Σαλιγκάρια ή Σαλιάκοι!!!

Ο Καπετάνιος μου εκτός απο ψαράς είναι (δυστυχώς για μένα)και κυνηγός.
Βέβαια η χλωρίδα του νησιού μπορεί να μην βοηθά στην ανάπτυξη της πανίδας του, όμως το νησί αποτελεί πέρασμα για πολλά αποδημητικά πουλιά,όπως είναι τα τρυγόνια συγγενείς με τις δεκαοκτούρες και περιστέρια κατά τον Αύγουστο μέχρι Φλεβάρη.Τις τσίχλες,ορτύκια κ.α


Θα μου πείτε που τα ξέρω εγώ? Τόσα χρόνια έχω μαδήσει πουλιά..
Οι κυνηγοί εδώ μετριούνται πάνω από 3.000 σ'ενα τόσο μικρό νησί είναι περισσότεροι και από τις μύγες (όχι μωρέ δεν κυνηγούν μύγες, αυτές εμείς τις κυνηγάμε σπίτι.)
Στις αρχές της γνωριμίας μας θέλησα να τον ακολουθήσω, ερωτευμένη ήμουν όπου πήγαινε και'γω από πίσω σαν σκυλάκι και ουρά κουνούσα και τα πουλιά αν έβρισκα του'φερνα και δεν γαβγιζα,τι άλλο ήθελε?
Έτσι ξύπνησα απ'τα μαύρα χαράματα έβαλα τα κατάλληλα ρούχα, όχι παραλλαγής ,σκούρα για να μην βλέπουν τα πουλιά.Και πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια ότι πετούσε του φώναζα: να'το!
Σε λίγο ξεχώριζα τις πεταλούδες από τα σπουργίτια και τους γλάρους που δεν σημάδευε
Σε κάποια φάση μου λέει πήγαινε σ'αυτό το χωράφι και περίμενε.Έκατσε αντίκρυ μου και περίμενε εγώ σκιάχτηκα λίγο:
Να με βάλει σημάδι είπα ? Μπα! μ'αγαπά δεν μπορεί!
Θα'κατσα και 40λεπτά όρθια και ακούνητη αφού βαρέθηκα μου'πε ότι με είχε βάλει να φοβούνται τα πουλιά και να'ρχονται επάνω του!
-Α! για σκιάχρο μ'εβαλες μωρέ τού'πα και τα πήρα λίγο.
Όταν έπιασα και το πρώτο πουλάκι άψυχο ζεστό στο χέρι μου, ράγισε η καρδιά μου και το κερασάκι στην τούρτα όταν μου έφερε ένα λαβωμένο εγώ ήθελα να το περιθάλψω εκείνος το στραγγάλισε μπροστά μου εκεί τελείωσε και η καριέρα μου ως συνοδός κυνηγού.

Τώρα πια τον ακολουθεί η Λίζα ένα πανέξυπνο Springer Spaniel που τον ακολουθεί υπάκουη και δεν αφήνει να της ξεφύγει τίποτα.Έχει άψογο χαρακτήρα,ήρεμη μέχρι αηδίας.Αφήνει Ζουζού και Ομορφούλα να πλησιάζουν το πιάτο της και μόνο όταν της πάρουν μεζέ τους γαβγίζει για να δείξει ότι έχει το πάνω χέρι.




Τρελαίνεται για το βουνό.Δεμένη όλη μέρα το ζωντανό ξεφαντώνει στο βουνό!
Όταν τη λύσω κάνει σαν τρελή απ'τη χαρά της και ξαπλώνει ανάσκελα να πάρει τα χάδια της.Εχει μια δύναμη στα πόδια απίστευτη.



Όταν το κυνήγι της ημέρας δεν αποδώσει άλλωστε γνωστή η παροιμία του λαού:
"Του πουλολόγου(αυτός που κυνηγά πουλιά) του ψαρά του κυνηγού το πιάτο 7φορές είναι αδειανό και 1φορά γεμάτο"
φροντίζει να γεμίσει το πιάτο με άλλα καλούδια ανάλογα με την εποχή χόρτα και σαλιγκάρια για τη συγκεκριμένη.
Για τη συγκομιδή των σαλιγκαριών ή σαλιάκοι για τον τόπο μας τους δεν χρειάζεται γνώσεις δεν έχουν διακριτικά να τα γνωρίζετε, τρώγονται όλα!

Να τα μπερδέψετε με άλλο τίποτα αποκλείεται

Αυτά τα μεγάλα εμείς τους λέμε Καραβόλους έχουν σκληρό κέλυφος και είναι αρκετά μεγάλοι.
Πού θα τα βρείτε? Πάντως στα φανάρια μπροστά στους δρόμους δεν νομίζω Προτιμούν φυσικό περιβάλλον χόρτα ξερά συνήθως βγαίνουν μετά από βροχή να βρούν να φάνε!
Γενικά αγαπούν την υγρασία
Μπορεί να είναι αηδιαστικά γιατί προχωρούν γλείφοντας και έρποντας αλλά άμα σκεφτείς ότι πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας με πόδια γερά, το κάνουν καλύτερα και πιάνουν θέσεις και αξίες τότε τα σαλιγκάρια που είναι η φύση τους είναι καμάρι τους.Άλλωστε αυτά κουβαλούν και το σπίτι τους ενώ άλλοι φτιάχνουν περιουσία μ'αυτόν τον τρόπο.Αυτοί είναι όντως αηδιαστικοί


Χάνονται κάτω από ξερά χόρα και πέτρες.Αν βγεί ο ήλιος εξαφανίζονται στο λεπτό!
Τελικά μάλλον πολλά πιάτα θα γεμίσει και θα πρέπει να μοιράσουμε!!


3μέρες θα μείνουν έτσι σκεπασμένα με τρυπητό ανάμεσα σε θυμάρι,(ναί,ναί έχουμε και μυρωδάτο θυμάρι) και αλεύρι, εγώ συνηθίζω και τους βάζω πάστα ωμή (κοφτό,μανέστρα κ.οτι έχω) για να φάνε και να καθαρίσουν τις ακαθαρσίες τους.
Αυτό που βαριέμαι θανάσιμα είναι το "ξεκόλιασμά" τους κόβουμε με μαχαίρι το επάνω μέρος του κέλιφους αφού έχουν νεροβράσει για να βγαίνει πιο εύκολα το φαγητό τους.

Αντε και να σας δώ να μαζεύεται!!