Η επιδείνωση της χρόνιας βρογχίτιδας του οικονομικού πνεύμονα (Νεωρίου ) του νησιού, ανησυχεί για άλλη μια φορά τους κατοίκους του νησιού αλλά κυρίως τους εργάτες του.
Οι βρόγχοι του σε αθλία κατάσταση πια χρήζουν άμεση βοήθεια εντατικής θεραπείας μετά το
τελεσίγραφο του Ν.Ταβουλάρη προέδρου των ναυπηγείων Νεωρίου και Ελευσίνας προς το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι για άλλη μια φορά απεγνωσμένοι βλέπουν τα γκρίζα σύννεφα της αβεβαιότητας και της μιζέριας να στέκονται ακίνητα πάνω απ'τα κεφάλια τους.
Πέρσι
είχα γράψει για το πρόβλημα που εμφανιζόταν τότε δειλά δειλά!
Ένα πρόβλημα που έμεινε να γίνει χρόνιο και να σαπίζει επηρεάζοντας δυσμενώς την επιχείρηση και κυρίως τους εργαζόμενους που βλέπουν το ψωμί τους πια με το μακαρόνι.
Αφού οι επιχειρηματίες εδώ και 2χρόνια δίνουν έναντι αντί μισθούς για τα δεδουλευμένα τους.
Παγωμένοι οι εργαζόμενοι με μισούς μισθούς ν'ανταποκρίνονται στην ακρίβεια των αναγκαίων αγαθών και κυρίως των χαρατσιών που τους επέβαλαν οι "έξυπνοι" πολιτικοί.
Παγωμένη και η αγορά του νησιού που βλέπει τους πελάτες πια με τα κιάλια αφού η ανεργία και η ανέχεια έχει βάλει λουκέτα σε αρκετές τοπικές επιχειρήσεις.
Πολλοί εργαζόμενοι βλέποντας αυτή την κατάσταση επέλεξαν την συνταξιοδότηση ν'απαλαγούν απ'το αυτό άγχος της ανασφάλειας.
Έμειναν έτσι μετέωροι αφού οι εργοδότες ούτε τα δεδουλευμένα 1χρόνου δεν τους έδωσαν πόσο μάλλον την αποζημίωση που δικαιούνται.
Κατάντησαν επαίτες στα λεφτά τους μπροστά στην αδιαλλαξία των εργοδοτών για εργάτες που δούλευαν γιαυτούς και 30χρόνια.
Ιδρώτας και κόποι μια ζωής πάνω στους οποίους στήριξαν όνειρα και" θέλω χρονών" που η σκληρή ζωή δεν άφησε να υλοποιήσουν βλέπουν να εξατμίζονται μπροστά τους και να μη μπορούν ν'αντιδράσουν
Ένα καζάνι που βράζει η κοινωνία του νησιού με εργάτες που οδηγούνται στην εξαθλίωση και ένας οικονομικός πνεύμονας που ψυχορραγεί και οι επιχειρηματίες ζητούν πάλι την κρατική ένεση βάζοντας ασπίδα τους εργάτες.
Ένα έργο που παίζεται εδώ και 10ετίες εις βάρος του νησιού.
Και μου είναι αδιανόητο να πιστέψω πως δεν γνώριζαν οι ιθύνοντες για αισχρό σχέδιο της αποβιομηχάνισης του νησιού και κυρίως της χώρας όταν πριν 2χρόνια φρόντιζαν να κλείσουν αυτή τη συμφωνία με το κράτος.
Ήδη το κράτος φρόντισε να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων δίνοντάς τους ένα επίδομα 1.000 ευρώ βαφτίζοντας το "επίδομα απλήρωτων εργαζομένων". Πρωτοφανές ακούγεται επίδομα εργαζομένων σε μέρες κρίσης όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις διαρκώς.
Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει πάντα να'ναι το κράτος αρωγός σ'αυτήν την επιχείρηση.
Όταν οι ιδιώτες αγόρασαν το Ναυπηγείο φρόντισαν να χωρίσουν τις κτιριακές εγκαταστάσεις απ'το Ναυπηγείο.
Αξιοποίησαν όλα τα ανοικτά πάρκινγκ του Νεωρίου με φτηνά υλικά σε πολυτελή διαμερίσματα και στις Ναυπηγικές εγκαταστάσεις λιγοστές ως τιποτένιες οι επενδύσεις που έκαναν.
Φυσικό και επόμενο είναι να βρίσκεται τώρα σε δυσμενή θέση με δεξαμενές που σαπίζουν τόσα χρόνια με αναγκαστική συντήρηση για να περνούν τους ελέγχους κάθε 4χρόνια.
Θα'πρεπε να παρακαλώ και'γω πολιτικούς και εργοδότες όπως τα Εργοστασιακά σωματεία και το Εργατοϋπαλληλικό κέντρο που μόνο διακοσμητικός είναι ο ρόλος τους σ'αυτό το θρίλερ των απλήρωτων εργαζομένων όμως κάποιες αλήθειες πρέπει ν'ακουστούν.
Όλοι αναπολούμε τις μέρες που στο λιμάνι φάνταζαν πλοία ολόκληρες πολιτείες και περίμεναν σαν τις "σιτεμένες" κυρίες στα κομμωτήρια.
Ανέβαιναν στις δεξαμενές και κείνες αγκομαχούσαν να τα πάρουν στις πλάτες τους.
Τα ματσακόνια και οι τσιμπίδες έδιναν παλμό σ'ολη την πόλη καθώς ήταν σημάδι ότι η αγορά θα ζωντανέψει με τους μισθούς των εργατών, μπογιά και αμμοβολή ένα με τον αέρα που ανάπνεαν, ιδρώτας και βαφή έδιναν το νέο χρώμα του σιδερένιου κολυμβητή που έπεφτε ανανεωμένος πάλι στη θάλασσα.
Τώρα σιγή στο Ναυπηγείο νεκρή και η αγορά του νησιού.
Ηφαίστειο που βράζει για άλλη μια φορά ολόκληρο το νησί και σε εξέχουσα θέση η απελπισία.