Παστίτσια...και ματώματα..!!

Αυτή την εποχή μ'εχει πιάσει μια εμμονή για απομόνωση, αρνούμαι να ενημερώνομαι για ότι συμβαίνει γύρω μου και πολύ περισσότερο απ'τα ΜΜΕ.

Βαρέθηκα.αηδίασα πλέον ν'ακούω και να βλέπω πολιτικάντιδες που προεκλογικά τραβούσαν κόκκινες γραμμές και τώρα τραβούν μονοκοντυλιά και υπογράφουν στα χειρότερα μέτρα για την εξαθλίωση των πολιτών που τους εμπιστεύτηκαν και τους έδωσαν την καρέκλα και τους παχουλούς μισθούς.

Όλη η Ελλάδα ένα έλος, όπου λιμνάζουν χρέη,σκάνδαλα, επίορκοι, φοροφυγάδες, σφετεριστές του κόπου και του μόχθου των Ελλήνων και κάθε λογής εκμεταλλευτές της πολιτικής σήψης.
Δεν αντέχω κλείνω ράδια,τηλεοράσεις και ζω τα δικά μου προβλήματα και είμαι πολύ καλύτερα.

Έτσι το ΣΒΚ λόγω επετείου 31 ολόκληρα χρόνια γάμου έφτιαξα ένα παστίτσιο με 2πλή στρώση κιμά και μια παχιά μπεσαμέλ να γιορτάσουμε το γεγονός!
Έγινε τόσο νόστιμο που ο σύζυγος έφαγε 2κομμάτια για να τιμήσει τη μέρα.
Και τ'απόγευμα πλέαμε στο πέλαγος προς αναζήτηση των καλαμαριών,και ακούγαμε κάποια ραδιοφωνική εκπομπή όπου οι δύο εκφωνητές έκαναν λογοπαίγνια για τον Παστίτσιο!

Γυρίζω υποψιασμένη τον κοιτώ με ύφος και του λέω:
-Για σένα λένε οι τύποι??
-Τους μαλάκες που ξέρουν ότι έφαγα 2 κομμάτια παστίτσιο?
-Μ'αυτόν τον ρουφιάνο που κουβαλάς όλα τα ξέρουν!τον πειράζω
και του δείχνω το κινητό τηλέφωνο!
Έμεινα με την απορία,μα δεν το'ψαξα και καθόλου,το ξέχασα, έφυγε!
Μετά 2μέρες καθώς ασχολούμουν με τα κουζινικά, μου φωνάζει
-Βάλε το Star να δεις για το παστίτσιο!
Φορτώνω εγώ έτοιμη είμαι να κάνω καβγά που μου κάνει υποδείξεις για το παστισιο μου, και μου το κατακρίνει εμμέσως!
-Σιγά μην πάρω και την συνταγή του φωνάζω!
Έλα όμως που μ'ετρωγε και η περιέργεια για να επιβεβαιωθώ πως όντως το δικό μου είναι το καλυτερότερο όλων.
Και πέφτω πάνω στην συζήτηση της Τατιάνας περί Πατσίτσιου και μένω μαλάκας!

Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου η περιπέτεια γνωστού μας, που τον επισκέφτηκαν 8 άτομα της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος με τον εισαγγελέα επειδή έκανε χρήση αποκωδικοποιητή πριν 4χρόνια για να βλέπει ξένα δορυφορικά κανάλια.
Τελικά βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας.Βάλαμε στα σπίτια μας τους ρουφιάνους και μας φέρονται σαν εγκληματίες για πταίσματα.
Ήθελα νά'ξερα με την ίδια τακτική αντιμετωπίζουν τους 36 πολιτικούς που φέρονται ως ύποπτοι παράνομου πλουτισμού, σύμφωνα με την λίστα του ΣΔΟΕ?

Όχι για να ξέρουμε ποιος τελικά ματώνει απ'αυτήν την κατάσταση και να μη λέγονται και γίνονται παπαριές!

Και τα πρώτα καλαμάρια...είναι γεγονός..!!

Μετά από 10μέρες περιπλανόμενη στα νησιά νοστάλγησα το νησάκι μου με τ'ασχημα και τα καλά του αλλά κυρίως το βαρκί και τις θαλασσινές μας αποδράσεις. Και δεν άργησε να μας κάνει μπονάτσα και να βγούμε επιτέλους για καλαμάρια,τ'αγαπημένο μου ψάρεμα ένα ζεστό απομεσήμερο.

Αφού κάναμε το μπάνιο μας σαλπάραμε για τα γνωστά σημεία να δοκιμάσουμε την τύχη μας νωρίς πριν πέσει ο ήλιος.

Και με την πρώτη νοιώθω την καλαμαριέρα να βαραίνει και να με τραβάει κάτω,δεν μιλώ στα βουβά σηκώνω σιγά-σιγά και βγάζω το πρώτο θράψαλο αρκετά μεγάλο. 

Μου ρίχνει ένα ειρωνικό βλέμμα ο καπετάνιος που δεν ήταν καλαμάρι! 

-Βγάλε ένα ίδιο και'συ και μετά τα λέμε του απαντώ!

Ανεβάζει και κείνος και βγάζει ένα καλαμαράκι.
 -Αυτά είναι όχι θράψαλα!*εδώ θα βρείτε τις διαφορές*
-Ναι,μα το δικό μου είναι μεγάλο -Αλλά θράψαλο!

Και αρχίζουμε το μπίρι σου-μπίρι μου σαν τα παιδάκια!

Δεν περνάνε 2λεπτά και νοιώθω και άλλο τράβηγμα τραβάω και βγάζω και άλλο θράψαλο!
-2-1 σε περνάω!
-Θράψαλα μωρέ! με ειρωνεύεται!
-Λες να το ξαναπετάξω μέσα? δεν μας αρέσουν?
τον πειράζω και'γω!

Στο μεταξύ ο ήλιος έχει φορέσει το βασιλικό του μανδύα και σκορπά γύρω του ένα γλυκό άλικο φως.

Η καλύτερη ψυχοθεραπεία για μένα κάτω απ'το ροδόχρυσο φως του δειλινού να ξεχνάω απλήρωτους μισθούς και μόνο μου μέλημα να'ναι το τράβηγμα του καλαμαριού.

Ο ήλιος μας αποχαιρετά και χάνεται στον ορίζοντα βάφοντας θάλασσα και ουρανό με τα υπέροχα χρώματά του.

Και'γω μαγεμένη,χαμένη μαζί του στον δικό μου ορίζοντα!

Περιμένω υπομονετικά το τράβηγμα της τρίχας ν'ανταποκριθώ.

Και να, δεν αργεί να χτυπήσει και το επόμενο θράψαλο.

Βγάζει και ο Γιώργος θράψαλο και τον δουλεύω -Γιατί δεν το πετάς μέσα ?? -Έχουμε πέσει σε κοπάδι ρίχνε και μη μιλάς!

Και πράγματι ανεβάζω και'γω άλλο!

Στο μεταξύ ο ήλιος έχει χαθεί τελείως τα γύρω νησιά χάθηκαν στους ροδαλούς αγχνούς του και τα γυμνά βουνά γύρω μας χώνεψαν  σιγά σιγά στο γαλάζιο σκοτάδι.

Τα θράψαλα συνεχίζουν να χτυπούν και να πιάνονται στα καφτερά!

Και όσο χτυπάνε δεν το κουνάμε ρούπι απ'τα σημεία.

Άλλα 2μαζί ανέβασα και όσο νύχτωνε αραίωναν και τα τραβήγματα! Όταν σκοτεινιάζει συνήθως σταματούν να χτυπούν και'μεις μαζεύουμε και παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.

Για πρώτη φορά φέτος  ξεκινήσαμε πολύ καλά ας είναι τουλάχιστον καλή χρονιά  για τα καλαμάρια να'χουμε και κάτι καλό γιατί δεν θ'αντέξουμε τόση μιζέρια φέτος!

Τελευταία μέρα..και το ταξίδι της επιστροφής!!!

Τελευταία μέρα στην Κρήτη και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και τα Νότια παράλια.

Η διαδρομή μεγάλη ανάμεσα από απέραντες εκτάσεις με ελαιώνες.Παντού ασημοπράσινες φυλλωσιές κάλυπταν όλο σχεδόν το τοπίο.

Ακόμα και πάνω στο δρόμο οι ελιές κρατούσαν γερά με τις ρίζες τους για να προσφέρουν τον πολύτιμο καρπό τους.-Ευλογημένη γη!

Μετά από 1ώρα και αντικρίσαμε την εντυπωσιακή απέραντη παραλία του Κομμό.
Με χοντρή άμμο και αλμιρίκια.

Εκτείνεται πάνω από 2χλμ ανάμεσα στα Μάταλα και το Καλαμάκι. Η χρυσή άμμος του Κομμού είναι χοντρή (και αγαπημένο στέκι της χελώνας καρέτα), ενώ εδώ κάποτε βρισκόταν το επίνειο της μινωικής πόλης της Φαιστού.
Και'δω οι Κρητικοί δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη αυτή την πανέμορφη παραλία.

2καφέ μπαρ λειτουργούν για τους απαιτητικούς τουρίστες ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος της είναι ακόμα απείραχτο από τουριστικής πλευράς.
Στη φωτό διακρίνεται ένας διάδρομος προστατευμένος όπου έχει γεννήσει χελώνα!
Αυτή βέβαια τρομαγμένη απ'τον κόσμο ούτε φάνηκε όσο διάστημα είμασταν στην παραλία.

Ο ήλιος άρχισε να δύει και τότε απολαύσαμε το ομορφότερο πιστεύω ηλιοβασίλεμα που έχω δει.
Σκόρπισε γύρω του το πορτοκαλοκόκκινο φώς του και η θάλασσα τον αγκάλιασε στα ψυχρά της βάθη και τον κατάπιε μεμιάς.

Το δειλινό έδινε τη θέση του στο γαλάζιο σκοτάδι δειλά δειλά ερχόταν με νωχελικές κινήσεις και μας έλεγε να βιαστούμε, είχαμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε!

Την επόμενη το πρωί αφού προμηθεύτηκα τ'αγαπημένα κρητικά γλυκά του γιου χαιρετούσα το Ηράκλειο απ'το ταχύπλοο το Flyingcat

Ο χρόνος είναι χρήμα λένε για 5ώρες θα'μουν στην Μύκονο και σε 1ώρα στο νησί 80ευρούλια το εισιτήριο που αντιστοιχεί στην τιμή 2βαποριών και 16ωρών ταξίδι με τα συμβατικά πλοία για Πειραιά και Σύρο.

Σε 2ώρες περίπου πιάνουμε Σαντορίνη που κατακλύζεται από κρουαζιερόπλοια,γιοτ, ιστιοφόρα!

Στο λιμάνι της αδειάζει σχεδόν τους τουρίστες και ξαναγεμίζει άλλους για Μύκονο

Πάνω στους στακτούς βράχους σαν νυφούλες προβάλουν τα χωριά της, Φυρά και στο βάθος το Ημεροβύλγι.

Μπροστά μας η Νέα Καμένη μαύρο ηφαιστειογενές μάγμα το πέτρωμα της όλο.

Αφήνουμε την εκπληκτική Σαντορίνη, η Πάρος είναι το επόμενο νησί που πιάνουμε την επόμενη ώρα.

Η κίνηση εδώ ήρεμη το νισάκι στους ρυθμούς του.

Και τέλος η Μύκονος που γίνεται το αδιαχώρητο από κόσμο και κίνηση.
Βγαίνουμε στο παλιό λιμάνι προλαβαίνουμε ν'απολαύσουμε ένα καφέ και να χαθούμε στους ρυθμούς της.
Παίρνουμε το λεοφορείο της γραμμής για το νέο λιμάνι απ'οπου θα φύγει το πλοίο μας για το νησί.
Και ως συνήθως η Ζουζού παρατηρεί και χαζεύει, το δρόμο, το τοπίο!

Φτάνουμε στο νέο λιμάνι, την κόβει μια λιγούρα και ψάχνει τα γλυκά να τσιμπήσει όπου άφαντα τα γλυκά.
Συνειδητοποιεί ότι τ'αφησε στο λεωφορείο και την πιάνει πανικός όσο σκέφτεται τι γκρίνια και την μουρμούρα από γιο και πατέρα.

Τρέχει στον οδηγό του επόμενου, του λέει την κατάσταση εκείνος ενημερώνει με τηλέφωνο τον οδηγό του λεφορείου όπου σε 5'ξεκινά το δρομολόγιο του.
Το πλοίο όμως ήδη μπαίνει στο λιμάνι.

Ευχαριστεί τον οδηγό για την εξυπηρέτηση και του λέει να φάνε τα γλυκά στην υγειά της αφού σε λίγο θα φύγει το πλοίο.
Μπαίνει μέσα απογοητευμένη για την ατυχία και την αφηρημάδα της.
Το πλοίο λύνει κάβους η πόρτα αρχίζει ν'ανεβαίνει όταν ξαφνικά βλέπει τον οδηγό να τρέχει100αρι με τα γλυκά στο χέρι προς το πλοίο.

Ας είναι καλά ο άνθρωπος να'ναι πάντα γλυκιά και χαρούμενη η ζωή του!
Περισσότερο χάρηκα για την γενναιόδωρη ψυχή, του που φέρθηκε έτσι, όχι για τα γλυκά που θα στοίχιζαν 15-20ευρώ.

Μια μαγική μουσική Πανσέληνος..!!

Τελευταία μέρα τ'Αυγούστου με τη 2η πανσέληνο της ξεκινάμε για το χωριό Χουδέτσι του Δήμου Καζαντζάκη στο Νομό Ηρακλείου.

Σ'ενα μενεξεδί ουρανό φώτισε γαλακτερή η σελήνη και με μιας λούστηκε η φύση γαλήνη και ηρεμία.
Στην πλαγιά του βουνού συναντάμε το γραφικό χωριουδάκι που αναζητάμε.

Ένα παλιό αρχοντόσπιτο στο Χουδέτσι διάλεξε ο εκπληκτικός Ιρλανδός μουσικός Ross Daly να μετατρέψει με την αγάπη και το μεράκι του και την βοήθεια των τοπικών αρχών σε Μουσικό Εργαστήρι.

Αντικρίσαμε ένα εκπληκτικό σπίτι  μ'ενα καταπράσινο κήπο που έχει διαμορφωθεί σε συναυλιακός χώρος.

Ενώ μέσα στους χώρους του σπιτιού ενθουσιαστήκαμε με την υπέροχη προσωπική συλλογή του Ross Daly που εκτίθεται.

Το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος είναι το μοναδικό μουσείο στο είδος του στην Ελλάδα. Διατηρεί τη μεγαλύτερη συλλογή παραδοσιακών μουσικών οργάνων από όλο τον κόσμο.

Ο εμπνευστής του Λαβύρινθου και κάτοχος αυτής της υπέροχης συλλογής οργάνων βρίσκεται 30χρόνια στην Ελλάδα και μελετάει την μουσική της Κρήτης αλλά και της ευρύτερης Μεσογείου.

Ο Ιρλανδός μουσικός που γοητεύτηκε τόσο πολύ από τα χρώματα και τον ήλιο της Κρήτης, ώστε "ξέχασε" την πατρίδα του , μια χώρα με πολύ μεγάλη μουσική παράδοση.
Εκφράζει αυτή την αγάπη του για την μεγαλόνησο με την μουσική του, ο τρόπος που παίζει την λύρα σε πλημμυρίζει συναισθήματα αισιοδοξίας ξεχνώντας μεμψιμοιρίες και γκρίνιες.

Παραδοσιακά μουσικά όργανα που σε ταξιδεύουν από την Αφρική, την Ευρώπη, την Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, την Κεντρική Ασία ως την μακρινή και απέραντη Κίνα και παρατηρεί κανείς πως παρ'όλη την διαφορετικότητα τους οι λαοί των συγκεκριμένων περιοχών έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά: το μεράκι για δημιουργία, την ανάγκη τους να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μέσα από τους δρόμους της μουσικής.

Μουσικά όργανα άγνωστα σε που πραγματικά σε μαγεύουν με την εφευρετικότητα και τη διαφορετικότητα των λαών πάνω σε 7μουσικές νότες.

Στο Λαβύρινθο στα πλαίσια των μουσικών σεμιναρίων που διοργανώνονται για την εκμάθηση των οργάνων της Παραδοσιακής Μουσικής ανά τον κόσμο διδάσκουν οι καλύτεροι μουσικοί στο είδος του.

Και κάθε Παρασκευή διοργανώνονται συναυλίες απ'τους μαθητές και τους δασκάλους τους.

Σε μιά τέτοια συναυλιακή μουσική Παρασκευή βρέθηκα και'γω κάτω απ'το ολόγιομο φεγγάρι.

Το φεγγάρι έλουζε με το χρυσαφί του φως τον κήπο όπου ένα νυχτολούλουδο άφηνε τη μεθυστικό του άρωμα να ξεχύνεται στην ατμόσφαιρα και να ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις.

Οι μουσικές νότες ξεχύθηκαν απ'το "κανονάκι" όλο γλυκιά αρμονία στη φεγγαρόλουστη νύχτα.

Το λαούτο πήρε τη σειρά του αφουγκραζόμουν τη γλυκιά μελωδία των οργάνων και ένιωθα μια γλυκιά ευδαιμονία να πλημμυρίζει την ψυχή μου!

Κάτω απ'το χρυσαφένιο φως της πανσελήνου το μεθυστικό άρωμα του καταπράσινου κήπου και κυρίως τις γλυκιές νότες να χτυπούν μελωδικά τις αισθήσεις ένιωθα ν'αδειάζω.
Κάπως έτσι πιστεύω θα'ναι στο Παράδεισο!

Ακολούθησαν οι καθηγητές των παιδιών σε δικά τους τραγούδια ο Στέλιος Πετράκης και ο Efrén López.

Σ'αυτόν το χώρο εκστασιασμένη απ'τις μαγικές μουσικές ένιωθα να φεύγει η ψυχή να εξατμίζεται και να πλανιέται αγκαλιά με τις νότες και το ευωδιαστό αεράκι και να μένει το σώμα αδειανό όστρακο!
Μαγευτείτε και'σεις απ'αυτήν την μουσική πανδαισία!
Video streaming by Ustream