Ανάμεσα στα δύο Φώτα!!

Απόγευμα Παρασκευής 4 Σεπτέμβρη και ξαφνικά παίρνω off για το υπόλοιπο της μέρας απ΄τη δουλειά Δεν ξέρω πως το'χω δει αλλά προτιμώ να δουλεύω όλες τις Κυριακές του μήνα αλλά τη μέρα της Πανσελήνου μου κοστίζει.Οπότε ήταν για μένα δώρο να την απολαύσω όπως εγώ θέλω.
-Πάμε για μπάνιο και μετά για καλαμάρια ? Ρίχνω την πρόταση
--Έχει αέρα,είναι νωρίς η πρώτη αντίδραση αλλά τελικά φύγαμε...

Μια ματιά στον ήλιο ζωοδότη μια γεμάτη ανάσα απ'τον καθαρό αέρα γεμίζω τα πνευμόνια μου και η βουτιά στην αγκαλιά της.Σαγηνεμένη στα ενάλια βάθη της και την αίσθηση ηδονής αισθάνομαι την πίεσή της στ'αυτιά μου και αφήνομαι ελεύθερη εκπνέοντας το μαύρο και γκρίζο έτσι ανεβαίνω στην επιφάνεια λουσμένη απ'το λευκό φως του ήλιου ξαναγεννημένη.
Οστόσο το βαρκί έτοιμο με περιμένει να σαλπάρουμε...



Η θάλασσα γαληνεμένη μοναχοί στ'ανοιχτά ρίχναμε τα καυτερά(το ειδικό ψαράκι για το ψάρεμα των καλαμαριών) και ξαναρίχναμε χωρίς να παίρνουμε τσιμπιά!



_Είναι νωρίς ακόμα όταν πέσει ο ήλιος θα τσιμπήσουν!
Ακόμα όμως ήθελε γύρω στο μισάωρο.

Πάντα πλώρα είναι η θέση μου και η δύση του ήλιου είναι όλη δική μου!
Παρακολουθώ στιγμή προς στιγμή όλη του την πορεία μαγεμένη απ΄τα χρώματα που αναδίδει μέσα απ'τα σύννεφα!







Μόνο ο παφλασμός των κυμάτων ακούγεται που γλύφουν ζωηρά τα βράχια,και το τιτίβισμα ενός σπουργίτη που ξεμάκρυνε απ΄τη φωλιά του.
Συνεχίζω ν'ανεβωκατεβάζω το "καυτερό " ενώ φαντάζομαι να τρέχω επάνω στην ήρεμη θάλασσα να χάνομαι μαζί του στον δρόμο που μου δείχνει ο ήλιος καθώς πέφτει και η τελευταία του ακτίνα!
Και εκείνη τη μοναδική στιγμή ω λα λά αισθάνομαι ένα βάρος στην τρίχα...ανεβάζω σιγά -σιγά..




Ο Γιώργος από πρίμα φωτογραφίζει την ανατολή και τον κόλπο του Γαλησσά!
-Όλο τα ίδια παίρνεις?
Δεν μου απαντά μόνο χαμογελά!



-Εδώ κοίτα ...
Πως γυρίζω ξαφνικά και το βλέμμα προς παραλία και μένω άναυδη!!



Η Σελήνη με όλη της τη μεγαλειότητα ξεπρόβαλε περήφανη ολόγιομη πίσω μου την ώρα που ο ήλιος μου έδινε το δώρο του!


Η μαγεία εις 2πλούν ήμουν 3σευτυχισμένη για αυτή την εμπειρία των δύο φώτων και'γω στη μέση δέκτης ν'απολαμβάνω τα δώρα τους.
Το σκοτάδι απλώθηκε το φεγγάρι όλο ανέβαινε ρίχνοντας τ'απλετο φώς του στη θάλασσα που το αντανακλούσε.



Μάταια ρίχναμε και ξαναρίχναμε για να τα κάνουμε ζευγάρι..