Κοντά στο Ηράκλειο...!

1η μέρα στην Κρήτη και το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο, νιώθεις εντελώς ανίκανος σε μια τόσο μεγάλη πόλη χωρίς μεταφορικό μέσο.
Οι Κρητικοί εντελώς "κουζουλοί" στην οδήγηση σαν συνοδηγός μια τρομάρα την πήρα 3-4φορές την χρυσή στο τσάκ την γλίτωσα,ευτυχώς έχω καλό οδηγό που είχε τα μάτια του 46 στους οδηγούς που έχουν δικό τους Κ.Ο.Κ ανάλογα με τις ρακές που'χουν κατεβάσει!
Η ώρα περασμένη για μακρινές διαδρομές, για πρώτη μέρα με οδηγό το Gps ξεκινήσαμε να βρούμε μια παραλία έξω απ'το Ηράκλειο κοντινή σχετικά  ώστε να μπορέσει να κάνει και την βουτιά του προς αναζήτηση των θαλασσινών.

Έλα όμως που οδοσήμανση σε μη κεντρικές οδούς είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα έτσι
αν δεν γνωρίζεις τον τόπο  και αν δεν είναι και ενημερωμένο με τις τοπωνυμίες ο οδηγός σου το σίγουρο είναι ότι θα σε βγάλει στο ενδιάμεσο.Έτσι για αλλού ξεκινήσαμε,το Τομπρούκ ψάχναμε αλλά η Ρουφιάνα στο Gps μας έβγαλε στον Καρτερό σε μια απαίσια παραλία που δίπλα ήταν μια κατασκήνωση αθίγγανων με παράγκες πειρατικές σημαίες και πολλές πρόχειρες κατοικίες.

Ένα βρώμικο ποταμάκι κατέληγε δίπλα στην παραλία και μάζευε ακόμα περισσότερους για τις ανάγκες τους.

Μια στρατιωτική βάση μέσα στην παραλία με εβαλε σε σκέψεις τι μπορούσε να εξυπηρετεί  αυτό το κτίριο ακριβώς επάνω στην παραλία??

Η παραλία απαίσια, βρώμικη έξω,με λογής πλαστικά χαρτικά και'γω δεν ξέρω τι, σε όλα τα χρώματα πάντως, μέσα γεμάτη πέτρες μαλιαρές που σε εμπόδιζαν να κολυμπήσεις.

Ωστόσο είχε κόσμο που χαιρόταν τον ήλιο γιατί τη θάλασσα δεν θατο'λεγα!
Από πάνω πρέπει να'ταν το αεροδρόμιο, κάθε 10λεπτά νόμιζα ότι θα προσγειωθεί δίπλα μου το καθένα που ερχόταν με εκκωφαντικό θόρυβο.

Το beach bar δίπλα προσπαθούσε να καλύψει με τον δυνατή μουσική που απλωνόταν σ'ολη την παραλία τα αεροπλάνα που έρχονταν αδιάκοπα.
Γύρω μας αρκετά τζιγγανάκια σ'ολες τις ηλικίες παίζανε βουτούσαν σαν σφίγγες τριγύριζαν.

Και που να ξεχαστείς να χαλαρώσεις ?
Με βάρδιες το μπάνιο να προσέχουμε τα πράγματα μη βρεθούμε και ξεβράκωτοι ξαφνικά!
Νομίζω βρήκαμε ότι χειρότερο υπάρχει στην Κρήτη σ'αυτή την παραλία.

Τη 2η μέρα διαλέξαμε μια αμουδερή παραλία κοντά στο Ηράκλειο πίσω απ'τον κολπίσκο της Αγίας Πελαγίας.
Την Λυγαριά στα 16χλμ.ανατολικά απ'το Ηράκλειο.
Μια γραφηκότατη ακρογιαλιά που δεν επιρεάζεται απ'τα μελτέμια και τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής.

Αυτός ίσως ήταν ο λόγος που ήταν η μόνη ακρογιαλιά που συνάντησα ψαροκάικα.
Ως γνωστό οι Κρητικοί δεν ασχολούνται με την αλιεία.Το εύφορο έδαφος τους δεν τους αφήνει χρόνο προφανώς ν'ασχοληθούν με τη θάλασσα.

Αλλά και η μορφολογία των παραλιών ίσως δεν τους δίνει την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τους θησαυρούς της.

Ήσυχη χωρίς την κοσμοσυρροή που την κάνει απόμακρη με ψαροταβέρνες για κρητικούς μεζέδες και χαλάρωση αν και οι μισές ήταν κλειστές.
Σ'ορισμένα σημεία μου έβγαζε μια εγκατάλειψη!

Τα νερά καθαρά και σε αρκετά σημεία παγωμένα γιατί απ'οτι έμαθα φλέβες γλυκού νερού καταλήγουν που κάνουν τη θάλασσα κρυστάλλινη.

Απολαύσαμε ένα ήσυχο μπάνιο στα παγωμένα νερά της ,έκανε και τις βουτιές του χωρίς ιδιαίτερα θαλασσινά.