Το 1ο ψάρεμα της χρονιάς ..!!

Η νέα χρονιά μας μπήκε πολύ γλυκά μ'ενα ήπιο καιρό και μια υπέροχη  χειμωνιάτικη λιακάδα.Φυσικά και δεν μπορέσαμε ν'αντισταθούμε στην πρόκλησή του εφόσον το βαρκί βρισκόταν στα νερά του.

Έτσι τη 2η μέρα ετοιμαστήκαμε για ψάρεμα οικογενειακώς με τον "μικρό" που είχε έλθει για πρωτοχρονιά στο νησί.

Και πάλι η θάλασσα σαν πεντακάθαρο τζάμι, στο βάθος καθρέπτιζαν τα σίδερα και τα σχοινιά των σκαφών που ήταν δεμένα στο μουράγιο.
Λύσαμε και το βαρκί γλίστρησε στη βαθυγάλανη ασάλευτη θάλασσα!

Ο μπάτης χάιδευε ευχάριστα το πρόσωπο βρήκε γυμνό το λαιμό και'δωσε παγωμένο φιλί αφέθηκα στο λάγνο χάδι του και αυτός δεινός εραστής τόλμησε να διαπεράσει  ακόμα πιο βαθιά στο μπούστο αναστατώνοντας τις αισθήσεις μου.

Ο ήλιος φέγγιζε τους γυμνούς γνωστούς μας βράχους χαρίζοντας το χρυσαφένιο του χρώμα ζωντάνευε το βαθυγάλανο της θάλασσας αλλά δεν ζέσταινε το σώμα.Η θερμοκρασία στο GPS έδειχνε 15 στο νερό και 10έξω.

Κοιτούσα σαν μαγεμένη τη θάλασσα τον ουρανό τον ήλιο τίποτα δεν μαρτυρούσε την αλλαγή του χρόνου όλα ακολουθούσαν την ίδια γνωστή πορεία τη ρώτα του ήλιου και το βαρκί τα δικά του γνωστά σημεία.

Δολώσαμε και αρχίσαμε να ψαρεύουμε εγώ με τον μικρό στα μηχανάκια ο Γιώργος με το καλάμι.
Τα ψάρια δεν τσιμπούσαν ιδιαίτερα σήμερα.
Μετά από 40λεπτά ένα σκάφος ερχόταν προς το μέρος μας από μακριά διακρίναμε τις κεραίες του Λιμενικού σε λίγα λεπτά ήταν δίπλα μας.
Μας ζήτησαν τα χαρτιά της βάρκας,τα βεγγαλικά και τα σωσίβια τους τα δώσαμε, είδαν και τα ψάρια που είχαμε πιάσει μας ευχήθηκαν καλή χρονιά και συνέχισαν το ταξίδι τους για την Άνδρο.

Ευτυχώς που ήταν από άλλο νησί αν ήταν δικοί μας μέχρι σπίρτα ζητάνε προκειμένου να σε "γράψουν";για παράβαση.

Αλλάξαμε σημείο μπροστά μας τ'ασπρα σπίτια του Κινιού και τα βράχια του διακρίνονταν καθαρά.

Ενώ ο γνωστός στους ναυτικούς "καθρέπτης" αντανακλούσε το φώς του ήλιου φωτίζοντας περισσότερο τα γυμνά βουνά.

Εδώ η κίνηση των ψαριών κάπως πιο έντονη έδωσε 3μαζεμένα στο γιό που πετάχτηκε απ'την χαρά του.
Τις λίγες φορές που βρίσκεται στο νησί είναι απ'τις στιγμές που χαίρεται τον τόπο του, με τόσα απλά πράγματα.

Και'κει που πετύχαμε τα ψάρια ώσπου ν'ανέβω μπλέκουν τα δυο νήματα και γίνομαι κουβάρια.

Μείναμε γύρω στα 15λεπτά να ξεμπλέξουμε ενώ ο μικρός ανέβασε και 2η αρματοσιά γεμάτη μπαλάδες.

Ώσπου να ξαναρίξει μπλέκει εκείνος και γίνεται κουβάρι με το καλάμι!
Ο,τι χειρότερο για τον ψαρά!
Το βαρκί μικρό δεν μπορούν να ψαρέψουν 3άτομα.
Και'μεις είχαμε στόχο να πιάσουμε ορισμένο αριθμό για να βγει μια καλή μαγεριά.

Όσο τα μετρούσαμε όμως τόσο δεν έφταναν και όλο και λιγότερα πιάνονταν στ'αγκίστρια.

Δεν απογοητευόμασταν όμως, το μάτι χαλάρωνε στ'απέραντο γαλάζιο αναζητώντας τα γύρω νησιά που αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα,και το μυαλό δεν έφευγε σε δυσάρεστες σκέψεις.
Ζεις μόνο τη στιγμή και αδιαφορείς για το μετά και το αύριο.

Έτσι ξεχαστήκαμε η ώρα πέρασε αβίαστα  ο ήλιος πέρασε στ'απογειό του και συνέχιζε το ταξίδι του.

Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε και για καλαμάρια! Πού θα ξαναβρίσκαμε τέτοια μπουνάτσα μεσ'το καταχείμωνο?
Τώρα ψάρευαν οι άντρες ενώ εγώ καθόμουν και ρέμβαζα  τον ήλιο με μάτια στυλωμένα στην μενεξεδένια δόξα τ'ουρανού.

Ενώ τ'αεράκι τώρα ψυχρό πάγωνε τα χέρια που ήταν ακάλυπτα τη μύτη, τα μάγουλα.

Και'να το το καλαμάρι πιάστηκε στο καυτερό!
Το στομάχια όμως άρχισαν να διαμαρτύρονται και τα μέλη  δεν άντεχαν στο φοβερό κρύο που μούδιαζε τα χέρια.

Είχαμε ήδη κλείσει 8ώρες στο βαρκί απολαύσαμε με το παραπάνω τη θάλασσα σ'ολο της το μεγαλείο τη 2η μέρα του χρόνου, αυτή μας φέρθηκε με φειδώ βέβαια αλλά πάντα φεύγουμε ευχαριστημένοι με ότι και αν μας δώσει.