Ένα παράξενο ....ψάρι!!

Όσο μετρώ τα κύματα ώσπου να κόψουν οι βοριάδες να σαλπάρουμε για το απέραντο γαλάζιο,δροσιζόμαστε σε απόμερες παραλίες.

Όχι για να κρύψω "τα κάλη" μου απ'τα αδιάκριτα βλέμματα όσο για να εξερευνά  "ο καπετάνιος" μου τον βυθό για όστρακα που λατρεύουμε!

Πεντακάθαρες αλλά άγριες και δυσκολοδιάβατες για τους περισσότερους λουόμενους.

Σε μια τέτοια παραλία αφού χάθηκε για 1ώρα αναζητώντας τα φρούτα της θάλασσας που συνοδεύουν εξαίσια το απογευματινό μας τσιπουράκι μου έκανε νόημα να του πάω τη φωτό.
Δεν έδωσα και μεγάλη σημασία γνωρίζοντας την τρέλα του για το βυθό.

-Όταν δεις τα ψάρια που φωτογράφησα μου είπε, όταν βγήκε έξω θα πάθεις πλάκα!

Και έπαθα, όταν τα είδα στο p/c δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο!
Μικρά ψαράκια με φτερά που σκάλιζαν την άμμο!

Όποιος μου βρει τι ψάρια είναι κερδίζει μια τσίχλα μεταχειρισμένη!
Όσο πιο κοντά τα βλέπεις τόσο όμορφα αποκαλύπτονται!

Αυτά για να θέλουν να την "κάνουν" απ'το βυθό και να βγουν στην στεριά κάτι δεν πάει καλά μέσα, δεν μπορεί!!

Εκεί που έλεγα να βγάλω βράγχια για να μετακομίσω εγώ, να γλιτώσω τα χαράτσια και τους φόρους με πρόλαβαν αυτά!

Όμως  είναι πανέμορφα μην με ρωτήσετε αν τρώγονται μόνο να τα χαζεύει κανείς μπορεί!

Το πιο κάτω δεν τρώγεται και τ'ονομά του είναι "Γερμανός" είναι άκρος επικίνδυνο και απειλεί τον ντόπιο πληθυσμό ψαριών καθώς έχει εισβάλει στις θάλασσές μας απ'την εποχή της κατοχής!
Δεν την γλιτώνουμε απο'δαύτους με τίποτα δηλαδή!

Και για να μη σας κρατώ σε αγωνία το όμορφο ψαράκι με τα φτερά είναι καπόνι χελιδονόψαρο απολαύστε το παρακάτω βιντεάκι!

Νησιώτικη ...κακαβιά!!

Αυτό το καλοκαίρι έχει βαλθεί να μας σπάσει τα νεύρα ο άνεμος.
Κοντεύει να φύγει ο Ιούλιος και δεν έχω βάλει το πόδι μου στο βαρκί γμτ μου!
Ήταν και οι κοινωνικές υποχρεώσεις αρχές καλοκαιριού όταν έκανε κάτι καλές μέρες εμείς δεν μπορούσαμε ν'αφήσουμε το γάμο για ψάρεμα!
Έτσι τώρα μετράμε τα κύματα πότε θα πάψει ο αγέρας να θαλασσοδέρνει το δεμένο βαρκί στο μουράγιο.
Ευτυχώς το νησί έχει όμορφες παραλίες τριγύρω και έτσι κάθε φορά αναλόγως τον καιρό διαλέγουμε και απάνεμη παραλία.Το υποβρύχιο ψάρεμα αυτές τις μέρες δίνει τη λύση για κανένα φρέσκο ψάρι.
Μια αρκετά μεγάλη χειλούτσα γύρω στο κιλό ήταν ό,τι έπρεπε για μια κακαβιά νησιώτικη.

Στην κακαβιά συνήθως βάζουμε πετρόψαρα (σπάρους,χάνους,σκορπίνες) όμως ο πατέρας μου υποστήριζε ότι όλα τα ψάρια κάνουν για κακαβιά και αν έχεις και 2-3 διαφορετικά είδη ακόμα καλύτερα γιατί δίνει το καθένα την δική του νοστιμιά.
Εγώ είχα αυτή τη φορά μόνο τη χειλούτσα.
Έκοψα σε τέταρτα 3-4μέτριες πατάτες
2καρότα και 2κρεμύδια χοντροκομένα
3-4κλονάρια σέλινο
Τα έβαλα στην κατσαρόλα να σωταριστούν με 1ποτήρι του κρασιού λάδι, και 2ντομάτες ξεφλουδισμένες με 1φύλλο δάφνης.

Πρόσθεσα το ψάρι αφού του'στειψα από πάνω το χυμό 2λεμονιών για να μη διαλύσει το κρέας του στο βράσιμο αλάτι χοντρό, πιπέρι και τέλος το νερό όσο να καλύψει το ψάρι.

Τ'αφησα να βράσει το ψάρι γύρω στα 15λεπτά το'βγαλα με τρυπητή κουτάλα και άφησα τα λαχανικά αλλα 10λεπτά.

Σέρβιρα τη σούπα χώρια σε βαθύ πιάτο!
Σ'αυτό το σημείο συνηθίζουν να περνούν στο μπλέντερ όλα τα λαχανικά και να γίνεται ένα χυλός αραιός.

Εμείς προτιμούμε να δαγκώνουμε τα λαχανικά καταλαβαίνουμε έτσι περισσότερο τη γεύση τους.

Πως τη λένε εκείνη την παροιμία:
"Φάτε μάτια ψάρια....."

Στον Ταρσανά ...του νησιού!!

Με αφορμή τους αγώνες των κλασικών σκαφών παραδοσιακών καϊκιών και λεμβών ο δήμος Ερμούπολης οργάνωσε μεγάλη γιορτή με θέμα "Η σωτηρία των παραδοσιακών σκαφών και η ιστορία της ναυπηγικής στη Σύρο"

Στο ιστορικό ταρσανά της Ερμούπολης είχαν στηθεί εκθέσεις μοντέλων παραδοσιακών σκαριών και εργαλείων που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι άνθρωποι της ναυπηγικής τέχνης.

Είχα την ευκαιρία μετά από πάρα πολλά χρόνια να επισκεφτώ αυτό το χώρο.

Μετά από τόσα χρόνια εκείνη η μυρωδιά του ψημένου ξύλου απ'την αλμύρα ανακατεμένο με την μυρωδιά της φρέσκιας μπογιάς και του νέφτη νομίζω ότι την νιώθω αντικρίζοντας το μπουντελιασμένο σκαρί με τους ξύλινους τάκους και τα στηρίγματα που το κρατούν έξω απ'το φυσικό του στοιχείο τη θάλασσα.

Κοριτσάκια τότε 10χρονα μας έπαιρνε ο πατέρας όταν έβγαζε το "Γιούλη" για καλαφάτισμα και βάψιμο 1φορά το χρόνο.
Η "Φούλη" και'γω αναλαμβάναμε το τρίψιμο με σμυριδόπανα της γάστρας,της κουβέρτας. Ξύναμε τα ταμπούκια τα ρέλια αφού τα'χε κάψει πρώτα με καμινέτο ο πατέρας να φύγει η παλιά μπογιά ώστε να στρωθεί η νέα χωρίς φουσκώματα. Βοηθούσαμε όπως μπορούσαμε να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γινόταν η επισκευή στον ταρσανά.

Μετά το καλαφάτισμα έπεφτε η φρέσκα μπογιά που'δινε ζωή στο ταλαιπωρημένο σκαρί.
Πανέμορφη,φρεσκοβαμμένη,πεντακάθαρη έπεφτε στο νερό σαν νυφούλα στην αγκαλιά της θάλασσας πανέτοιμη για νέα ταξίδια και ψαρέματα.

Σ'αυτό το χώρο μετά τόσα χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να'δω με ποιο έμπυρο μάτι πια, να γνωρίσω καλύτερα τα εργαλεία και να θαυμάσω την υπέροχη τέχνη της ναυπηγικής.
Εδώ σ'αυτό το χώρο έχουν φτιαχτεί γερά τρεχαντήρια καλοτάξιδες τράτες.

Επισκεφτήκαμε τη "σάλα" το σημείο που σχεδιάζεται το σκαρί.Απ'το Ο σχεδιάζονται και κόβονται με την απαραίτητη κλίση τα δοκάρια (νομείς) που σχηματίζουν τον σκελετό του σκάφους.

Η σπουδαία αυτή τέχνη των αρχιμαστόρων καραβομαραγκών από τη Χίο μαρτυρείται από το 1823 στο συγκεκριμένο Ταρσανά!

Θαυμάσαμε σε παλιές φωτό σκάφη που κατασκευάστηκαν εδώ πριν χρόνια από ντόπιους τεχνίτες που έκαναν τον ταρσανά ξακουστό στο Αιγαίο.

Σκαριά που χάνονται όπως αποφάσισε η ΕΟΚ να "κόψει"θεώρησε πως πρέπει αυτά τα σκαριά που έζησαν γενιές ναυτικών, που όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες και πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στον αποκλεισμένο και απομονωμένο νησιώτη, να κοπούν με δόλωμα κάποιες χιλιάδες ευρώ.

Θαυμάσαμε την τέχνη που χάνεται μέρα με την μέρα αφού αυτά τα σκαριά τ'αντικαθιστούν με πλαστικά.Σπάνια πια κατασκευάζονται παρόμοια αφού και το κόστος είναι μεγάλο σε σχέση με τα πλαστικά.

Έτσι χάνεται σιγά σιγά η τέχνη της ναυπηγικής και μαζί αργοπεθαίνει η χώρα και η ένδοξη ναυτιλία μας.

Με την έκθεση αυτή θέλησαν ν'αναδείξουν οι τοπικοί φορείς την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη διάσωση των παραδοσιακών μας σκαριών.

Αυτά τα υπέροχα σκαριά είναι μάρτυρες της ναυτοσύνης και της αξεπέραστης ναυτικής παράδοσης των Ελλήνων.

Περιηγηθήκαμε στο χώρο όπου δούλευαν οι τεχνίτες αυτοί και χαζέψαμε τα εργαλεία παρατημένα νεκρά ελπίζω τουλάχιστον να μη γίνουν εκθετήρια στο μέλλον.

Στον χώρο ψαράδες κερνούσαν τον κόσμο ψητή σαρδέλα παξιμάδι και τσίπουρο!

Το Λύκειο Ελληνίδων Σύρου χόρεψε παραδοσιακούς χορούς και ακολούθησε νησιώτικο γλέντι από την ορχήστρα του Μέμη Ροσσολάτου,

Με τόσο απλούς μεζέδες ο κόσμος ξέχασε τα προβλήματα του και διασκέδασε υπό τους ήχους της νησιώτικης μουσικής θαύμασε τα παραδοσιακά σκάφη και κυρίως την παραδοσιακή ναυπηγική τέχνη.