Επιτέλους μετά από 2 μήνες κόπασαν οι άνεμοι και ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα για ψάρεμα.
8μήνες είχε να πατήσει το πόδι μου στο βαρκί,κόντεψα να ξεχάσω την όψη του.
Αντί ν'ακουμπήσω μπροστά στην "Ελενα" τις τζάντες με τ'απαραίτητα για ψάρεμα τ'αφησα μπροστά στον "Αντώνη".
-Τι έγινε ξέχασες εντελώς το βαρκί μας?
Μου είπε ο καπετάνιος και δεν πίστευα στα μάτια μου ότι έκανα τέτοια πατάτα!!!
Φορτώσαμε και σαλπάραμε.Στην ακτή ελάχιστοι λουόμενοι έπαιρναν το πρωινό τους μπάνο.
Ενώ το βαρκί γλιστρούσε στο νερό η θαλασσινή αύρα ίσα που το ρυτίδιαζε.
Εβλεπα την ακτή ν'απομακρύνεται από τα μάτια μου ενώ χανόμασταν στ'απέραντο γαλάζιο.
Μπροστά μας ξεχώριζαν σκάφη στα γαλανά νερά που έσμιγαν με το ανοιχτό γαλάζιο τ'ουρανού και'κεινα όριζαν τη διαχωριστική γραμμή.
Τη απέραντη γαλήνη ανάμεσα σε τόσο μπλέ που ξόδεψε ο Θεός για να μην τον βλέπουμε όπως είχε πει ο Ελύτης
Οσο το βαρκί ταξιδεύει καθαρίζω και ετοιμάζω τις γαρίδες ώστε να'χουμε το δόλωμα έτοιμο και να μη καθυστερούμε.
Φτάνουμε στο επιθυμητό σημείο και ρίχνουμε τις καθετές.
1-2λεπτά αναμονή να κατέβει το μολύβι και να'τα πρώτα τσιμπήματα που ξαφνιάζουν, τα δάχτυλα ανταποκρίνονται και να'σου ο πρώτος χάνος και μάλιστα θρεμένος!!
Κάθε ριξιά και ψάρι,δεν με απογοητεύει αντποκρίνεται στην αγάπη που της έχω και μου προσφέρει τα δώρα της.
Η ώρα περνά ο ήλιος αρχίζει και καίει στην πλάτη στα μπράτσα όπου βλέπει γυμνό δέρμα γίνται χυδαίος καυτός και επίμονος! Η ομπρέλα δεν φτάνει να καλύψει και για τους δυό μας.
Χαλαρώνω μακρία απ'τα προβλήματα της στεριάς και γίνομαι ένα με τη θάλασσα δεν μου χαλά τίποτα αυτή την ομορφιά!
Στο μεταξύ 2-2χανόμπαλα βγαίνει σιγά σιγά η μαγεριά!
Αφού κατακαήκαμε για 3ολόκληρες ώρες και βγάλαμε τον επιούσιο αποφασίζουμε να γυρίσουμε στην καθημερινότητα.
Βρίσκω την ευκαρία όσο "μπαίνουμε" να καθαρίσω τα ψαράκια έτοιμα για το τηγάνι.
Εμείς μπαίνουμ μέσα ενώ ενα κότερο σαλπάρει για μεγάλα ταξίδια.και πάλι καρδισμένοι είμαστε!
Εμείς μπαίνουμ μέσα ενώ ενα κότερο σαλπάρει για μεγάλα ταξίδια.και πάλι καρδισμένοι είμαστε!
.jpg)
