Μέσα απ'την Ποσειδωνία !!

Η διαδρομή  της προηγούμενης Κυρικής περνούσε μέσα από την Ποσειδωνία η Ντελαγκράτσια όπως την γνωρίζουν οι περισσότεροι απ'το άσμα του Μ.Βαμβακάρη.Την έχω παρουσιάσει παλαιότερα εδώ 

Η περιήγηση μέσα στο χωριό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Συναντήσαμε  υπέροχες εξοχικές κατοικίες φτιαγμένες με μεράκι.
Όπως αυτή η αυλή με το υπέροχο τραπεζάκι που αγκαλιάζει το δένδρο.

Μοντέρνες αλλά και κλασικές ανάμεσα στο πευκόφυτο χωριό.

Πολλά σπίτια εγκαταλελειμμένα έρμαια στο πέρασμα του χρόνου που αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια επάνω τους.

Ανάμεσα στα πεύκα περάσαμε από το υπέροχο  αρχοντικό της οικογένειας  Βαλμά που  καταγόταν απ'την Ανδρο και είχε το παγοποιείο και την ηλεκτρική εταιρεία εκείνης της εποχής.

Χτισμένο το 1912 έχει χαρακτηριστεί μνημείο νεοελληνικής ιστορίας.Εξαιρετική παρουσίαση έχουν κάνει τα παιδιά του δημοτικού σχολείου της Ποσειδώνιας εδώ  

Στο βάθος ξεπροβάλει μεγαλόπρεπη η επαυλη "Τσιροπινά" το σημερινό δημαρχείο του χωριού.

Ιδιαίτερο καφέ-ουζερί με πολύ μεράκι και εξαιρετικούς μεζέδες.

Περνάμε ανάμεσα στον Αγ.Ιωάννης η ορθόδοξη εκκλησία του οικισμού,και το σημερινό δημαρχείο του χωριού.

Περισσότερες φωτό εδώ 

Διασχίζουμε ένα μονοπάτι ανάμεσα σε καλαμιές

Και άλλο σπίτι παρατειμένο !
Η αμυγδαλιά δεν φοβήθηκε το κρύο και ξεπρόβαλε δειλά δειλά τα πρώτα της ανθάκια.

Οι βαριές αυτές καγκελόπορτες σημάδια μιας εύπορης εποχής αφού μόνο ανώτερη τάξη εχτιζε τις εξοχικές της κατοικίες σ'αυτό το χωριό.

Οι περισσότερες από  μεγαλέμπορους μεγαλοβιομήχανους του νησιού και όχι μόνο.

Τι κρίμα να ρημάζουν στο χρόνο σαν φρούρια χωρίς ίχνος ζωής.

Περνάμε την παραλία.Απ'τις μεγαλύτερες και καθαρότερες του νησιού μας.

Σήμερα ήταν μια μεγάλη ομάδα,Κατευθυνόμαστε προς το Κόμητο.

Έχουμε και μεις "κρόκο"!

Το Κόμητο μία αρκετά κοσμική παραλία τους θερινούς μήνες.

Πέρνουμε τα βουνά.Το μάτι χάνεται ανάμεσα στο μπλέ και τα "γυμνά" μας βουνά.

Μόνο θάμνους συννατάς η μυρωδιά του φασκόμηλου και το θυμαριού αναδύεται σε κάθε μας βήμα.

Ο δρόμος μας είναι μακρύς ατέλειωτος θα'λεγα!

Περνάμε ξερά άγονα βουνά και ακούω συζητήσεις πίσω μου ότι αυτούς τους ξερότοπους παλαιότερα όταν δεν είχε βιομηχανοποιηθεί το νησί και οι κάτοικοι ζούσαν μόνο απ'την γή τους καλλιεργούσαν.

Ανέβαιναν εδώ πάνω με ζώα και καλιεργούσαν για να βρίσκουν τα ζώα τροφή.Πόσο ταλαιπωρημένοι ήταν οι πρόγονοί μας.!!

Ένα χαλί κεντημένο το βουνό με τις  ανεμώνες σε όλα τα χρώματα ροζ,άσπρες,μωβ.

Απομεινάρια από φυλάκιο των Γερμανών από την εποχή της κατοχής.

Το κρύο κρατά για τα καλά μπορεί να φαίνεται γαλήνια η θάλασσα αλλά κρύβει ένα 4άκι. Μόνο οι γλάροι τολμούν να παίξουν μαζί της.

Τα βράχια σμιλεμένα απ'τη θάλασσα και τον αέρα.Κάποιο χέρι τόλμησε να βάλει μάτια και στόμα στον βράχο που μας κοιτά ανέκφραστος για χρόνια τώρα.

Η ομάδα μας έχει φτάσει ήδη στον Φάρο το νοτιότερο σημείο του νησιού.

Αυτές οι πεζοπορίες μου δίνουν την δυνατότητα να γνωρίσω το νησί μου απ'ολες τις πλευρές να γνωρίσω την ιστορία του και κάθε του σημείο.

Αλλά και κάθε βότανο που φυτρώνει πάνω του.

Πήρα πάλι τα ..Βουνά!!

Π άνω από ένα χρόνο είχα να βρεθώ με την ομάδα και να περπατήσω στη φύση.Επιτέλους τα κατάφερα και Κυριακή πρωί ξεκινήσαμε μια σχετικά εύκολη διαδρομή.
Φοίνικας-Κόκκινα-Ατσιγγανόκαστρο -σπίτι Κυπρίων

Πόσο μου έλειψαν αυτές οι εικόνες.

Τα γυμνά σχετικά βουνά και η θάλασσα ν'αγκαλιάζει τα βράχια.

Οι κορυφές των βράχων διαβρωμένες απ'τον αέρα κα τη βροχή μοιάζουν με χέρια που προσκυνάν τον ήλιο.

 Εμείς στο ψηλότερο σημείο απολαμβάνουμε το απέραντο γαλάζιο,πίνοντας τον καφέ μας.

 Στην ανηφόρα για το σπίτι (μόνο σπίτι δεν είναι,αλλά  Βιλάρα με τα όλα της) συναντήσαμε το γνωστό Λυχναράκι.Πολλοί όπως και'γω νομίζαμε ότι είναι είδος άγριας ορχιδέας. Η ονομασία του είναι Arisarum vulgare

Παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού  η θέα μαγευτική από αυτό το σημείο. Οι δαντελωτές ακτές του νησιού και ο Φοίνικας με τα σπίτια του ενδιάμεσα.

Στην κορυφή του πιο ψηλού  βουνού στο Σταυρό διακρίνουμε την υπόλοιπη "δυνατή" ομάδα.

Χαζεύω τα υπέροχα σπίτια που συναντώ με μεγάλους  κήπους.Μπορεί να μην είναι καταπράσινοι με ωραία λουλούδια όμως αυτή η λιτότητα με τα παχύφυτα τους κάνει εξ'ίσου όμορφους.

 Μία πεζοπορία έφτασε στο τέλος της.Γυρίζω με πνευμόνια γεμάτα από καθαρό αέρα,μυαλό ήρεμο  και κυρίως από κυρίως γαλήνια μετά από την επαφή μου με την φύση.