Το ταξίδι αυτό...!

Τα ταξίδια σε βάρβαρες ώρες τ'αποφεύγω,γενικά είμαι δύσκολη να κοιμάμαι στα μεταφορικά μέσα.
Αυτή τη φορά όμως το αποφάσισα γιατί ήθελα να συνδυάσω και μια ιατρική επίσκεψη στην Πρωτεύουσα.

Έτσι βρέθηκα να ταξιδεύω 4π.μ για Πειραιά με το Blue Star 2. Ότι εν έτι 2011 θα συναντούσα ταχύτητες της δεκαετίας του '70 δεν το φαντάστηκα ποτέ.4.15 έκανε να φτάσει Πειραιά δουλεύοντας τη 1μηχανή όπως πληροφορήθηκα μέσα, για οικονομία καυσίμων ένα ταξίδι που ήμουν συνηθισμένη μ'αυτό το καράβι στις 3.30ώρες.
Η ταχύτητα μειώθηκε η οικονομία των καυσίμων γίνεται αλλά η τιμή των εισιτηρίων βρίσκεται σε ανοδική πορεία.
Εντούτοις η ώρα άφιξης ήταν ό,τι έπρεπε για τις δουλειές μου.Φτάνοντας στον ηλεκτρικό μαθαίνω ότι το Μετρό απεργεί μέχρι τις 4μ.μ.Επρεπε ν'ανέβω Κηφισίας το αργότερο 11π.μ και στις 3μ.μ να βρίσκομαι στο καράβι για Κρήτη.
Εκεί μου'φυγε η μαγκιά και άρχισα να με τρώνε τα φίδια κατά πόσο θα πραγματοποιήσω το ταξίδι μου όπως το είχα προγραμματίσει.
Αλλά σήμερα έμπαινε ο Δίας στο ζώδιο μου που  σημαίνει ότι βάζει το χεράκι του να βοηθήσει όπως
μπορεί την κατάσταση.
Έτσι μας πληροφόρησε ο υπάλληλος του ΗΣΑΠ ότι μας συμφέρει να πάρουμε τον Προαστιακό για Λ.Κηφισίας μιας και ο Ηλεκτρικός δεν εξυπηρετούσε.
Για καλή μου τύχη δεν είχε κόσμο και μας πήγε στον προορισμό μας σε 1ώρα μμε αρκετές στάσεις και σταθμεύσεις.
Όμως ποτέ δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τα μέσα συγκοινωνίας.
Έφαγα ένα πακέτο μέσα στο λιμάνι 1ώρα ποδαρόδρομο μεσ'το μεσημεριάτικο λάλαρο που θα μου μείνει αξέχαστο.

Έβαζα το πόδι μου στο SuperFast 12 και πίσω μου 'λύναν οι κάβοι και μάζευαν το χαλί της υποδοχής.
Εκατσα εξουθενωμένη σ'ενα άνετο καναπέ των πολυτελών σαλονιών του και δεν πίστευα ότι ταξίδευα για Κρήτη.
Η θάλασσα γιαούρτι, το ταξίδι ήταν υπέροχο αλλά δεν είχα όρεξη να κουνηθώ απ'τη θέση μου.Μέσα σε 12ώρες είχα διανύσει μίλια ολόκληρα και χιλιόμετρα και σε 6ώρες θα περπατούσα το αγαπημένο μου μεγαλονήσι.

Πρώτη μου φορά έκανα μέρα αυτό το ταξίδι, στα μισά του μπροστά μου πρόβαλαν βραχονησίδες.

Δεν είχα κουράγιο ούτε στο κατάστρωμα ν'ανέβω να τις φωτογραφίσουμε.

Οι φωτό είναι κακής ποιότητας μέσα απ'το σαλόνι.

Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο πολύνεκρο ναυάγιο της Φαλκονέρας έμεινα να χαζεύω τις πέτρες και να σκέφτομαι τον τρόμο που ένιωσαν τότε οι ναυαγοί του και ακόμα τον πόνο που θα νιώθουν οι συγγενείς τους πραγματοποιώντας ένα παρόμοιο ταξίδι!

Στις 9.20μ.μ πατούσα τον ντόκο του Ηρακλείου η Κρήτη με περίμενε να μου δείξει τις ομορφιές της και ν"απολαύσω τις γεύσεις της.