Μ ηχανικά έβαλε το μπρίκι στη φωτιά και άναψε την Τ.Β να ενημερωθεί ώσπου να πάρει το πρωινό της και να ετοιμαστεί για τη δουλειά.
Ανακάτευε αγγουροξυπνησμένη τον καφέ και ξαφνιάστηκε ακούγοντας τις πρωινές ειδήσεις.
Είχαν ζωντανή σύνδεση με την πλατεία Συντάγματος ενώ πολλά ειδησεογραφικά κανάλια Ελληνικά και ξένα ήταν συνδεμένα και μετέδιδαν όλα συγκλονισμένα.
Η αγωνία της στο αποκορύφωμα ώσπου να φουσκώσει ο καφές να παρακολουθήσει γιατί όλο αυτή η ένταση πρωί-πρωί.
Ο δημοσιογράφος οργισμένος μιλούσε με τα χειρότερα λόγια για τον βρετανό θρασύ καλλιτέχνη του δρόμου που τόλμησε τη νύχτα και πέρασε το πολιτικό μήνυμα του στον τοίχο του κοινοβουλίου.
Συνεντεύξεις με υπουργούς και δημόσια πρόσωπα που κατάγγελλαν τον άγνωστο που βεβήλωσε το μεγαλύτερο δημόσιο κτήριο σύμβολο δημοκρατίας της χώρας.
Όλη η πρόσοψη της Βουλής είχε ένα τεράστιο graffiti με χρώματα και σχέδια.
Ενώ ο ξένος ανταποκριτής του BBC εξέφραζε τον θαυμασμό του για τον ακτιβιστή Banksy που κατόρθωσε και δημιούργησε άλλη μια φορά παγκόσμια αίσθηση στέλνοντας το οργισμένο πολιτικοποιημένο μήνυμα του μέσω αυτής της τέχνης.
Αυτός που δεν δίστασε να περάσει στο τούνελ της Χαμάς και να φέρει την τέχνη του graffiti σε μια αποκλεισμένη πόλη φόντο ενός πολέμου δίχως τέλος.
Αντικρίζοντας τα ζωγραφισμένα σχέδια στον τοίχο της Βουλής μια παράξενη χαρά και ικανοποίηση την συνεπήρε που βρήκε τον τρόπο ίσως ο διασημότερος καλλιτέχνης του δρόμου να εκφράσει όσα εκείνη και εκατομμύρια Έλληνες ήθελαν και δεν είχαν το θάρρος.
Ικανοποίηση όπως ακριβώς νιώθεις όταν βλέπεις τον κλέφτη που σου αρπάζει την τσάντα να γκρεμοτσακίζεται στα 5μ μπροστά σου.
Αριστερά ήταν ζωγραφισμένη με γκρί μουντό χρώμα μια φρατζόλα ψωμί ένα παιδί ακέφαλο είχε προτείνει το χέρι του, να πιάσει την πιάσει. Ένας μπαλτάς ήταν καρφωμένος στον καρπό του παιδιού που τον κρατούσε ένας στρατιώτης..
Όμως αντί για κεφάλι ο ναζί είχε ένα τσαρούχι και ένα σουβλάκι πιτάκι. Απ’τον καρπό του παιδιού έσταζαν 3σταγόνες αίμα .
Η πρώτη είχε μέσα ζωγραφισμένο ένα σχολείο,η δεύτερη ένα εργοστάσιο και η Τρίτη μια οικογένεια σφιχταγκαλιασμένη. Τα πόδια του αγοριού με τα τεράστια μάτια και στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η απόγνωση έβρεχε μια κόκκινη θάλασσα από μια ειδυλλιακή παραλία δεξιά του. Στην αμμουδιά της ήταν ξαπλωμένα γουρούνια που λιάζονταν ενώ άλλα έπαιζαν ρακέτες.
Ο καταζητούμενος και άγνωστος διάσημος καλλιτέχνης της παράνομης τέχνης είχε δώσει με την επαναστατικότητα που τον διακρίνει τη δική του άποψη για το μέλλον της χώρας μας.
Αυτή η άποψη ταυτιζόταν με την δική της και έβρισκε πολύ έξυπνο τον τρόπο που εκφράστηκε. Άλλωστε πάντα θαύμαζε τα graffiti έβγαζαν μια περίεργη ζωντάνια και δύναμη. Της άρεσε που οι τοίχοι οι δρόμοι μιλούσαν και εκφράζονταν μέσα από τα σχέδια και τα χρώματα των δυναμικών νεαρών .Με αυτή τους την παρέμβαση οι τοίχοι,,οι δρόμοι έπαυαν να’ναι άτονοι και απρόσωποι ξαφνικά η πόλη έπαιρνε χαρακτήρα και άποψη.
Και τώρα αυτό ήταν ένα χαστούκι σ’ολους του ς πολιτικούς .Τους επισήμανε με τον καλύτερο τρόπο το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας. Πόνο και θλίψη έβγαζε όλη η εικόνα και τα μάτια της βούρκωσαν όχι για τη ζημιά που υπέστη σύμφωνα με τους πολλούς το κτήριο του κοινοβουλίου αλλά αναλογιζόμενη πως τελικά αυτή η χώρα μόνο απ’τις διακοπές των Ευρωπαίων περιμένει να ζήσει.
Ο επίμονος ήχος του ρολογιού χτυπούσε μανιασμένα μέσα στ’αυτιά της.
Το’κλεισε και γύρισε απ’την άλλη μεριά για λίγα λεπτά ακόμα.!!
Ανακάτευε αγγουροξυπνησμένη τον καφέ και ξαφνιάστηκε ακούγοντας τις πρωινές ειδήσεις.
Είχαν ζωντανή σύνδεση με την πλατεία Συντάγματος ενώ πολλά ειδησεογραφικά κανάλια Ελληνικά και ξένα ήταν συνδεμένα και μετέδιδαν όλα συγκλονισμένα.
Η αγωνία της στο αποκορύφωμα ώσπου να φουσκώσει ο καφές να παρακολουθήσει γιατί όλο αυτή η ένταση πρωί-πρωί.
Ο δημοσιογράφος οργισμένος μιλούσε με τα χειρότερα λόγια για τον βρετανό θρασύ καλλιτέχνη του δρόμου που τόλμησε τη νύχτα και πέρασε το πολιτικό μήνυμα του στον τοίχο του κοινοβουλίου.
Συνεντεύξεις με υπουργούς και δημόσια πρόσωπα που κατάγγελλαν τον άγνωστο που βεβήλωσε το μεγαλύτερο δημόσιο κτήριο σύμβολο δημοκρατίας της χώρας.
Όλη η πρόσοψη της Βουλής είχε ένα τεράστιο graffiti με χρώματα και σχέδια.
Ενώ ο ξένος ανταποκριτής του BBC εξέφραζε τον θαυμασμό του για τον ακτιβιστή Banksy που κατόρθωσε και δημιούργησε άλλη μια φορά παγκόσμια αίσθηση στέλνοντας το οργισμένο πολιτικοποιημένο μήνυμα του μέσω αυτής της τέχνης.
Αυτός που δεν δίστασε να περάσει στο τούνελ της Χαμάς και να φέρει την τέχνη του graffiti σε μια αποκλεισμένη πόλη φόντο ενός πολέμου δίχως τέλος.
Αντικρίζοντας τα ζωγραφισμένα σχέδια στον τοίχο της Βουλής μια παράξενη χαρά και ικανοποίηση την συνεπήρε που βρήκε τον τρόπο ίσως ο διασημότερος καλλιτέχνης του δρόμου να εκφράσει όσα εκείνη και εκατομμύρια Έλληνες ήθελαν και δεν είχαν το θάρρος.
Ικανοποίηση όπως ακριβώς νιώθεις όταν βλέπεις τον κλέφτη που σου αρπάζει την τσάντα να γκρεμοτσακίζεται στα 5μ μπροστά σου.
Αριστερά ήταν ζωγραφισμένη με γκρί μουντό χρώμα μια φρατζόλα ψωμί ένα παιδί ακέφαλο είχε προτείνει το χέρι του, να πιάσει την πιάσει. Ένας μπαλτάς ήταν καρφωμένος στον καρπό του παιδιού που τον κρατούσε ένας στρατιώτης..
Όμως αντί για κεφάλι ο ναζί είχε ένα τσαρούχι και ένα σουβλάκι πιτάκι. Απ’τον καρπό του παιδιού έσταζαν 3σταγόνες αίμα .
Η πρώτη είχε μέσα ζωγραφισμένο ένα σχολείο,η δεύτερη ένα εργοστάσιο και η Τρίτη μια οικογένεια σφιχταγκαλιασμένη. Τα πόδια του αγοριού με τα τεράστια μάτια και στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η απόγνωση έβρεχε μια κόκκινη θάλασσα από μια ειδυλλιακή παραλία δεξιά του. Στην αμμουδιά της ήταν ξαπλωμένα γουρούνια που λιάζονταν ενώ άλλα έπαιζαν ρακέτες.
Ο καταζητούμενος και άγνωστος διάσημος καλλιτέχνης της παράνομης τέχνης είχε δώσει με την επαναστατικότητα που τον διακρίνει τη δική του άποψη για το μέλλον της χώρας μας.
Αυτή η άποψη ταυτιζόταν με την δική της και έβρισκε πολύ έξυπνο τον τρόπο που εκφράστηκε. Άλλωστε πάντα θαύμαζε τα graffiti έβγαζαν μια περίεργη ζωντάνια και δύναμη. Της άρεσε που οι τοίχοι οι δρόμοι μιλούσαν και εκφράζονταν μέσα από τα σχέδια και τα χρώματα των δυναμικών νεαρών .Με αυτή τους την παρέμβαση οι τοίχοι,,οι δρόμοι έπαυαν να’ναι άτονοι και απρόσωποι ξαφνικά η πόλη έπαιρνε χαρακτήρα και άποψη.
Και τώρα αυτό ήταν ένα χαστούκι σ’ολους του ς πολιτικούς .Τους επισήμανε με τον καλύτερο τρόπο το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας. Πόνο και θλίψη έβγαζε όλη η εικόνα και τα μάτια της βούρκωσαν όχι για τη ζημιά που υπέστη σύμφωνα με τους πολλούς το κτήριο του κοινοβουλίου αλλά αναλογιζόμενη πως τελικά αυτή η χώρα μόνο απ’τις διακοπές των Ευρωπαίων περιμένει να ζήσει.
Ο επίμονος ήχος του ρολογιού χτυπούσε μανιασμένα μέσα στ’αυτιά της.
Το’κλεισε και γύρισε απ’την άλλη μεριά για λίγα λεπτά ακόμα.!!