Η
πεζοπορία μου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσω βήμα προς βήμα το νησί μου.Τοποθεσίες και μέρη που δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να επισκεφτώ.Μια απ'αυτές με ανέβασε στην Βόρεια πλευρά του νησιού στην Χαλανδριανή.Την ιστορική τοποθεσία του νησιού όπου ανέδειξε και κρύβει μέσα στο χώμα του έναν πολιτισμό γνήσιο αιγαιοπελαγίτικο και κυκλαδικό τον πρωτοκυκλαδικό πολιτισμό γνωστό ιστορικά σαν "Συρου-Κέρου" της 3ης π.χ χιλιετηρίδας.
Απ'αυτό το σημείο έχουμε μια υπέροχη θέα.Μπροστά μας διακρίνονται καθαρά η Τήνος η στενή λουρίδα που χωρίζει την Τήνο και την Ανδρο,καθώς και τα βουνά τους. 
Λιγοστά τα σπίτια σ'αυτή την περιοχή.
Κατηφορίζουμε την πλαγιά της Γλυσούρας .Ένα ανθάκι Λαβδανιάς αψήφησε το κρύο και τη βροχή των προηγούμενων ημερών και άνθισε δειλά-δειλα.
Ο βοριάς φρόντισε να δώσει σχήμα στο μοναδικό σκήνο που τόλμησε να πάρει ύψος.
Οι ξερολιθιές που χωρίζουν τα κτήματα μένουν ανέπαφες από την βροχή και τον αέρα.
Μια ανεμώνη ταλαιπωρημένη απ΄την βροχή την προηγούμενης μέρας.
Η παραλία της Γλυσούρας μπροστά μας.
Κατεβαίνουμε την πλαγιά.Η μυρωδιά του θυμαριού και της φρασκομηλιάς είναι έντονη καθώς περνάμε δίπλα πολλές φορές ανάμεσα και πάνω τους.
Στην πλαγιά του λόφου πολλές πέτρες στοιβαγμένες μου κάνουν εντύπωση.Μέσα διακρίνονται βαρέλια.
Μαθαίνω ότι μελισσοκόμοι κρατάνε χρόνων την μέθοδο αυτή .Να ξεχειμωνιάζουν τα μελίσσια τους σ'αυτές τις κατασκευές προφυλαγμένα από βροχές και άσχημες καιρικές συνθήκες.Εντυπωσιακό!!
Πάνω στην πλαγιά υψώνονται απότομοι βράχοι.
Απομεινάρια από ένα ερειπωμένο καμίνι συναντάμε κοντά στην παραλία.
Αφείνουμε αυτήν την εκπληκτική ανεκμετάλευτη παραλία ανηφορίζοντας από την δεξιά πλευρά για το Πλατύ Βουνί
Νιώθω πολύ τυχερή που έχω αυτή την δυνατότητα και απολαμβάνω τέτοιες εικόνες. Πολλές φορές οι φωτό τις αδικούν
Μπροστά μας μια παραδοσιακή αγροτική κατοικία στη μέση του πουθενά
Συναντάμε μια σύγχρονη συνοικία μελισσών.
Μπροστά μας διακρίνονται τα λιγοστά σπιτάκια του μοναδικού χωριού της Απάνω Μεριάς.Το Πλατύ Βουνί
Απ'αυτά τα χωράφια με το λιγοστά νερό που δημιουργούν πηγές μέσα απ'τους σχιστόλιθους και τα πετρώδη εδάφη πριν χρόνια έτρεφαν με οποροκηπευτικά όλη το νησί.Τότε που δεν υπήρχαν Αλβανοί και Ιρακινοί για να σκάβουν και να ποτίζουν.Με τα χέρια τους όλη μέρα έκαναν αυτά τ'αγονα χωράφια να καρπίζουν και να ζουν φαμίλιες ολάκληρες.Σ'αυτά τα λιτά αγροτόσπιτα ζούσαν πολυμελής οικογένειες με τ'απαραίτητα και μόνο. Γνώριζαν την ήρεμη απέριτη αυτάρκη διαβίωση
Περνάμε μέσα απ΄το μικρό χωριό με τα λιγοστά αγροτόσπιτα γύρω απ'το εκκλησάκι του Αη Γιάννη του Ευαγγελιστή.
Μέχρι στιγμής παραμένει ζωντανό με λιγοστούς κατοίκους.
Μία σύγχρονη κατοικία εναρμονισμένη με το φυσικό περιβάλλον που όλη ζηλέψαμε.
