Το 1ο ψάρεμα είναι ....γεγονός!!

Τελευταία μέρα τ'Απρίλη και ο καιρός μας έκανε τη χάρη να ηρεμήσει.15μέρες το βαρκί μέσα στο νερό και ούτε δοκιμή στην μηχανή δεν μπορέσαμε να του κάνουμε με τέτοιους παλιόκαιρους.
Και να'σήμερα μια δύσκολη μέρα ηρέμησε.

Δεν το πολυσκεφτόμαστε
τ'απαραίτητα(γαρίδα,καφέ,νερό,καπέλα) πρωί-πρωί και βούρ για ψάρεμα!!!
Στην προβλήτα λιγότερα σκάφη μια ερημιά δείχνει ότι η εποχή κρατά μακριά τους ιδιοκτήτες τους.
Ένας φίλος μόλις γυρίζει λίγο απογοητευμένος απ'την μικρή του ψαριά και μας ενημερώνει ότι δεν έχει ρεύματα έξω αλλά δεν τσιμπάνε τα ψάρια.

Η μηχανή με 2-3προσπάθειες παίρνει μπροστά το βαρκί γλιστρά στα καθαρά νερά και'γω βλέπω την παραλία έρημη και τ'αρμιρίκια ρημαγμένα απ'τον βοριά.

Τα σκηνάρια που έχουν θεριέψει απ'τις βροχές και δίνουν μια πράσινη ευχάριστη πινελιά στον σκηνικό.

Αποχαιρετώ την Αγία Πακού και το βλέμμα μου πέφτει στο βουνό στα λιγοστά χόρτα σαν έφηβου μουστάκι ίσα που διακρίνεται.Τα δικά μας βουνά δεν αντρώνονται μένουν έφηβοι για πάντα.

Η θάλασσα γαλάζια προκλητική ο ουρανός θολός με λιγοστά σύννεφα σ'ενα παιχνιδιάρικο κρυφτούλι με τον ήλιο. 

Ένα ψυχρό αεράκι ίσα που χαϊδεύει το σώμα μου και αναζητώ τη ζεστασιά που μου προσφέρει το μπουφάν.

Ανοιγόμαστε για τα γνωστά μας σημεία εφ'οσον η ήρεμη θάλασσα μας το επιτρέπει.

Η άμπωτις είναι εμφανής,τα νερά είναι τραβηγμένα τα σημάδια στα βράχια δείχνουν πόσο έχει πέσει η στάθμη του νερού!

Κλείνουμε την μηχανή δολώνουμε και ρίχνουμε. Όσο να κατέβει το μολύβι τα 150μέτρα έχω το χρόνο να καθαρίσω 2-3γαρίδες για να δολώσω αργότερα.

Η μικρή αναμονή, το τσίμπημα το απότομο τράβηγμα και η αίσθηση του ψαριού να χτυπά το νήμα δεν είναι να περιμένεις να γεμίσουν τ'αγκίστρια ρυθμίζω το μηχανάκι  κατευθείαν ν'ανέβει.

Ανεβάζουμε συνέχει Μπαλάδες,χάνους τους αποθανατίζουμε και μέσα στη θάλασσα με την νέα υποβρύχια μηχανή.

Το βυθόμετρο δείχνει 16 βαθμούς τη θερμοκρασία του νερού ούτε που το σκέφτομαι για βουτιά και ας μου κλείνει το μάτι το καταγάλανο νερό.

Επικεντρώνομαι στο ψάρεμα με την μουσική του ραδιόφωνου σε τοπικό σταθμό.

 Και ένω έπαιζαν τα καψουροτράγουδα "Σ'αγαπάω τόσο κακομάθημένο" ανεβάζω και ακούω:

 "Δεν είναι ο έρωτας κερί για να'τ'ανάψεις" ώσπου ν'ανέβει πέφτει και η διαφήμιση του Υφαντή και την ώρα  που βγαίνει ο Μέγας μπαλάς απ'τη θάλασσα  ακούω:

"Πω,πω τα δάχτυλά μου γλύφω" τον σκέφτομαι στα κάρβουνα με λαδολέμονο και κουνιέμαι και'γω τραγουδώντας το δίστιχο.!
Με κοροϊδεύει ειρωνικά όμως εγώ φουσκώνω σαν διάνος!

Αφού έχει διαφορά πως να το κάνουμε δεν έχει??

Συνεχίζουμε ν'ανεβάζουμε 2-2χάνους και μπαλάδες αλλά το δικό μου παραμένει το μεγαλύτερο.

Έχουν περάσει 3ώρες ευχάριστα χωρίς να το καταλάβουμε.Τα στομάχια αρχίζουν να διαμαρτύρονται.Η ψαριά είναι ικανοποιητική μαζεύουμε και παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.

 Θέλουμε γύρω στα 30λεπτά να μπούμε και αρχίζω να καθαρίζω τα ψάρια για να'ναι έτοιμα.
Ο χρόνος από δω και πέρα με κυνηγά σε 3ώρες πρέπει να'μαι έτοιμη για βάπτιση.

Και'γω αρμενίζω τα πέλαγα!
Και καθαρίζω ψάρια!

Την ανάρτηση την αφιερώνω στον Αντώνη και σε όσους αγαπούν το ψάρεμα!