Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Το σώμα φωνάζει...αυτό που σωπαίνει το στόμα!



Όταν το στόμα σωπαίνει το σώμα φωνάζει πονά και έτσι αντιδρά στην μάχη που γίνεται μέσα του.
Βρήκα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο στην "Πύλη του φωτός" και σας το μεταφέρω αυτούσιο γιατί πραγματικά αξίζει!
Σκέψου λιγάκι αυτή τη μικρή κηλίδα που ξεκινά να γίνει ανθρώπινο σώμα. Και μετά, να μια μύτη, ένα συκώτι, ένα νεφρό, μία καρδιά... Όλο εκείνο το υλικό που γνωρίζει πολύ καλά σε τι όργανο να σχηματιστεί!
Υπάρχει τόσο πολλή γνώση στο ανθρώπινο σώμα!
Πρέπει να θελήσεις να ελευθερώσεις αυτή τη γνώση για να ξεπεράσεις όλες τις αντιστάσεις που έχεις συσσωρεύσει μέσα στο σώμα σου σ' αυτό το πέρασμα από τον υλικό κόσμο. Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης της ιατρικής θα ήταν:
-"Λοιπόν, βλέπω πως το σώμα σου νοσεί... τι είναι αυτό που σε ενοχλεί;
-Για ποιο πράγμα ανησυχείς;
-Τι σε κάνει να θυμώνεις; Τι σε απογοητεύει;

Γιατί στη ρίζα κάθε αρρώστιας αυτό είναι που βρίσκεται.
Και σου λέμε: "Άφησέ το να φύγει, ας πάει στο καλό, ας πάει στο καλό...
Αυτό είναι το μήνυμα και αν το ακολουθήσεις, τότε όλα θα γίνουν αμέσως καλά".
Ομάδα Abraham
Όρεγκον ΗΠΑ, 2000



Η ασθένεια είναι μια σύγκρουση μεταξύ της προσωπικότητας και της ψυχής. "Bach".


Το κρυολόγημα "στάζει" όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.


Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.


Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.


Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει και όταν η αξία μας δεν αναγνωρίζεται.


Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια και η ντροπή πιέζει .


Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες και χτυπάτε τον εαυτό σας " κατακέφαλα"  μειώνοντας το ΕΙΝΑΙ σας.


Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.


Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.


Τα νύχια σπάνε όταν είστε ευάλωτοι σχετικά με λεπτομέρειες της καθημερινής σας ζωής.


Το στήθος πονάει όταν η αγάπη πληγώνεται.


Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει.


Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει και σας λέει ότι χρειάζεστε παραδειγματική μετατόπιση των ιδεών σας ή πολύ μεγάλη αλλαγή στο σύστημα των αντιλήψεων και πεποιθήσεων σας.


Ο πυρετός θερμαίνει όταν ο θυμός μας κατακλύζει.


Τα γόνατα πονούν όταν δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή ……


Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς ή όταν έχεις κουραστεί να «ζεις».


Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου;


Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.
Φαίνεται ωραίο να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα:


Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς αλλά είναι απλός όταν ακούς το σώμα σου.




Θα συναντήσεις καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ, φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και όλα διορθώνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ, αλλά πάνω απ' όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΘΕΟΣ..


Nelson Torres, Doctor στη Ψυχιατρική (UCV) και ειδικός σε ψυχο-νευρό-ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλαv,

Μηνύματα από το σώμα


"Αν κάποιος επιθυμεί καλή υγεία, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να ρωτήσει τον εαυτό του, είναι αν νιώθει έτοιμος να απαλλαγεί από τις αιτίες της ασθένειάς του. Μόνο τότε είναι δυνατόν να βοηθηθεί.''

Ιπποκράτης

Η ασθένεια δείχνει την ανάγκη της αλλαγής στο σύστημα των πιστεύω μας και μας προειδοποιεί ότι έχουμε αγγίξει τα όρια των φυσικώνή ψυχολογικών μας ορίων. Η Κάρολαιν Μυς, στο βιβλίο της «Ανατομία του Πνεύματος» και η Λουίζ Χέη στο ‘Μεταμορφώστε τη ζωή σας’ συμπληρώνουν τον Ντάλκε ως προς τους κρυφούς ψυχικούς παράγοντες που πυροδοτούν τις διαταραχές της υγείας και που μοιάζουν σαν μικρά θεατρικά έργα ή τελετουργικά που έχουν πάρει τη θέση αυτών που πραγματικά χρειαζόμαστε. Ας δούμε μερικά από αυτά.

Κρυολόγημα: Εξωτερικές δυνάμεις σας επηρεάζουν πολύ εύκολα. είναι καιρός να μη δίνετε σημασία και να σταματήσετε να ανησυχείτε χωρίς λόγο για μικροπράγματα. Η ίδια η λέξη κρυολόγημα υποδηλώνει κάτι που σας έκανε «να κρυώσετε μέσα σας» και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή. Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και της επαφής που η ψυχή σας είχε ανάγκη.
Μύτη που τρέχει: Υπάρχει εσωτερικό κλάμα που ουσιαστικά ζητάει βοήθεια.

Βήχας: Κάθε φορά που βήχετε βρείτε χρόνο να εξετάσετε τι σκέφτεστε. Με ποιον (ή με ποια κατάσταση)είστε θυμωμένοι; Υπάρχει κάτι ερεθιστικό μέσα σας που σας πιέζει και σας θυμώνει και σας κάθεται στο λαιμό. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται..

Μυωπία: Σε συναισθηματικό επίπεδο φοβάστε το μέλλον κι ότι αυτό μπορεί να σας επιφυλάσσει. Πηγαίνεται πίσω στην εποχή που άρχισε η μυωπία και εντοπίστε τι ήταν αυτό που φοβόσασταν. Επειδή δεν μπορούσατε να αντιμετωπίσετε αυτή την εξωτερική κατάσταση στραφήκατε μέσα σας. Θα πρέπει να καταλάβετε πως οτιδήποτε σας είχε φοβίσει στο παρελθόν, δεν σας επηρεάζει πλέον. Η φαντασία σας σας προκαλεί τον φόβο όχι η πραγματικότητα.


Έρπης στα χείλη: σχετίζεται με αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός αποστρέφεται. Πρόκειται για ένα διπλό μήνυμα καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται προσελκύοντας τα βλέμματα ενώ ταυτόχρονα εκπέμπουν το σήμα «μακριά από μένα». Ο έρπης στα χείλη μπορεί επίσης να δηλώνει την ανάγκη του ατόμου να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες ή να αυτοτιμωρηθεί επειδή τις επέτρεψε.

Ημικρανία: "Στέρηση της αγάπης'' . Είναι άτομο που λαχταρά την αγάπη. Όση αγάπη πήρε δεν τπυ δινόταν χωρίς περιορισμούς και ούτε ανταποκρινόταν στις ανάγκες του. Ανάπτυξε μια τελειομανία για να μπορέσει μ' αυτό τον τρόπο να κερδίσει το δικαίωμα να αγαπιέται.
- Νιώθει ότι έχει κατακλυστεί από πληροφορίες και ότι δεν είναι ικανός να τις αφομοιώσει. Είναι άκαμπτος καθόλου ανεκτικός και κάνει το καθήκον του. Αισθάνεται μεγάλη πίεση νομίζει ότι τον αναγκάζουν να κάνει οτιδήποτε και αντιστέκεται στους ρυθμούς της ζωής. Το αποτέλεσμα είναι ότι πάσχει από νευρικό στρες που το δημιουργούν οι ανάγκες και οι ευθύνες της ζωής. Γεγονότα που τον κάνουν να νιώθει αβοήθητος απελπισμένος και άτυχος είναι συχνά ο προάγγελος των κρίσεων ημικρανίας...
Υπάρχει απραγματοποίητο σχέδιο που του προκαλεί μεγάλο πόνο.


Αυτιά: βόμβος, πόνος ,βούλωμα των αυτιών ή περιορισμός της ακοής σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα. Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Η βαθύτερη ανάγκη πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να αποσυρθούμε στον εαυτό μας , να αφουγκραστούμε τι αυτός έχει να πει.

Καρδιά: τα προβλήματα σ’ αυτό το ζωτικό όργανο υποδηλώνουν έντονες συναισθηματικές εντάσεις, άγχος, στρες… μία άρνηση να δούμε την ζωή με θετικό μάτι. Όταν δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε και να αγαπήσουμε χωρίς όρους. Διακατέχεστε από την τάση να τα παίρνετε όλα κατάκαρδα ή πολύ στα σοβαρά. Έχετε την τάση να αρνείστε τις ανάγκες σας και να εκπληρώνετε τις ανάγκες των άλλων, μόνο και μόνο για να σας αγαπούν. Επιζητείτε την αγάπη μέσα από πράγματα που προσφέρετε στους άλλους. Το κυρίαρχο μήνυμα που συνδέεται με όλες τις καταστάσεις της καρδιάς είναι ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!


Πόδια: καθώς τα πόδια μας μεταφέρουν αποτελούν τους συμβολικούς δείκτες για τον τρόπο που βαδίζουμε στο μονοπάτι της ζωής μας. Πόνοι, κάλοι, δυσκολία στις αρθρώσεις, κατάγματα και χτυπήματα δείχνουν πάντα μια αντίρρηση που προβάλει ο εαυτός για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει.


Χέρια: τα χέρια αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα ταλέντα μας. Πόνοι ή κατάγματα στα χέρια δηλώνουν την αντίδραση του εαυτού επειδή δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας και τις υποθέσεις μας. Μήπως έχουμε κάνει κάποια παραβίαση των ορίων μας;

Πόνοι στους ώμους και τον αυχένα: υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη , περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι έχουμε αυτοπεριοριστεί και έχουμε δεχθεί να υποταχθούμε. Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης το οποίο έχει φτάσει πια σε οριακό επίπεδο. Οι πόνοι στους ώμους δεν μας αφήνουν να υψώσουμε τα χέρια και το αυχενικό μπλοκάρει μια ευρύτερη περιοχή δείχνοντας ένα είδος ακαμψίας που έχει επέλθει με τον καιρό.

Πυρετός: Σε συναισθηματικό επίπεδο ο πυρετός είναι το αποτέλεσμα καταπιεσμένου θυμού. Τα ρίγη στη διάρκεια του πυρετού δηλώνουν ότι ο θυμός είναι ακόμα καταπιεσμένος. Μόλις τα ρίγη σταματήσουν ο θυμός απελευθερώνεται και η υπα΄ρχουσα ένταση οδηγείται προς εκτόνωση.

Κεφάλι: Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις σοβαρές παθήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή του κεφαλιού φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν. Αυτός είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει ένα μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει πολλή ενέργεια και σκέψη δίχως να αναγνωρίζουμε ότι χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα να «κρυώσουν» λιγάκι πριν πάρουμε αποφάσεις.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Μπεκάτσες...βασίλισσες .. κοκκινιστές με πιλάφι..!


Εκτός από ψαράς ο συμβίος μου είναι δυστυχώς για μένα. (θα καταλάβεις πιο κάτω το λόγο) και δεινός κυνηγός, όχι δολοφόνος.
Η άδεια του δηλαδή δεν του επιτρέπει να "καθαρίζει" παχύδερμα που μας ταλαιπωρούν και μας δυσκολεύουν τη ζωή.
Φέτος λοιπόν λένε και οι άλλοι κυνηγοί ότι είναι πολύ καλή χρονιά, μου έχει φέρει πολλά πουλιά,μη γελάς καλέ αυτά εννοώ!

Τι τσίχλες,τι γιανακότσιχλες,τι κοτσίφια,τι μπεκάτσες ακόμα και φάσες καλά μιλάμε έχω γίνει ξεφτέρι στην αναγνώρισή τους ούτε "πόιντερ " να'μουν !

Και μη μου αρχίσεις τώρα τα φιλοζωικά σου και περί οικολογικού περιβάλλοντος, γιατί όταν μαγείρευα τα σαλιγκάρια δεν είπες τσιμουδιά και ξερογλιφώσουν κιόλας.
Μόνο σ'αυτόν που μίλησε τότε επιτρέπω να παραπονεθεί.

Εγώ βέβαια τα βλέπω και ξινίζω την μούρη μ'αποστροφή αντί να τον θαυμάζω για τα θηράματα του.
Εκείνος πολύ που δίνει σημασία βέβαια, τα βάζει στον καταψύκτη και "αγρόν υγόρασεν".
Και'χω και τους φίλους να ειρωνεύονται κιόλας "ποιός τη χάρη σου " με τόσα πουλιά
και βασίλισσες του κυνηγιού σου φέρνει τι άλλο θές
Εγώ βασικά τον πορδυπουργό ήθελα τους βολεμένους του αλλά που να τους βρεί στο βουνό.

Όσο σκέφτομαι ότι θέλουν και μια διαδικασία για να μαγειρευτούν σηκώνω τρίχα σαν την γάτα. ένα πράμα!
Λόγω κρίσης λοιπόν και λόγω πληθώρας θα'πρεπει να εκτιμήσω και τα "κόπια" του και να τα μετατρέψω σ'αυτή την κατάσταση.
Μην ρωτάς τον τρόπο ένα σου λέω μόνο όλη την ώρα που γινόταν η διαδικασία είχα μπροστά μου όλους τους κερ-χανατζίδες που τους ταΐζουμε αδρά και μας αδειάζουν το πορτοφόλι.
Έτσι λοιπόν μπορώ να πω ότι το 'χθαριστήθηκα κιόλας γιατί εκτονώθηκα και τα ξεπουπούλιασα και τάκα-τακα!
Μετά τ'αλεύρωσα, τ'αλευράκι μπαίνει για να βοηθήσει αργότερα και τη σάλτσα να πήξει.
Και τα τσιγάρισα στο καυτό λάδι που είχα προσθέσει και μια πιρουνιά βούτυρο για μυρωδιά.
Πρόσθεσα φρεσκοτριμένο πιπέρι και τα'σβησα με κόκκινο ξηρό κρασί!
Τ'αφησα να εξατμιστεί το αλκοόλ και έριξα 1βάζο με ντομάτα φρέσκια που'χα φτιάξει το καλοκαίρι με σκόρδο και βασιλικό.
Αν βρω ντομάτα σε καλή τιμή θα πάρω να σας δείξω μια μέρα, πως γίνεται να κρατάς τη γεύση και τ'αρωμα της φρέσκιας ντομάτας όλο το χρόνο στο ντουλάπι σου χωρίς να παθαίνει τίποτα.
Στα πουλιά για άρωμα έβαλα μόνο 1φύλο δάφνη και 1κλωνάρι θυμάρι φρέσκο.
Τ'αφησα να σιγοβράσουν στη χύτρα για 30λεπτά και μετά για άλλα 10με ανοιχτό το καπάκι να χυλώσει η σάλτσα.
Ετοίμασα και ένα μυρωδάτο πιλάφι με "μπασμάτι' και σέρβιρα ένα υγιεινό νοστιμότατο πιάτο με τις βασσίλισες του κυνηγιού.
Ένα γκουρμέ πιάτο για λίγους!
Τελικά έχουν δίκιο τα όμορφα και νόστιμα βρίσκονται στα πιο απλά πράγματα.!
Στην υγειά σας!

Χαρισμένο στον κουμπάρο και "στα δικά του"
 εύχομαι!



Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ...!


Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΥΠΗΡΞΕ ΤΟ ΚΡΟΝΙΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΡΟΝΙΟ ΑΥΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΥΠΗΡΞΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΟ-ΚΡΗΤΩΝ-ΑΘΗΝΑΙΩΝ.


ΟΙ ΚΡΟΝΙΟΙ ΜΕΤΑΞΥ.... ΑΛΛΩΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΑΙΓΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΤΛΑΝΤΩΝ ΤΟ 9600 Π.Χ. ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟ ΝΑ ΛΕΕΙ Ο ΙΕΡΕΥΣ ΤΗΣ ΣΑΪΔΟΣ ΣΤΟΝ ΣΟΛΩΝΑ: 

«...TA AΡΧΕΙΑ ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΠΟΛΗ ΣΑΣ ΑΝΑΧΑΙΤΗΣΕ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΜΕ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠ΄ ΕΞΩ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ». 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΛΗΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΡΟΝΙΑΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ:
«...ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΑΘΗΝΑ), ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΜΟΝΗ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ, ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΕΚΡΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕ».




Αξίζει  να αφιερώσετε 12λεπτά απ'τον πολύτιμο χρόνο σας, το βιντεάκι αποτελεί τροφή αναζήτησης για τον καθένα μας.

Αναδημοσιεύτηκε από  εδώ

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Στο πρόσωπο ..της ανεργίας.!


Η ανεργία στην εποχή μας είναι πια μάστιγα!
Αυτήν την περίοδο βιώνω τον οικονομικό μαρασμό της κοινωνίας που ζω και γενικά της χώρας μας σ'ολο του το μεγαλείο.

Παντού γύρω μου λουκέτα απολύσεις, πλειστηριασμοί επιχειρήσεων, χιλιάδες άνεργοι που ψάχνουν μάταια για ένα μισθό,ένα μεροκάματο.
Κάποτε στο Εργασία του Εθνους έβρισκες θέσεις εργασίας,στις ίδιες σελίδες δημοσιεύονται θέσεις για Αυστραλία,Γερμανία,Αγγλία.
Από'κει καταλαβαίνεις πόσο τραγικά είναι τα πράγματα στη χώρα μας.
Γιατί αν έχεις μια δουλειά έχεις και μια ελπίδα,μια σταγόνα αισιοδοξίας ν'ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της εποχής μας.
Όταν όμως βιώνεις την απόρριψη,την αβεβαιότητα της ανεργίας απογοητεύεσαι τελείως. Αυτομάτως χάνεις την αυτοεκτίμησή σου κλίνεσαι στον εαυτό σου,παύεις να έχεις προσωπική ζωή.Αποφεύγεις τις παρέες και τους φίλους "που έχουν και ξοδεύουν" με χίλιες μύριες δικαιολογίες.Δεν τολμάς να πλησιάσεις κοπέλα γιατί ξέρεις ότι δεν μπορείς να της προσφέρεις όχι μέλλον ούτε καν παρόν.
Αναγκάζεσαι να παραμένεις στο πατρικό και νιώθεις τόσο άχρηστος και τόσο ταπεινωμένος.!
Αν έχεις δεσμό τότε δοκιμάζεται πραγματικά  η σχέση.
ένας φίλος έλεγε χαρακτηριστικά:
-Οταν αδειάζει το ψυγείο αρχίζουν τα προβλήματα.
Νιώθεις ότι δεν συνεισφέρεις όσο πρέπει και τρελαίνεσαι όταν κατηγορείσαι για ανευθυνότητα!
Προσωρινός ή χωρισμός η λύση της μετανάστευσης στην ανεργία.
Σαν γυναίκα έκανες αγώνα να βγεις στην αγορά εργασίας επωμίσθηκες τα βάρη της γυναίκας μητέρας νοικοκυράς και προσπάθησες να είσαι η καλύτερη τουλάχιστον σ'οσους τομείς μπορούσες.
Και τώρα που αναγκαστικά η ανεργία σε βάζει στο περιθώριο και παίρνεις μόνο το ρόλο της νοικοκυράς κατηγορείσαι ότι είσαι "λίγη" αυτά που έκανες τόσα χρόνια ήταν "μηδαμινά"!
Αποφεύγεις κάθε οικονομική συναλλαγή γιατί δεν συμβάλεις δεν έχεις δικαίωμα!
Ξαφνικά η "κολόνα" επωμίζεται όλα τα βάρη της οικογένειας συν  τα έκτακτα ασήκωτα χαράτσια.
Κάπου αρχίζει να λυγίζει αρχίζει η ενδοοικογενειακή τριβή γιατί εσύ?πως εσύ?
Είναι μια οικογενειακή εικόνα της σημερινής κοινωνίας μας.
Τουλάχιστον έχεις υγεία και αυτό είναι βασικό σκέφτεσαι για ν'αντιμετωπίσεις την κατάσταση!

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

17Νοέμβρη.. μέρα μνήμης και πάλι η Σύρος "πρωτοπορεί".!


Σ το Διομήδη Κομνηνό (Δημήτρης Ραβάνης,Ρεντής)

"Μεταξύ των φονευθέντων είναι ο Διομήδης Κομνηνός,ετών 17,με βεβαρυμένον παρελθόν "
Εφημερίδες -από επίσημη ανακοίνωση.
Βεβαίως είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης.Πέντε χρονών στους όμους του πατέρα του φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,δέκα χρονών,ξυπόλυτος με μια φέτα ψωμί στην τζέπη,βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.Στα δεκαεπτά μ'ενα πλακάτ στο χέρι ψωμί-παιδεία-ελευθερία.

17Νοέμβρη,ημέρα μνήμης και όχι μνημοσύνου,και η Σύρος για μια ακόμη φορά "πρωτοπορεί".
Πηγαίνοντας κόντρα στην "εξαιρετικά επείγουσα" εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας με την οποία ενημερώνει ότι:
 "Οι σχολικές εορταστικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου.
Την ημέρα αυτή δεν θα γίνουν μαθήματα σε όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης"
Το γενικό Λύκειο έκρινε σωστό και αποφάσισε,πριν την πραγματοποίηση της γιορτής ,να "χρησιμοποιήσει" αυτή τη μέρα για να αναπληρώσει ορισμένες (4) από τις χαμένες -λόγω καταλήψεων-διδακτικές ώρες.
Η "πρωτοβουλία" αυτή αρχικά μου προκάλεσε θυμό,στην πορεία όμως ο θυμός μετουσιώθηκε σε λύπη.


Λυπάμαι που αυτή τη μέρα,σύμβολο για μια ολόκληρη γενιά,που πρέπει να σηματοδοτεί και να νοηματοδοτεί τους αγώνες του σήμερα και να φλογίζει την καρδιά και το μυαλό της νεολαίας μας,υποτάχθηκε ψυχρά σε γραφειοκρατικού τύπου διεκπεραίωση σχολικών αναγκών.


Λυπάμαι γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη,  ουσία του σχολείου,της εκπαίδευσης,της παιδείας δεν είναι "να βγει η ύλη" .


Στόχος του σχολείου και των δασκάλων, των κατ'εξοχήν μορφωμένων ανθρώπων, είναι ν'αποτελούν πάντα τη φωτεινή μειοψηφία,να πρωτοπορούν, να δίνουν παράδειγμα.
Δεν είναι να διδάσκουν ιστορία,είναι να κρατούν ζωντανές τις μνήμες.να τις μοιράζονται με τα παιδιά,να τους δίνουν το υλικό για να μπορέσουν να χτίσουν τη δική τους "ιστορία" το δικό τους "Πολυτεχνείο", αν και όποτε χρειαστεί.


Το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο να ετοιμάζει απλούς μαθητές για πανελλαδικές. να αναλώνεται στην εργαλειακή ένταξη των  μαθητών στην κοινωνία.
Δεν είναι "αποστειρωμένο" εργαστήριο είναι ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας και,ως τέτοιο πρέπει να αφουγκράζεται τους κραδασμούς της, και -θα'πρεπε- να μάχεται με νύχια και με δόντια να παραμείνει έτσι,μια ελεύθερη και ανεξάρτητη νησίδα-μέσα στην πολυ-μιντιακή πλημμυρίδα- που να μπορεί να εμπνεύσει να γεννήσει οράματα,να δημιουργήσει πολίτες,με ελεύθερο πνεύμα,ελεύθερη σκέψη,που θα ξέρουν γιατί και πως ν'αγωνίζονται,και που θα ξέρουν να αντιστέκονται.


Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν είναι μουσείο να πηγαίνουμε απλώς μια εκπαιδευτική επίσκεψη.
Τα όνειρα και οι αγώνες της γενιάς του μπορεί να εξαργυρώθηκαν από λογής-λογής πολιτικούς  και λοιπούς αντιστασιακούς,που σήμερα πολλοί απ'αυτούς κατέχουν θέσεις εξουσίας,παραμένουν όμως ζωντανά και θρύβουν υλικού για μαθήματα δημοκρατίας,αξιοπρέπειας,πολιτισμού,αγώνα για λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία,αιτήματα επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε μεταπολιτευτικά.
Τελειώνοντας ,θέλω να ελπίζω πως το σχολείο δεν διακατέχεται από την παρακάτω ρήση του Γερμανού φιλόσοφου κοινωνιολόγου Herbert Marcouse(1898-1979):
"Η θύμηση  του παρελθόντος μπορεί να είναι απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης."

Ερμούπολη 17 Νοεμβρίου 2011

Μαρία Μακρή


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Φορτηγό στα βράχια του Μέγα - Γιαλού..!




Σ ε βράχια προσάραξε, από άγνωστη αιτία, ένα φορτηγό πλοίο που μετέφερε κοντέινερ, στη διάρκεια  νύχτας της περασμένης εβδομάδας,νοτιανατολικά της Σύρου στην περιοχή Μέγας Γιαλός, χωρίς να έχει αναφερθεί εισροή υδάτων ή τραυματισμός.


Οι κάτοικοι του Μ.Γιαλού τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου πετάχτηκαν στην κυριολεξία απ'τα κρεβάτια τους όταν άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο που έκανε το Cafer Dede καθώς προσάραξε στα βράχια.
Πρόκειται για το M/Y Cafer Dede,σημαίας νήσων Marshall,που είχε αποπλεύσει έμφορτο από την Τουρκία,με προορισμό λιμάνι της Ιταλίας.
Και τα 19μέλη του πληρώματος του φορτηγού πλοίου(18Τούρκοι και ένας Ρώσος υπήκοος)είναι όλοι καλά στην υγεία τους,ενώ ιδιαίτερη ανακούφιση προκαλεί η πληροφορία ότι τουλάχιστον μέχρι στιγμής από την προσάραξη δεν έχει προκληθεί ρύπανση στην περιοχή.
Στο μεταξύ έχουν ξεκινήσει εργασίες απάντλησης των καυσίμων του πλοίου από πλωτό μέσο της Sekavin. Ενώ σκαπτικό μηχάνημα έσπευσε στην παράκτια ζώνη ν'ανοίξει δρόμο μέσα στα χωράφια προκειμένου να καταστεί εφικτή η προσέγγιση βυτιοφόρου οχήματος για ν'αντληθούν τα βοθρολύματα του πλοίου.
Τα 791 κοντέινερς του πλοίου θα εκφορτωθούν τις επόμενες ημέρες απ'τον πλωτό γερανό "Ιγνάτιος III" που ήδη βρίσκεται εκεί προκειμένου το Cafer Dete να αποκολληθεί με ασφάλεια από τα αβαθή.
Τα επόμενα 24ωρα αναμένεται και η άφιξη του φορτηγού πλοίου KNIDOS,στο οποίο θα μεταφορτωθεί το φορτίο του Cafer Dete συνολικού βάρους 4.500 τόνων σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες.

Τις εργασίες της ναυαγιαίρεσης του τουρκικού πλοίου έχει αναλάβει εταιρεία καθότι η ναυπιγοεπισκευαστική μονάδα "Νεώριο" του νησιού δεν διαθέτει ειδική άδεια.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Καλαμάρια ....στο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα!!


Ο καιρός αυτές τις μέρες, μας έδωσε  άλλη μια ευκαιρία για ψάρεμα καλαμαριών και φυσικά δεν την αφήσαμε ανεκμετάλλευτη εν'οψει χειμώνα και κυρίως λόγω οικονομικής κρίσης!

Ευτυχώς από βενζίνες και λάδια είναι εντάξει το βαρκί οπότε φεύγουμε χωρίς καθυστέρηση για τα γνωστά μας σημεία.
Ο καιρός έχει ήδη ψυχράνει και ο ήλιος αν και νωρίς είναι ευχάριστος χωρίς να γίνεται ενοχλητικός.

Στην παραλία 1-2 τολμηροί παίρνουν ακόμα τα χάδια του και τα δροσερά αγκαλιάσματα της θάλασσας.

Παρατηρώ τα νερά της που έχουν κατέβει, παρ'ολες τις βροχές που είχαμε τις προηγούμενες μέρες δεν βοήθησαν να ανέβει η στάθμη της.
Το σημάδι στα βράχια είναι αρκετά εμφανές.
Σταματάμε και ρίχνουμε,ξαφνικά νοιώθω το γνωστό τράβηγμα του καλαμαριού.
-Πιάσε τη μηχανή του λέω και ανεβάζω προσεχτικά μη μου φύγει.
Όμως προς το τέλος της τρίχας νοιώθω μόνο το μολύβι και γυρίζω απογοητευμένη!
-Μου'φυγε!.
Το ίδιο σκηνικό γίνεται 3φορές συνεχόμενες.
-Θέλεις και φωτογραφία γιαυτό σου φεύγουν με αποπαίρνει.

Μετά από αρκετή ώρα ξανά το γνωστό τσίμπημα και το βάρος αρκετό.
Δεν μιλώ ανεβάζω στα μουλοχτά σιγά σιγά ώσπου το φέρνω επάνω και του λέω.
-Πιασ'τα @..σου!
Γουρλώνει τα μάτια!
-Πρόσεχε μη σου φύγει είναι μεγάλο!
-Τώρα που το'φερα δεν φεύγει,φέρε να το πάρω εγώ φωτό!

Ο ήλος αρχίζει να δύει και ένα ροδακινί έχει χρωματίσει όλη την ατμόσφαιρα.

Συνεχίζουμε το ψάρεμα όταν ξαφνικά βλέπουμε ψάρια να χορεύουν στην θάλασσα δίπλα μας!
Να βγαίνουν έξω απ'την επιφάνεια και να γυρίζουν γύρω γύρω σ'ενα τρελό ρυθμό.
Αναρωτιόμαστε τι να'ναι αλλά μάταια προσπαθούμε να διακρίνουμε.
Ο χορός κρατά λίγα λεπτά, στο μεταξύ ο ήλιος εκείνη τη στιγμή  βασιλεύει.Έχει βάλει το άλικο του πανωφόρι και με καλεί σε κόσμους μαγευτικούς.
Φεύγω και'γω μαζί του ακολουθώντας τον πύρινο δρόμο του.
Κλείνω τα μάτια και αφήνω όλες τις αισθήσεις μου μεθυσμένες απ'το αρωματικό κρασί που μου προσφέρει απλόχερα και διαπερνά κάθε μου κύτταρο.
Πως να κρατήσω αυτή το άλικο φως για πάντα στο είναι μου να μου δίνει τη σπίθα και δύναμη να ζωντανεύει τα δικά μου σκοτάδια?
Μου κλείνει το μάτι δίνοντάς μου υπόσχεση ότι κάθε μέρα θα'ναι εκεί φτάνει να θέλω να τον δω.
Στο χέρι μου είναι να μη βλέπω τα σκοτάδια αλλά το δειλινό με τα υπέροχα χρώματα που μου χαρίζει.
Η θάλασσα τα σύννεφα ντύνονται μ'ένα γλυκό ευχάριστο φως.
Ο Γιώργος τράβηξε υπέροχες φωτό που απεικονίζουν όλη τη μαγεία που δεν μπορώ με ποιητικά λόγια να περιγράψω.
Εγώ δεν έπιασα άλλο καλαμάρι,άλλα 2μικρά που έπιασε εκείνος ήταν ο απολογισμός της ημέρας.
Όμως για μένα ήταν αρκετά και οι εικόνες που κράτησα ανεκτίμητες.
Ελπίζω σύντομα να βρεθώ να πάρω την δόση μου για να'χω αποθέματα ψυχής !


Η ανάρτηση χαρισμένη στον tzonako για να εμπλουτίζει τους πίνακές του με θάλασσα χωρίς καλαμάρια!




Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Εδώ η δραχμή, εκεί η δραχμή ...!

Το χρονογράφημα δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα "Θάρρος" στις 25/9/1955
αναφέρεται στην ταβέρνα του Ξανθομάλλη  ξυπνώντας μνήμες εκείνης της εποχής που δυστυχώς θ'αναβιώσουμε, γιαυτό και το αναδημοσιεύω.


Οι 1729 κάτοικοι της Επάνω Χώρα της παλιάς πολιτείας της Σύρου τότε οι περισσότεροι φτωχοί επαγγελματίες και χειροτέχνες εξειδικευμένοι φραγκοραφτάδες, παντελονάδες ,απαράμιλλοι τσαγκαράδες, τυπογράφοι ιερωμένοι και γεωργοκτήμονες με μικρά εισοδήματα εργατικοί ζούσαν με στερήσεις με οικονομία και πολύ κέφι.


Το Σάββατο το βράδυ όπου πληρώνονται και εισπράτουν και λογαριασμούς,συγκεντρώνονται στα οινοπωλεία της Ερμουπόλεως και πίνουν κρασί με αποδοτικούς σε γεύση και φθηνούς σε τιμή μεζέδες ,συζυτούν, τραγουδούν, γελούν και το σούρουπο ξεκινούν κατά παρέες τον ανήφορο και τα σκαλάκια για την 'Άνω Σύρο.
Ετσι ένα Σάββατο συνευρέθηκαν στην ταβέρνα ο Μάρκος ο Σεβαστιανός και ο Ιωσήφ ήπιαν μερικές μισές, έφαγαν ρέγγα με φασόλες, εκάπνισαν τσιγάρα πακετάκια της δραχμής και όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης,πλήρωσαν τον λογαριασμό ο οποίος ανήρχετο σε τριάντα δραχμές. Αναλογούσε ένα δεκάρικο στον καθένα.Συζητώντας μεγαλοφώνως ξεκίνησαν για το λόφο της Επάνω Σύρας.

Λάθος ο λογαριασμός
Ενώ βάδιζαν αργά,τους πρόλαβε το παραγιουδάκι της ταβέρνας και τους είπε:
-Μπάρμπα κάναμε λάθος τον λογαριασμό,είναι 25δρχ και σας πήραμε 30.
Πάρτε το τάληρο,τα ρέστα σας.
Πήρανε το τάληρο και ξανακάνανε νέα διανομή μεταξύ τους.
Μία εσύ,μία εσύ, μία εγώ και περισσεύουν δύο δρχ.Πάρε εσύ μικρέ τα ρέστα το δίφραγκο.
Στο δρόμο, με την συζήτηση έκαναν αναθεώρηση του λογαριασμού/
-Ητανε ο λογαρισμός 30.Δώσαμε από 10δρχ ο καθένας μας,μας εγύρισε από 1δρχ την αφαιρούμε μένουν 9δρχ ο καθένας
Οι τρεις μαζί 9*3=27,δώσαμε και στο παιδί 2 κάνει 29.Τι έγινε η δραχμή που λοίβεται?
Εκαναν όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά τον λογαριασμό και βρήκανε το ίδιο έλλειμμα,-με την ίδια απορία- τι έγινε η δραχμή?


Επιστροφή στην ταβέρνα 
Και αντί να συνεχίσουν τον δρόμο τους επέστρεψαν στην ταβέρνα,παράγγειλαν μια μισήν και κάλεσαν τον ταβερνιάρη να τους ξεκαθαρίσει την απορία,τι έγινε η δραχμή που λείπει.
Ο ταβερνιάρης πήρε ένα τεμπεσίρι και έγραφε στο τραπέζι τα κονδύλια του λογαριασμού.
-Ο λογαριασμός σας ήταν 25,σας έδωσε ο μικρός ρέστα 3δρχ. κάνει 28,δώσατε και στο μικρό 2δρχ.κάνει 30,εβάλατε καθένας σας από 10δρχ.,3επί δέκα 30.
Σαστισμένοι κοιτάχτηκαν οι Συριανοί και για να μη τους πιάσει κορόιδο ζήτησαν την κιμωλία και καθ'υπαγόρευση  των τριών,έγραφε με τη σειρά του ο Μάρκος:
-Εβάλαμε οι τρείς από 10δρχ κάνουν 30,πήραμε ρέστα από 1δρχ και μένουν από 9δρχ ο καθένας
γράφε 3*9=27.Εδώκαμε στο παιδί 2δρχ.κάνουν 29,έως το 30που βάλαμε λείπει 1δρχ.
Τι έγινε η δραχμή?
Ακολούθησαν και άλλες μισές χωρίς μεζέ με συζητήσεις και  ως τα μεσάνυχτα, ώσπου έκλεισε η ταβέρνα και αναχώρησαν οι τρείς φίλοι για την Επάνω Σύρα δεν κατόρθωσαν να βρουν τη λύση του προβλήματος ...

Αλήθεια εδώ η δραχμή, εκεί η δραχμή,τι έγινε η δραχμή?

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Στην ταβέρνα του ...Ξανθομάλλη..!!


Στην Απάνω Χώρα την παλιά πολιτεία της Σύρου θα μεταφερθούμε σήμερα με το κάστρο, τους ναούς των καθολικών, την ιστορική μητρόπολή του Σαν-Τζωρτζ ,τα μικρά καφενεδάκια τους, στενούς δρόμους με θόλους και  τα σκαλάκια,τους λιγοστούς κατοίκους της  τώρα πια, που στολίζει τον λόφο της Σύρου με τα κατάλευκα σπιτάκια και αποτελεί αξιοθέατο για τους ντόπιους και τους επισκέπτες,

Εκεί απέναντι απ'την ξακουστή ταβέρνα του Λιλή βρίσκεται μια εξ'ισου παλιά φημισμένη ταβέρνα του Ξανθομάλλη!
Σ'αυτή την ταβέρνα λοιπόν βρέθηκα πρόσφατα με φιλική μου παρέα.
Πρίν χρόνια πολλά, είχα επισκεφτεί αυτή την ταβέρνα όταν την λειτουργούσε ο ιδιοκτήτης της και κρατούσε τα σκήπτρα της "παραδοσιακής" εκείνης της εποχής.
Και όμως όταν μπήκα μέσα νόμιζα ότι γύρισα πίσω και 60χρόνια ο χαμηλός φωτισμός το "τζουκ μποξ" στην είσοδό της αναφορά μια "ωραίας" εποχής τα "γιοματάρια" με το κρασί και τις "ντραμιτζάνες" να κοσμούν το ανοικτό πατάρι της.

Οι ασπρόμαυρες πλάκες στο δάπεδο μου ξύπνησαν μνήμες απ'τα παιδικά μου χρόνια.
Οι δαντέλες τα οικιακά σκεύη που συνθέτουν τον χώρο επιμελώς.
Κάθε αντικείμενο εκεί κουβαλάει μια ιστορία χρόνων, μάρτυρας μιας παλιάς εποχής σε γυρίζει σε χρόνια δύσκολα αλλά χαρούμενα ξέγνοιαστα.
Οι μεζέδες που σου προσφέρουν τα παιδιά απλοί λίγοι και καλοί
φάβα, γίγαντες, πατατοσαλάτα, μπεκρή μεζέ, τυρί, σαλάτα χοντροκομμένη "λούζα" (κυκλαδίτικο παστό)και άφθονο κρασί που σερβίρεσαι μόνος απ'την κάνουλα που υπάρχει στο τραπέζι σου απ'ευθείας απ'το βαρέλι.
Ολα προσεγμένα με κέφι και μεράκι βαλμένα με τάξη.
Ένα πινακάκι και ένα τεμπεσίρι
(κιμωλία)  σε κάθε τραπέζι δίπλα στην κάνουλα να σημειώνεις τις μισές που γεμίζεις.

Πίνεις,γεύεσαι τους λιγοστούς μεζέδες αφουγκράζεσαι τ'αρχοντορεμπέτικα
που παίζουν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού με 2όργανα ζωντανά χωρίς μικρόφωνα.
Γίνεσαι μια παρέα με τους μουσικούς και τους πελάτες σιγοντάρεις μαζί τα γνωστά ρεμπέτικα και όποιος έχει τόλμη και φωνή ενώνεται με τους μουσικούς και κάνουν κομπανία βραδιάς.
Περνάς θεσπέσια ανάλογα με το κέφι σου, γιατί το κέφι δεν λείπει απ'του Ξανθομάλλη εσύ να'χεις όρεξη και γίνεσαι μαλλιά κουβάρια.


Η ταβέρνα επαναλειτούργησε πριν 4χρόνια περίπου μ'ενα ιδιαίτερο τρόπο από τους ίδιους επαγγελματίες που την έχουν και σήμερα.
Ο ένας εκ των δύο είχε άλλη ταβέρνα όπου του'τρωγε πολύ χρόνο απ'την ιδιωτική του ζωή.
Λάτρης του μπουζουκιού και της καλής παρέας νοίκιασε την ταβέρνα του Ξανθομάλλη τότε σαν τόπο διασκέδασης με τους φίλους του,έβαλε και ένα βαρέλι κρασί και μαζεύονταν εκεί κάθε Τρίτη.
Ο καθένας έφερνε το μεζέ του εκείνος έβαζε μόνο το κρασί και τα σερβίτσια και κάθονταν τα πίνανε έπαιζαν τραγούδαγαν και πέρναγαν μπέικα.

Η παρέα όμως μεγάλωνε κάθε εβδομάδα ο φίλος καλούσε το φίλο με τους μεζέδες του και γέμιζε το μαγαζί ,τότε σκέφτηκαν να βάλουν ένα ποσό συμβολικό για το νοίκι της ταβέρνας και το ρεύμα.
Κάθε ένας άφηνε στην έξοδο ότι ήθελε σαν "ευχαριστώ" για τις ώρες που πέρασε.
Η "φάση" διαδόθηκε γρήγορα ο ένας στον άλλο οι φοιτητές δεν έχαναν ευκαιρία σε τέτοια διασκέδαση με λιγοστά χρήματα.


Κάθε Τρίτη γινόταν το αδιαχώρητο και το κέφι φούντωνε κάθε φορά περισσότερο τότε αναγκάστηκαν να μαζεύονται και Πέμπτη για να ευχαριστηθούν όλο και πιο πολλοί.
Ο Ξανθομάλλης τότε ακούγονταν σ'ολα τα νεανικά στέκια και τα κουλτουριάρικα μαγαζιά ο καθένας ήθελε να απολαύσει μια αυθεντική βραδιά διασκέδασης.
Μια απ'αυτές τις μέρες που ήταν ανοικτό το μαγαζί πέρασε ο ταβερνιάρης ιδιοκτήτης του και είδε τον κόσμο μέσα.
-Ολοι αυτοί δεν πληρώνουν? ρώτησε τον νοικάρη του
-Οχι μπάρμπα φίλοι μου είναι ό,τι θέλει ο καθένας θα'αφήσει.
-Τι λες ρε Νίκο! τόσα κεφάλια χάνεις λεφτά!κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό ο μπάρμπας!
Έλα όμως που σαν Έλληνες που'μαστε όταν δούμε την κατσίκα του γείτονα να δίνει περισσότερο γάλα απ'την δική μας παρακαλάμε να του ψοφήσει.
Έτσι λοιπόν "έσκασαν" απ'το κακό τους οι γείτονες 2-3χειμώνες δούλεψε η ταβέρνα μ'αυτόν τον τρόπο βάλθηκαν να τον εξαφανίσουν  έπεσαν μηνύσεις,εισαγγελείς δικαστές και 'γω δεν ξέρω τι άλλο και το'κλεισαν τα παιδιά.

Τώρα λειτουργεί κανονικά αλλά πάλι κρατά τα ηνία σαν "αρχοντορεμπέτισσα" με άψογους διαχειριστές της και προπάντων γλεντζέδες.
Αξίζει να την επισκεφτείτε να ζωντανέψετε τις παλιές καλές εποχές που οι άνθρωποι διασκέδαζαν με τη ψυχή τους!



Το πόστ χαρισμένο στον Ασκαρδαμυκτί τον εργδημεργ στον VAD  στην kariatida62 και σε όσους λατρεύουν την παλιά ταβέρνα με τα ρεμπέτικα!




LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top