Γεύση ...καλοκαιριού!!

Φέτος δεν μας πήγε καθόλου καλά το καλοκαίρι! Να φταίει  - η πρώτη φορά αριστερά -και μας πήγε κατά διόλου, ίσως.Πρώτη φορά πάντως Αύγουστο και το βαρκί έχει μείνει δεμένο στο ντόκο για 2μήνες.Ούτε βόλτες λοιπόν, ούτε ψάρια, ούτε θαλασσινές ομορφιές να γαληνεύει και να ξεχνάει το μυαλό τις καθημερινές σκοτούρες.

Οδικώς λοιπόν αναζητούμε τις απάτητες ομορφιές του νησιού και κυρίως τις θαλασσινές νοστιμιές που τόσο μας λείπουν αυτήν την εποχή.

Νοστιμιές που έχουμε χάσει εντελώς μιας και η ανεργία και ανέχεια έχει κάνει τους περισσότερους νησιώτες  να καταφεύγουν σ'αυτές για τον επιούσιο και όχι μόνο.
Παραλίες που πρίν 3χρόνια μας έδιναν ένα καλό αριθμό από θαλασσινά φέτος μετά βίας βρίσκουμε 1-2 για δείγμα.

Έτσι καταλήξαμε σε μια ανατολική απόμερη  παραλία του νησιού, που φίλος διατηρεί ένα σπιτάκι,κληρονομικό του πατέρα του ψαρά.
Μια παράγκα  που προστάτευε  την βάρκα του πριν πολλά πολλά χρόνια απ'την κακοκαιρία έχει διαμορφωθεί σε εξωχικό μόνο  με τ'απαραίτητα.

Ένα ήσυχο κολπάκι όπου χαίρονται την ηρεμία και κυρίως τη θάλασσα μακριά απ΄την πολυκοσμία και τον πολιτισμό.
Μένουν κυρίως τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού με λάμπες και γκάζι χωρίς τις ευκολίες του ηλεκτρικού.Και όμως είναι τόσο όμορφα αυτή η απλότητα που ξεχνάς μνημόνια,μέτρα και χιλιόμετρα που έχουν δυσκολέψει τη ζωή μας τα τελευταία 5χρόνια.

Απολαύσαμε τη δροσιά της θάλασσας μια πολύ ζεστή μέρα του Αυγούστου κάτω απ'τα αρμυρίκια που έχουν φυτευτεί να αποροφούν  με τις φυλλωσιές τους τις καυτές ακτίνες του ήλιου.

Εκεί που χαλάρωνα κάτω απ'την δροσιά που μου πρόσφεραν τ'αρμιρίκια μέσα στο καταμεσήμερο, το μάτι μου πήγε ψηλά στην κορφή της βουνοπλαγιάς.Δεν πολυπίστευα στα μάτια μου, συνήθως κατσίκια βλέπω στις κορυφές άντε και κανένα πρόβατο.Αλλά η εικόνα μου φάνηκε εντελώς παράξενη.

Εφτά μοσχαράκια ήταν στην κορφή μεσ'τη ζέστη.Ρώτησα τον νοκοκύρη τι δουλειά είχαν τα ζώα στο βουνό ,αν είχαν φύγει από κάπου.
Και πήρα την απάντηση ότι είναι του γείτωνά του, ελευθέρας βοσκής.
Και τότε αναρωτήθηκα να βοσκήσουν τι??
Μόνο γαιδουράγκαθα και ξερά θυμάρια είχε αυτή η βουνοπλαγιά. Εκείνος κούνησε το κεφάλι λέγοντάς μου ότι ο κτηνοτρόφος μόνο  νερό έρχεται να τους βάλει σε μια αρκετά μεγάλη απόσταση απ'τον λόφο.
Κάηκε η καρδιά μου που είδα τα ταλαίπωρα μοσχάρια να προσπαθούν να βρούν λίγη σκιά βάζοντας το κεφάλι το ένα ανάμεσα στα πόδια του άλλου.
Ώρες κάθονταν μεσ'τον ήλιο χωρίς μια γουλιά νερό.
Ο κολυμβητής μου έφτασε με τους αχινούς που τόσο έχουν εκλείψει απ'τις περισσότερες παραλίες του νησιού.

Ανέλαβαν οι υπόλοιποι άντρες το άνοιγμά τους

 Το εκθαμβωτικό τους χρώμα  ξεχύθηκε ενεργοποιόντας τους σιελογόνους αδένες.

Μαζεύτηκαν όλοι σ'ενα μπώλ με σκέτο λεμόνι χωρίς λάδι ν' αλλοιώνει την φυσική τους γεύση.
Ήρθε  το τσιπουράκι παγωμένο με ψωμί και θέα τ'απέραντο γαλάζιο έπεφταν οι βουτιές στο μπώλ.

Μπουκιά και έχεις στο στόμα όλο το Αιγαίο με τη ζωντάνια,τη νοστιμιά και ομορφιά στα πόδια σου.

Αυτό είναι το νησιώτικο καλοκαίρι.
Στην υγειά σας!!!