Ψάρεμα με συρτή.. και καλαμάρια!!

Δύσκολες μέρες περνάμε όλοι γενικά,τα εισοδήματα όπως έχουν συρρικνωθεί εξατμίζονται εν ριπή οφθαλμών σε υποχρεώσεις,δώσεις,χρέη κ.α.
Ακόμα και η φυσική χαλάρωση για μας το ψάρεμα, αρχίζει να γίνεται είδος πολυτελείας με την τιμή μου έχει φτάσει η βενζίνη.
Τα μετράμε απο'δω τα φέρνουμε απ'την άλλη κάθε φορά που ο καιρός είναι κατάλληλος για "θαλασσινή απόδραση".

Μια απ'αυτές τις καλές μέρες που είπαμε "χαλάλι"ήταν και η παρακάτω.
Αρχές Νοέμβρη ένα πρωινό ηλιοφώτιστο και χλιαρό που θύμιζε καλοκαιρινό.
Δεν άντεξα και βούτηξα στην αγκαλιά της ώσπου να ετοιμάσει ο καπετάνιος τα λάδια και τις βενζίνες.
Μια δροσερή αίσθηση μ'εκανε ν'ανατριχιάσω στην αρχή μα όσο κολυμπούσα έγινε ζωντάνια ευεξία,αγαλλίαση που με χαλάρωσε απόλυτα!

Άλλαξα ντύθηκα στα γρήγορα να σαλπάρουμε με ακόμα καλύτερη διάθεση από πριν.
Το βαρκί γλιστρά στα γαλανά νερά αφήνοντας πίσω μας την παραλία με 1-2 λουόμενους.

Στο ταξίδι μας και οι αγαπημένοι μου γλάροι που παίζουν με τα κύματα ελεύθεροι και ξένοιαστοι.
Πλέοντας δίπλα στον Κέφαλο ξεχωρίζουμε μια ομάδα που διασχίζει την πλαγιά του βουνού.

Είναι οι φίλοι μου οι πεζοπόροι που σήμερα ήρθαν μέχρι τον Γλάροντα. Ένα αίσθημα ζήλιας με κυριεύει,αυτή την διαδρομή ήθελα πάντα να την κάνω!
Τους χαιρετώ ,ήταν η επιλογή μου το ψάρεμα σήμερα, η διαδρομή θα γίνει στο μέλλον.

Η θάλασσα γαλήνια ίσα που ρυτίδιαζε με το φύσημα του μπάτη μα τα ρεύματα δεν άφηναν το μολύβι στη θέση του.
Λίγα τα τσιμπήματα ακόμα πιο λίγα τα ψάρια που πιάνονταν.Μετά βίας ανεβάσαμε μια μαγειριά.

Όσο καθάριζα εγώ τα ψάρια ο καπετάνιος ψάρευε συρτή για να δοκιμάσει την τύχη του και σ'αυτό το ψάρεμα.

Περνούσαμε δίπλα απ'τα άγρια βράχια έρμαια στο ξέσπασμα της θάλασσας ακλόνητα σε κάθε καιρό αποκούμπι για τα θαλασσοπούλια.

Το μάτι μου πέφτει στα 'έργα τέχνης" των γλάρων στους βράχους με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο!!

Οι βόλτες μας συνεχίζονται σε ρελαντί κυκλικά του όρμου με τη συρτή για να περάσει η ώρα να ξεκινήσουμε το ψάρεμα των καλαμαριών ώσπου βλέπω τον καπετάνιο να τινάζεται!!
-Εχω ψάρι!!
Στα νερά σαν ασημένιο λεπίδι σπαρτάριζε ένα αρκετά μεγάλο ψάρι.

Όσο ανέβαινε παλεύοντας να λευτερωθεί διακρίνονταν καλά το σχήμα και το μέγεθός του.
Απ'τις ελάχιστες φορές που πιάνουμε σε συρτή και η μοναδική λακέρδα για μας!

Το χαμόγελο τώρα έχει φτάσει ως τ'αφτιά και των δύο ιδιαίτερα του καπετάνιου!
Αρχίζω να συμπαθώ αυτό το ψάρεμα αν και μας έχει δώσει πολύ λίγα εντούτοις αξιόλογα  ψάρια.

Έφτασε η κατάλληλη ώρα για τα καλαμάρια,και με την πρώτη ριξιά ανεβάζω το 1ο καλό!
Μπορεί να μην είναι τέχνη αλλά το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει εξ'ισου.

Στο μεταξύ ο ήλιος δίνει βουτιά και χάνεται στον ορίζοντα χαρίζοντας ένα ροδαλό χρώμα σε θάλασσα και ουρανό.
Κάθε φορά και διαφορετικό το δειλινό χρωματίζεται με τα γεγονότα και τις μοναδικές μας στιγμές.

Έρχεται και το 1ο καλαμάρι του καπετάνιου να συμπληρώσει τη μαγεία του τοπίου.
Και'αυτό στα χρώματα του δειλινού που δεν κρατά πολύ χάνεται μεσ'το σκοτάδι μαζί με το δειλινό!

Αλλά 2δικά μου συμπλήρωσαν τη σημερινή ψαριά. Γυρίσαμε με τις πρώτες ακτίνες του φεγγαριού αφού είχαμε κλείσει 8ωρο στο βαρκί.
Νιώθω τυχερή που έχω τη δυνατότητα και βγάζω μ'αυτό τον τρόπο 1-2 πιάτα φαγητό ένω πολλοί συνάνθρωποι μου παλεύουν για το μισό όχι μόνο 8ώρες αλλά πολλές περισσότερες!