Το φετινό καλοκαίρι μας πήρε και μας σήκωσε.Μιλώ για τους βοριάδες, που δεν σταμάτησαν να φυσούν καθημερινά,στο νησί.Τι να πω αυτή η γκαντεμιά μου, δεν λέγεται.Πέρσι είχαμε το βαρκί έξω,
με μηχανική βλάβη και η θάλασσα λάδι, κάθε μέρα.
Εμείς, τη βλέπαμε και λιώναμε, που δεν μπορούσαμε να πάμε ψάρεμα.Φέτος που το ρίξαμε στη θάλασσα, έχει τρελαθεί να φυσά.Μόνο το βράδυ κοπάζει.
Έτσι για να γευτούμε λίγο θάλασσα ανατρέξαμε, ως συνήθως, σε κολπάκια απόμερα προς αναζήτηση θαλασσινών μεζέδων.
Απομακρυσμένα, που πρέπει να περάσεις κατσάβραχα για να τ'ανακαλύψεις.
Εκεί που είσαι μόνο εσύ ο ήλιος και η θάλασσα!!
Και μακριά αρμενίζουν τα πλεούμενα!
Μετά από 45λεπτά εκτενούς αναζήτησης μόνο 1στρείδι ανακάλυψε ο καπετάνιος.
Όσο εκείνος εξερευνούσε το βυθό, εγώ πρόσεξα ένα πανέμορφο αγριολούλουδο με το χρώμα του ήλιου και μια ιδιαίτερη μυρωδιά που ξεχώριζε.
Ελίχρυσο το ξέρω,Ενθουσιάστηκα πολύ όταν έμαθα ότι συνδέεται με τον μύθο του Πάρη και της ωραίας Ελένης,Οφείλω να ευχαριστήσω τον
m.hler76
για την πληροφορία
Έφτιαξα ένα μικρό μπουκετάκι που ταίριαξε μ'ενα Κρητικό αναμνηστικό και στολίζει την βιβλιοθήκη μου.
Συνεχίσαμε την αναζήτηση όμως για θαλασσινές γεύσεις.Δεν μπορεί ολόκληρο νησί με παραλίες, κάτι θα βρούμε.
Σ'αυτήν την παραλία, μόνο ένα βρήκε και απογοητεύτηκε τόσο.!Άρχισε ν'ανησυχεί για την εξαφάνιση των θαλασσινών.Να φταίει η υπεραλίευση ή άλλος είναι ο λόγος??
Εκεί, είχε πολύχρωμα βότσαλα που άστραφταν κάτω απ'τον ήλιο.Πρώτη φορά τα ζήλεψα και μάζεψα 1χούφτα κατάλευκα βότσαλα.
Όμως "η φύση εκδικείται"δεν λένε! Σκόνταψα πάνω σ'ενα βράχο εκείνος μου κράτησε ένα κομμάτι δέρμα και'γω μαζί με τα βότσαλα απόκτησα 3ράμματα στο πόδι για να μου θυμίζουν την απληστία μου.
Ο καπετάνιος πείσμωσε που δεν βρήκε και συνεχίσαμε να ψάχνουμε και σ'αλλες παραλίες.
Με πήγε σε βράχια που μόνο οι καλικατσούδες και οι γλάροι ανεβαίνουν.Το πόδι είχε αναρρώσει για τα καλά και αναγκαστικά ακολουθούσα τους γλάρους.
Εκεί βρήκε δείγμα από αχινούς και άρχισε να θυμώνει πολύ.Μα που πήγαν οι αχινοί??Πως γίνεται να εξαφανιστούν μέσα σε 1χρόνο??
Τους έχουν "ρημάξει" έλεγε και ξανάλεγε.
Και όμως γνωστός μας έβγαζε μεροκάματο όλο το χρόνο με αυτά τα είδη, αφού οι εργοδότες του Νεωρίου τον άφηναν απλήρωτο για μήνες.Προκειμένου να κλέψει, το παλικάρι βουτούσε στη θάλασσα για να θρέψει το σπίτι του.
Συνέχισε όμως την αναζήτηση γιατί δεν μπορούσε να το χωνέψει σε ακόμα πιο απόκρημνες ακρογιαλιές και'γω πίσω να κάνω την καλικατσού.
Εδώ επιτέλους με λυπήθηκε ο Ποσειδώνας και του'στειλε αρκετά για να ησυχάσει.
Ας σταματήσουν πια αυτοί οι βοριάδες να πάμε κανένα ψάρεμα γιατί θα με φάνε τα κατσάβραχα φέτος!!
