Στη φάμπρικα ...!

Μια βεβαίωση ενσήμων για αίτηση μ'εφερε στο Ι.Κ.Α,και ενώ η υπάλληλος έφτιαχνε τα χαρτιά γυρίζει ξαφνικά με βλέπει και με ρωτά με απορία:
-Μα από 13χρονών δουλεύατε?
-Ναι, απάντησα και μάλιστα μ'εκρυβαν όταν ερχόταν ο επόπτης!
 Απάντησα και ξαφνιάστηκα  που μια ερώτηση μπορεί να σε  γυρίσει σε χρόνια που μάταια προσπαθείς να ξεχάσεις γιατί είναι βιώματα που σε'χουν σημαδέψει.

Θυμάμαι, ασχημάτιστο αδύνατο κοριτσόπουλο, ότι είχα τελειώσει την Α'Γυμνασίου η μητέρα αποφάσισε να δουλέψουμε στις διακοπές των σχολείων εγώ και οι 2 μεγαλύτερες από 'μενα  αδελφές στα Νηματουργεία του νησιού για να μας "μαζέψει" όπως έλεγε και να ψηθούμε στη δουλειά.
Σκληρή και 'κείνη είχε χειρότερα βιώματα απ'την μητέρα της που την έβαζε στα χωράφια να δουλεύει και ν'ασχολείται με τα ζώα στο χωριό από παιδάκι, πίστευε ότι την βοήθησε ότι έμαθε να παλεύει για το ψωμί της.
Έτσι άφησα το παιχνίδι με την θάλασσα τον ήχο των γαλάζιων κυμάτων που πότε έγλυφαν με νάζι και πότε έδερναν με μανία τα βότσαλα και βρέθηκα στην φάμπρικα.
Μέσα στους ατέλειωτους πάγκους τις μπομπίνες,τα χάρτζια που βούιζαν τα αφτιά απ' τον εκκωφαντικό θόρυβο που έκαναν.

Τρομερά μηχανήματα για μένα τότε, που το χειρισμό τους είχαν ολόδροσα και ζουμερά κορίτσια που μάζευαν τα προικιά τους.
Η 1η μέρα  αξέχαστη στα Κλωστοϋφαντουργεία του Αιγαίου άγνωστο και τρομακτικό για μένα χώρο.
Το ωράριο 8ωρο γεμάτο μ'ενα διάλειμμα15' για το κολατσιό μας.
6-2 η πρωινή βάρδια που έπρεπε να ξυπνήσουμε  απ'τις 5 το πρωί να διανύσουμε 2χλμ.ποδαρόδρομο να 'μαστε πριν την ώρα που θα σφύριζε η σειρήνα για να δικαιούμαστε το επίδομα τακτικότητας, γρήγορης προσέλευσης που επιβράβευαν τότε οι εργοδότες με πρίμ(δώρα) τους έντιμους και συνεπείς εργάτες τους.

Πολλά κορίτσια στα νηματουργεία έπλεκαν τον ερωτικό τους πόνο με το βαμβάκι που γινόταν νήμα.
Ενώ άντρες μεστοί στα βαριά μηχανήματα συντηρούσαν ολόκληρες οικογένειες.
Νεώτερα συνήθως αγόρια δούλευαν σαν βοηθοί συντηρητές και ηλεκτρολόγοι.
Έρωτες,πάθη  και πολλές δακρύβρεχτες ιστορίες ήταν η καθημερινότητα που έβλεπες να ξετυλίγεται μπροστά σου ζωντανή όχι από το γιαλί ντυμένη και στολισμένη με τους διαλεγμένους διαλόγους των σίριαλ.
Αστεία,πειράγματα δεν έλειπαν στο κολατσιό με τις κοπέλες άλλες να δέχονται και άλλες ν'αποτραβιούνται στη γωνιά τους.
Για 3μήνες τις διακοπές του σχολείου έκανα και'γω διακοπές στα νηματουργεία του νησιού.
Κάθε χρόνο και διαφορετικό εργοστάσιο  γιατί πιθανόν να μη με δέχονταν μόνο για 3μήνες.
Έτσι τα είχα γνωρίσει σχεδόν όλα στο διάστημα των 4χρόνων ώσπου να τελειώσω το Λύκειο.
Και μου φαίνονταν τεράστιο αυτό το διάστημα γιατί οι μέρες μεγάλες εκμεταλλευόμασταν όλες τις ώρες της ημέρας.
Στη βραδινή βάρδια που είμασταν 2-10 ίσα που προφταίνουμε να κάνουμε μια βουτιά και να πάμε στη δουλειά.
Μια φορά θυμάμαι εκεί που "έβγαζα ένα πάγκο" ξαφνικά έχασα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου.
Βρέθηκα στην αγκαλιά του επιστάτη να μου δίνει νερό για να συνέλθω και να με επικρίνει γιατί είχα πάει νηστικιά και περίμενα να φάω στο διάλειμμα.
Τις πιο ζεστές πια νύχτες πηγαίναμε βραδινό  μπάνιο μετά την δουλειά και ήταν απόλαυση να χαλαρώνεις στα ήρεμα νερά της θάλασσας που φωσφόριζαν κάτω απ'το φεγγαρόφωτο.
Και κάθε Χριστούγεννα η χαρά ήταν απερίγραπτη για μένα όταν με ειδοποιούσαν ότι είχα  "φάκελο" με το δώρο μου γιαυτούς τους 3μήνες.

Συγκρίνοντας εκείνα τα χρόνια με τα σημερινά νοιώθω τόση μα τόση απογοήτευση βλέπωντας την κατάντια του μισθού,την ανεργία που μαστίζει ολόκληρη τη χώρα και τη νεολαία που κρατά πτυχία για δουλειές που δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν και όνειρα που ποτέ δεν θα πραγματοποιήσουν.
Τουλάχιστον εμείς έχουμε να θυμόμαστε πως παλέψαμε μ'αυτά που βρήκαμε!

Καλαμάρια ...τηγανητά με υπέροχη τραγανή κρούστα...!

Αφού ο καιρός δεν μας αφήνει να ψαρέψουμε καλαμάρια λέω  να μαγειρέψουμε απ'αυτά που είχαμε πιάσει τότε!

Την επόμενη φορά θα σας περιγράψω το κρύο "της αρκούδας" που έφαγα στο τελευταίο μας ψάρεμα!
Ας ξεκινήσουμε απ'το καθάρισμα τους γιατί πιστεύω πολλοί δεν γνωρίζουν πως καθαρίζονται!

Κατ'αρχήν τραβάμε το κεφάλι με τα πλοκάμια και το αποχωρίζουμε απ'το σώμα του καλαμαριού!

Μαζί του φεύγουν και όλα τα "εντόσθια" μερικές φορές βρίσκουμε και αυγά μέσα σε μεμβράνη.
Τ'αυγα τ'αφήνω!
Προσέξτε πολλές φορές υπάρχουν και ψαράκια που είχε φάει το καλαμάρι θέλουν καλό πλύσιμο να φύγουν όλα τα υπολείμματα.

Αφαιρούμε το μαλακό κόκκαλο που υπάρχει στο κέντρο,είναι σαν ζελατίνη!

Εγώ αφαιρώ και την πέτσα του τραβώντας δυνατά! Σε πολλές συνταγές έχω δει να μην την βγάζουν πιστεύω ότι γίνεται σκληρό αν την αφήσω.

Αφήστε το νερό με πίεση να καθαρίσει καλά μέσα το σώμα του καλαμαριού κρατάει άμμο και θέλει καλό πλύσιμο.

Μου έχουν σερβίρει σε ντόπια ψαροταβέρνα γεμιστό καλαμάρι με ψαράκια που είχαν μείνει στην κοιλιά και είχαν βρομίσει!
Σαφώς και μου το αντικατέστησε ζητώντας μου συνεχώς συγνώμη για την ατυχία τους!

Και τώρα το καλαμάρι μας είναι έτοιμο!

Απ'το υπόλοιπο του καλαμαριού κρατώ τα πλοκάμια του καλαμαριού βγάζω το στόμα του βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο!

Αφού τα καθαρίσω όλα τα κόβω ροδέλες χοντρές στο ίδιο περίπου μέγεθος για να τηγανιστούν ομοιόμορφα.

Τ'αφείνω στο σουρωτήρι 2-3ώρες στο ψυγείο να στραγγίξουν καλά να μην έχουν ούτε ίχνος νερού!

Αυτό είναι και το μυστικό για να μη σας τσιστιρίζουν και πετούν λάδια τριγύρω στην κουζίνα.
Έχω ανακατέψει 2κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό 4κουταλιές αλεύρι,2κουταλιές καλαμποκάλευρο και 1/2κουταλάκι κάρυ!

Τ'αλευρώνω τα τινάζω καλά να φύγει το περίσσιο αλεύρι και τα τηγανίζω σε καυτό λάδι σε μέτρια όχι δυνατή φωτιά.

Μην διανοειθείς να τ'αφήσεις να φύγεις, το τηγάνι θέλει να'σαι απίκο!

Μόλις πάρουν κατάξανθο χρώμα τα γυρίζουμε απ'την άλλη τ'αφείνουμε άλλα 5λεπτά σε μέτρια φωτιά και αναλόγως τα γούστα μας τα βγάζουμε.

Με το συγκεκριμένο μείγμα που τ'αλευρώνω κάνουν μια υπέροχη τραγανή και πικάντικη κρούστα,δεν τα ξεροψήνω.
Τα σερβίρω μόνο με λεμόνι χωρίς ίχνος αλάτι είναι πεντανόστιμα γλυκά και τραγανά.
Κοπιάστε!!!

Σιγά...μην κλάψω.!!

Αναμένοντας την  Τρόικα να κουτσουρέψει άλλη μια φορά τους μισθούς και τις συντάξεις ενώ δεν θα την γλυτώσουν ο 13ος και 14ος μισθός στον  ιδιωτικό φορέα ο λήθαργος μας καλά κρατεί.!

Μια βόλτα χτές στην αγορά του νησιού μ'εβαλε σε τρομερές σκέψεις αντικρίζοντας μαγαζιά ετών να έχουν κλείσει δεκάδες!
Η ερήμωση της αγοράς σ'ολο της το μεγαλείο.
Η αγορά θυμίζει μαύρη τρύπα που διαρκώς μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Και πως να δουλέψουν όταν μένουν απλήρωτοι μήνες τώρα οι εργάτες του Ναυπηγείου που καλώς ή κακώς αποτελούν σημαντικό οικονομικό πυλώνα για το νησί.
Με 300 και 500ευρώ προκαταβολή το μήνα δεν φτάνουν όχι για τα καθημερινά έξοδα πόσο μάλλον για τα χαράτσια που μένουν απλήρωτα και απειλούνται με διακοπή ρεύματος οι καταναλωτές.
Το πιο ωραίο σ'αυτήν την κατάσταση είναι ότι θα δοθούν τα έντυπα ετήσιων αποδοχών απ'την εταιρεία η οποία χρωστά σε κάθε εργαζόμενο 3.000 ως 5.000 ευρώ οι φορολογικές κρατήσεις θα γίνουν κανονικά και οι  εργαζόμενοι θα περιμένουν τα λεφτά που έχουν ήδη δουλέψει εδώ και 4μήνες.
Μετά από μια τέτοια αντιμετώπιση ποιος συνδικαλιστής θα φέρει αντίρρηση για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού??
-Ας πάρουμε αυτά που μας χρωστούν και να'μαστε ευχαριστημένοι θα πουν και έληξε το παραμύθι!

Όταν άκουσα και το ανθρωποειδές Παντελή Καψή στην πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη σε κρίση "ανταγωνιστικότητας" πείστηκα πια ότι οι τύποι θέλουν να καταστρέψουν παντελώς την χώρα.
Θα μειωθούν οι μισθοί για να βελτιωθεί η εργασιακή  ανταγωνιστικότητα!
Δεν βλέπουν 1χρόνο τώρα οι μισθοί κοντεύουν να μείνουν οι μισοί και δεν πάτησε όχι επενδυτής αλλά "στραγγάλισαν" και την επιχειρηματικότητα της χώρας,
Υπάρχουν καλύτερα μέτρα να πάρουν  αν θέλουν να επιβιώσει η Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη όπως να δώσουν κίνητρα στους Ελληνες πλοιοκτήτες να επισκευάζουν τα πλοία τους στα δικά μας Ναυπηγεία που υπερέχουν σε δουλειά από άλλα του εξωτερικού.

Και μετά θέλω να βρώ εγώ δουλειά με 4μήνες ανεργία?
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις??
Σ'αυτό το 4μηνο παρακολουθώ κάθε μέρα την τοπική εφημερίδα,λοιπόν ζήτημα είναι αν έχουν μπεί 3 αγγελίες για προσφορά εργασίας ενώ οι πωλήσεις σπιτιών έχουν υπερδιπλασιαστεί.
1σεμινάριο θα ξεκινήσει εντός των ημερών και οι αιτήσεις ξεπέρασαν τις 160για 20 άτομα.
Οπότε φαντάζεσαι τι βελτίωση παρουσιάζει η εργασιακή "ανταγωνιστικότητα"!

Επειδή δεν μπορώ να περιμένω το "μάνα" εξ΄ουρανού,πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια!
Θα μου πεις καλά και τα πέλαγα έχεις πάρει και τι έγινε??
Τα πέλαγα τα παίρνω για να εξασφαλίζω μαζί με την ηρεμία μου και ένα πιάτο φαγητό.
Άλλωστε η επιστροφή στη φύση στην εποχή μας είναι αναγκαία αφού δεν μας άφησαν άλλους πόρους πρέπει να επιστρέψουμε στον πρωτογενή τομέα.

Στα βουνά μάζεψα αρωματικά φυτά τ'αποξήρανα και τα διαθέτω να αρωματίσετε την κουζίνα σας.
Θα μου πεις με το θυμάρι και το φασκόμηλο θα σωθείς?
Δοκιμή θα κάνω αν πιάσει τουλάχιστον θα εξασφαλίσω τα προσωπικά μου έξοδα, η γυναίκα!

Έφτιαξα  ένα καλαθάκι που περιέχει ένα εκλεκτό ξίδι από κρασί παρακαλώ και όχι του εμπορίου αρωματισμένο με φασκόμηλο και δάφνη που το συνοδεύουν αποξηραμένο φασκόμηλο και θυμάρι.
Αρωματικά φυτά απ'τα άγονα βουνά μας που κρατούν την αλμύρα της θάλασσας και του φρέσκου κυκλαδίτικου αέρα.


Κάντε και κανένα κλικ στις διαφημίσεις μου μην ντρέπεστε δεν χρεόνεστε εσείς όχι ότι περιμένω απ'αυτές να ξεχρεώσω τα χαράτσια αλλά να γίνεται τζερτζελές!

Ο Γαλησσάς και η Αγ.Πακού...!!

Πάντοτε ήθελα ν'ανέβω στην Αγ.Πακού ν'ανάψω ένα κερί να γνωρίσω και'γω αυτό το καθολικό ξωκκλήσι που σε κάθε ψάρεμα είναι άγρυπνος φρουρός προστάτης και σημάδι μας.
Έτσι αποφασίσαμε μια μέρα να πάμε για χόρτα και να γνωρίσω και αυτή την πλευρά του Γαλησσά.

Καθώς φτάνουμε στην παραλία και προχωράμε για την προκυμαία δίπλα στο ξενοδοχείο Dolphin Bay μας οδηγεί σε μονοπάτι με σκαλιά στο ύψος της προβλήτας που μας βγάζει στο ύψωμα προς το κάβο που βρίσκεται το ξωκκλήσι.

Καθώς ανεβαίνουμε θαυμάζουμε τη σπηλιά που δημιουργούν τα βράχια που φωτίζονται όλο το καλοκαίρι από το δήμο δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα στην προβλήτα.

Αριστερά πάνω στο λόφο απλώνεται το ξενοδοχειακό συγκρότημα άδειο αυτή την εποχή.

Κάτω η παραλία με άλλη οπτική γωνία.

Φτάνουμε στο ύψωμα και κάτω στα πόδια μας έχουμε όλο τον κάμπο με τα κτίσματα και την παραλία του.

Ενώ μπροστά μας απλώνεται τα Αιγαιοπελαγίτικα νερά με την αχνή Σέριφο, την Κύθνο όπου χάνεται πίσω της ο ήλιος κατά την δύση του, τα Γιούρα ίσα που διακρίνονται στον ορίζοντα!
Δυστυχώς το εκκλησάκι κλειστό δεν θα μπορέσω να το γνωρίσω και μέσα.

Επάνω στην πόρτα διακρίνουμε μαρμάρινη επιγραφή που οι γνώσεις μου δεν με βοηθούν ν'αποκρυπτογραφήσω.

Πιθανόν απομεινάρι παλιού ιερού αφιερωμένου στην Θεά "Επήκοο" που κατά τους χριστιανικούς χρόνους η θεά "μεταβλήθηκε" πιθανότατα σε "Αγία Υπακοή" απ' όπου προέρχεται το σημερινό ...Αγία Πακού.

Μια άλλη άποψη υποστηρίζει ότι επειδή το εκκλησάκι είναι των Καθολικών η ονομασία του παράγεται από την λατινική λέξη που δηλώνει την ειρηνοποιό,την υπακοή,δηλαδή είναι ναός των Εισοδίων της Παναγίας.Παρόλα αυτά γεγονός είναι ότι η Αγία Πακού παραμένει Παναγία που Ακούει....μόνο εκείνη ξέρει τι ακούει σκαρφαλωμένη σ'αυτόν εδώ το λόφο!

Μονοπάτι συνεχίζει από την πίσω πλευρά του υψώματος κατεβάζοντας αμέσως στην μικρή ακρογιαλιά Αρμεός(το καταφύγιο των γυμνιστών).

Η στενή κοιλάδα του Αρμεού καταλήγει στην ακτή, κατηφορίζοντας μια σκιερή τοποθεσία με μια μικρή πηγή,καμιά διακοσαριά μέτρα στο βάθος.

Η θέση αυτή της Αγ.Πακούς με την ευρύτερη περιοχή ήταν το σημαντικότερο μαζί μ'εκείνο της σημερινής Ερμούπολης αρχαϊκό και κλασσικό κέντρο της Αρχαίας Σύρου.

Ήδη τον 6ο π.χ αιώνα στο Γαλησσά υπήρχε πόλη με αυτόνομο δήμο, οχειρωμένη εντεινόμενη γύρω από το ύψωμα της Αγ.Πακούς και φαίνεται ότι απλώνοταν και στην πλαγιά, όπου σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο.
Ίσωςη σημαντικότερη αρχαιολογική τοποθεσία μετά την Χαλανδριανή.

Η πόλη ήταν τυπικό δείγμα της ιστορικής αυτής περιόδου με δύο όρμους εκατέρωθεν (Γαλησσάς-Αρμεός).σταθερή πηγή νερού και νεκρόπολη.
Το πιθανότερο όνομα της "Γαλησσός" προκύπτει από το προσωνύμιο "Γαλήσσιος" που έχει απαντηθεί σε σωζόμενες αρχαίες επιγραφές

Η πόλη βρισκόταν σε ακμή τους επόμενους δύο αιώνες και οι σχέσεις της με την Αθήνα ήταν ιδιαίτερα στενές.Βρέθηκαν κομμάτια μελανόμορφων αττικών αγγείων και επιτύμβιων στηλών.

Η ίδια όμως περιοχή φαίνεται ότι ήταν διαρκώς κατοικημένη και κατά τη 3η και 2η π.χ χιλιετηρίδα.
Μπορεί τότε εκείνα τα χρόνια να βρισκόταν σε μεγάλη ακμή αυτή η περιοχή μα σήμερα δεν ήταν δυνατόν να μου προσφέρει ούτε ένα πιάτο χόρτα.
Έτσιέφυγα μόνο με τις εικόνες και τις ιστορικές πληροφορίες για τον Γαλησσά και την Αγ.Πακού!

Στήριξε το δίκαιο αίτημα της Ελλάδας!!

Έκκληση προς όλους τους Έλληνες να προσυπογράψουν το σχετικό αίτημα περί καταβολής των Γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα(σ.σ.κατοχικό δάνειο και πολεμικές αποζημιώσεις), απευθύνει το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών τη Γερμανίας προς την Ελλάδα, μέσω e-mail που  κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο.

Όπως τονίζεται στο κείμενο του email,αυτές τις μέρες διεξάγεται η Δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.
Αυτό που ζητά το Εθνικό Συμβούλιο που διεκδικεί τις αποζημιώσεις από τους παραλήπτες του ηλεκτρονικού μηνύματος είναι να ζητήσουν από τους φίλους και τους γνωστούς τους να επισκεφθούν την ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.greece.org/blogs/wwii/ και να υπογράψουν το αίτημα. Το σχετικό κείμενο ζητά από την Γερμανική Κυβέρνηση, μετά από εκκρεμότητα πολλών δεκαετιών, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, αποπληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών, που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ για να σώσει τον Μουσολίνι από μια ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 ‘Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας.

Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο,

«Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».
Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο(κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του. Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιό της από το κατοχικό δάνειο. Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στη Πολωνία το 1956και στην Γιουγκοσλαβία του 1971. Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945,1946,1947,1964,1965,1966,1974,1987, και το 1995.

Παρά ταύτα, η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας που πραγματοποιήθηκε το 1990.
Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρεώσεων προς την Ελλάδα είναι το ακόλουθο:εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι το 2010, που είναι περίπου 6% η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163.8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται στα 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).

Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr.Albrecht συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μια περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.(Der Spiegel,June 21, 2011,quardian.co.uk, June 21, 2011).
Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από του Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».

Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών.
Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τους κατοίκους 89Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερα από 1700χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς.



Του Θάνου Καψάλη.

Το 1ο ψάρεμα της χρονιάς ..!!

Η νέα χρονιά μας μπήκε πολύ γλυκά μ'ενα ήπιο καιρό και μια υπέροχη  χειμωνιάτικη λιακάδα.Φυσικά και δεν μπορέσαμε ν'αντισταθούμε στην πρόκλησή του εφόσον το βαρκί βρισκόταν στα νερά του.

Έτσι τη 2η μέρα ετοιμαστήκαμε για ψάρεμα οικογενειακώς με τον "μικρό" που είχε έλθει για πρωτοχρονιά στο νησί.

Και πάλι η θάλασσα σαν πεντακάθαρο τζάμι, στο βάθος καθρέπτιζαν τα σίδερα και τα σχοινιά των σκαφών που ήταν δεμένα στο μουράγιο.
Λύσαμε και το βαρκί γλίστρησε στη βαθυγάλανη ασάλευτη θάλασσα!

Ο μπάτης χάιδευε ευχάριστα το πρόσωπο βρήκε γυμνό το λαιμό και'δωσε παγωμένο φιλί αφέθηκα στο λάγνο χάδι του και αυτός δεινός εραστής τόλμησε να διαπεράσει  ακόμα πιο βαθιά στο μπούστο αναστατώνοντας τις αισθήσεις μου.

Ο ήλιος φέγγιζε τους γυμνούς γνωστούς μας βράχους χαρίζοντας το χρυσαφένιο του χρώμα ζωντάνευε το βαθυγάλανο της θάλασσας αλλά δεν ζέσταινε το σώμα.Η θερμοκρασία στο GPS έδειχνε 15 στο νερό και 10έξω.

Κοιτούσα σαν μαγεμένη τη θάλασσα τον ουρανό τον ήλιο τίποτα δεν μαρτυρούσε την αλλαγή του χρόνου όλα ακολουθούσαν την ίδια γνωστή πορεία τη ρώτα του ήλιου και το βαρκί τα δικά του γνωστά σημεία.

Δολώσαμε και αρχίσαμε να ψαρεύουμε εγώ με τον μικρό στα μηχανάκια ο Γιώργος με το καλάμι.
Τα ψάρια δεν τσιμπούσαν ιδιαίτερα σήμερα.
Μετά από 40λεπτά ένα σκάφος ερχόταν προς το μέρος μας από μακριά διακρίναμε τις κεραίες του Λιμενικού σε λίγα λεπτά ήταν δίπλα μας.
Μας ζήτησαν τα χαρτιά της βάρκας,τα βεγγαλικά και τα σωσίβια τους τα δώσαμε, είδαν και τα ψάρια που είχαμε πιάσει μας ευχήθηκαν καλή χρονιά και συνέχισαν το ταξίδι τους για την Άνδρο.

Ευτυχώς που ήταν από άλλο νησί αν ήταν δικοί μας μέχρι σπίρτα ζητάνε προκειμένου να σε "γράψουν";για παράβαση.

Αλλάξαμε σημείο μπροστά μας τ'ασπρα σπίτια του Κινιού και τα βράχια του διακρίνονταν καθαρά.

Ενώ ο γνωστός στους ναυτικούς "καθρέπτης" αντανακλούσε το φώς του ήλιου φωτίζοντας περισσότερο τα γυμνά βουνά.

Εδώ η κίνηση των ψαριών κάπως πιο έντονη έδωσε 3μαζεμένα στο γιό που πετάχτηκε απ'την χαρά του.
Τις λίγες φορές που βρίσκεται στο νησί είναι απ'τις στιγμές που χαίρεται τον τόπο του, με τόσα απλά πράγματα.

Και'κει που πετύχαμε τα ψάρια ώσπου ν'ανέβω μπλέκουν τα δυο νήματα και γίνομαι κουβάρια.

Μείναμε γύρω στα 15λεπτά να ξεμπλέξουμε ενώ ο μικρός ανέβασε και 2η αρματοσιά γεμάτη μπαλάδες.

Ώσπου να ξαναρίξει μπλέκει εκείνος και γίνεται κουβάρι με το καλάμι!
Ο,τι χειρότερο για τον ψαρά!
Το βαρκί μικρό δεν μπορούν να ψαρέψουν 3άτομα.
Και'μεις είχαμε στόχο να πιάσουμε ορισμένο αριθμό για να βγει μια καλή μαγεριά.

Όσο τα μετρούσαμε όμως τόσο δεν έφταναν και όλο και λιγότερα πιάνονταν στ'αγκίστρια.

Δεν απογοητευόμασταν όμως, το μάτι χαλάρωνε στ'απέραντο γαλάζιο αναζητώντας τα γύρω νησιά που αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα,και το μυαλό δεν έφευγε σε δυσάρεστες σκέψεις.
Ζεις μόνο τη στιγμή και αδιαφορείς για το μετά και το αύριο.

Έτσι ξεχαστήκαμε η ώρα πέρασε αβίαστα  ο ήλιος πέρασε στ'απογειό του και συνέχιζε το ταξίδι του.

Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε και για καλαμάρια! Πού θα ξαναβρίσκαμε τέτοια μπουνάτσα μεσ'το καταχείμωνο?
Τώρα ψάρευαν οι άντρες ενώ εγώ καθόμουν και ρέμβαζα  τον ήλιο με μάτια στυλωμένα στην μενεξεδένια δόξα τ'ουρανού.

Ενώ τ'αεράκι τώρα ψυχρό πάγωνε τα χέρια που ήταν ακάλυπτα τη μύτη, τα μάγουλα.

Και'να το το καλαμάρι πιάστηκε στο καυτερό!
Το στομάχια όμως άρχισαν να διαμαρτύρονται και τα μέλη  δεν άντεχαν στο φοβερό κρύο που μούδιαζε τα χέρια.

Είχαμε ήδη κλείσει 8ώρες στο βαρκί απολαύσαμε με το παραπάνω τη θάλασσα σ'ολο της το μεγαλείο τη 2η μέρα του χρόνου, αυτή μας φέρθηκε με φειδώ βέβαια αλλά πάντα φεύγουμε ευχαριστημένοι με ότι και αν μας δώσει.