Έλα..πάρε .με!!

Τα κατάφερα φέτος να πραγματοποιήσω ένα ταξιδάκι στην αγαπημένη μου Κρήτη μετά από 2χρόνια!

 Το εισιτήριο τσιμπημένο του highspeed 5 που μας μετέφερε από Μύκονο-Πάρο-Σαντορίνη-Ιο - Κρήτη σε 5ώρες.

Ένα θαυμάσιο ταξίδι με γαλήνια θάλασσα και πολλές μαγευτικές εικόνες απ'τα υπέροχα νησιά μας.

Η Πάρος, το πρώτο νησί που συναντάμε μετά την Μύκονο.

Αιγαιοπελαγίτικα χρώματα,άσπρο-μπλέ δεσπόζει σ'ολο το νησί,ξεχωρίζουν οι κάτασπροι τρούλοι των εκκλησιών.

Στο λιμάνι η κίνηση όχι ιδιαίτερα έντονη σε σχέση με το λιμάνι της Μυκόνου.

Δεύτερο στη σειρά η Σαντορίνη με τους επιβλητικούς της βράχους και τις πόλεις της γαντζωμένες επάνω τους.

Η κίνηση εδώ είναι ζωηρή καθώς συναντήσαμε 3 κρουαζιεροπλοια ανοιχτά του νησιού και στο λιμάνι συνέχεια πηγαινοέρχονταν σκάφη.

Ένας από τους μεγαλύτερους προορισμούς του κόσμου, στο μοναδικό νησί που άδειασε και ξαναγέμισε το πλοίο.

Εμείς ας αρκεστούμε να το χαζεύουμε από μακριά αφού τα βαλάντια μας δεν μας επιτρέπουν να το επισκεφτούμε.

 Πρώτη μέρα στην Κρήτη στον παραλιακό οικισμό Μαδέ Ηρακλείου.
Δεν είναι απ'τις καλύτερες του παραλίες αλλά σχετικά κοντινή λύση για τους κατοίκους της πόλης.

 Λέγεται ότι τ'ονομα του το πήρε απ'την υφή των πετρωμάτων του, που σπάνε,μαδούν-Μαδέ!

Όμορφος κολπίσκος με βυθό που ενδείκνυται για υποβρύχια εξερεύνηση.Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει σχολή κατάδυσης που την πετύχαμε "επί τω έργω"!

Εκπληκτικές παραλίες,απέραντες οργανωμένες με ντούζ χωρίς χρέωση  μετά τα Μάλια!

Απάνεμος παραλιακόςμικρός οικισμός προς το Λιβυκό πέλαγος οι Καλοί Λιμένες αναφέρονται στις πράξεις των Αποστόλων καθώς αποβιβάστηκε απ'το σημείο αυτό ο Απόστολος Παύλος όταν μεταφερόταν στην Ρώμη.

Εγώ ..και ένα βιβλίο.!!

Πόσο χρόνο θέλετε στο περίπου για να διαβάσετε ένα βιβλίο??
20-30,1 μήνα??άντε 2 το πολύ φαντάζομαι!

Εγώ εδώ και 15περίπου χρόνια δεν έχω καταφέρει να ολοκληρώσω την ανάγνωση ενός.
Δεν είναι ότι απεχθάνομαι το διάβασμα ή βαριέμαι. Ίσα-ίσα το λατρεύω μάλιστα τόσο που όταν μ'αρέσει ένα βιβλίο το απολαμβάνω σιγά -σιγά σαν παγωτό δεν θα το ρουφήξω με τη μία απ'την αγωνία μου θα το κρατώ όσο μπορώ περισσότερο να το χαίρομαι. Όσο περισσότερο διαρκεί η ανάγνωση τόσο πιο πολύ ταυτίζομαι μ'αυτό και δεν θέλω να το αποχωριστώ.
Πιθανώς να ευθύνεται ο Ήλιος και ο Ερμής μου που είναι στον Ταύρο η γνώση και η επικοινωνία γίνεται αργά αλλά σταθερά.

Δεν συνέβει όμως το ίδιο με τον "Εφιάλτη της Αραβίας" όταν το ξεκίνησα πρίν 15περίπου χρόνια πίστευα ότι ήταν ένα παραμυθάκι γιαυτό και επέλεξα να το διαβάζω τα βράδια πριν τον ύπνο, να με χαλαρώνει σε συνδυασμό με άλλο πιο βαρύ που διάβαζα τις ελεύθερες ώρες μου.
Συνήθως τα πρωινά ή μεσημέρια μου διαλέγω ιστορικά ή ψυχολογικά που θέλουν μεγαλύτερη προσοχή και καθαρό μυαλό.
Αντί για παραμυθάκι λοιπόν ενώ ξεκίνησε ο συγγραφέας μια ομαλή διήγηση στο Κάιρο κατά τα μέσα του 14ου αί.στη συνέχεια άρχισε να μπερδεύει αφάνταστα.Από'κει που χρησιμοποιούσε γ'πρόσωπο ξαφνικά μ'εβαζε και μένα μέσα στο διήγημα γράφοντας στο β' πρόσωπο.
Ενώ περιέγραφε ένα όνειρο,σε ανύποπτο χρόνο γύριζε στα γεγονότα του διηγήματος.Δεν ήξερα τι διάβαζα όνειρο ή τα γεγονότα αυτό με κούραζε δεν μπορούσα να βγάλω άκρη έτσι σε 15μέρες το παράτησα. Έμενε εκεί δίπλα στο προσκεφάλι για 2-3χρόνια γιατί είμαι και επίμονη και έλεγα μέσα μου θα σε διαβάσω κάποια στιγμή.
Το συνέχιζα  απο'κει που το'χα αφήσει αλλά και πάλι καμία βελτίωση δεν με κέρδιζε κάτι να το ολοκληρώσω.
Αυτό γινόταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συνάμα άρχισε να γίνεται λόγος αναφοράς απ'τα παιδιά μου. Όταν ήθελαν να με πειράξουν για χαμένο χρόνο μου έλεγαν διάβασε τον "Αραβικό Εφιάλτη" Όταν εκείνα ζητούσαν κάτι ανάλαφρο να ξεχαστούν τους πρότεινα τον Αραβικό για να τα πειράξω.!!
Όμως δεν μ'αρέσει ν'αφήνω εκκρεμότητες και μισοτελειωμένες δουλειές θεωρούσα χρέος μου να τελειώσω την ανάγνωσή του.Δεκάδες βιβλία περνούσαν απ'τα χέρια μου δεν γινόταν να'ναι αυτό ατέλειωτο!
Ενώ είχαν περάσει αρκετά χρόνια  είχα βαρεθεί να το ξεσκονίζω  πάνω απ''το προσκεφάλι μου αποφάσισα να το τελειώσω επιτέλους,ντροπή!!
Μάλιστα το'πιασα πρωί -πρωί που το μυαλό είναι καθαρό.
Και προς μεγάλη μου έκπληξη δεν είχα ξεχάσει τίποτα από την πλοκή του,πρόσωπα γεγονότα ήταν ζωντανά στην μνήμη μου και κάπως διαλευκασμένα .Αρχισα ν'αναρωτιέμαι Τι έγινε ρε παιδιά πως γίνεται μετά τόσα χρόνια να μην έχω ξεχάσει τίποτα ??
Και πως τώρα κυλάει σαν νεράκι??Λες να ωρίμασε το βιβλίο τόσα χρόνια που περίμενε??
Η φταίει το δικό μου I Q?
Πάλι όμως δεν κατάφερα να το τελειώσω.
Εχουν μείνει λιγότερες από 20σελίδες εδώ και 1-2χρόνια να τελειώσει.
Θέλω ν'ακούσω και άλλες κρητικές δεν μπορεί!
Γιατί έχει στοιχειώσει πάνω απ'το προσκεφάλι μου ούτε Ευαγγέλιο να'ταν!

ΛΕΞΕΙΣ,ΟΡΙΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Έριξε μια ματιά στις λέξεις του διαγωνισμού και σκέφτηκε, δεν της ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσει, με γνώμονα αυτές τις λέξεις. Τώρα που το σκεφτόταν καλύτερα, άλλωστε όλη της η ζωή πάνω σε γνώμονες πατούσε και σχέδια.

Νόμοι και διατάξεις καθόριζαν τη ζωή της ακόμα και άγραφοι κανόνες ηθικής που ακολουθούσε πάντα για να μη δίνει σχόλια στον κοινωνικό της περίγυρό. Ίσως η γνώμη των άλλων ήταν τελικά που καθόριζε τη ζωή της. Στα πλαίσια πάντα ενός εκπαιδευτικού προγράμματος και στους κανονισμούς που όριζαν πατούσε χωρίς παραδρομές. Δεν θυμόταν σκασιαρχεία κοπάνες, μα και καμία νεανική τρέλα στα μαθητικά της χρόνια. Στην εργασία πάλι πάντα κάποιες οδηγίες ακολουθούσε, ένα πρότυπο αντέγραφε, ακόμα και στα χόμπι της αυτή τη συνήθεια είχε ν’ακολουθεί ομάδες και κανόνες. Δημιουργούσε πάντα με γνώμονα μια συνταγή ακόμα και στο γυμναστήριο προτιμούσε ν’ακολουθεί μια ομάδα σ’ένα πρόγραμμα παρά να γυμνάζεται μόνη της, τελικά μάλλον η ελευθερία τη φόβιζε!! Δεν θυμόταν να’κανε κάτι ελεύθερα χωρίς περιορισμούς να’κανει το δικό της βρε αδελφέ!

Έκανε μια βαθιά ενδοσκόπηση σ’αυτό το σημείο και είδε ότι και την παιδικότητά της μάντρες και τοίχοι την είχαν «εσωκλείσει» την έπνιξαν με αυστηρούς όρους και κανόνες για το καλό της. Αυτές οι μάντρες στην εφηβική της ηλικία πήραν την μορφή του αρραβώνα για να της υποβάλουν τα «πρέπει και τα μη της.»Ένα γάμος πολύ νωρίς έβαλε τα δεσμά του στην προσωπική της ελευθερία και αυτά τα πρέπει και τα μη έγιναν συρματόπλεγμα που φυλάκισαν «τα θέλω» της. Πολλές φορές τα «θέλω» συγκρούστηκαν πάνω στα «πρέπει» που την εγκλώβιζαν με αποτέλεσμα να ματώνει και να πονά μετά από κάθε αναμέτρηση μαζί τους .Έμαθε να γλύφει τις πληγές της και να σηκώνεται πάντα, αυτό κάθε φορά την έκανε πιο δυνατή.

Τα όνειρά της άσπρα καράβια και ταξιδιάρικα θαλασσοπούλια χάνονταν στην απέραντο γαλάζιο. Τόσο ελεύθερα, που ξεμάκρυναν τελείως από’κεινη μ’αποτέλεσμα να ξεχάσει ότι είχε κάποτε όνειρα,στόχους προορισμούς. Γιαυτό λοιπόν φοβόταν την ελευθερία γιατί ήταν ανεξέλικτη και αυτό τη φόβιζε!

Θυμάται την πρώτη φορά που ταξίδεψε μόνη της πόσο φοβισμένη αισθανόταν σαν μουδιασμένη καρδερίνα έξω απ’το κλουβί της. Ωστόσο αυτή η πρωτόγνωρη αίσθηση της λιγοστής ελευθερίας της άρεσε και αν τη συνόδευαν δεκάδες πρέπει,που δεν μπορούσε ν’αποβάλει από πάνω της.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία,  την τόλμη δεν μπόρεσε να βρει ποτέ για να διεκδικήσει τη δική της προσωπική ελευθερία.