Στον Αγ.Νικόλαο..!!

Την 3η μέρα αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τη ανατολική πλευρά της Κρήτης αν και έκανε φοβερή ζέστη, ήταν μια συνεφιασμένη μέρα.

Βγήκαμε εθνική και κατευθυνθήκαμε προς Αγ.Νικόλαο μετά από αρκετά χλμτρα το τοπίο αρχίζει να γίνεται καταπράσινο καθώς διασχίζαμε το καταπράσινο γραφικό φαράγγι του Βραχχασίου!

Σταματήσαμε να θαυμάσουμε τη μονή Αγίου Γεωργίου του Σεληνάρι που χτίστηκε το 1961 πάνω στα ερείπια ενός μοναστηριού του 10ου αι.

Εδώ  ξεμουδιάσαμε λίγο απ'το ταξίδι αναπνεύσαμε καθαρό ζωογόνο αέρα δροσιστήκαμε  χαζέψαμε το υπέροχο τοπίο!

Και συνεχίσαμε το δρόμο μας!

Περάσαμε ένα τούνελ!

Εντάξει, δεν συναντώ καθημερινά στο νησί γιαυτό το φωτογράφησα!

Στο δρόμο προσπαθώ να φωτογραφίσω τα χωριουδάκια που βρίσκονται αμφιθεατρικά χτισμένα η ταχύτητα όμως της εθνικής δεν με βοηθά και μένω συνέχεια με την μηχανή αναμένη να αποθανατίζω ελιές και δέντρα που προσπερνάμε.

Στο δρόμο προς Αγ.Νικόλαο κάτι μικρές πέτρινες γούρνες μου κάνουν εντύπωςση που προσπερνάμε και διαβάζω ότι πρόκειται για τον μινωικό οικισμό Γουρνιά που έφερε στο φώς η αρχαιολογική σκαπάνη και πήρε τ'ονομά της από τις γούρνες που βρέθηκαν έξω από τις περισσότερες κατοικίες.
Δυστυχώς όμως η ταχύτητα και'δω δεν μ'αφησε να τις φωτογραφήσω.

 Φτάνουμε στον Αγ,Νικόλαο!

Μαγευτήκαμε απ'την ομορφιά του ένα πανέμορφο λιμάνι με αρκετή τουριστική ανάπτυξη.

Η νησίδα του Αγ.Νικολάου πιθανολογείται ότι την Πρωτομινωική εποχή ήταν ενωμένη με την ξηρά και σχημάτιζε μικρή χερσόνησο.
Στην ανατολική και δητική πλευρά της χερσονήσου δημιουργούνται δύο όρμοι που έβρισκαν προστασία τα πλοία ανάλογα με τον άνεμο που φυσούσε.

Τριγυρίζοντας στο λιμανάκι μένω έκπληκτη από ένα υπέροχο Ταύρο.

Θα'ναι αυτός που ερωτεύτηκε η Πασιφάη!

Εμένα με μάγεψε μα δεν τον ερωτεύτηκα με χάλασε το μελαμψό του χρώμα!

Ακριβώς απέναντί του μια  μικρή γραφική λίμνη έκλεψε την παράσταση με τα πρασινογάλανα νερά της.
Τα λόγια είναι περιττά οι εικόνες μιλάνε μόνες τους

Δεν χορταίναμε ομορφιές σε τούτη την πόλη!

Πιστεύω είναι η 2η ομορφότερη πόλη της Κρήτης, μετά τα Χανιά!