Το ψάρεμα της ..κρίσης..!!

Εκτός απ'την ανεργία,τους φουσκωμένους λογαριασμούς  τα λιγοστά έσοδα η κρίση δυστυχώς μας πήρε και το αυτοκίνητο!
Θα μου πεις πως το πήρε? 2δεκατιών αμάξι με αρκετά μηχανικά προβλήματα τέτοια εποχή το σκέφτεσαι να του κάνεις σέρβις σε μια ζημιά,κάτι το σήμα κάτι η ασφάλεια λες βρε δεν το κλείνω με τα λεφτά που θα δώσω για σέρβις παίρνω ένα μικρότερο και κάνω τη δουλειά μου.
Έτσι το'φαγε η κρίση και μείναμε κατακαλόκαιρο μ'ενα μηχανάκι.
Καλό το μηχανάκι αυτήν την εποχή αλλά όχι για όλες τις δουλειές.

Έτσι όταν θέλαμε ψάρεμα το φορτώναμε κάπως έτσι!
Την πρώτη φορά ο καπετάνιος μου τόνισε να πάρω μόνο τ'αναγκαία για να πάρει τα εργαλεία για το ψάρεμα. Τότε μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι πολλά τ'αναγκαία από κολατσιό,καφέ,νερό έτσι έβαλα μόνο μαγιό και φύγαμε.
Όταν ζήτησε πετσέτα να σκουπιστεί του είπα κοφτά δεν ήταν αναγκαία,έτσι έμεινα και'γω χωρίς αντηλιακό και φωτό ν'αποθανατίζω τις μοναδικές στιγμές στο πέλαγος.
Την επόμενη φορά φορτώθηκα ακόμα παραπάνω να κάνω τουλάχιστον το κέφι μου.

Και'νω σκίζει το βαρκί το μπλέ μεταξένιο σεντόνι προσπαθώ ν'αποθανατίσω όσο μπορώ το τοπίο.

Ανάμεσα στις αποχρώσεις του γαλάζιου εκστασιασμένη απ'τη γενναιοδωρία του Θεού μ'αυτό το χρώμα που χαρίζει τόση ψυχική ηρεμία.

Ξεκινάμε την καθετή αφήνοντας στην παραλία ΕΝΦΙΑ και πολιτικούς που μας προκαλούν ναυτία.

Μα και η θάλασσα δεν φαίνεται γενναιόδωρη όπως παλιά.
3-4 ώρες μετά βίας να συμπληρώσουμε ένα γεύμα.

Όταν γέμιζαν τ'αγκίστρια χαράς ευαγγέλια!

Μία και μοναδική φορά βέβαια αλλά ικανή να με κάνει να φουσκώνω στον καπετάνιο!!

Αλλά είπαμε το ψάρεμα θέλει υπομονή και χρειάστηκε  υπομονή  κοντά 4ωρών  αλλάζοντας διαρκώς σημεία μέσα στο λιοπύρι του Σεπτέμβρη για να βγει μια μαγεριά!

Αποκαμωμένοι απ'την ζέστη αποφασίσαμε ν'αράξουμε σ'ενα έρημο λαγκόνι να δροσιστούμε.

Περιτριγυρισμένη απ'τα άγονα βράχια σκέφτομαι πόσο δεμένη είμαι μ'αυτό το ξερονήσι.Και αν αυτά τα βράχια δεν έχουν τη δύναμη να κρατήσουν μια στάλα νερό να δώσουν ζωή και καρπό έχει η θάλασσα που θρέφει χιλιάδες χρόνια γενεές ολόκληρες,

Όπως και να το κάνεις είναι 10φορές πιο νόστιμα όταν τα πιάνεις εσύ τα καθαρίζεις και τα μαγειρεύεις.

Οσο εγώ καθάριζα τα ψάρια και απολάμβανα τα δροσερά χάδια του υγρού στοιχείου στο κορμί μου ο καπετάνιος μάζευε αλλά δώρα στα ενδότερα της.

Μοναδικές γεύσεις που λίγοι μπορούν ν'απολαμβάνουν,αχινούς φούσκες,στρείδια ανάμεσά τους και μια μπουρού.

Τελικά με λιγοστά πράγματα μπορεί να νιώσεις ολοκληρωμένος τι λέγαμε πιο πάνω απαραίτητα λεμόνι και ψωμί.?

Και όλα αυτά στα καταγάλανα νερά του νησιού με τ'αγονα και ξερά βράχια που τόσο λατρεύω.!

Γυρίζουμε στον όρμο του Γαλησσά με γαληνεμένη τη ψυχή και τη θαλασσινή γεύση νωπή στο στόμα!

Το "Ντελαγκρατσιανό"..!!

Στην αναζήτησή μου για ντόπιες παραδοσιακές συνταγές κάπου πήρε το αφτί μου για το "Ντελαγκρατσιανό",και αυτό όχι από ντόπιες  γιαγιάδες και παππούδες,

Πρώτη φορά το άκουσα σε μαγειρική εκπομπή και θέλησα να κάνω μια σχετική έρευνα γύρω απ'αυτό το φαγητό.
Προς απογοήτευσή μου κανένας γνωστός μου δεν γνώριζε τη συνταγή αν και έχω αρκετούς ντόπιους που κρατάνε γενιές πίσω. Ρώτησα και έξω απ'την πόλη στα χωριά αν γνωρίζουν το φαγητό μα δεν βρήκα τίποτα.

Τ'ονομά του μας παραπέμπει στο υπέροχο χωριό μας την Ντελαγκράτσια ή Ποσειδωνία.

Σκέφτηκα ίσως είναι πολύ παλιά ντόπια συνταγή που με το πέρασμα των χρόνων έχει χαθεί άλλωστε οι κάτοικοι της Ερμούπολης ως γνωστόν ήταν πρόσφυγες των νησιών που καταστράφηκαν απ'τον Τουρκικό ζυγό ,Χίο,εξ'ου και Βροντάδο συνοικία μας όπου δεσπόζει η Ανάσταση.

Όπως Ψαριανά και Σεφριότικα υπήρχαν παλαιότερα αλλά και προσφυγικά αργότερα απ'την Μικρά Ασία.

Είχα απογοητευτεί όταν  σε κάποιο σεμινάριο μαγειρικής που είχα συμμετάσχει πέφτει μπροστά μου η συνταγή με άλλες παραδοσιακές των Κυκλάδων και μένω μ...ας!

Πως γίνεται να την έχουν πολλοί διάσημοι σεφ στα κιτάπια τους και οι ντόπιοι να μην την γνωρίζουν??

Την πήρα λοιπόν και της άλλαξα τα φώτα  να τη δοκιμάσω να την γνωρίσετε και σεις και άν σας αρέσει την κρατάτε.
Η δική μου παρέμβαση ήταν στα μυρωδικά η συνταγή χρησιμοποιούσε δάφνη,κανέλα,μπαχάρια εγώ αφαίρεσα αυτά και πρόσθεσα μαϊντανό,βασιλικό,δυόσμο.

Τα υλικά μας.

6-7μελιτζάνες χοντρές.

1κιλό ντομάτες ώριμες ή ντοματάκια ψιλοκομμένα.

2κρεμύδια ψιλοκομμένα

2-3σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

1π.ν ελαιόλαδο

1μάτσο μαιντανό ψιλοκομμένο

λίγο βασιλικό φρέσκο και δυόσμο ψιλοκομμένο

1π.ν τυρί τριμμένο ή μείγμα από τυριά.

5αυγά

1/2π.ν γάλα 

αλάτι ,πιπέρι.και λίγη ζάχαρη.

Κατ'αρχήν προετοιμάζουμε τις μελιτζάνες τις κόβουμε σε χοντρές φέτες εγώ τις βάζω στο χοντρό αλάτι για 1ώρα περίπου να ξεπικρίσουν.Τις ξεπλένω τις σκουπίζω καλά  τις αλευρώνω και τις τηγανίζω

με το αλεύρωμα δεν πίνουν πολύ λάδι.

Έπειτα ξεκινώ την σάλτσα του φαγητού σοτάροντας τα κρεμμύδια και τέλος τα σκορδάκια.

Ρίχνω την ντομάτα όταν μαραθούν αφού πρώτα την έχω ξεφλουδίσει και περάσει απ'το μούλτι.

Αλατοπιπερώνω και 1κ.γ ζάχαρη.

Και αφού πιεί το ζουμί της προσθέτω τον μαϊντανό ψιλοκομμένο και το βασιλικό και σβήνω το μάτι.

Σ'ενα πυρέξ αραδιάζω τις φέτες μελιτζάνας πασπαλίζοντας με αρκετό τυρί τριμμένο.Εδώ πιθανόν οι ντόπιοι να χρησιμοποιούσαν το Σαν Μιχάλη.

Αλλά εμάς η τσέπη δεν το επιτρέπει αν και είναι προϊόν δικό μας.

Περιχύνω μια στρώση σάλτσας και πάλι τυρί τριμμένο μια στρώση μελιτζάνες τυρί,σάλτσα τυρί.

Στο τέλος χτυπάω τ'αυγά με το γάλα και περιχύνω από πάνω.

Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 180 C για 35 λεπτά.
Ενα "φαμελίτικος" καλοκαιρινός ψευτομουσακάςμε λίγα υλικά που δεν στοιχίζει πολύ για όσους αγαπούν τις μελιτζάνες.

Το Ντελαγκρατζιανό σίγουρα επινοήθηκε από αγρότισσα που ήθελε να αξιοποιήσει τις μελιτζάνες του μπαξέ της εφ'οσον σ'ολα τ'αγροτικά σπίτια τ'αυγά και το τυρί υπήρχαν πάντα.