Στ'Ανώγεια...!

Σάββατο απόγευμα και είπαμε να επισκεφτούμε τ'Ανώγεια που δεν είχαμε γνωρίσει τόσες φορές που έχουμε βρεθεί στην Κρήτη.

Πήραμε τον ανήφορο ενώ ο ήλιος είχε αρχίσει να παιχνιδίζει με τα βουνά καθώς ερχόταν η ώρα να δώσει τη θέση του στη Σελήνη.

Ο δρόμος ανηφορικός το τοπίο τελείως ορεινό και κίνηση μηδαμινή.

Αλλωστε και η θέση τους οφείλει την ονομασία του: άνω + γαία= ανώγειο, ψηλή τοποθεσία.
Βαρετός ο δρόμος μιας και δεν βλέπεις να χαζέψεις τίποτα από βουνά.

Και διάσπαρτα χωριουδάκια!

Φτάνουμε στο χωριό και συναντάμε ένα φορτηγό αρνιά να τα σφάζουν στο γόνατο!
Για την ακρίβεια σφαγμένα ήταν και  τα'καναν παΐδια και σε ένα τραπέζι δίπλα διασκέδαζαν.
Δεν δώσαμε σημασία νομίζοντας ότι γίνεται συχνά αυτό.

 Μπαίνουμε στο χωριό το οποίο ήταν κατάμεστο από κόσμο.
Τα καφενεία γεμάτα από μαυροφορεμένους άντρες να πίνουν ρακές και καφέδες και στα πεζούλια και τις πόρτες των σπιτιών οι γυναίκες να χαζεύουν το γάμο που γινόταν στην εκκλησιά τους.

Επισκεφτήκαμε και συγκινηθήκαμε στο σπίτι του Αρχάγγελου!

Ένα σπίτι γεμάτο ιστορία ένα χωριό γεμάτο ήρωες και αγωνιστές.

Η αδελφή γεμάτη καμάρι και περηφάνια κερνάει τους επισκέπτες ρακί και καραμέλες.

Απέναντι τα παραδοσιακά εργόχειρα ανέμιζαν στο ορεινό αεράκι που δρόσιζε.
Ένα αυτοκίνητο με ντουντούκα έκανε "ανοιχτή πρόσκληση" σε όλο το χωριό για το γάμο Ανωγιανού, την επόμενη εξ'ου και τα σφαχτά στο δρόμο!

Χαλαρώσαμε στο καφενείο του Κυρ-Μιχάλη με ρακές και  Ανωγιανό παγωτό.

Αποθανατίσαμε τους προγόνους του!

Και μας πρότεινε να δούμε το μουσείο του πατέρα του!
Εκεί μας περίμενε μια έκπληξη!

Μας άνοιξε ο αδελφός του Κυρ-Μιχάλη ο Γιώργης ένα μουσείο λαϊκής τέχνης.
Ο πατέρας αυτοδίδαχτος πελεκητής πέτρας και ζωγράφος είχε δημιουργήσει έργα τέχνης όπου τα έκθεταν σ'αυτό το χώρο με μεγάλο σεβασμό.

Ο δε Κυρ-Γιώργης έπιασε τη λύρα του και μας έδωσε μια πραγματική συναυλία.
Μας μάγεψε με την φωνή του και τη μελωδία της λύρας του.


 

Αν και με γνώσεις δημοτικού ιδού και η επιγραφή που'χει γράψει: Έμεινα άφωνη όταν άκουσα αυτόν τον άνθρωπο να μου μιλάει για ξένους ποιητές Νερούδα, Λόργκα και να τραγουδάει στίχους του Ναζίμ Χικμέτ!
Στο mixpod απολαύστε τον κυρ-Γιώργη ζωντανά με την μαγική του φωνή  και σε  στίχους του Ναζίμ Χικμέτ στο τραγούδι:
Όπως ο Κερέμ      


Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη

Με θέα ....το Λιβυκό πέλαγος...!

Επόμενη μέρα στην Κρήτη και αποφασίζουμε να πάμε νότια χωρίς να δούμε καιρό.
Η ζέστη ήταν αρκετή αλλά ο αέρας ήταν ενοχλητικός.

Αναπτύσσοντας μεγάλες ταχύτητες στην εθνική νιώθεις το αυτοκινητάκι να χάνει την ισοροπία του,μάταια προσπαθώ να πάρω φωτό απ'την διαδρομή.

Παίρνοντας τον δρόμο για Αρκαλοχώρι προσπερνάμε αρκετά χωριά κτισμένα σε λόφους απέραντους κάμπους με ελαιόδεντρα το μάτι χάνεται στην γκριζοπράσσινη θάλασσα που σχηματίζουν.

Εύφορη γη πως να μην είναι τόσο πλούσια με τόσα γεωργιακά προϊόντα που παράγει!

Ανηφορίζοντας προς τη νότια πλευρά ξαφνικά το τοπίο αλλάζει γνωστό ξερό σαν Κυκλαδίτικο. Γυμνά βουνά άγονα πετρόδες απλόνονται μπροστά μου νομίζω ότι βρίσκομαι σ'αλλο τόπο ξαφνικά.

Ο δρόμος στενός ευτυχώς σπάνια συναντούσαμε ένα αγροτικό αμάξι και πολλοί μα πολλοί αετοί και γύπες να πετούν σ'αυτά τα πανύψηλα και άγονα βουνά.

Μετά από αρκετά χλμτρα αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, μπροστά μας έχουμε το Λιβικό πέλαγος και ένα παραλιακό χωριό ο Tσούτσουρος με όχι μεγάλη τουριστική ανάπτυξη!

Τον διασχίζουμε ψάχνοντας για ένα απάνεμο λαγγόνι ο Νοτιάς σε ένταση χτυπούσε όλα τα παράλια, ο δρόμος μας βγάζει στο Καστρί.

Το Λιβυκό πέλαγος μπροστά μας με τις αμμώδεις παραλίες του.

Απέραντες εκτάσεις με θερμοκήπια από μπανανιές!

Επόμενος σταθμός το Καστρί ένας παραθαλάσσιος οικισμός με 2-3ταβέρνες απάνω στο κύμα όπου σερβίρεται ολόφρεσκο ψάρι.

Εδώ,γνωρίσαμε έναν υπέροχο Ταβερνιάρη απίθανο τύπο καθαρό Κρητικό "έξω καρδιά" που απ'τη πρώτη μας γνωριμία μας δώρισε 1μπουκάλι ρακί να τον θυμόμαστε!

Συμφωνήσαμε μαζί του με το γνωμικό που έγραφε στο αγροτικό του!

Και απολαύσαμε τους ντόπιους του μεζέδες!

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα τρομερό προτέρημα να γίνονται αγαπητοί απ'την πρώτη επαφή μαζί τους.

Τον ευχαριστήσαμε αφού ήπιαμε την παραδοσιακή παγωμένη ρακί για το δρόμο και συνεχίσαμε για μια απάνεμη παραλία ν'απολαύσουμε το μπάνιο μας.

Εντοπίσαμε ένα "παραλιάτσι" πανέμορφο που δεν χτυπιόταν απ'τον Νοτιά!

Σ'αυτά τα καταγάλανα νερά απολαύσαμε το μπάνιο μας!

Και με την δροσιά του Λιβυκού πήραμε την ανηφόρα για το γυρισμό!

Στην δαντελένια ακτογραμμή που εκτείνεται μπροστά μας στο βάθος ο Κερατόκαμπος, που βάζουμε στόχο στην επόμενη εξόρμηση μας να τον γνωρίσουμε.

Προσπερνάμε τον χωριό Χόνδρο του Ανω Βιάννου με την ορεινή του μορφολογία που δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Και κατευθυνόμαστε για Ηράκλειο....

Ακρογιαλιές και .... Σπιναλόγκα.!!

Αφού απολαύσαμε τον Αγ,Νικόλαο συνεχίσαμε την διαδρομή μας προς αναζήτηση μιας μη κοσμηκής παραλίας ν'απολαύσουμε το μπάνιο μας.

Περάσαμε την Παχιά Αμμο μια αμμώδη παραλία στο νοτιότερο σημειο του κόλπου Μιραμπέλου εδώ η τουριστική ανάπτυξη σχεδόν ανύπαρκτη.
Απέναντι απ'την παχιά Αμμο διακρίνουμε το μικρό νισάκι Κόνιδα.

Φτάνουμε στον Θόλο μια παρθένα παραλία κοντά στο χωριό Καβούσι.

Απομονωμένη από τουριστική ανάπτυξη με υπέροχα βότσαλα και άμμο!

Τα αλμιρίκια της προσφέρουν απλόχερα τη δροσιά τους, την συγκεκριμένη μέρα μας προστάτεψαν απ'τη βροχούλα που έπεφτε.

Απόλυτη χαλάρωση ούτε το κύμα δεν ακούγονταν σ'αυτή την ερημιά η ηρεμία στο μεγαλείο της.

Χαζεύω τα σπίτια  που είναι χτισμένα μέσα στον αιγιαλό τόσο κοντά στη θάλασσα.

                   

Μια μικρή ταβέρνα στην αμμουδιά προσφέρει απίθανους τοπικούς μεζέδες κάτω από τ'αλμιρίκια.

Ψάχνοντας για ακόμα πιο παρθένα παραλία ο ιδιοκτήτης μας πληροφορεί ότι πίσω υπάρχει ένα "παραλιάτσι" πολύ όμορφο.

Ακολουθούμε ένα χωματόδρομο που μας βγάζει σε ένα ύψωμα από κάτω μας πολλά "παραλιάτσα" αλλά πρόσβαση καμία σ'αυτά!

Τα θαυμάσαμε από ψηλά και για να μη σπάσουμε τ'αμαξάκι γυρίσαμε πίσω.

Μπροστά μας βρίσκεται η Ψείρα ένα μεγαλύτερο και άγονο νησί σήμερα.
Ανασκαφές έχουν φέρει στην επιφάνεια λιμενικό οικισμό στην ανατολική πλευρά του νησιού.

Ο οικισμός του κατοικήθηκε σε όλες τις φάσεις της Μινωικής περιόδου.
Οι κάτοικοί του πρέπει να ήταν πλούσιοι έμποροι,ναυτικοί και βιοτέχνες οι οποίοι ασχολούνταν με την επεξεργασία και το εμπόριο των σπόγγων και της πορφύρας του όστρακου από το οποίο έβγαινε το κόκκινο χρώμα που χρησιμοποιούσαν για την βαφή των υφασμάτων.

Αυτοί είναι οι πορφύρες που βρήκαμε στην παραλία του Θόλου καθώς και σε άλλη παραλία του Ηρακλείου!

Παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού αποφσίσαμε να επισκεφτούμε την Πλάκα για να θαυμάσουμε την Σπιναλόγκα.

Στο δρόμο μας συναντάμε την περιοχή που παρουσιάζει την μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη σ'ολο το νομό Λασιθίου.
Εδώ συναντάμε μικρούς γραφικούς όρμους με πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

Κάτω φαίνεται η Ελούντα ένα από τα πιο δημοφιλέστερα θέρετρα του νησιού.
Πλοιάρια περιμένουν άπειρα για μεταφορά στην Σπιναλόγκα.
Συνεχίζουμε την πορεία μας για την Πλάκα 5-6 χλμ βόρεια ένα όμορφο ψαροχώρι απέναντι απ'την Σπιναλόγκα που έγινε διάσημο λόγω της τηλεοπτικής σειράς.

Η ζωή εδώ είναι έντονη δεν το περίμενα τόσο μεγάλο!Στο μυαλό μου είχα ένα μικρό λιμανάκι με ένα παλιό καφενείο και σπίτια εκείνης της εποχής, καμία σχέση.

Μπροστά μου έχω ένα τουριστικό παραλιακό χωριό γεμάτο ψαροταβέρνες.

Καθίσαμε σε μια καφετέρια με θέα την Σπιναλόγκα εγώ φανταζόμουν τον Γιώργη να κωπηλατεί μέχρι το νησί ενώ στην πραγματικότητα πλοιάρια είχαν δέσει πηγαίνοντας τους επισκέπτες και ένα τζετ σκί διέσχιζε τη θάλασσα με αρκετό θόρυβο.
Το νησί μεγαλόπρεπο μ'ολη την ιστορία του περιτριγυρισμένο από δεκάδες πλοιάρια..

Ο ήλιος τώρα έκαιγε στο απώγειά του εγώ έβλεπα την πανέμορφη παραλία με τα κατάλευκα βότσαλα μπροστά μου και ήθελα να βουτήξω στα καταγάλανα νερά της!

Προτιμώ να τ'απολαύσω φέρνοντας στο μυαλό μου σκηνές απ'το Νησί παρά να περπατήσω τα σοκάκια του.
Η εκμετάλλευση του τουρισμού έβαλε και'δω το
χεράκι της ανεβάζοντας το εισιτήριο για το "Νησί" κατά 2ευρώ.

Καθώς δύει ο ήλιος λούζει το "Νησί" με τις πορτοκαλί του ακτίνες αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο τα κόκκινα χώματα που ποτίστηκαν με δάκρυα και τόσο πόνο εκείνα τα χρόνια.
Ζωντανές ακόμα οι σκηνές απ'τη σειρά μου φέρνουνε μια μελαγχολία.

Δίπλα μου λογής τουρίστες απολαμβάνουν τον καφέ, παγωτό το αυτί μου πιάνει 3Τούρκους που συζητούν.

Αφήσαμε τη γραφική Πλάκα ανηφορίζοντας το βουνό όλο απότομες στροφές!

Η σημερινή μέρα ήταν γεμάτη από εικόνες και άπειρα συναισθήματα!