Η ιστορία του Αετού..!

Ένα e-mail πήρα από φίλους πριν μέρες που μ'εντυπωσίασε και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Αναφέρεται στην ιστορία του Αετού και πραγματικά ο βασιλιάς των πουλιών όπως αποκαλείται έχει να δώσει ένα μάθημα ζωής σ'εμας τους ανθρώπους απολαύστε το!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΔΥΣΠΙΣΤΟ που με τη σημαντική βοήθειά του το βλέπεται σήμερα!

Ο φόβος φυλάει τα έρμα...!

Οφόβος είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Ωστόσο ο φόβος είναι φυσιολογικός και μας προφυλάσσει να μην πάθουμε κακό,
Οταν γίνεται όμως εμμονή  καταντά αφύσικος και  επικίνδυνος γίνεται φοβία και δυσκολεύει την ζωή μας.
Απ'την μια η ανεργία ή ανέχεια η βία που χαρακτηρίζει την εποχή μας μας δημιουργούν ανησυχίες και φοβίες.
Τα ΜΜΕ συμβάλουν αρκετά για να μας τον συντηρούν ζωντανό με το παραπάνω. Οι ειδήσεις καθημερινώς κατακλύζουν  από κλοπές,ληστείες,εγκλήματα για μηδαμινά ποσά.

Μπορεί να τρομάζω με το παραμικρό όταν βρίσκομαι αφηρημένη στον κόσμο μου ,να βλέπω θρίλερ με κλειστά τα μάτια αλλά θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου τολμηρή χωρίς φοβίες και καχυποψίες.
Μπορώ να περπατήσω και νύχτα μόνη σε μια ερημικούς και σκοτεινούς δρόμους φτάνει να βλέπω χωρίς να τρέμω απ'τον φόβο μου.
Και να κάθομαι ώρες ολόκληρες σε ερημιές.
Φτάνει να μην μου "καρφωθεί" στο μυαλό καμιά άσχημη ιδέα.
Δεν θα ξεχάσω  μια μέρα που βγήκα νύχτα να βγάλω τα σκουπίδια απ'το σπίτι.
Άκουσα βήματα πίσω μου να μ'ακολουθούν απ'την ώρα που βγήκα απ'το σπίτι μου δεν γύρισα πίσω μα αδιαφόρησα και προχωρούσα.
Τα 50 μέτρα που είχα να διανύσω μου φάνηκαν χιλιόμετρα ατέλειωτα.Τα βήματα εξακολουθούσαν να μ'ακολουθούν και'γω ώσπου να φτάσω στον κάδο είχα δει όλη μου την δολοφονία σε ταινία. Όταν σκέφτηκα ότι είναι αδύνατον να μου επιτεθούν για τα " σκουπίδια "ηρέμησα κάπως...
Όταν τελικά έφτασα στον κάδο ήταν πίσω μου ο γείτονας που ο μ@λ@κ@ς δεν είπε ούτε ένα
"γεια "να δείξει την παρουσία του και μ'αφησε να φαντάζομαι δράκους!

Ισως είναι και ο τόπος ,η ήρεμη ζωή ,πιστεύω που ζούμε και δεν έχει καλλιεργηθεί ο φόβος μέσα μου.
Τελευταία  στο νησί όμως έπεσε σαν βόμβα η είδηση ότι ανοίγουν σπίτια αλλοδαποί.
Και μάλιστα γνωστού μας ζευγαριού ενώ κοιμόντουσαν τους άρπαξαν 200ευρώ.
Εγώ συνηθίζω να αφήνω τα κλειδιά επάνω στις πόρτες,κάθε μέρα μέσα έξω με τις γάτες την πατάω και κλειδώνομαι έξω τακτικά.
Τ'αφήνω και'γω επάνω και αποφεύγω να κάνω τον "κασκαντέρ" κάθε τρεις και λίγο ανεβαίνοντας παράθυρα.
Έτυχε φορά που ξυπνήσαμε το πρωί και βρήκαμε ξεχασμένη ανοιχτή την πόρτα τελείως και οι γάτες κάναν πάρτι μέσα ,εννοείται καλοκαίρι!
Το κορυφαίο φεύγοντας για ψώνια το πρωί βγαίνω χωρίς να κλείσω την πόρτα να ελέγξω αν είναι το κλειδί στο "μυστικό" μέρος που τ'αφείνουμε και έρχομαι μετά 2ώρες και η πόρτα έχει μείνει ανοιχτή όπως την άφησα.
Δεν το συζητώ αναμφίβολα δεν κάνω για την Πρωτεύουσα σε 2μέρες θα'μουν στο δρόμο και γυμνή.
Μετά απ'το τελευταίο συμβάν στο νησί άρχισε "ο φόβος να φυλάει τα έρημα"που λένε και το πρώτο πράγμα ήταν τουλάχιστον να μπουν τα κλειδιά μέσα.!

Έτσι ένα πρωινό πρόσφατα σηκώθηκε ο Γιώργος αξημέρωτα να πάει στην δουλειά του και'γω στριφογύριζα στο κρεββάτι,όταν μετά 20λεπτά άκουσα κάτι περίεργους συνεχείς ήχους.
Τέντωσα τ'αυτιά και τις αισθήσεις στο έπακρο και άρχισε το μυαλό να κάνει σενάρια τρελά.
-Οπα!Κάποιος προσπαθεί να μπεί!

Τα κτυπήματα συνεχίζονταν και'γω άρχισα ν'ανεβάζω παλμούς και να σκέφτομαι:
-τη μ@λ@κι@ κάνω και κοιμάμαι γυμνή πως θα προλάβω να βάλω βρακί όταν μπει αυτός μέσα.?
Ο ήχος επέμενε και'έγω να'χω μουδιάσει στο κρεββάτι,το σώμα έχει παραλύσει τα άκρα αρχίζουν και μουδιάζουν. Υπολογίζω πόση ώρα θα χρειαστώ να βάλω το μπουρνούζι και να πιάσω τουλάχιστον το κοντάρι της ηλεκτρικής σκούπας.
Τα χτυπήματα δεν σταματούν τα μάτια έχουν γουρλώσει το αίμα χτυπάει στους καρπούς τρελά,ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου αρχίζω να ιδρώνω...
Δεν ακούγεται κάτι μα δεν κουνώ ούτε τα βλέφαρά μου απ'τον φόβο μου έχω παγώσει στην κυριολεξία.
Περιμένω να διακρίνω κανένα ύποπτο θόρυβο περνούν κάποια λεπτά μα τίποτα δεν ακούγεται.
Παίρνω ανάσα ανακουφισμένη!
Το γ@μ@μένο το ψυγείο ήταν ώρες -ώρες συμπεριφέρεται αλλόκοτα,σφυρίζει,τρέμει γκόζεται και είναι και άδειο γύρευε να'ταν γεμάτο πως θα'κανε!

Τελικά τον μεγαλύτερο φόβο τον δημιουργούμε μόνοι μας.
Επόμενο ήταν να μην κλείσω μάτι μετά και να ξημερωθώ διαβάζοντας.
Και σκέφτομαι πως ζούν οι άνθρωποι στην Αθήνα όταν καθημερινά απειλείται η ζωή τους.Όταν δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν όχι στους δρόμους ούτε στο σπίτι τους ελεύθεροι!
Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.
Μια χαρά είμαι στο νησί γιατί
όσο λιγότερο φόβο έχει κανείς, τόσο περισσότερο υγεία και ψυχική αρμονία έχει στη ζωή του.

Οικονομική λύση για την ομορφιά μας..!

Δεν είχα σκοπό σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτώ αυτόν τον χώρο για να'χω έστω και ένα μικρό εισόδημα.Το γεγονός ότι είμαι αρκετούς μήνες άνεργη και ψάχνοντας νέους ορίζοντες για να αυξήσω το ελάχιστο εισόδημά μου απ'το ταμείο ανεργίας μ'εβαλε σε σκέψεις.Με τις διαφημίσεις μέσω της Google δεν νομίζω να κερδίσω τίποτα γιαυτό και δεν έβαλα.
Στην oriflame είμαι κοντά 7χρόνια

Βρήκα αυτή την εταιρεία καλλυντικών σαν οικονομική λύση για τα προσωπικά μου έξοδα αλλά και τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις.Με καλή ποιότητα και αρκετές προσφορές που πάντα με βγάζουν απ'το μπελά των δώρων τις μέρες των γιορτών.

Υπέροχα φυσικά προϊόντα για την περιποίηση του σώματος με μοναδικά αρώματα για όλη την οικογένεια με χαμηλές τιμές.
Η έλλειψη χρημάτων όμως έφερε και στάση εμπορίου μαζί με την δουλειά έχασα και την κοινωνική μου δικτύωση που μου πρόσφερε μηδαμινά έσοδα.
Έτσι ούτε δουλειά ούτε πελάτες!
Το net είναι το εργαλείο του μέλλοντος λένε και έχει άπειρες δυνατότητες έτσι αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ προκειμένου να κερδίζω τουλάχιστον τα προσωπικά μου έξοδα.
Ποτέ δεν πίστεψα στις βαρύγδουπες δηλώσεις των Directors για βασική πηγή εισοδήματος για μένα όλα αυτά ήταν   "...τσες μπλέ σε πράσινο φόντο" που λένε.
Θέλει τρομερή δουλειά και τύχη για να φτάσεις σ'ενα επίπεδο να βγάζεις ένα σεβαστό εισόδημα.
Ωστόσο η κάθε γυναίκα που αγαπά και φροντίζει τον εαυτό της μπορεί να είναι πάντα όμορφη και περιποιημένη με λίγα έξοδα και σε και προσιτές τιμές.

Η σκιά η μάσκαρα και το κραγιόν είναι 3βασικά καλλυντικά που αναδεικνύουν  τα χαρακτηριστικά μας και μας χαρίζουν αυτοπεποίθηση.
Ποτέ δεν λείπουν απ'την τσάντα μου και νοιώθω τελείως γυμνή χωρίς αυτά σε κάθε μου έξοδο απ'το σπίτι ακόμα και για τα καθημερινά μου ψώνια.

Προκειμένου να καταφεύγετε σε καλλυντικά ευρείας κατανάλωσης που πουλούν τα S/M και αμφιβόλου ποιότητας ξεφυλλίστε τον μηνιαίο κατάλογο 
των φυσικών προϊόντων δείτε και τις προσφορές του μήνα εδώ  και  όποια κοπέλα ενδιαφέρεται να γίνει μέλος θα επικοινωνήσω εγώ μαζί της.

Μια πανεύκολη ..Πορτοκαλόπιτα!

Από χθες ο Ήλιος μπήκε στον Υδροχόο. Ο μήνας των πρωτοποριακών Υδροχόων άρχισε.
Μια εύκολη και μυρωδάτη πορτοκαλόπιτα διάλεξα να κεράσω για τα γενέθλια του δικού μου Υδροχόου.
Είναι τόσο απλή εύκολη και γευστικότατη που αξίζει να δοκιμάσετε.

Τα υλικά που θα χρειαστείτε:


1ποτήρι σπορέλαιο (ηλιέλαιο)
2ποτήρια ζάχαρη
1πακέτο φύλο κρούστας για γλυκά
3πορτοκάλια
1βανίλια
2κουτ.γλυκού μπαίκιν -πάουντερ.
4αυγά
1κεσέ γιαούρτι


Κατ'αρχήν ξύνω τα 2πορτοκάλια στο χοντρό τρίφτη.
Το ένα ψιλοκόβω την σάρκα του το άλλο θα κρατήσω το χυμό του για το σιρόπι.

Σε λεκάνη βάζω το ηλιέλαιο το 1ποτήρι ζάχαρη
το γιαούρτι το μπαίκιν τη βανίλια χρησιμοποιώ σιρόπι βανίλιας νομίζω ότι έχει πιο έντονο άρωμα.
Και ανακατεύω με την σπάτουλα!

Προσθέτω τα 4αυγά τη σάρκα του πορτοκαλιού ψιλοκομμένη!

Στο μεταξύ βάζω το σιρόπι να βράζει ώστε να'χει κρυώσει όταν θα ψηθεί η πίτα.
Βάζω τα 2πορήρια ζάχαρη με 1ποτήρι χυμό απ'΄τα πορτοκάλια 2ποτήρια νερό και τη φλούδα του ενός πορτοκαλιού.

Παίρνω ένα-ενα φίλο και το κόβω μικρά μικρά κομματάκια μέσα στο μίγμα μου ανακατεύω συνέχει να βραχούν όλα τα κομματάκια.

Εδώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φύλλο από άλλες πίτες που σας έχουν μείνει και κρατάτε στην κατάψυξη.

Αν είναι και ξερά τα κομματάκια ακόμα καλύτερα σπάει πολύ πιο εύκολα και βρέχεται.
Η συνταγή που είχα έγραφε αφείνεται να ξεραθεί έξω το φύλλο απ'την προηγούμενη μέρα.

Αδειάζω το μείγμα σε λαδωμένο ταψί και το ψήνω στον αέρα στους 180 C για 30' ώσπου να πάρει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα.

Την περιχύνω με το σιρόπι που'χει πια κρυώσει και την αφήνω να το πιει αφού την τρυπάω μ'ενα καλαμάκι ή πιρούνι.

Την γαρνίρω με σιρόπι σοκολάτας και είναι "κόλαση"
Κοπιάστε!


Φούλη δεν ήθελες χθες να την δοκιμάσεις κάτσε να πεινάς τώρα!

Με έναν παλιόκαιρο..!

Ο πατέρας όπως έχω ξαναπεί είχε ένα μεγάλο καΐκι 12μέτρα με προσαρμοσμένο κομπρεσέρ που ήταν το βασικό εργαλείο της δουλειάς του.Δύτης τότε μ'αυτό είχε δουλέψει για την κατασκευή  σε λιμάνια της Νάξου της Τήνου της Σαντορίνης κ.α πάντα ήταν απών απ'το σπίτι 2-4μήνες ήταν μαζί μας το χρόνο και 9 καμιά φορά και 12 εκτός.

Μ'αυτό το σκαρί όταν δεν είχε μεροκάματο-και αυτό γινόταν αρκετές φορές το χρόνο,-το χρησιμοποιούσε να βγάλει από το ψάρεμα κανένα φράγκο.

Και τα ψαρέματα του ήταν πλούσια ένας ροφός 15-20κιλά ήταν αρκετός με 3-4πρώτα ψάρια όπως σαργοί,παντολιοί,σαραβάδες.

Εκείνο τον καιρό Γκούκλη και Ποσειδών δεν είχε να για δει κανείς τα προγνωστικά του καιρού και να προγραμματίσει το ψάρεμα του.

Απ'τη φύση έπαιρναν τα σημάδια τους που τους έδιναν πληροφορίες για τον καιρό που θα 'ρχόταν.

Θυμάμαι όταν η γάτα κουλουριαζόταν θα'χε κρύο τις επόμενες μέρες,όταν τεντωνόταν  νωχελικά καλοσύνη θα'χε σίγουρα. Ένα θολό φεγγάρι έφερνε αέρα την επόμενη μέρα η μεγάλη υγρασία που βρέχει όλες τις επιφάνειες όλη νύχτα σημάδι ότι θα΄χει ένα λαμπρό ήλιο χωρίς αέρα και άλλα που εγώ δεν ήξερα και οι ναυτικοί γνώριζαν πολύ καλά.

Πολλές φορές μας έπαιρνε για βοηθούς του να του δίνουμε τα λάστιχα να ρίχνουμε το σίδερο(άγκυρα) και ό,τι άλλο χρειαζόταν.

Παραγγέλματα όπως:

-Φούντα την άγκυρα!
-Μαϊνα τα λάστιχα  ..ήταν πολύ γνώριμα για μας απ΄τα παιδικά μας χρόνια.
-Βίρα την άγκυρα και 4χέρια μπλέκονταν να μαζέψουμε το σίδερο. 

Εκείνη την μέρα θυμάμαι είχαμε πάει μαζί του τα 2αγόρια πιο μικρά και'γω με τη Φούλη γύρω στα 15-16!

Ξεκινήσαμε με σχετικά καλό καιρό στο διάστημα του ψαρέματος γλάροι άρχισαν να πετούν χαμηλά και να φωνάζουν σημάδι ότι ο καιρός θα χαλάσει.Τα προβατάκια (άσπρα κύματα)άρχισαν να πληθαίνουν στην θάλασσα και ο μπαμπάς από κάτω κατάλαβε ότι πρέπει να φύγουμε γιατί σύντομα θα'βαζε καιρό.

Ο ουρανός άρχισε να μαυρίζει και ν'απειλεί.

Μαζέψαμε τα λάστιχα το σίδερο και ξεκινήσαμε όντως ένα βοριάς άρχισε ν'αντισκέκεται στο καΐκι.

Τα πρόβατα όλο και πλήθαιναν και θέριευαν τώρα ανέβαιναν μέχρι τα ρέλια και τα έγλυφαν,το καίκι λικνιζόταν πάνω τους!

Ο πατέρας κατάλαβε ότι θα αγρίευε και άλλο ο βοριάς και μας είπε να κάτσουμε στην καμπίνα.

Σε λίγο άρχισαν να πέφτουν από τριγύρω τ'αντικείμενα και να μη μπορούμε να σταθούμε πάνω στα κρεβατάκια.Μόνο χάμο στη μέση μπορούσες να σταθείς καθιστός.

Τ'αγόρια άρχισαν να ζαλίζονται και να φωνάζουν!

Άρχισαν και τα δυό να κάνουν "εξαγωγή τυριών" και ότι άλλο είχαν φάει σε υγρή μορφή απ'το στόμα.

Προσπάθησε ο ένας να βγάλει το κεφάλι έξω απ'το ταμπούκιο στην κουβέρτα και ένα κύμα τον έλουσε και έπλυνε συνάμα αυτόν και τον εμετό.

Η μυρωδιά του πετρελαίου και του λαδιού της μηχανής ήταν ανυπόφορη ανακατεμένη με την ξινίλα του ξερατού.

Εμένα μ'αρεσε η κατάσταση  και το διασκέδαζα το'βλεπα σαν περιπέτεια έπειτα δεν φοβόμουν είχα εμπιστοσύνη στον πατέρα είχε έρθει με το ίδιο σκαρί από Ηγουμενίτσα σε 7μέρες απ'τον Ισθμό μονάχος του καθώς του'φυγε ο βοηθός του.

Δεν μπορούσαμε να κάτσουμε από κάτω ανέβηκαμε τη σκάλα να βγούμε στην κουβέρτα τώρα τα κύματα υψώνονταν απειλητικά να αγκαλιάσουν το σκαρί μας.

Εκείνο έρμαιο στην δύνη τους έπλεε σαν καρυδότσουφλο.Ήταν αδύνατον να σταθούμε στην κουβέρτα μια αόρατη δύναμη μας τραβούσε προς την θάλασσα.Γαντζωμένες απ'το ταμπούκιο προσπαθούσαμε να φτάσουμε στην πρύμνη που φώναζε ο πατέρας να πάμε.
Τα κύματα έπεφταν ορμητικά επάνω μας και μας παράσερναν μαζί τους.

Εμείς διασκεδάζαμε την κατάσταση μας φαινόταν αστεία μέσα σ'αυτήν την ταλαιπωρία.γελούσε η μια με τα παθήματα της άλλης.
Με μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να φτάσουμε δίπλα του στο τιμόνι.
Ο βοριάς σφύριζε μανιωδώς και τα σχοινιά χτηπούσαν στα ξάρτια.το κατάρτι έτριζε έβγαζε ήχους τρομαχτικούς.
Ο ουρανός είχε καπλαντιστεί με σύννεφα η θάλασσα είχε πάρει το μπλαβί μαυριδερό τρομακτικό της χρώμα.
Ξαφνικά η μηχανή σταμάτησε ο πατέρας άρχισε να κατεβάζει τα πρώτα καντήλια.
Κινητό δεν υπήρχε τότε για βοήθεια έπρεπε ν'ανοίξει το πανί.
Πάνω στο κατάρτι υπήρχε δεμένο ένα καραβόπανο που πάντα το'βλεπα τυλιγμένο δεν είχα σκεφτεί ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ποτέ.
Πολλές φορές μας έδινε να κρατάμε το τιμόνι βάζοντας ένα σημάδι σταθερό να κρατάμε τη ρώτα.
Εκείνη την μέρα έπρεπε να βάλεις μεγάλη δύναμη να κρατήσεις την λαγουδιέρα στο σημάδι η αντίσταση ήταν απίστευτα μεγάλη για τα αδύνατα χεράκια έτσι και οι δύο κρατούσαμε το τιμόνι όρτσα στον άνεμο.

Σε ελάχιστα λεπτά λύθηκαν σχοινιά κατέβηκε το καραβόπανο απ'το κατάρτι δέθηκαν τα σχοινιά και το σκαρί ήταν τώρα έρμαιο του βοριά που το κατεύθυνε ο πατέρας με τη λαγουδέρα μόνο.
Ήμασταν έξω στο Φανάρι όταν ανεβάσαμε το πανί σε λίγη ώρα λογικά θα'πρεπε να μπαίναμε μέσα.
Μα ο Βοριάς δεν έλεγε να σταματήσει ξαφνικά ένα δυνατό"Κρακ" και το πανί δεν άντεξε την αντίσταση.
Τώρα ο πατέρας άρχισε να κατεβάζει και άλλα καντήλια αγίων.Έβριζε αι άφριζε και αυτός σαν τη θάλασσα.
Εμείς στεκόμασταν κουλουριασμένες στην πρύμνη και λέγαμε όλα τα "Πατερ' ημών μας'

Εκεί καταλάβαμε ότι όση εμπιστοσύνη και να'χουμε στον πατέρα μας τα στοιχεία της φύσης είναι πιο δυνατά απ'ολους.
Αυτή η διαδρομή ώσπου να μπούμε στο "ρεμέτζο" μας ήταν ατελείωτη.Θυμάμαι όταν πάτησα πια στο ντόκο νόμιζα ότι ήταν κινητός και κουνιόταν πέρα δώθε.
Θαλασσόλυκους μας αποκάλεσε ο πατέρας τ΄άγόρια βγήκαν κίτρινα σαν τα λεμόνια.

Το παραπάνω βιντεάκι τ'ανακάλυψα τυχαία.Είναι όλο γυρισμένο στο νησί στο σημείο που απολαμβάνω το καλοκαιρινό ολόγιομο φεγγάρι με απίστευτη θέα, χαρείτε το είναι μοναδικό!

Έγινα ...και Trendy !

Ένα Βραβείο ήρθε απ'τον αξιόλογο συμπλόγκερ  Lambro

Έχω πολύ καιρό να κάνω ανάρτηση για βραβεία τότε είχα πεί ότι ήταν η τελευταία φορά που παίρνω γιατί πραγματικά είχε γίνει κουραστικό.
Δεν είναι ότι τα απαξιώ αλλά πιστεύω για μένα βραβεία είναι η αναγνώριση που εισπράττω από σας με τα σχόλια με τις συζητήσεις που κάνουμε μέσα εδώ ή στον χώρο σας.
Είναι η εκτίμηση  και η φιλία που νοιώθω ότι υπάρχει μεταξύ μας.
Θεωρώ λοιπόν άσκοπα να κρέμονται στο πλάι.
Έπειτα το γεγονός ότι μετά πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε 290αναγνώστες 10 να το δώσω για μένα σημαίνει πονοκέφαλος και άγχος.
Γιαυτό και τα παίρνω για να μην προσβάλω τον συμπλόγκερ μου, έχω κάνει ειδική σελίδα και όλα είναι αναρτημένα εκεί.
Αυτό όμως επειδή προέρχεται από φίλο που είχε σταματήσει για προσωπικούς λόγους αρκετούς μήνες, θα παίξω με τους όρους του για να τον τιμήσω δεόντως.
Και θα το δώσω στους

1.ΝΑΝΤΙΑ την ξανθομάνα!

2.stavroulazerva την ταξιδιάρα!

3.Και λοιπόν;E allora? την Ιταλίδα!

4.Vangel Greko γιατί θα ταιριάζει με το νέο του look!

5.Gaurakosγιατί είναι Γαύρος

6.simone γιατί είναι trendy!

7.kariatida62 γιατί θα την κάνω νησιώτισσα!

8.ΦΟΥΛΗ για να γίνει trendy!

9.IonnKorr γιατί τον εκτιμώ!

10.geoaman  γιατί έχει χαθεί τελευταία!

Μια "ιδιαίτερη" Χορτόπιτα..!

Tα χόρτα που μαζέψαμε απ'τον Κάμπο εκτός από σαλάτα τα αξιοποίησα και σε μια "ιδιαίτερη" χορτόπιτα αφού προηγουμένως τα είχα ζεματίσει.
Σε βραστό νερό για 2-3λεπτά ίσα που να χάσουν τον όγκο τους έτσι μπορείτε να τα διατηρείσετε και στην κατάψυξη για αρκετό καιρό και να τα χρησιμοποιήσετε σε κάποια άλλη συνταγή.

Με τις πίτες δεν είχα ιδιαίτερη σχέση!
Και μην πάει το μυαλό σας στο γνωστό ανέκδοτο απλώς δεν γνώριζα και πολλά.
Η μητέρα μου σπάνια έφτιαχνε κάτι υπέροχες τυρόπιτες στο τηγάνι ,αν δεν βλέπεις πως γίνονται  και δεν έχεις εμπειρία δεν το κατέχεις το σπόρ, όπως και να'ναι!
Αν θέλεις όμως, όλα τα κάνεις και τα μαθαίνεις.
Και σ'αυτό με βοήθησε και το net, ναι για να μην λένε ορισμένοι ότι μόνο αποχαύνωση και χάσιμο χρόνου είναι!
Ψάχνοντας λοιπόν για πίτες έμαθα εδώ τον τρόπο ν'ανοίγω φύλλο σαν να λέμε σφολιάτας.
Χρησιμοποίησα :

1 μεζούρα αλεύρι πολύσπορο
3 μεζούρες αλεύρι απλό
1 σφηνάκι τσίπουρο
1 σφηνάκι λάδι αρωματικό
4 σφηνάκια νερό για να γίνει μια σφικτή ζύμη
και να μη κολλάει στα χέρια.

Χώρισα τη ζύμη σε 2μπάλες και κάθε μία ανοίξα ένα δίσκο σχηματίζοντας ένα ήλιο σύμφωνα με τις οδηγίες του site.Κάτι που έκανα για 2η φορά.

Αλείψα με λάδι κάθε ένα κομμάτι που έβαζα στο κέντρο ώσπου να τελειώσουν όλα,
Τράβηξα και τις άκρες από κάτω ώσπου να σκεπαστεί η μπάλα.
Και άφησα τα μπαλάκια της ζύμης να ξεκουραστούν γύρω στις 2ώρες.
Ούτε να'σκαβε η ζύμη τέτοια ξεκούραση, αλλά είπαμε έτσι έλεγε η συνταγή έτσι έκανα!
Δεν τα'βαλα στο ψυγείο ο καιρός ήταν ψυχρός και μείναν έξω.

Στο μεταξύ είχα όλο το χρόνο να φτιάξω τη γέμιση της πίτας.
Σόταρα τα φρέσκα κρεμμυδάκια με λάδι στο τηγάνι.

 Πρόσθεσα τα αγριόχορτα ζεματισμένα απ'την προηγούμενη μέρα και ψιλοκομμένα!

Τα αρωματικά χόρτα άνηθο ή δυόσμο ταιριάζει πολύ και ο μάραθος που βρίσκω στο βουνό φρέσκος και μυρωδάτος

Πρόσθεσα φέτα τριμμένη,μυζήθρα ή ότι άλλο τυρί τριμμένο 3-4κουταλιές φρυγανιά,2αυγά χτυπημένα και αρκετό πιπέρι τριμμένο!
Άφησα την γέμιση να κρυώσει.

Και ήρθε ή ώρα ν'αντιμετωπίσουμε τη ζύμη.
Ανασκουμπωνόμαστε. πιάνουμε το  μαλλί κότσο να φανεί η αρχοντιά μας που λέει και η παροιμία(μάλλον τραγούδι ήταν)να μη μας πέσει και καμιά τρίχα στην ζύμη.
Τι δίαλο τόσο κόπο θα κάνουμε !

Κάθε μπάλα ανοίγεται σε ένα φύλλο ίσα να καλύπτει το ταψάκι που θα χρησιμοποιήσουμε και το κάτω θα'λεγα πιο μεγάλο να καλύπτει και τα χείλη του ταψιού.

Τα σκούρα που βλέπεται είναι από τ'αλεύρι είπαμε βάλαμε πολύσπορο για να'ναι πιο υγιεινή.
Τι σπιτική και "ιδιαίτερη" θα'ναι αν δεν έχει το κάτι άλλο.
Λαδώνουμε το ταψί πριν βάλουμε το φύλλο από κάτω και μετά πάλι το φύλλο άλειμμα με λάδι.
Απλώνουμε τη γέμισή μας με τη σπάτουλα .

Ανοίγουμε και το 2ο φύλλο και σκεπάζουμε τη γέμιση αφείνοντας τις άκρες όλες έξω.

Τις άκρες τι γυρίζουμε προς τα μέσα κάνοντας ένα σχεδιάκι.Δεν ξέρω πως το λένε στα χωριά!
Πάντως όταν ψηθεί είναι πολύ νόστιμο και πολύ τραγανό το σημείο. Όλοι άκρη προτιμούν !

Την λαδώνουμε την χαράζουμε και την ψήνουμε στον αέρα στους 180ο C για 45 περίπου λεπτά.

Νομίζω αξίζει τον κόπο το αποτέλεσμα, να σκεφτεί κανείς ότι θέλεις και 4ώρες.
Και αν βάλεις και τις ώρες που θέλεις να πλύνεις τα χόρτα να τα ζεματίσεις σίγουρα θα σου πάρει 1/2μέρα οπότε δικαίως η ηρωίδα του ανέκδοτου καταπιάνεται με άλλες ασχολίες!

Για να σε βλέπω Skouliki να φτιάχνεις πίτα να μην ανησυχεί η skoulikantera που όλα δουλεύουν στο σπίτι ρολόι!

Στον Κάμπο..!

Οι προηγούμενες μέρες στο νησί ήταν υπέροχες δεν γνωρίζω αν ήταν Αλκυονίδες άλλά ένας λαμπρός ήλιος φώτιζε όλη την ημέρα και στην θάλασσα επικρατούσε νηνεμία.Και καθώς εγώ εκλοβισμένη από θαλάσσης έπρεπε να "γειωθώ" να βρεθώ στη φύση.
Ετσι πήραμε τα βουνά παρέα και μια κολλητή μου φίλη και βρεθήκαμε στην Απανω Μεριά για χόρτα.
Και συγκεκριμένα στον Κάμπο!Μη με ρωτήσετε γιατί λέγεται έτσι η περιοχή εγώ πάντως αυτό που συνάντησα μόνο κάμπος δεν ήταν.Ο σύζυγος τα'χει φάει με το κουτάλι τα βουνά του νησιού και γνωρίζει καλά που θα βρούμε χόρτα.

Η θέα ήταν υπέροχη μπροστά μας απλωνόταν βουνά και ρεματιές με θυμάρια. Το Μελανό ένας κολπίσκος από κάτω μας έσπαγε το ορεινό τοπίο, και πέρα όλο το μπλέ της θάλασσας έσμιγε με το γαλάζιο του ουρανού. Από πίσω  στο Μελανό  βρίσκεται μια υπέροχη παραλία τα Γράμματα οι καλοκαιρινοί επισκέπτες  που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ την γνωρίζουν σίγουρα καθώς την επισκέπτονται κατά κόρον εφ'οσον βρίσκουν και νερό σ'αυτήν.

Ο λόφος ανηφορικός, που επιλέξαμε δύσβατος, γεμάτο θυμάρια και θάμνους, μετά βίας έβρισκες χώμα να πατήσεις. Αυτό όμως δεν μας σταμάτησε, τα δύσκολα είναι και τα πιο ενδιαφέροντα για μένα.
Ούτε αγριοκάτσικο να'μουν τέτοια ταλαιπωρία και ανασκαφή για τα πολυπόθητα χορταράκια.

Στις παρυφές του λόφου ελάχιστα τα χόρτα που συναντούσα όσο όμως ανηφόριζα προς τα πάνω όλο και περισσότερα εντόπιζα.
Και όλο και ανέβαινα με δυσκολία!

Και'νω αυτά που ήταν στα"νέτα" ήταν μικρά ανακάλυπτα κάτω απ'τα θυμάρια πιο μεγάλα εύρωστα και δροσερά αγριοράδικα.

Η χλωρίδα του νησιού φτωχή 2-3είδη χόρτων συναντάς στα βουνά μας.
Και εδώ άφθονη αλιντρίδα ένα γλυκό νόστιμο χόρτο και καρύδα τα δημοφιλέστερα.

Ευτυχώς τα γάντια που έβαλα με βοήθησαν να τα ξετρυπώσω απ'τα βάτα που έχουν κρυφτεί
Και το μαχαίρι με μακριά λάμα ήταν ότι έπρεπε για την ανασκαφή τους.

Κάτι τεράστιες καρύδες μέσα στα βάτα μ'εκαναν να αναρωτιέμαι για την άμυνά τους.
Οπου κρυψώνα μέσα τα χόρτα για να γίνεται δύσκολη η εντόπισή τους μάλλον απ'τα κατσίκια που έβοσκαν ανέμελα πιο πάνω γιατί από μένα την πάτησαν!

Και ανάμεσα σε πέτρες πως πάνε και φυτρώνουν αυτά τα χόρτα σε χαραμάδες με τόσο λίγο χώμα απορίας άξιον?

Οι καρύδες το 2ο είδος χόρτου που συναντάμε άφθονο στα βουνά μας άντε λόφους για να σας κάνω το χατίρι έχουν χοντρή βολβόδη ρίζα.Συνηθίζουν και τα κάνουν τουρσί αυτά τα χόρτα αφήνοντας αρκετό καθαρισμένο βολβό της ρίζας.

Δύσκολη η συγκομιδή τους δεν λέω και ιδιαίτερα σ'αυτό τον λόφο γεμάτο φρύγανα και θυμάρια,αλλά και αυτή η επαφή με τη φύση σε γεμίζει ψυχική γαλήνη,αναπνέεις το μοσχομυρωδάτο αεράκι και νιώθεις μια υπέροχη ευφορία.
Ομως σύντομα ανακάλυψα τον κύριο λόγο που ήρθαμε στο συγκεκριμένο μέρος.
Κάτι κακαρίσματα ήταν σημάδι ότι εδώ κατοικούν τα αγαπημένα πουλιά των κυνηγών.
Βέβαια αυτή τη χρονιά το κυνήγι της πέρδικας είναι απαγορευμένο στο νησί για να πολλαπλασιαστούν καθώς ο σύλλογος φροντίζει και αφήνει ελεύθερα πουλιά για 2χρόνια.

Και η χαρά της Λίζας δεν λεγόταν όταν εντόπισε τις πέρδικες και τις πήρε στο κατόπι.
Ετοιμάζεται για να'ναι στα "μεγάλα" της όταν θ'ανοίξει η πέρδικα τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Μετά μια ώρα καθίσαμε ν'απολαύσουμε ένα καφεδάκι και μαγευτήκαμε απ'την υπέροχη θέα.!
Το Blue Star ερχόταν από Πειραιά σε μια θάλασσα γιαούρτι.

Πίνε καφέ ...και αγνάντευε μπορεί να μην είναι η σωστή ρήση άλλά έδεσε τέλεια αυτή τη στιγμή.
Ο αέρας μοσχομύριζε θυμάρι φρέσκο και φασκόμηλο ανάμικτο.
Απέναντι μας εντόπισα λίγο πράσινο πάντως ούτε αυτός δεν είναι κάμπος για να'χει πάρει τ'ονομά του ο τόπος?

Το καλό ήταν ότι συναντήσαμε αρκετές παρέες νεαρών κοριτσιών  στον κατεβασμό που πήραν τα βουνά για πεζοπορία ως τα Γράμματα.

Η συγκομιδή δεν πήγε και άσχημα για 1,1/2ώρα γεμίσαμε από μια τσάντα χόρτα ο καθένας μας.
 Πάνω απ'ολα όμως γέμισα τους πνεύμονες με καθαρό φρέσκο μυρωδάτο αέρα.Εικόνες υπέροχες, γύμνασα τα πόδια στα κατσάβραχα αλλά καθάρισα πνεύμα και μυαλό κοντά στη φύση!