Ο Αης- Στέφανος!!

Ηζέστη τις 2 προηγούμενες μέρες ήταν αφόρητη σ'αυτή συνετέλεσε και ο νοτιάς με την υγρασία ν'ανεβάζει το θερμόμετρο στα ύψη.
Ήρθε και το 2ημερο ρεπό να σώσει την κατάσταση.Ευκαιρία για θαλασσινή απόδραση!
Ρότα μας, το ξωκλήσι του "Αγίου Στέφανου" που είναι χτισμένο μέσα σε σπηλιά του βουνού Χαρασσώνας.

Γύρω στο μισό μίλι απ'τον όρμο του Γαλησσά

Μπρός στη θάλασσα της Σπηλιάς του Άι Στέφανου,συγκεκριμένα 100 με 150μέτρα από τη στεριά,έχουν βρεθεί,εδώ και 100 και πάνω χρόνια καθαρά ίχνη τειχών,που ασφαλώς ανήκαν σε παλιό συνοικισμό που άγνωστο πως και πότε καταποντίστηκε.


Η παράδοση λέει πως εκεί κοντά,ύπαρχε,μια φορά και έναν καιρό,ένα τεράστιο χταπόδι που ζούσε μέσα στο κούφωμα ένός βυθισμένου τούρκικου καραβιού.

Ένα ρίγος με διαπερνά καθώς φτάνουμε στο σημείο το γεγονός ότι ένα ήδη γιώτ ναυάγησε σ'εκείνα τα νερά πριν 1μήνα ζωντανεύει το θρύλο εντονότερα στην μνήμη μου.



Το θαλάσσιο αυτό κήτος,κρατούσε σε φόβο και ανησυχία τους Συριανούς που πλησιάζανε στα νερά εκείνα,προπάντος τους κατοίκους της περιοχής και ξεχωριστά τους ψαράδες.
Αλλά παρόλο τον τρόμο που προκαλούσε το τεράστιο χταπόδι-που η παράδοση παρουσιάζει να'χουν τα πλοκάμια του μήκος πάνω από οργιά-οι Συριανοί "ποτέ τους δεν ησκεφτήκανε να βρούνε τρόπο να το ξεκάμουνε" γιατι "μιας και ώς τότε δεν τους έβλαψε ήπρεπε να τ'αφήκουνε να ζιεί, αφού,μπορεί και νά'τονε φύλακας τάΐ Στεφάνου.


Το ξωκλήσι καθολικό με τις απλότητα που το διακρίνει λιγοστές εικόνες ένα καντηλάκι,βιβλίο επισκεπτών στη γωνία ένα σωσίβιο.
Λένε όταν κάνεις μια ευχή μπαίνοντας με το δεξί για πρώτη φορά σε εκκλησία ο άγιος της φροντίζει για την εκπλήρωσή της.Αν και έχω ξανάρθει οι ευχές δεν είναι κακό να γίνονται όταν όλα καταγράφονται στο σύμπαν.





Θα σας αφηγηθώ την ιστορία για την εκλεκτή αυτή συριανή γωνιά!
Σαν καλός γαλησσιανός ο Στέφανος αρέσκονταν να καυχιέται για τα θαλασσινά του επιτεύγματα.Τα ψάρια που ήπιανε δεν ήταν ποτέ μικρά.Ήταν πάντα τόσαααα δα!!Και άπλωνε τα χέρια του για να δείξει πόσο μεγάλα ήταν.Κανένας βέβαια δεν τον πίστευε.Ολοι όμως τον άκουγαν για να "σπάσουν" πλάκα.Μια μέρα άρχισε κάποτε την αφήγησή του.είχα πάει γα ψάρεμα εκεί που σβύνει ο Χαρασσώνας και τα βράχια της ακρογιαλιάς σχηματίζουν μια μεγάλη σπηλιά μέσα στην οποία σταλάζει γλυκό νερό.Ήξερα πως εκεί φωλιάζουν μεγάλα ψάρια.Ναααα κάτι ψαρούκλες.Είχα πάρει μαζί μου το πιο μεγάλο αγκίστρι και την πιο χοντρή τρίχα.Ητσιμπούσανε καλά.Κανένα όμως δεν πιανότανε.
Πού και που έλεγα μέσα μου:θα σε πιάσω εγώ.Και ηξάνυα μπς και το δω στο αγκίστρι μου.Όλο και ηπήαινα άκρια -άκρια για να δώ καλύτερα.Σε μια στιγμή ήνοιωσα σαν ένα χέρι νάθελε να με σπρώξει από τη μέση.Θα του λεγα κάνα διάολο μα ήξερα πως δεν ήτανε κανείς κοντά μου.Το χέρι όμως όλο και μέσφιγγε που δε ημπόρου να πάρω ανάσα.
Το ψάρι τσιμπούσε όλο και πιο δυνατά.Ξάφνου μούδωσε μια τραβιξιά και ηβρέθηκα στη θάλασσα.Πάτησα τότες την τρίχα και είδα πως το χέρι που με τραβούσε δεν ήταν ανρθώπου.Ήταν το πλοκάμι ενός χταποδιού τόσοοο δα μεγάλου.Και ηάπλωσε τα χέρια του γιανα δείξει πόδο μεγάλο ήταν.
-Κι ύστερα ήντακανες? τον αρώτησε κάποιος που ανπομονούσε να μάθει την συνέχεια.
Το χταπόδι όλο και τραβούσε κάτω.Τότες εγώ ηάρπαξα το σουγιά και τούδωσα μια άνάμεσα στα δυό μάτια που με ξανύανε χαζά.Το χταπόδι παράλυσε και με άφησε ήσυχο.
Σας λέω σα νάναι παραμύθι.Ηξέχασα μονάχα να σας πω πως την ώρα που το χταπόδι με τραβούσε, ήσκέφτηκα τον Αη Στέφανο που ακούω για κείνονε και τον παρακάλεσα να με σώσει.Φαίνεται πως ηάκουσε την προσευχή μου και μ'εσωσε.Τότες εγώ του υποσχέθηκα να του χτίσω μια εκκλησίτζα μέσα στη μεγάλη σπηλιά του Χαρασσώνα.
Τώρα πρέπει να κάνω το τάμα μου.Θέτε και σεις να με βοηθήσετε?
-Πες μας Κυρ Στέφανε πότε θα βάλεις ομπρός.
Όταν ήρθε η μέρα εκείνη ο Στέφανος με την παρέα του πήγαν στη σπηλιά και ηάρχισαν τη δουλειά.Πάτωμα και ταβάνι δε χρειάζονταν αφού ήταν η σπηλιά.Χτίστηκαν μόνο δυό ντουβαράκια δεξιά και αριστερά και το εκκλησάτζι του Αη Στέφανου ήτανε έτοιμο.Σιγά σιγά ήρθε η μέρα της εορτής του Αγίου.Ειδοποιήθηκε και ηπήγε ο παπάς του Γαλησσά για τη λειτουριά.
Από τότες γίνεται κάθε χρόνο το πανηγύρι του.Την πρώτη φορά ο Στέφανος δεν ηάφησε κανένα να σερβίρει τη λειτουριά.Υστερα ηκερνούσε τη μαστίχα με το συριανό λουκούμι.Όλοι μαζεμένοι γύρω του ζητούσαν ν'ακούσουν ακόμη μια φορά την ιστορία του χταποδιού που πάντα είχε πιο μεγάλη επιτυχία από το κήρυγμα του παπά.
"Βρε παιδιά ήτανε ένα χταπόδι,μα τι χταπόδι.Ήτανε τόοοσο δα μεγάλο"....







Χώρος διαμορφωμένος για να δέχεται τους επισκέπτες του.


Αφείνουμε πίσω τον Αη-Στέφανο και συνεχίζουμε την διαδρομή!!