Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα...

Xθες ο καιρός ήταν θυμωμένος,(ποιος ξέρει τι είδε

) και τα πήρε
Θύμωσε πολύ μοβ σύννεφα κατέκλυσαν τον ουρανό,φυσούσε ξεφυσούσε, 9μποφόρ απέκλεισαν το νησί για όλη μέρα. Βούρκωσε, τα σύννεφα μαύρισαν και τέλος έκλαψε, ξέσπασε μια δυνατή βροχή με λασπόνερο.

Σήμερα ήταν ανακουφισμένος μ'εναν καθαρό ουρανό με ελάχιστα σύννεφα ένα λαμπερό ήλιο μια υπέροχη μέρα για θαλασσινή απόδραση.

Μια απόλυτη νηνεμία τα νερά πεντακάθαρα γκρίζα η θερμοκρασία χαμηλή απ'την χθεσινή βροχή δεν μου επιτρέπει το κολύμπι, η θάλασσα όμως ζεστή στην επαφή μαζί της αισθάνεσαι την θέρμη της.

Κι όμως αυτή η νηνεμία μεταφερόταν και μέσα ούτε τσιμπιά για ώρα!
Το βαρκί ακούνητο πόντο δεν έχανε.
Ούτε γλάρος δεν πετούσε!Μόνο τα σύννεφα προχώραγαν με αργό ρυθμό ζωγραφίζοντας στον ουρανό μοναδικά σχέδια.



Και ενώ το μυαλό ταξιδεύει και χάνεται μέσα στα σύννεφα πέρα στον ορίζοντα νιώθω το τσίμπημα και επανέρχομαι στην πραγματικότητα.




Αυτό το σκάφος ζήλεψα, ονειρεύομαι να με πάρει μακριά σε άγνωστες θάλασσες και βουνά!

Να βλέπω όλη μέρα τον ουρανό με τα υπέροχα πέπλα του και τη θάλασσα ν'αλλάζει όψη και χρώματα ταιριαστά με τ'ουρανού.

Ο ήλιος παίρνει τον γνωστό δρόμο για να μας καληνυχτίσει.
Ένα υπέροχο φως δείχνει τον λαμπερό του δρόμο.Αυτόν τον δρόμο θέλω να πάρω εκεί να βρεθώ στο φως στην αναζήτηση ...
Πίσω μου τα χρώματα θαμπά μουντά δείχνουν συναισθήματα στενάχωρα, μελαγχολικά,φοβίες δεσμεύσεις.
Ενώ μπροστά μου το φωτεινό μέλλον που υπόσχεται δημιουργία, ζωντάνια, ελευθερία με δελεάζει...


Πόσα πέπλα φορά σήμερα ο ουρανός! αυτό θα'ναι απ'την φθινοπωρινή του γκαρταρόμπα σίγουρα, δεν το'χα προσέξει ως τώρα.




Σκοτεινιάζει παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού.
Στην προβλήτα ένας ψαράς μας ρωτάει! Το είδατε
Εγώ σαν αποβλακωμένη απ΄ τη μαγεία ρωτώ!Ποιό καλέ??
-Το καλαμάρι!!
-Α ναι 3πιάσαμε αλλά μέσα μου είμαι γεμάτη απ'τις μαγικές εικόνες που απόλαυσα σήμερα και δεν δίνω σημασία στην ψαριά.
Ξέφυγα και σήμερα..


Τις φωτό αφιερώνει ο Γιώργος στο skouliki