσότερη προίκα είχε μία κοπέλα τόσο πιο περιζήτητη νύφη ήταν.
Από την περίοδο της τουρκοκρατίας μαρτυρούνται συμβόλαια προίκας, τα λεγόμενα «προικοσύμφωνα».
Τα πρώτα προικοσύμφωνα μαρτυρούνται γύρω στα 1500 μ. χ. Σ’ αυτά μπορούμε να δούμε όλες τις κοινωνικές τάξεις και διαφορές.
Από τα πιο πλούσια που περιέχουν σπίτια, χωράφια, ζώα κλπ., ως τα πιο φτωχικά που μπορεί να είναι μόνο ρουχισμός, οικοσκευές, ίσως και καμιά… κότα!
Ένα Συριανό σας παρουσιάζω

Προικοσύμφωνο της Σύρου από το 1671

Από τα αρχεία της Νομαρχίας Κυκλάδων το ακόλουθον προικοσύμφωνον


Εν έτι 1671 μηνί Ιανουαρίω ημέρα δεκάτη εν Σύρω. εν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της Κοκκίνης προστάτιδος της νήσου Σύρου.

Προκοσύμφωνον της πρώτης μας κόρης και της θυγατρός του Κωστάκη και της Σμαράγδας και της μακαρίτισσας της γυναικός μου Πιπινίτσας ήτις θα πάρη νόμιμον σύζυγον τον Ντεμογιαννάκη του Κωνσταντάκη της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.
Και εγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου Πιπινίτσα δίδομεν την συγκατάθεσίν μας εις το να πάρη η κόρη μας
Κατή, νόμιμον σύζυγον και να τον έχη να τον νέμεται μέρα νύκτα, τον Ντεμογιαννάκη Μανωλάκην του Κωνσταντάκη και της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.
Εν πρώτοις δίδομεν από τα φύλλα της καρδιάς μας την ευχήν να τρισευτυχήσουν και να πολυχρονίσουν.
Δεύτερον δε τέσσαρα εικονίσματα το πρώτον ευς ξύλον δυνατόν και χονδρόν δύο δάκτυλα και τα άλλας εις αχιβάδα.
Τρία υποκάμισα τα δύο μικρά και το ένα μεγάλο, δύο μικρά αποκατινά (εσώβρακα) παστρικά, ατρύπητα και ολόγερα.
Δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα.
Ενάμισι ζευγάρι κάλτσες εως ότου να γίνη ο γάμος έχη καιρόν να πλέξη και την άλλη για να γίνουν δύο ζευγάρια.
Ενα φουστάνι από τσίτι ριγωτό, άλλο ένα από σακονέτα της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου. Ένα μανδύλι του λαγιού και δύο μανδοσαλάμια
Μια φασκιά για τα καλορίζικα
Δύο ζεύγη παπούτσια το ένα μπαλωμένο Σαράντα πήχες βρακοζώνα και μετά τον θάνατο του παπού μας άλλη τόση.
Του γαμβρού μια σκούφια να την φορή βραδιά παρά βραδιά δια να μη του τρυπήση γρήγορα.
Δύο τσουκάλια κάστρινα της καραίτισσας της γιαγιάς μου
Δύο φλιτζάνια του καφέ χωματίνια. Το αμελέτητο με δύο χέρια νεροπαστρικό και άπιαστο Τρεις βελόνες της κάλτσας.
Ένα ζάρφι χωματένιο
Ένα στρώμα μπαλωμένο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου από φύλλα καλαμόφυλλα.
Ένα λύχνο χωματένιο και άλλον έναν από ντενεκέ
Ένα κλειδί
Μια ψυράγγα (χωράφι) ίθα με μιά παλέστρα του γαϊδάρου
Τρία ρεάλια, πέντε παράδες και επτά άσπρα. Κοντά με όλα αυτά που τους κάμαμεν τους νοικοκυραίους της Σύρου την μίαν κάμαραν του σπιτικού που καθούμαστε και άμα πεθάνω εγώ και ο παππούς της Κατής όλο το σπίτι.
Ακόμη δε και αυτά 2 κόττες ένα πετεινό, είκοσι αυγά, ένα κόσκινο, μία μπιρμπιτσέλια σπητίσια μακαρόνια, και αν προφθάσουμεν θα κάνουμε άλλα τόσα.
Δέκα οκάδες ελιές και πέντε οκάδες χαμάδα, 2 βάζα κάπαρι, δύο ντουζίνες χήνους, σαράντα κοπόνια κρομμύδια όλα αυτά να τα κάμουν θάλασσα να τρών και να πίνουν όλο το οκταήμερο γαμβρός και νύμφη και όλο το συμπεθεριό και οι ποιό κοντά γειτόνοι.

Εις τον γαμβρόν, την Κατή με τα ούλα της.


 Ο πενθερός Κωνσταντάκης της Σμαράγδας


Εν Σύρω τη 10 Ιανουαρίου 1671


Ευχαριστώ τον GiP που μου το παραχώρησε.Θα είχε ενδιαφέρον να το βλέπαμε και στην αρχική του μορφή με τον γραφικό τους χαρακτήρα.




Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Τσικνοπέμπτη ....ε και.!!!! (Ε)

Χ θες Τσικνοπέμπτη η τελευταία ημέρα κρεατοφαγίας της εβδομάδας κατά την διάρκεια της Κρεατινής εβδομάδας.
Σύμφωνα με την παράδοση, όλοι, ακόμα και οι πιο φτωχοί μιας κοινότητας, πρέπει να ψήσουν κρέας με λίγο λίπος επάνω του ώστε ο καπνός, η τσίκνα, να γεμίσει την ατμόσφαιρα και οι άλλοι να ξέρουν ότι γιορτάζουν αυτή τη μέρα. Έτσι πήρε το όνομά της η Τσικνοπέμπτη. Απο που προήλθε ούτε ο Γκούκλης ήξερε να με διαφωτίσει!
Όρεξη δεν είχα, αν και είχα ρεπό (πράγμα σπάνιο για μένα μέρα γιορτής)ωστόσο επειδή η μέρα το καλούσε μετά βίας άφησα το Blogging λούστηκα,λίγο αφρό στα μαλλιά να πάρουν τη φυσική τους φόρμα.Πάντα απέφευγα να αφιερώνω τον χρόνο μου για τρίχες...
Φόρεσα ένα τζηνάκι ένα πουλόβερ ένα ελαφρύ μακιγιάζ,λίγο άρωμα αυτό ήταν που μου έφτιαξε λίγο την διάθεση, έβαλα και το χοντρό μπουφάν και έτοιμη σε χρόνο dt. Στην πλατεία παιδάκια ντυμένα αψηφώντας το κρύο ήταν μαζεμένα και έπαιζαν με τους αφρούς. Σε μια εξέδρα ένα συγκρότημα έπαιζε "latin" μουσική. Πρέπει να το "είχαν δαγκώσει, απ΄το κρύο" έκαναν έκλυση για ζεστό τσάι απ΄τα μικρόφωνα, να μπορέσουν να κρατήσουν ζεστή την ατμόσφαιρα.

Κοριτσόπουλα θέλοντας να δείξουν τα πρώιμα προσόντα τους μπέρδεψαν τις ζώνες με τις φούστες ντυμένες άλλες καλόγριες emo-trendy και'γω δεν ξέρω τι άλλο, λικνίζονταν υπό τους ήχους της μουσικής.
Εγώ απαθής νόμιζα ότι παρακολουθούσα από οθόνη τη ζωή μου χωρίς να συμμετέχω.
Το κρύο ξύριζε κανονικά και αποφασίσαμε να κάτσουμε σε κάποια ταβερνίτσα να "τσικνίσουμε" σύμφωνα με το έθιμο.
Γυρίσαμε 5-6 μα στάθηκε αδύνατο να βρούμε. Στην πόλη οι ταβέρνες μετρώνται στα δάχτυλα.
Μα στην αναζήτησή μας μια "τσίκνα" μας έσπασε την μύτη...
Σ'ενα στενό είχε βγάλει την ψησταριά της έξω απ΄την ταβερνίτσα και έψηνε "κοψίδια,παιδάκια".
Το μαγαζάκι μικρό ίσα-ίσα 10τραπέζια εξυπηρετούσε ευτυχώς υπήρχε ένα άδειο. Οι μεζέδες σπιτικοί η γυναίκα πανέξυπνη εξυπηρετική ακούραστη να σερβίρει να ψήνει να βγάζει λογαριασμούς είχε στην επίβλεψή της όλο το μαγαζί.
Η ώρα πέρασε και γυρίσαμε στο σπίτι ζαλισμένοι απ΄το κρασί και πρησμένοι απ΄ το φαγητό.
 Και γυρίζοντας αναπολούσα "τα ωραία χρόνια"....
Τότε που Τσικνοπέμπτες ανοίγαμε το "χρονοντούλαπο" και ντυνόμασταν ότι βρίσκαμε και μας έκανε.
Οι άντρες ντύνονταν πόρνες,καλόγριες με γυναικεία εσώρουχα (ποιός άντρας δεν έχει βάλει απόκριες??)και οι γυναίκες φαντάροι,κουτσαβάκια και ότι μπορούσε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά μας.
Κάναμε επισκέψεις σε γνωστά σπίτια μας άνοιγαν χωρίς ναξέρουν ποιοι ήμασταν αν δεν μας γνώριζαν μπορεί και να μην αποκαλύπταμε τα πρόσωπά μας πίναμε ένα ποτό και συνεχίζαμε τις πλάκες.
Γέλια,κέφια χαρές ποτά και πάνω απ΄όλα διασκέδαση πράγμα που χάνεται σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου.Όλα έχουν γίνει τυποποιημένα ανούσια,έχει χαθεί η ανεμελιά ποιος θα ανοίξει σήμερα την πόρτα του σε μασκαρά?

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Σο-κόλαση με ...κουραμπιέδες!!

Κουραμπιέδες??? θ 'αναρωτιθείται και με το δίκιο σας τέτοια εποχή.
Κάτι όμως οι εκλογές κάτι οι υποχρεώσεις έμεινε το ποστ καθυστερημένο.
Κάπως έτσι ξινίζουν τα μούτρα τους και οι δικοί μου όταν μείνουν κουραμπιέδες μετά των Φωτών.
Νομίζεις και φοβούνται ότι τους έχουν κατουρίσει οι καλικαντζάροι και δεν τους πλησιάζουν ούτε  στο 1μέτρο.Τότε βάζω τη φαντασία μου να δουλέψει να τους αξιοποιήσω και να φτιάξω ένα "νέο" γλυκάκι χωρίςνα πάρουν είδηση.
Συνήθως κάνω  τρουφάκια ή και κορμό αλλά φέτος ήταν αρκετοί.
Ξέμεινε ένα κουτί που αγοράστηκε για επίσκεψη η επίσκεψη δεν έγινε και'μεινε να γυρίζει το κουτί μετά των Φωτών χωρίς να πλησιάζει κανείς.
Ξεφυλίζοντας συνταγές έπεσα πάνω σε μια σοκολατόπιτα!
Αυτό είναι! !!Θα τους κάνω σοκολατόπιτα είχα και 'να τραπέζι θα φιγουράρει ωραιότατα και κανείς δεν θα πάρει πρέφα.
Τα υλικά μου ήταν:
1κουτί κουραμπιέδες αντί 1 1/2 πακέτο μπισκότα.
1πακέτο μαργαρίνη
2 σοκολάτες υγείας των 125 γραμ.
1,1/2 φλιτζάνι κακάο
1,1/4 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη εγώ χρησιμοποίησα των κουραμπιέδων αφού πρώτα την κοσκίνησα.
3κ.σ νερό
2κ.σ κονιά ή λικέρ της αρεσκείας σας
2αβγά και 3κροκάδια.

Έλιωσα σε μπαιν μαρί τη μαργαρίνη και τις σοκολάτες αφού τις έκοψα πρώτα σε κομμάτια.
Στο μίξερ χτύπησα τ'αβγά τους κρόκους και τη ζάχαρη μέχρι να γίνει το μίγμα άσπρο.
Πρόσθεσα σιγά σιγά το κακάο, το κονιάκ και το νερό.
Έριξα το μείγμα σοκολάτας/βούτυρου στο μείγμα αβγών σιγά σιγά ανακατεύοντας να μη ψηθούν τ'αβγά με την θερμοκρασία της σοκολάτας. και τέλος τους κουραμπιέδες χοντροσπασμένους.
Κάλυψα με μεβράνη ένα μπόλ σαλατιέρας καλά
και έριξα το μείγμα μέσα.Αυτό το κάνουμε για να μπορέσουμε να ξεφορμάρουμε το γλυκό εύκολα χωρίς να μας κολλήσει.
Το σκέπασα και απο'πάνω αφού το πάτησα μ'ενα κουτάλι να πάρει το σχήμα της σαλατιέρας.
Το άφησα για 4ώρες στο ψυγείο να παγώσει και το σέρβιρα σε πιατέλα αφού το γαρνίρισα με ξύσμα λευκής σοκολάτας.
Και ομολογώ ότι κανένας δεν κατάλαβε ότι είχε κουραμπιέδες μόνο εσείς και'γω το ξέρουμε:))

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top