Λαλάρια..

Λ

αλάρια εδώ στο νησί λέμε τα μεγάλα βότσαλα.Έκφραση που έχει μείνει απο τ'αρχαία χρόνια.Ίσως οι μοναδικοί Ελληνες που χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη για τα βότσαλα αναζήτηση μου στο Γκούκλη με οδήγησε μόνο σε παραλία της Σκιάθου μ'αυτό τ'ονομα

Η προέλευση της ρίζας πανάρχαια από το λάας=πέτρα.Την μυθολογία την λατρεύω γιατί οι αρχαίοι έλληνες μέσα απ'αυτή κατάφεραν να δώσουν και να προσθέσουν τον έμφυτο ορθολογισμό που έδιωξε όλα τα φανταστικά και μαγικά στοιχεία που υπήρχαν στο αρχικό παραμύθι.Ο μύθος του Δευκαλίωνα με μάγεψε .Νομίζω αξίζει να γνωρίσετε και σείς καθώς και την προέλευση της ρίζας των δικών μας λαλαριών.

Σύμφωνα με τον μύθο του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα γιό του Προμηθέα που ήταν βασιλιάς της Φθίας μιας θεσσαλικής πόλης και είχε νυμφευθεί την Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα και της Πανδώρας, που οι θεοί την έπλασαν σαν πρώτη γυναίκα.

Επειδή οι θεοί ήθελαν να εξαφανίσουν το αμαρτωλό χάλκινο γένος για τις τόσες ασέβειές και ανομίες του,ο Δευκαλίων με συμβουλή του Προμηθέα κατασκεύασε μία κιβωτό και αφού έβαλε μέσα τρόφιμα μπήκε μέσα σ'αυτή μαζί με τη γυναίκα του ,την Πύρα ο Δίας τότε άρχισε να ρίχνει ραγδαία βροχή απ'τον ουρανό και κατέκλυσε τα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, ώστε χάθηκαν όλοι οι άνθρωποι εκτός από πολύ λίγους που κατόρθωσαν να καταφύγουν στα πλησίον ψηλά όρη.

Ο Δευκαλίων έμεινε μέσα στην κιβωτό εννιά μέρες και εννιά νύχτες, όσο κράτησε η κατακλυσμική καταστροφή, ενώ η κιβωτός ακυβέρνητη ταξίδευε στο άγνωστο, πάνω στη θάλασσα που σχημάτισε ο κατακλυσμός. Όταν σταμάτησαν οι βροχές η κιβωτός προσέγγισε τον Παρνασσό και εκεί ο Δευκαλίων βγήκε έξω και έκανε θυσία στον Φύξιο Δία τον θεό προστάτη τον φυγάδων.

Ο δε Δίας του έστειλε τον Ερμή και του έδωσαν το δικαίωμα να εκλέξει ό,τι θέλει και ο Δίας θα ήταν πρόθυμος να του το χαρίσει. Ο Δευκαλίων τότε ζήτησε να του δημιουργηθούν άνθρωποι και τότε ο Δίας τον συμβούλευσε να πάρει πέτρες και να τις πετάξει πίσω του, πάνω από το κεφάλι του,

Έτσι, όσες πέτρες πέταξε ο Δευκαλίων έγιναν άντρες και όσες πέτρες πέταξε η Πύρρα έγιναν γυναίκες.

Πάνω στη δημιουργία αυτή του ανθρώπινου γένους, που ο μύθος αφηγήθηκε ο Απολλόδωρος θέλει τον Δία συμβουλάτορα στον Δευκαλίωνα, ο Οβίδιος την βασίζει σε κάποιον άλλο μύθο σύμφωνα με τον οποίο, για τη δημιουργία των ανθρώπων, ο Δευκαλίων και η Πύρρα ζήτησαν χρησμό από το γειτονικό μαντείο της Θέμιδος, που αργότερα έγινε γνωστό σαν μαντείο Δελφών.

Ο χρησμός που τους δόθηκε έλεγε πως έπρεπε να πετάξουν πίσω τους τα κόκαλα της μεγάλης μάνας. Η μεγάλη μάνα βέβαια ήταν η Πανδώρα, που σύμφωνα με τον παραπάνω μύθο ήταν και η πρώτη πλασμένη γυναίκα απ’τους θεούς. Η λύση όμως στο αίνιγμα αυτό ήταν πως έπρεπε να πετάξουν τα κόκαλα της μάνας γης, δηλαδή πέτρες και έτσι οι νέοι άνθρωποι προήλθαν από την αρχαιότερη μάνα, τη γη.

Η δημιουργία του νέου ανθρώπινου γένους είναι μια ενέργεια που σύμφωνα με τον μύθο, δόθηκε σαν συμβουλή από τους θεούς για να ξαναγεννηθεί το χαμένο, από τον κατακλυσμό, γένος της χάλκινης εποχής.

Έτσι μοιραία η πέτρα είναι για την μυθολογία, η δημιουργική πνοή της ζωής για το ανθρώπινο γένος, αντιπροσωπεύοντας την ανθρώπινη μορφή, και έτσι η αρχαία ονομασία της λάας, ήταν πολύ φυσικό να δίδει και ονομασία για το ανθρώπινο πλήθος με τη λέξη λαός

Σαν ζωογόνος δύναμη, λοιπόν η πέτρα λατρεύτηκε στην αρχαία Ελλάδα αφήνοντας πολλά παραδείγματα τέτοιας λατρείας στις δοξασίες και στις παραδώσεις της ελληνικής μυθολογίας.

Στον Όμηρο, κάπου βρίσκουμε την στερεότυπη ερώτηση:

"Δεν γεννήθηκες από βελανιδιά ή από πέτρα"

Μια ερώτηση που θεωρήθηκε ότι αναφέρεται στην ιδέα πως ο άνθρωπος γεννήθηκε από δέντρα ή από πέτρες, βασιζόμενη η δεύτερη αναφορά στον μύθο του Δευκαλίωνα.

Τ’αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ.ΑΤΣΑΛΗ “O Κατακλυσμός του Δευκαλίωνος»