Βόλτα στο Δερβένι,Ζαχολη -Παναγία Κρησφύγετων.-

Ταξίδια στη ζωή μου έκανα ελάχιστα, κυρίως όταν ήμουν νεότερη.

Πως τα φερε η ζωή και τα τελευταία χρόνια είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι, μόνο εκείνη ξέρει.

Με αποτέλεσμα να μετράω αυτό το χρόνο περισσότερα ταξίδια εκτός νησιού από ψαρέματα με το βαρκί.

Κάπως έτσι βρέθηκα μέσα φθινοπώρου σε εκπληκτικά μέρη της Πελοποννήσου.

Σε υπέροχα καταπράσινα χωριοδάκια με θέα τη θάλασσα.

Πανέμορφα σπιτάκια με κεραμοσκεπές ανάμεσα σε Μουσμουλιές,πορτοκαλιές,λεμονιές και λοτόδεντρα.Να χορταίνει το μάτι σου πράσινο και ν'απολαμβάνεις φυσικές ομορφιές.
Μια βόλτα πιο βόρεια στη Ζάχωλη μας εντυπωσίασε ακόμα περισσότερο η φυσική
ομορφιά του χωριού.

Περπατήσαμε ανάμεσα στα πανύψηλα πλατάνια σ'ενα υπέροχο φαράγγι με τρεχούμενα νερά που η ομορφιά του μας έκοψε την ανάσα.

 Τυχεροί οι κάτοικοι που έχουν τη δυνατότητα ν'απολαμβάνουν τη φύση σ'ολο της το μεγαλείο.

Μαγεύτηκα με τέτοιες εικόνες, σπάνιες για τα δικά μου μάτια.

Επισκεφτήκαμε το ξωκλήσι της  Παναγίας των Καταφυγίων 

Λαξευμένο μέσα στους βράχους της Ζάχολης (Ευρωστίνης) στέκεται αγέρωχο στο χρόνο από το 1772 που λειτούργησε ως καταφύγιο στον κατατρεγμό των Ελλήνων από τους Τούρκους.

Κατεβήκαμε τα αμέτρητα σκαλάκια μπήκαμε μέσα στα αθέατα καταφύγια.

Εδώ  νιώσαμε τον τρόμο αλλά και την υπερηφάνεια εκείνων των ανθρώπων που έζησαν εδώ τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς.

 Αρκετά μεγάλοι χώροι που έχουν διαμορφωθεί και απεικονίζουν τις χρήσεις των προγόνων μας.

Λέγεται ότι βρέθηκαν πολλά καβούκια χελώνων σ'αυτούς τους χώρους.Είπαν ότι γεράκια και αετοί τα έφεραν ως λεία τους.Εγώ πιστεύω οι κατατρεγμένοι ντόπιοι που ζούσαν εδώ τρέφονταν απ'αυτα μη έχοντας τίποτα άλλο.
Άλλωστε τα πουλιά για να φάνε τις χελώνες τις πετούν από πολύ ψηλά για να σπάσει το καβούκι τους.

Η φύση σμίλεψε αυτούς τους βράχους. Ο άνθρωπος τους αξιοποίησε για τις ανάγκες του εκείνα τα χρόνια και ένας κάτοικος Ευρωστίνης ονόματι κ. Γεώργιος Ρούσος ανακαίνισε και διατήρησε στην μορφή που τα βλέπουμε αυτά τα κρησφύγετα.

Ανατριχίλα και δέος αισθάνεται κανείς βλέποντας το χάος που υπάρχει κάτω και το ύψος που βρίσκονται αυτά τα διαμορφωμένα καταφύγια.

Κάτω χαμηλά βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγιάς καλά κρυμμένο μέσα στα κοιλώματα των βράχων.

Φροντισμένο με πολύ αγάπη να δέχεται τους πιστούς.

Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου και δέχεται πάνω από 1000 προσκυνητές αυτή τη μέρα.
Αξίζει να επισκεφτείτε αυτό το ιστορικό βυζαντινό μνημείο της χώρας μας.