Σ'ενα λεπτό!!

Κοίταξε το ημερολόγιο της 2Σεπτέβρη , σήμερα έπρεπε να περάσει απ’τον ΟΑΕΔ να ανανεώσει την κάρτα ανεργίας της.
Πέρασε όλο το καλοκαίρι και πάλι άνεργη είναι,πίστευε ότι θα έβρισκε κάποια δουλειά με τη νέα τουριστική σεζόν θ’ανοιγε η αγορά εργασίας να νιώσει και’κεινη χρήσιμη μετά 3χρόνια ανεργίας να βοηθήσει στα δυσβάστακτα οικογενειακά βάρη.
 Ήθελε να νιώσει ξανά αυτήν την οικονομική αυτονομία που σε κάνει πιο δυνατό πιο ολοκληρωμένο άτομο και ας συνεισφέρεις τα ελάχιστα. Δεν ήταν του χαρακτήρα της  να ζητά  για τα προσωπικά της έξοδα και ας φρόντιζε για όλα στο σπιτικό της.
 Άδικα στήριξε τα όνειρά της  στην καλοκαιρινή περίοδο, οι περισσότεροι επιχειρηματίες του νησιού δούλεψαν μόνοι τους ή με γνωστούς τους και πάλι κλειστή έμεινε η αγορά εργασίας για τους περισσότερους άνεργους. Και‘κεινη πάλι στον ίδιο παρονομαστή με την κάρτα και το χέρι τεντωμένο και την ψυχολογία στα πατώματα.

Πέρασε ένα κούφιο καλοκαίρι χωρίς όνειρα, στόχους προορισμούς περιπλανώμενη στις ακτές του νησιού αναζητώντας τη δροσιά βύθιζε κάθε σκέψη στην θέα της πλανεύτρας θάλασσας.
 Εκεί ανάμεσα στα άγονα βράχια του νησιού που ανάβλυζαν την πύρα της ημέρας εξαϋλωνόταν όταν το δροσερό νερό  λύτρωνε τις ατονίες του σώματος και κυρίως του μυαλού προσπαθούσε να βρει κάτι ν’απασχοληθεί, οτιδήποτε θα της έδινε κίνητρο να δημιουργήσει να νιώσει ότι ζει υπάρχει!
 Κάποιες νύχτες σ’ακρογιαλιές που το φεγγάρι φώτιζε τη νεκρή θάλασσα και το πυρωμένο νησί με τις χρυσές αχτίδες του ξεχνιόταν σε μελωδικούς ήχους από συναυλίες και πανηγύρια που διοργάνωναν οι τοπικοί φορείς για τους τουρίστες και τους κατοίκους.
Μαζί με τους περισσότερους παρευρισκόμενους απλώς παρακολουθούσε δεν συμμετείχε όπως παλιά που την παρέσερναν οι νησιώτικοι ήχοι και στριφογύριζε στα βήματα του συρτού και στους ρυθμούς του μπάλου! Οι κύκλοι παλιά διπλοί και τριπλοί πλημύριζαν από κόσμο που χαίρονταν να χορεύουν και να διασκεδάζουν. Τώρα λίγοι έδειχναν ότι διασκέδαζαν πραγματικά.
  Άλλες πάλι ζεστές νύχτες χανόταν στα μύρια φωτερά παιχνίδια που καθρεπτίζονταν πάνω στην λίμνη τ’αλμυρού νερού που ξάπλωνε στο λιμάνι, καθώς κάποιο κότερο ή πλοίο γλιστρούσε πάνω στον μαύρο καμβά με χρυσές πινελιές και παρέσερνε τα σκάφη σε ηδονικό λίκνισμα.
 Εκεί στα παραλιακά καφέ ενώ οι μελωδίες και η ήχοι αναμιγνύονταν με τη βοή του χαρούμενου πλήθους που απολάμβανε το ποτό του ,το λιμάνι πλημύριζε χρυσόσκονη με ερωτική διάθεση καθώς βουτούσε το φεγγάρι στα ήσυχα νερά του ξεμυάλιζε την ηδονόφιλη νεολαία να φλερτάρει με λάγνες ματιές.
Εκείνη ένιωθε ένα απύθμενο κενό η χρυσόσκονη δεν την ακουμπούσε, ο έρωτας χτυπούσε τριγύρω της τα βέλη του και κείνη έμενε αδιάφορη στην εσωτερική μοναξιά της.
 Ο δρόμος της για το ΟΑΕΔ την έβγαζε έξω απ’το σπίτι της μητέρας του Νίκου. Της φάνηκε ότι είδε ένα γέρο αξύριστος να κάθεται σε μια καρέκλα στην αυλή. Κι όμως ήταν ο Νίκος που τον χαιρέτισε και δεν ανταποκρίθηκε . 2χρόνια που είχε να τον δει τον είχαν σημαδέψει τόσο πολύ σαν να πέρασαν 2δεκαετίες από πάνω του .
Τα κατάμαυρα μαλλιά του είχαν ασπρίσει το γεροδεμένο του κορμί είχε γύρει και το σπιρτόζο βλέμμα του ήταν απλανές στο κενό. Στο μυαλό της πέρασαν σαν βίντεο οι εικόνες, εκείνης της φεγγαρόλουστης Αυγουστιάτικης βραδιάς, στο Πανηγύρι της Παναγιάς που είχαν μοιραστεί το ίδιο τραπέζι με την παρέα τους είχαν πιεί το ίδιο κρασί και διασκέδασαν μαζί ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Εκείνος ψιλός μελαχρινός, ένα ωραίος γεροδεμένος άντρας που δεν περνούσε απαρατήρητος, ναυτικός μόλις είχε βγει στην σύνταξη απ’το ναυπηγείο.
 Η Άννα μια μικροκαμωμένη γλυκιά κοπέλα που έδειχνε αρκετά χρόνια μικρότερη.
Ήταν συμμαθήτριες στο Λύκειο είχαν να συναντηθούν και 25χρόνια και ο Νίκος γνωστός του άντρα της απ’την δουλειά του ταίριαξαν όλοι μαζί.
Είχαν τόσα κοινά να πουν για τα παιδιά τους τα όνειρά τους και κυρίως αγαπούσαν το νησί τους ,τα νησιώτικα γλέντια και δεν έχαναν ευκαιρία σε κάθε πανηγύρι του ήταν παρόντες.
 Ήταν ένα όμορφο ζευγάρι από κείνα που χαίρεσαι να τα βλέπεις, αγαπημένοι, ταιριασμένοι παντού μαζί!
 Θυμήθηκαν τα νεανικά μαθητικά τους χρόνια μίλησαν για το τελευταίο ταξίδι τους στην Κρήτη όπου σπούδαζε ο μεγαλύτερος γιός και έκαναν όνειρα για τον μικρότερο που πέρασε πρόσφατα σε σχολή. Μοιράστηκαν εμπειρίες από άλλα ταξίδια τους και αναπολούσαν τις ευτυχισμένες μέρες.
 Το δροσερό κρασάκι οι νησιώτικες μελωδίες που ηχούσαν απ’το συγκρότημα σύντομα έφεραν όλους στο κέφι χόρεψαν όλους του χορούς, είπαν αστεία γέλασαν ως το πρωί διασκέδασαν με την ψυχή τους και τέλος όταν αποχωρίστηκαν έδωσαν ραντεβού σε 8μέρες σε άλλο γλέντι του νησιού να διασκέδαζαν ακόμα περισσότερο.
 Στη Τσιπουροβραδιά η Λένα με τον άντρα της ήταν εκεί κάτω απ’τον μοναδικό πλάτανο του νησιού και περίμεναν το Νίκο με την Άννα να περάσουν το ίδιο όμορφα.
 Όμως εκείνο το βράδυ στο ζευγάρι είχε κλείσει ραντεβού ο χάρος.
 Ο δυνατός αέρας που φυσούσε παρέσυρε το μηχανάκι του Νίκου η Άννα άφησε την τελευταία της πνοή πάνω στην άσφαλτο, εκείνου η ζωή επί 9μήνες κρεμόταν σε μια κλωστή.
Γύρισε στο νησί μετά από 1χρόνο σε καροτσάκι, χωρίς να μπορεί να κουνήσει ούτε τα δάχτυλά του κανείς δεν ξέρει αν επανήλθε η μνήμη του ή θέλησε να μείνει για πάντα στο τελευταίο βράδυ εκείνου του καλοκαιριού.
 Ο χρόνος είναι ανελέητος και η ζωή πολύ σκληρή για ορισμένους τι ανεπανόρθωτο κακό μπορεί να γίνει σ’ένα λεπτό σκεφτόταν η Λένα και ανατρίχιαζε.
 Το καλοκαίρι στο νησί χουζουρεύει για τα καλά πάνω στους άγονους βράχους του ως τα μέσα Σεπτέμβρη, οι παραλίες ερημώνουν η άμμος καυτή προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της απ’την κοσμοσυρροή.
 Το νερό πιο ζεστό πιο ήρεμο παιχνιδίζει με τα βότσαλα κάτω απ’τον λαμπερό ήλιο που κάθε μέρα η ζωή του μικραίνει λεπτό με το λεπτό.

Η Λένα εκείνο τα’απόγευμα έκατσε μέχρι αργά στην παραλία να παρακολουθεί τον ήλιο στο ρομαντικό αέναο ταξίδι του δίνοντας ένα κεχριμπαρένιο χρώμα σε ουρανό και θάλασσα. Με τα μάτια στυλωμένα στον άρχοντα που την παρέσερνε στο χρυσαφένιο του ταξίδι τον παρακολουθούσε να βουτά στο νερό και να χάνεται λεπτό με το λεπτό, αυτή η εικόνα της έφερνε ειρήνη στην ψυχή, απέραντη γαλήνη στο νου.
Συνειδητοποίησε πόσο σημαντική  είναι η κάθε στιγμή που φέρνει τόσο μεγάλη αλλαγή στη φύση και εκείνη τόσο τυχερή τόσο μοναδική που ζει και απολαμβάνει αυτές της στιγμές ,τον γήινο παράδεισο της !!