Στην ταβέρνα του ...Ξανθομάλλη..!!

Στην Απάνω Χώρα την παλιά πολιτεία της Σύρου θα μεταφερθούμε σήμερα με το κάστρο, τους ναούς των καθολικών, την ιστορική μητρόπολή του Σαν-Τζωρτζ ,τα μικρά καφενεδάκια τους, στενούς δρόμους με θόλους και  τα σκαλάκια,τους λιγοστούς κατοίκους της  τώρα πια, που στολίζει τον λόφο της Σύρου με τα κατάλευκα σπιτάκια και αποτελεί αξιοθέατο για τους ντόπιους και τους επισκέπτες,

Εκεί απέναντι απ'την ξακουστή ταβέρνα του Λιλή βρίσκεται μια εξ'ισου παλιά φημισμένη ταβέρνα του Ξανθομάλλη!

Σ'αυτή την ταβέρνα λοιπόν βρέθηκα πρόσφατα με φιλική μου παρέα.
Πρίν χρόνια πολλά, είχα επισκεφτεί αυτή την ταβέρνα όταν την λειτουργούσε ο ιδιοκτήτης της και κρατούσε τα σκήπτρα της "παραδοσιακής" εκείνης της εποχής.

Και όμως όταν μπήκα μέσα νόμιζα ότι γύρισα πίσω και 60χρόνια ο χαμηλός φωτισμός το "τζουκ μποξ" στην είσοδό της αναφορά μια "ωραίας" εποχής τα "γιοματάρια" με το κρασί και τις "ντραμιτζάνες" να κοσμούν το ανοικτό πατάρι της.

Οι ασπρόμαυρες πλάκες στο δάπεδο μου ξύπνησαν μνήμες απ'τα παιδικά μου χρόνια.
Οι δαντέλες τα οικιακά σκεύη που συνθέτουν τον χώρο επιμελώς.
Κάθε αντικείμενο εκεί κουβαλάει μια ιστορία χρόνων, μάρτυρας μιας παλιάς εποχής σε γυρίζει σε χρόνια δύσκολα αλλά χαρούμενα ξέγνοιαστα.

Οι μεζέδες που σου προσφέρουν τα παιδιά απλοί λίγοι και καλοί
φάβα, γίγαντες, πατατοσαλάτα, μπεκρή μεζέ, τυρί, σαλάτα χοντροκομμένη "λούζα" (κυκλαδίτικο παστό)και άφθονο κρασί που σερβίρεσαι μόνος απ'την κάνουλα που υπάρχει στο τραπέζι σου απ'ευθείας απ'το βαρέλι.

Ολα προσεγμένα με κέφι και μεράκι βαλμένα με τάξη.
Ένα πινακάκι και ένα τεμπεσίρι
(κιμωλία)  σε κάθε τραπέζι δίπλα στην κάνουλα να σημειώνεις τις μισές που γεμίζεις.

Πίνεις,γεύεσαι τους λιγοστούς μεζέδες αφουγκράζεσαι τ'αρχοντορεμπέτικα
που παίζουν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού με 2όργανα ζωντανά χωρίς μικρόφωνα.

Γίνεσαι μια παρέα με τους μουσικούς και τους πελάτες σιγοντάρεις μαζί τα γνωστά ρεμπέτικα και όποιος έχει τόλμη και φωνή ενώνεται με τους μουσικούς και κάνουν κομπανία βραδιάς.

Περνάς θεσπέσια ανάλογα με το κέφι σου, γιατί το κέφι δεν λείπει απ'του Ξανθομάλλη εσύ να'χεις όρεξη και γίνεσαι μαλλιά κουβάρια.

Η ταβέρνα επαναλειτούργησε πριν 4χρόνια περίπου μ'ενα ιδιαίτερο τρόπο από τους ίδιους επαγγελματίες που την έχουν και σήμερα.

Ο ένας εκ των δύο είχε άλλη ταβέρνα όπου του'τρωγε πολύ χρόνο απ'την ιδιωτική του ζωή.
Λάτρης του μπουζουκιού και της καλής παρέας νοίκιασε την ταβέρνα του Ξανθομάλλη τότε σαν τόπο διασκέδασης με τους φίλους του,έβαλε και ένα βαρέλι κρασί και μαζεύονταν εκεί κάθε Τρίτη.

Ο καθένας έφερνε το μεζέ του εκείνος έβαζε μόνο το κρασί και τα σερβίτσια και κάθονταν τα πίνανε έπαιζαν τραγούδαγαν και πέρναγαν μπέικα.

Η παρέα όμως μεγάλωνε κάθε εβδομάδα ο φίλος καλούσε το φίλο με τους μεζέδες του και γέμιζε το μαγαζί ,τότε σκέφτηκαν να βάλουν ένα ποσό συμβολικό για το νοίκι της ταβέρνας και το ρεύμα.
Κάθε ένας άφηνε στην έξοδο ότι ήθελε σαν "ευχαριστώ" για τις ώρες που πέρασε.
Η "φάση" διαδόθηκε γρήγορα ο ένας στον άλλο οι φοιτητές δεν έχαναν ευκαιρία σε τέτοια διασκέδαση με λιγοστά χρήματα.

Κάθε Τρίτη γινόταν το αδιαχώρητο και το κέφι φούντωνε κάθε φορά περισσότερο τότε αναγκάστηκαν να μαζεύονται και Πέμπτη για να ευχαριστηθούν όλο και πιο πολλοί.
Ο Ξανθομάλλης τότε ακούγονταν σ'ολα τα νεανικά στέκια και τα κουλτουριάρικα μαγαζιά ο καθένας ήθελε να απολαύσει μια αυθεντική βραδιά διασκέδασης.

Μια απ'αυτές τις μέρες που ήταν ανοικτό το μαγαζί πέρασε ο ταβερνιάρης ιδιοκτήτης του και είδε τον κόσμο μέσα.
-Ολοι αυτοί δεν πληρώνουν? ρώτησε τον νοικάρη του
-Οχι μπάρμπα φίλοι μου είναι ό,τι θέλει ο καθένας θα'αφήσει.
-Τι λες ρε Νίκο! τόσα κεφάλια χάνεις λεφτά!κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό ο μπάρμπας!

Έλα όμως που σαν Έλληνες που'μαστε όταν δούμε την κατσίκα του γείτονα να δίνει περισσότερο γάλα απ'την δική μας παρακαλάμε να του ψοφήσει.

Έτσι λοιπόν "έσκασαν" απ'το κακό τους οι γείτονες 2-3χειμώνες δούλεψε η ταβέρνα μ'αυτόν τον τρόπο βάλθηκαν να τον εξαφανίσουν  έπεσαν μηνύσεις,εισαγγελείς δικαστές και 'γω δεν ξέρω τι άλλο και το'κλεισαν τα παιδιά.

Τώρα λειτουργεί κανονικά αλλά πάλι κρατά τα ηνία σαν "αρχοντορεμπέτισσα" με άψογους διαχειριστές της και προπάντων γλεντζέδες.

Αξίζει να την επισκεφτείτε να ζωντανέψετε τις παλιές καλές εποχές που οι άνθρωποι διασκέδαζαν με τη ψυχή τους!



Το πόστ χαρισμένο στον Ασκαρδαμυκτί τον εργδημεργ στον VAD  στην kariatida62 και σε όσους λατρεύουν την παλιά ταβέρνα με τα ρεμπέτικα!