Στον Κάμπο..!

Οι προηγούμενες μέρες στο νησί ήταν υπέροχες δεν γνωρίζω αν ήταν Αλκυονίδες άλλά ένας λαμπρός ήλιος φώτιζε όλη την ημέρα και στην θάλασσα επικρατούσε νηνεμία.Και καθώς εγώ εκλοβισμένη από θαλάσσης έπρεπε να "γειωθώ" να βρεθώ στη φύση.
Ετσι πήραμε τα βουνά παρέα και μια κολλητή μου φίλη και βρεθήκαμε στην Απανω Μεριά για χόρτα.
Και συγκεκριμένα στον Κάμπο!Μη με ρωτήσετε γιατί λέγεται έτσι η περιοχή εγώ πάντως αυτό που συνάντησα μόνο κάμπος δεν ήταν.Ο σύζυγος τα'χει φάει με το κουτάλι τα βουνά του νησιού και γνωρίζει καλά που θα βρούμε χόρτα.

Η θέα ήταν υπέροχη μπροστά μας απλωνόταν βουνά και ρεματιές με θυμάρια. Το Μελανό ένας κολπίσκος από κάτω μας έσπαγε το ορεινό τοπίο, και πέρα όλο το μπλέ της θάλασσας έσμιγε με το γαλάζιο του ουρανού. Από πίσω  στο Μελανό  βρίσκεται μια υπέροχη παραλία τα Γράμματα οι καλοκαιρινοί επισκέπτες  που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ την γνωρίζουν σίγουρα καθώς την επισκέπτονται κατά κόρον εφ'οσον βρίσκουν και νερό σ'αυτήν.

Ο λόφος ανηφορικός, που επιλέξαμε δύσβατος, γεμάτο θυμάρια και θάμνους, μετά βίας έβρισκες χώμα να πατήσεις. Αυτό όμως δεν μας σταμάτησε, τα δύσκολα είναι και τα πιο ενδιαφέροντα για μένα.
Ούτε αγριοκάτσικο να'μουν τέτοια ταλαιπωρία και ανασκαφή για τα πολυπόθητα χορταράκια.

Στις παρυφές του λόφου ελάχιστα τα χόρτα που συναντούσα όσο όμως ανηφόριζα προς τα πάνω όλο και περισσότερα εντόπιζα.
Και όλο και ανέβαινα με δυσκολία!

Και'νω αυτά που ήταν στα"νέτα" ήταν μικρά ανακάλυπτα κάτω απ'τα θυμάρια πιο μεγάλα εύρωστα και δροσερά αγριοράδικα.

Η χλωρίδα του νησιού φτωχή 2-3είδη χόρτων συναντάς στα βουνά μας.
Και εδώ άφθονη αλιντρίδα ένα γλυκό νόστιμο χόρτο και καρύδα τα δημοφιλέστερα.

Ευτυχώς τα γάντια που έβαλα με βοήθησαν να τα ξετρυπώσω απ'τα βάτα που έχουν κρυφτεί
Και το μαχαίρι με μακριά λάμα ήταν ότι έπρεπε για την ανασκαφή τους.

Κάτι τεράστιες καρύδες μέσα στα βάτα μ'εκαναν να αναρωτιέμαι για την άμυνά τους.
Οπου κρυψώνα μέσα τα χόρτα για να γίνεται δύσκολη η εντόπισή τους μάλλον απ'τα κατσίκια που έβοσκαν ανέμελα πιο πάνω γιατί από μένα την πάτησαν!

Και ανάμεσα σε πέτρες πως πάνε και φυτρώνουν αυτά τα χόρτα σε χαραμάδες με τόσο λίγο χώμα απορίας άξιον?

Οι καρύδες το 2ο είδος χόρτου που συναντάμε άφθονο στα βουνά μας άντε λόφους για να σας κάνω το χατίρι έχουν χοντρή βολβόδη ρίζα.Συνηθίζουν και τα κάνουν τουρσί αυτά τα χόρτα αφήνοντας αρκετό καθαρισμένο βολβό της ρίζας.

Δύσκολη η συγκομιδή τους δεν λέω και ιδιαίτερα σ'αυτό τον λόφο γεμάτο φρύγανα και θυμάρια,αλλά και αυτή η επαφή με τη φύση σε γεμίζει ψυχική γαλήνη,αναπνέεις το μοσχομυρωδάτο αεράκι και νιώθεις μια υπέροχη ευφορία.
Ομως σύντομα ανακάλυψα τον κύριο λόγο που ήρθαμε στο συγκεκριμένο μέρος.
Κάτι κακαρίσματα ήταν σημάδι ότι εδώ κατοικούν τα αγαπημένα πουλιά των κυνηγών.
Βέβαια αυτή τη χρονιά το κυνήγι της πέρδικας είναι απαγορευμένο στο νησί για να πολλαπλασιαστούν καθώς ο σύλλογος φροντίζει και αφήνει ελεύθερα πουλιά για 2χρόνια.

Και η χαρά της Λίζας δεν λεγόταν όταν εντόπισε τις πέρδικες και τις πήρε στο κατόπι.
Ετοιμάζεται για να'ναι στα "μεγάλα" της όταν θ'ανοίξει η πέρδικα τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Μετά μια ώρα καθίσαμε ν'απολαύσουμε ένα καφεδάκι και μαγευτήκαμε απ'την υπέροχη θέα.!
Το Blue Star ερχόταν από Πειραιά σε μια θάλασσα γιαούρτι.

Πίνε καφέ ...και αγνάντευε μπορεί να μην είναι η σωστή ρήση άλλά έδεσε τέλεια αυτή τη στιγμή.
Ο αέρας μοσχομύριζε θυμάρι φρέσκο και φασκόμηλο ανάμικτο.
Απέναντι μας εντόπισα λίγο πράσινο πάντως ούτε αυτός δεν είναι κάμπος για να'χει πάρει τ'ονομά του ο τόπος?

Το καλό ήταν ότι συναντήσαμε αρκετές παρέες νεαρών κοριτσιών  στον κατεβασμό που πήραν τα βουνά για πεζοπορία ως τα Γράμματα.

Η συγκομιδή δεν πήγε και άσχημα για 1,1/2ώρα γεμίσαμε από μια τσάντα χόρτα ο καθένας μας.
 Πάνω απ'ολα όμως γέμισα τους πνεύμονες με καθαρό φρέσκο μυρωδάτο αέρα.Εικόνες υπέροχες, γύμνασα τα πόδια στα κατσάβραχα αλλά καθάρισα πνεύμα και μυαλό κοντά στη φύση!