Ο Γαλησσάς και .....

Μετά από ένα καυτερό κουραστικό 8ώρο με την θερμοκρασία να κτυπά 38άρια και ο χώρος εργασίας ν'άγγίζει τους 50 αποζητώ την δροσερή της αγκαλιά!

Φτάνουμε στην αγαπημένη παραλία του Γαλησσά 9χλμ.απο την Ερμούπολη πρίν μερικά χρόνια ήταν το πρώτο τουριστικό κέντρο της Σύρας απ'το καιρό που οικοδομήθηκε με σύγχρονα ξενοδοχεία έχασε την παλιά του αίγλη.
Η μεγάλη του παραλία συνεχίζει να δέχεται τους επισκέπτες της με την αμμουδιά της καθώς επίσης και τα κότερα!











Αριστερά πάνω στο ύψωμα διακρίνουμε το μοναχικό ξωκλήσι της Αγίας Πακούς που δεσπόζει σαν άγρυπνος φρουρός στην κορυφή του λόφου.
Σκαλιά οδηγούν προς το ξωκλήσι από το ύψος της μικρής προβλήτας ενώ συνεχίζει το μονοπάτι από την πίσω πλευρά του υψώματος κατεβάζοντας αμέσως στην μικρή ακρογιαλιά Αρμεός το καταφύγιο των γυμνιστών.Η στενή κοιλάδα του Αρμεού καταλήγει στην ακτή "κατηφορίζοντας" από μια σκιερή τοποθεσία σε μικρή πηγή.
Ακούγοντας τ'ονομα δεν μπορούσα να καταλάβω σε ποιά αγία -ο είναι αφιερωμένο αυτό το εκκλησάκι!Η περιέργειά μου με οδήγησε σε μια σπουδαία ανακάλυψη.




Το εκκλησάκι ξαναχτίστηκε γύρω στο 1890 στη θέση ένός παμπάλαιου ναϊδίου που είχε διαδεχθεί ειδωλολατρικό ιερό αφιερωμένο στον ιππικό Ποσειδώνα.Με την μετατροπή του επιθέτου ιππικός σε "υπήκοος" οι χριστιανοί αναλογίστηκαν ότι τα Εισόδια της Παναγίας ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα υπακοής στο μωσαϊκό νόμο.
Γιαυτό ονόμασαν το ναϊδιο "Αγία Υπακοή" και στη συνέχεια λόγω πτώσης του 1ου και τελευταίου φωνήεντος, "Αγία Πακού".Το ναϊδιο στηρίζεται στη βάση αρχαιοελληνικού πύργου,που μαρτυρεί την σημασία του Γαλησσά κατά τους προχριστιανικούς χρόνους.Από τότε σώζεται επιγραφή με τ'ονομα του Πριηνέως του Γαλησσσίου ο οποίος κατέθεσε στο συμμαχικό ταμείο της Δήλου,την εισφορά των Συρίων.
Η πόλη ήταν τυπικό δείγμα της ιστορικής αυτής περιόδου, με δύο όρμους εκατέρωθεν(Γαλησσάς-Αρμεός),σταθερή πηγή νερού και νεκρόπολη...








Τα πανηγύρια του Γαλησσά (21Νοεμβρίου της Αγίας Πακούς και τέλη Αυγούστου του Αγ.Στεφάνου) είναι σίγουρα ξεχωριστές εμπειρίες για τον περιηγητή!

*Για τον Αη Στέφανο έχουμε μιλήσει τώρα πως μετέφεραν την γιορτή του από τέλη Δεκέμβρη μέσα στο κατακαλόκαιρο οι καθολικοί ίσως έχουν την ευθύνη!!

Δεν βλέπω την ώρα να νιώσω το υγρό της χάδι να μου αναστατώνει το κορμί!
Η επαφή μαζί της είναι κάτι το μεγαλειώδες,αμέσως όλη η κούραση όλες οι σκοτούρες φεύγουν και μένει η ατέλειωτη ευχαρίστηση και το γαλάζιο της θάλασσας και τ'ουρανού ο ήλιος να σου κλείνει το μάτι και συ ν'αφήνεσαι σ'αυτήν την απόλαυση του κορμιού και του μυαλού συνάμα γνωρίζωντας ότι στον τόπο αυτό έχει διανθθεί μια τόσο μακραίωνη ιστορική πορεία ενώ το φυσικό τοπίο ελάχιστα έχει αλλάξει!!