Το σπίτι που μεγάλωσα και μ'εχει σημαδέψει θέλω να σας παρουσιάσω.
Ήταν ένα νεοκλασικό αρχοντικό απ'τα χαρακτηριστικά της Ερμούπολης στη τοποθεσία Βαπόρια.
Οταν 7χρονών μια καλοκαιρινή μέρα καθώς μετακομίσαμε από Πέραμα αντικρίσαμε το σπίτι που θα μας στέγαζε με τα 4 αδέρφια μου μείναμε κατάπληκτοι.
Ένα τεράστιο σπίτι σε τόσο μικρή απόσταση από την θάλασσα..Σαν τρελά αρχίσαμε να κυνηγιόμαστε στα μεγάλα ευρύχωρα δωμάτια δεν χoρταίναμε τη θέα απ'τα παράθυρα του σαλονιού!Ήταν τόσο μεγάλο και ο ήλιος το έλουζε απ'τα μεγάλα παράθυρα.
Μας ξάφνιασε το υπερβολικό ύψος ήταν 2όροφο(δίπατο) και το ύψος εσωτερικά των δωματίων θα'φτανε και τα 3μέτρα.
Και η μητέρα το αγάπησε απ'την πρώτη στιγμή ευάερο και ευήλιο έλεγε και της έδινε άλλο αέρα καθώς καμάρωνε που ήταν στην πιο αριστοκρατική περιοχή της πόλης.
Η πρόσοψη με μεγάλες μαρμαρόπετρες λοξευμένες στην εξωτερική όψη.Πιο πλούσια διέφερε απ'τις υπόλοιπες όψεις του σπιτιού που ήταν απλά σοβαντισμένες.
4μαρμάρινα σκαλιά στρογγυλεμένα στις άκρες και η εξώπορτα ξύλινη βαριά ταμπλαδωτή φάνταζε πανύψηλη με φεγγίτη και σιδεριά στο επάνω τμήμα.
Ένα μπρούτζινο χτυπητήρι(ρόπτρο) γυναικείο χέρι με μια μπάλα τη στόλιζε και η μπρούτζινη κλειδαριά με ένα τεράστιο κλειδί.
Μια λεπτομέρεια που μου'κανε από μικρή εντύπωση ήταν μια σιδερένια λάμα διαμορφωμένη εξω απ'την εξόπορτα ωστε να καθαρίζουν οι επισκέπτες και ιδιοκτήτες τα παπούτσια τους απ'΄τις λάσπες.
Κάθε νεοκλασικό έχει την δική του ταυτότητα κανένα δεν μοιάζει με άλλο το κάθε ένα ξεχωριστό στην πόλη έτσι ήταν και το δικό μας χαρακτηριστικό του στοιχείο τα
παράθυρα του κάτω ορόφου που έβλεπαν στον δρόμο πανύψηλα χωρίς εξωτερικά μπατζούρια με σιδεριές σφυρήλατες με υπέροχα σχέδια.Όπως και το ορθογώνιο μπαλκόνι που πατούσε σε απλά φουρούσια χωρίς διακόσμηση.
Μια μαρμάρινη ταινία χωρίς λεπτομέρειες χώριζε τους ορόφους.
Τα μπατζούρια ξύλινα γερμανικά στα παράθυρα του επάνω ορόφου.Και όλα τα παράθυρα είχαν και εσωτερικά ταμπλαδωτά παντζούρια για ν'αποφεύγεται ο ήλιος.
Ήταν κτισμένο από λιθόκτιστους τοίχους πάχους 50-60 εκ. Οι τοίχοι του σπιτιού ήταν πέτρινοι ή τσατμάδες (τοίχοι με ξυλοδεσιές) σοβαντισμένοι εξωτερικά..Η στέγη των επάνω ορόφων ήταν σπαθωτή με κεραμίδια.Πάνω από το σανίδωμα με τράβες και ταβανοσανίδες στρώνονταν φύκια για μόνωση αργιλόχωμα και τέλος θηραϊκή γή που καταβρεχόταν και χτυπιόταν με κόπανο.Αυτά τα δωμάτια λέγονταν σπαθωτά και ήταν 2 στον επάνω όροφο που δεν τα χρησιμοποιούσαμε παρά σαν αποθηκευτικούς χώρους.
Οι εσωτερικοί του τοίχοι ήταν "μπαγδατί" σοβαντισμένος τοίχος με ξύλινο σκελετό 4ο εκ.Δύσκολα άκουγες τις συζητήσεις απ'το διπλανό δωμάτιο.
Στο εσωτερικό του ένας διάδρομος 12μ χώριζε τα δωμάτια δεξιά και αριστερά.
Τα πατώματα ξύλινα με δοκάρια (τράβες) όπως και τα ταβάνια και βαμμένα σε μπέζ-καφέ λαδομπογιά.
Μία μικρή κουζίνα με μαρμάρινες πλάκες σε γκρί και άσπρο χρώμα μέσα υπήρχε η στέρνα που καταλάμβανε όλο το χώρο της κουζίνας.
Κύριο γνώρισμα του νησιού είναι η κατασκευή των στερνών λόγω έλλειψης νερού κρίνεται απαραίτητη η στέρνα σε κάθε σπίτι που αποθηκεύει όλο το νερό απ'τις ταράτσες του χειμώνα για να γίνει η λάτρα του σπιτιού.
Υπήρχε λοιπόν η στέρνα με το άνοιγμα της χαμηλά το καπάκι μπρούτζινο και επάνω του καθόταν πάντα ένας "σίγκλος" ένα κουβάς σιδερένιος δεμένος με σχοινί 20μέτρα περίπου και στο ταβάνι ένα ράουλο για να γίνεται πιο εύκολο το ανέβασμα.Μία λευκή πετσέτα με χειροποίητη δαντέλα της μάνας σκέπαζε τον σίγκλο.
Το ανέβασμα του νερού γινόταν καθημερινή συνήθεια καθώς δεν υπήρχε δίκτυο παρά ένα βρυσάκι μεγάλης χωρητικότητας κατασκευή του μπαμπά που εξυπηρετούσε μόνο στο πλύσιμο των χεριών. Κρεμασμένο επάνω στον μαρμάρινο γκρί μεγάλο νεροχύτη.Μπροστά στο παράθυρο της κουζίνας που έβλεπε στον δρόμο και ήταν καλυμμένο με σιδεριές!
Και η κάθε σταγόνα πολύτιμη εκεί μάθαμε να εκτιμάμε το νερό γιατί η αλόγιστη χρήση του σήμαινε και επώδυνη γυμναστική.Όλα τα παιδιά αποκτήσαμε γυμνασμένες πλάτες.
Αργότερα το ντεπόζιτο με το βρυσάκι αντικατέστησε μία βρύση με εξωτερική σωλήνα από το παράθυρο και μας διευκόλυνε αρκετά αλλά η μεγαλύτερη λάτρα γινόταν πάντα με βρόχινο στερνίσιο νερό.
Ένα τύπου τζάκι που καθόταν το μάτι για το μαγείρεμα και ίσα ένα τραπέζι για 3άτομα έπαιρνε μόνο καθώς χώρο έπιανε το και το πλυντήριο.Ενα ΠΙΤΣΟΣ που άνοιγε από πάνω και του'βαζες εσύ νερό μόνο γύριζε και έβγαζε νερά.
Η τουαλέτα πιο μικρή ισα 1άτομο καθιστό έπαιρνε άντε και άλλο ένα όρθιο.Τόσο μεγάλο σπίτι μειονεκτούσε εκεί.
Μια πιατοθήκη εξωτερική στόλιζε την κουζίνα καθώς είχαν και οι πέντε σειρές φαρδιά ολόλευκη δαντέλα απ'΄τα χρυσά χεράκια της μαμάς.
Και οι κουρτίνες ολόλευκες πλεκτές σ'ολα τα παράθυρα έκλεβαν την παράσταση και τα συγχαρητήρια για την δεξιοτεχνία της!
Η μισή κουζίνα ήταν διαμορφωμένο πατάρι με ξύλινο πάτωμα και κάγκελα για ν'αερίζεται!
Απέναντι στην κουζίνα ήταν η τραπεζαρία μεγάλη με 2μεγάλα παράθυρα και οροφογραφία ήταν ζωγραφισμένη όλη η οροφή σε απίθανα χρώματα ένα κλήμα ζωγραφισμένο και λουλούδια καθώςν και 2-3 πουλάκια χρωματιστά μας έκαναν παρέα για χρόνια.
Δίπλα το νεανικό μας δώμάτιο με παράθυρο που έβλεπε στην αυλή. Κάτω ένα ψηφιδωτό από βότσαλα άσπρα και μαύρα ένας δικέφαλος αετός είχε ξεμείνει και το νούμερο 1832φαίνεται ήταν η χρονολογία που είχε χτιστεί τα άλλα σχέδια είχαν χαλάσει απ'τα χρόνια.
(κλίκ για μεγένθυνση)
Και στο τέλος του διαδρόμου ήταν το τεράστιο σαλόνι με 4 μεγάλα παράθυρα τα 2έβλεπαν στην αυλή και τ'αλλα δύο στην Τήνο έβλεπαν τη θάλασσα και αγναντεύαμε το πέλαγος και χαιρετούσαμε καράβι κάθε φορά που έμπαινε στο λιμάνι από Πειραιά.Εκεί περνούσαμε τις περισσότερες ώρες μας καθώς είχαμε και την T.V μία ασπρόμαυρη που έπαιζε πάντα με χιόνια γιατί δεν έπιανε ποτέ καλό σήμα.
Δίπλα ήταν το δωμάτιο των γονιών και αυτό μεγάλο με παράθυρο που έβλεπε θάλασσα.
Άλλο ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα ήταν το "σκοτεινό" απέναντι απ'το δικό μας,και μία ξύλινη σκάλα οδηγούσε στα επάνω "σπαθωτά" 2δωμάτια,και στην ταράτσα.
Όλο το σαλόνι και η κάμαρα των γονιών ήταν η ταράτσα του σπιτιού που μάζευε το νερό της στέρνας μέ ένα ψηλό πετρόχτιστο στηθαίο μας απομόνωνε τελείως.Εκεί κοιμόμασταν τους καύσωνες με θέα τ'αστέρια εκεί απομονώμουν για διάβασμα με μαγιό τις μέρες των διαγωνισμών.
Μια σιδερένια σφυρήλατη πόρτα με σχέδια οδηγούσε στούς 2 κάτω ορόφους που δεν νοικιάζαμε και ήταν εγκαταλελειμμένοι και στην αυλή που φροντίζαμε κοτόπουλα για τα φρέσκα αυγά.
Ήταν ένα νεοκλασικό αρχοντικό απ'τα χαρακτηριστικά της Ερμούπολης στη τοποθεσία Βαπόρια.
Οταν 7χρονών μια καλοκαιρινή μέρα καθώς μετακομίσαμε από Πέραμα αντικρίσαμε το σπίτι που θα μας στέγαζε με τα 4 αδέρφια μου μείναμε κατάπληκτοι.
Ένα τεράστιο σπίτι σε τόσο μικρή απόσταση από την θάλασσα..Σαν τρελά αρχίσαμε να κυνηγιόμαστε στα μεγάλα ευρύχωρα δωμάτια δεν χoρταίναμε τη θέα απ'τα παράθυρα του σαλονιού!Ήταν τόσο μεγάλο και ο ήλιος το έλουζε απ'τα μεγάλα παράθυρα.
Μας ξάφνιασε το υπερβολικό ύψος ήταν 2όροφο(δίπατο) και το ύψος εσωτερικά των δωματίων θα'φτανε και τα 3μέτρα.
Και η μητέρα το αγάπησε απ'την πρώτη στιγμή ευάερο και ευήλιο έλεγε και της έδινε άλλο αέρα καθώς καμάρωνε που ήταν στην πιο αριστοκρατική περιοχή της πόλης.
Η πρόσοψη με μεγάλες μαρμαρόπετρες λοξευμένες στην εξωτερική όψη.Πιο πλούσια διέφερε απ'τις υπόλοιπες όψεις του σπιτιού που ήταν απλά σοβαντισμένες.
4μαρμάρινα σκαλιά στρογγυλεμένα στις άκρες και η εξώπορτα ξύλινη βαριά ταμπλαδωτή φάνταζε πανύψηλη με φεγγίτη και σιδεριά στο επάνω τμήμα.
Ένα μπρούτζινο χτυπητήρι(ρόπτρο) γυναικείο χέρι με μια μπάλα τη στόλιζε και η μπρούτζινη κλειδαριά με ένα τεράστιο κλειδί.
Μια λεπτομέρεια που μου'κανε από μικρή εντύπωση ήταν μια σιδερένια λάμα διαμορφωμένη εξω απ'την εξόπορτα ωστε να καθαρίζουν οι επισκέπτες και ιδιοκτήτες τα παπούτσια τους απ'΄τις λάσπες.
Κάθε νεοκλασικό έχει την δική του ταυτότητα κανένα δεν μοιάζει με άλλο το κάθε ένα ξεχωριστό στην πόλη έτσι ήταν και το δικό μας χαρακτηριστικό του στοιχείο τα
παράθυρα του κάτω ορόφου που έβλεπαν στον δρόμο πανύψηλα χωρίς εξωτερικά μπατζούρια με σιδεριές σφυρήλατες με υπέροχα σχέδια.Όπως και το ορθογώνιο μπαλκόνι που πατούσε σε απλά φουρούσια χωρίς διακόσμηση.
Μια μαρμάρινη ταινία χωρίς λεπτομέρειες χώριζε τους ορόφους.
Τα μπατζούρια ξύλινα γερμανικά στα παράθυρα του επάνω ορόφου.Και όλα τα παράθυρα είχαν και εσωτερικά ταμπλαδωτά παντζούρια για ν'αποφεύγεται ο ήλιος.
Ήταν κτισμένο από λιθόκτιστους τοίχους πάχους 50-60 εκ. Οι τοίχοι του σπιτιού ήταν πέτρινοι ή τσατμάδες (τοίχοι με ξυλοδεσιές) σοβαντισμένοι εξωτερικά..Η στέγη των επάνω ορόφων ήταν σπαθωτή με κεραμίδια.Πάνω από το σανίδωμα με τράβες και ταβανοσανίδες στρώνονταν φύκια για μόνωση αργιλόχωμα και τέλος θηραϊκή γή που καταβρεχόταν και χτυπιόταν με κόπανο.Αυτά τα δωμάτια λέγονταν σπαθωτά και ήταν 2 στον επάνω όροφο που δεν τα χρησιμοποιούσαμε παρά σαν αποθηκευτικούς χώρους.
Οι εσωτερικοί του τοίχοι ήταν "μπαγδατί" σοβαντισμένος τοίχος με ξύλινο σκελετό 4ο εκ.Δύσκολα άκουγες τις συζητήσεις απ'το διπλανό δωμάτιο.
Στο εσωτερικό του ένας διάδρομος 12μ χώριζε τα δωμάτια δεξιά και αριστερά.
Τα πατώματα ξύλινα με δοκάρια (τράβες) όπως και τα ταβάνια και βαμμένα σε μπέζ-καφέ λαδομπογιά.
Μία μικρή κουζίνα με μαρμάρινες πλάκες σε γκρί και άσπρο χρώμα μέσα υπήρχε η στέρνα που καταλάμβανε όλο το χώρο της κουζίνας.
Κύριο γνώρισμα του νησιού είναι η κατασκευή των στερνών λόγω έλλειψης νερού κρίνεται απαραίτητη η στέρνα σε κάθε σπίτι που αποθηκεύει όλο το νερό απ'τις ταράτσες του χειμώνα για να γίνει η λάτρα του σπιτιού.
Υπήρχε λοιπόν η στέρνα με το άνοιγμα της χαμηλά το καπάκι μπρούτζινο και επάνω του καθόταν πάντα ένας "σίγκλος" ένα κουβάς σιδερένιος δεμένος με σχοινί 20μέτρα περίπου και στο ταβάνι ένα ράουλο για να γίνεται πιο εύκολο το ανέβασμα.Μία λευκή πετσέτα με χειροποίητη δαντέλα της μάνας σκέπαζε τον σίγκλο.
Το ανέβασμα του νερού γινόταν καθημερινή συνήθεια καθώς δεν υπήρχε δίκτυο παρά ένα βρυσάκι μεγάλης χωρητικότητας κατασκευή του μπαμπά που εξυπηρετούσε μόνο στο πλύσιμο των χεριών. Κρεμασμένο επάνω στον μαρμάρινο γκρί μεγάλο νεροχύτη.Μπροστά στο παράθυρο της κουζίνας που έβλεπε στον δρόμο και ήταν καλυμμένο με σιδεριές!
Και η κάθε σταγόνα πολύτιμη εκεί μάθαμε να εκτιμάμε το νερό γιατί η αλόγιστη χρήση του σήμαινε και επώδυνη γυμναστική.Όλα τα παιδιά αποκτήσαμε γυμνασμένες πλάτες.
Αργότερα το ντεπόζιτο με το βρυσάκι αντικατέστησε μία βρύση με εξωτερική σωλήνα από το παράθυρο και μας διευκόλυνε αρκετά αλλά η μεγαλύτερη λάτρα γινόταν πάντα με βρόχινο στερνίσιο νερό.
Ένα τύπου τζάκι που καθόταν το μάτι για το μαγείρεμα και ίσα ένα τραπέζι για 3άτομα έπαιρνε μόνο καθώς χώρο έπιανε το και το πλυντήριο.Ενα ΠΙΤΣΟΣ που άνοιγε από πάνω και του'βαζες εσύ νερό μόνο γύριζε και έβγαζε νερά.
Η τουαλέτα πιο μικρή ισα 1άτομο καθιστό έπαιρνε άντε και άλλο ένα όρθιο.Τόσο μεγάλο σπίτι μειονεκτούσε εκεί.
Μια πιατοθήκη εξωτερική στόλιζε την κουζίνα καθώς είχαν και οι πέντε σειρές φαρδιά ολόλευκη δαντέλα απ'΄τα χρυσά χεράκια της μαμάς.
Και οι κουρτίνες ολόλευκες πλεκτές σ'ολα τα παράθυρα έκλεβαν την παράσταση και τα συγχαρητήρια για την δεξιοτεχνία της!
Η μισή κουζίνα ήταν διαμορφωμένο πατάρι με ξύλινο πάτωμα και κάγκελα για ν'αερίζεται!
Απέναντι στην κουζίνα ήταν η τραπεζαρία μεγάλη με 2μεγάλα παράθυρα και οροφογραφία ήταν ζωγραφισμένη όλη η οροφή σε απίθανα χρώματα ένα κλήμα ζωγραφισμένο και λουλούδια καθώςν και 2-3 πουλάκια χρωματιστά μας έκαναν παρέα για χρόνια.
Δίπλα το νεανικό μας δώμάτιο με παράθυρο που έβλεπε στην αυλή. Κάτω ένα ψηφιδωτό από βότσαλα άσπρα και μαύρα ένας δικέφαλος αετός είχε ξεμείνει και το νούμερο 1832φαίνεται ήταν η χρονολογία που είχε χτιστεί τα άλλα σχέδια είχαν χαλάσει απ'τα χρόνια.
(κλίκ για μεγένθυνση)
Και στο τέλος του διαδρόμου ήταν το τεράστιο σαλόνι με 4 μεγάλα παράθυρα τα 2έβλεπαν στην αυλή και τ'αλλα δύο στην Τήνο έβλεπαν τη θάλασσα και αγναντεύαμε το πέλαγος και χαιρετούσαμε καράβι κάθε φορά που έμπαινε στο λιμάνι από Πειραιά.Εκεί περνούσαμε τις περισσότερες ώρες μας καθώς είχαμε και την T.V μία ασπρόμαυρη που έπαιζε πάντα με χιόνια γιατί δεν έπιανε ποτέ καλό σήμα.
Δίπλα ήταν το δωμάτιο των γονιών και αυτό μεγάλο με παράθυρο που έβλεπε θάλασσα.
Άλλο ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα ήταν το "σκοτεινό" απέναντι απ'το δικό μας,και μία ξύλινη σκάλα οδηγούσε στα επάνω "σπαθωτά" 2δωμάτια,και στην ταράτσα.
Όλο το σαλόνι και η κάμαρα των γονιών ήταν η ταράτσα του σπιτιού που μάζευε το νερό της στέρνας μέ ένα ψηλό πετρόχτιστο στηθαίο μας απομόνωνε τελείως.Εκεί κοιμόμασταν τους καύσωνες με θέα τ'αστέρια εκεί απομονώμουν για διάβασμα με μαγιό τις μέρες των διαγωνισμών.
Μια σιδερένια σφυρήλατη πόρτα με σχέδια οδηγούσε στούς 2 κάτω ορόφους που δεν νοικιάζαμε και ήταν εγκαταλελειμμένοι και στην αυλή που φροντίζαμε κοτόπουλα για τα φρέσκα αυγά.
